Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από πάσης φύσεως "ειδικούς"αλλά από τα "φόβητρά της"! από antidras.blogspot.gr 2:34, Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013 ((i)) Indymedia :: Athens :: Newswire ::
|
↧
Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από πάσης φύσεως "ειδικούς"αλλά από τα "φόβητρά της"!
↧
Η ιστορία του ρεμπέτικου
Η ιστορία του ρεμπέτικου
Το ρεμπέτικο τραγούδι, που πλέον έχει καταχωριστεί στη συνείδηση και στην καθημερινότητα του Νεοέλληνα, ανεξαρτήτως τάξης και μόρφωσης, δεν ήταν πάντα δεδομένο ως αυτονόητη ελληνική παράδοση. Εναντίον του είχε ξεσπάσει ένας σφοδρός πόλεμος από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας και της εξάπλωσής του, ο οποίος διήρκεσε έναν ολόκληρο αιώνα.
Ιστορικά, οι «αψιμαχίες» ξεκίνησαν τα τέλη του 19ου αιώνα στην Αθήνα, με πρώτους πολέμιους τους ευρωπαιοτραφείς λόγιους και μουσικούς που πίστευαν ότι το μέλλον της πατρίδας μας ανήκε στη Δύση. Σε αυτούς προστέθηκαν αργότερα και οι πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες των αντιπαρατιθέμενων ιδεολογιών στη χώρα μας.
Υπερασπιστές από την άλλη πλευρά ήταν οι ίδιοι οι δημιουργοί και οι ερμηνευτές του ρεμπέτικου, και κοντά σε αυτούς πολύ μεγάλο μέρος του ανά τον κόσμο ελληνισμού, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξεως.
Δύο ήταν τα βασικά επιχειρήματα εναντίον του ρεμπέτικου.
1. Ότι ήταν κατάλοιπο της μακροχρόνιας τουρκικής σκλαβιάς, επομένως αντεθνικό και απεχθές. Αυτό ήταν το κύριο επιχείρημα ως το 1922, χρονιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και του περιορισμού των Ελλήνων στον σημερινό μικρό γεωγραφικό τους χώρο.
Η καταστροφή της
Σμύρνης
2. Μετά το 1922 και την κατακόρυφη αύξηση των τραγουδιών που σχετίζονταν με τα νέα κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησαν η προσφυγιά, η φτώχεια και οι κοινωνικές αδικίες (ψυχοτρόπες ουσίες, φυλακίσεις, αναζήτηση καλύτερης τύχης και επιβίωσης με οποιοδήποτε μέσο), προστέθηκαν τα επιχειρήματα «περί υποκόσμου».
Επιχειρήματα ανυπόστατα, αφού αγνοούσαν παντελώς το ένδοξο παρελθόν όλων σχεδόν των εξ Ανατολής δημιουργών και ερμηνευτών, που τα επόμενα χρόνια αποδείχθηκαν οι κυριότεροι εκπρόσωποι του είδους. Συν τοις άλλοις, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σχεδόν όλοι οι πολέμιοι του ρεμπέτικου είχαν πρόσβαση στα μέσα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Σε αυτούς προστέθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι συνδικαλιστικοί φορείς των μουσικών.
Σε κάθε φάση αυτού του πολέμου το ρεμπέτικο απαντούσε με το μόνο όπλο που διέθετε: τη δημιουργία.
Ο 20ός αιώνας
Καφέ αμάν
Στα τέλη του 19ου αιώνα αρκετοί μουσικοί με σπουδές σε ωδεία της Ελλάδας και της Ευρώπης παρακολουθούσαν με μελαγχολία τη μεγάλη επιτυχία και τη λαϊκή αποδοχή των εξ Ανατολής κομπανιών. Ήταν το ξεκίνημα των καφέ σαντούρ, των καφέ αμάν ή των ωδικών καφενείων στην Αθήνα, στον Πειραιά και σε άλλα αστικά κέντρα. Η επιτυχία αυτή φάνηκε να υποχωρεί στις αρχές του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα μετά την άνοδο της αθηναϊκής επιθεώρησης που εμφανίστηκε το 1907. Στις επιθεωρήσεις αυτές πολλοί μουσικοί ευρωπαϊκής παιδείας συνέθεταν νέες μουσικές ή διασκεύαζαν διεθνείς επιτυχίες, προσαρμόζοντάς τες στις ανάγκες της παράστασης. Η μεγάλη αποδοχή των επιθεωρήσεων «φούσκωσε» τα μυαλά πολλών από τους μουσικούς αυτούς, που άρχισαν έναν πόλεμο κατά του «απεχθούς αμανέ» με μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Αι Αθήναι» το 1911.
Εδώ θα πρέπει να επισημανθούν μερικά βασικά γεγονότα που προηγήθηκαν ή λειτούργησαν παράλληλα.
Ήδη από την εποχή του κωμειδυλλίου –που προηγήθηκε της επιθεώρησης– εξαίρετοι εκπρόσωποί του έγραψαν τραγούδια γύρω από τη ζωή και τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων. Ομοίως, σημαντικοί λογοτέχνες συμπεριέλαβαν στα διηγήματά τους παρόμοια θέματα. Ο ίδιος ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης, «ορκισμένος εχθρός» των ανατολίτικων μελωδιών, συμπεριέλαβε στις αρχές του 20ού αιώνα, στη μουσική του για τις «Εκκλησιάζουσες» της Νέας Σκηνής του Κων/νου Χρηστομάνου, ένα «αμανετζίδικο» τραγούδι και έναν ζεϊμπέκικο χορό.
Στο Θέατρο Σκιών, δημοφιλέστερο λαϊκό θέαμα της εποχής, ο διάσημος καραγκιοζοπαίκτης Γιάννης Μώρος εισάγει, το 1905 στον Πειραιά, τη φιγούρα του Σταύρακα, αποτυπώνοντας τους κουτσαβάκηδες, τους μάγκες ή τους μόρτες.
Στην Πόλη και στη Σμύρνη αρχίζουν, την ίδια εποχή, οι πρώτες ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών, με προτεραιότητα στα λαϊκά τραγούδια των περιοχών αυτών, τα οποία οι Μικρασιάτες Έλληνες θεωρούσαν ως τα «πρώιμα» ρεμπέτικα. Και αφού ηχογραφούνται κυριαρχούν στα μηχανήματα αναπαραγωγής –γραμμόφωνα, μουσικά κουτιά, λατέρνες– και μεταφέρονται ευκολότερα στην κυρίως Ελλάδα.
Το 1914 ένα πολυτάλαντος καλλιτέχνης από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, ο Θάνος Ζάχος (ψευδώνυμο του ηθοποιού Ζαχαρία Νοταράκη), εισάγει για πρώτη φορά, στην επιθεώρηση «Σκούπα», τον τύπο του μάγκα, εισπράττοντας μεγάλη αποδοχή και επιτυχία.
Ζαχαρίας
Παπαντωνίου
Σε κατάσταση «πανικού» μπροστά στη νέα προοπτική της επικράτησης και της αποδοχής των «σκοτεινών» αυτών τύπων, του ρεμπέτη ή του μάγκα, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου δημοσιεύει το 1917 στην εφημερίδα «Εμπρός» διακήρυξη κατά του αμανέ, προτείνοντας, μεταξύ άλλων διώξεων, ακόμη και τη φορολόγηση του κύριου μουσικού οργάνου, που ήταν το σαντούρι.
Η οριστική ανατροπή επισφραγίζεται το 1921 με το ανέβασμα της οπερέτας των Νίκου Χατζηαποστόλου και Ιωάννη Πρινέα «Οι Απάχηδες των Αθηνών». Εκεί η επιτυχία του παλαίμαχου Θάνου Ζάχου και του νεότερου Πέτρου Κυριακού στους αυτοσατιριζόμενους ρόλους του Καρούμπα και του Καρκαλέτσου, τύπων του ρεμπέτικου, παρέτεινε για δύο χρόνια τις παραστάσεις, πράγμα αδιανόητο για την εποχή.
Το 1922
Η Μικρασιατική Καταστροφή έφερε στην Ελλάδα και τους μεγάλους μουσικούς της καθ’ ημάς Ανατολής. Αμέσως σχεδόν δημιουργούνται χώροι ψυχαγωγίας στους οποίους έχουν τον πρώτο ρόλο, σε συνεργασία βέβαια με ντόπιους μουσικούς. Από το 1924 πραγματοποιείται η εγκατάσταση και στην Ελλάδα παραρτημάτων των ευρωπαϊκών εταιρειών δίσκων. Έτσι αλλάζει οριστικά το παιχνίδι υπέρ του ρεμπέτικου, αφού επικεφαλής αυτών των εταιρειών τίθενται μεγάλοι συνθέτες της Σμύρνης και της Πόλης οι οποίοι αποφασίζουν και επιλέγουν ρεπερτόριο, τραγουδιστές, μουσικούς και ορχήστρες. Ως αποτέλεσμα έχουμε την ηχογράφηση και την κυκλοφορία σε δίσκους όλων σχεδόν των πρώιμων ρεμπέτικων της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης, ενώ οι δυσμενείς καταστάσεις που δημιούργησε η μεγάλη καταστροφή εμπλουτίζουν τα ρεμπέτικα με νέα θεματολογία που αντλεί το υλικό και την έμπνευσή της από τα προβλήματα του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα της προσφυγιάς.
Ογδοντ
άκης
Το 1931 όμως εξαπολύεται νέα επίθεση με επικεφαλής μια διακεκριμένη μουσικοκριτικό, τη Σοφία Σπανούδη, η οποία μάχεται το ρεμπέτικο με ιδιαίτερο πείσμα. Τον ίδιο χρόνο ξεκινά η λειτουργία του εργοστασίου της Columbia στον Περισσό, όπου ηχογραφήθηκαν ως το 1937, τέλος της περιόδου της ελεύθερης δημιουργίας, μεταξύ των χιλιάδων τραγουδιών και τα ωραιότερα επώνυμα ρεμπέτικα. Η σπουδαία πεντάδα των μαέστρων διευθυντών –Παναγιώτης Τούντας, Δημήτρης Σέμσης, Κώστας Σκαρβέλης, Ιωάννης Δραγάτσης ή Ογδοντάκης, Σπύρος Περιστέρης, με εκτελεστές όπως η Ρόζα Εσκενάζυ, η Ρίτα Αμπατζή, ο Αντώνης Διαμαντίδης (Νταλγκάς), ο Κώστας Ρούκουνας κ.ά, που σημάδεψαν με τις φωνές τους αυτή την περίοδο– σε συνεργασία με τον νεαρό τότε στιχουργό και κατοπινό διευθυντή της Odeon & Parlophone Μίνωα Μάτσα άνοιξαν τον δρόμο και στους νεότερους δημιουργούς του Πειραιά και της Δραπετσώνας.
Τετράς του Πειραιώς: Στράτος,
Μάρκος, Μπάτης, Δελιάς
Μεταξύ αυτών η ξακουστή «Τετράς του Πειραιώς», αποτελούμενη από τους Μάρκο Βαμβακάρη, Γιώργο Μπάτη, Ανέστο Δελιά και Στράτο Παγιουμτζή, γύρω από την οποία κινήθηκαν πολλοί ακόμη δημιουργοί και εκτελεστές.
Η θεματολογία των τραγουδιών πλαταίνει: πέρα από τη φυλακή και τα ναρκωτικά, κάνουν έντονη την παρουσία τους ο έρωτας, η γυναίκα, η θλίψη, η διαμαρτυρία για κοινωνικά δεδομένα, ενώ υποχωρεί η ευρύτατη χρήση της αργκό. Επίσης οι ορχήστρες εμπλουτίζονται με όργανα πέρα από το μπουζούκι και τον μπαγλαμά.
Μουσταφά
Κεμάλ
Ατατούρκ
Στα τέλη του 1934, με αφορμή την είδηση για την απαγόρευση του αμανέ στην Τουρκία από τον Κεμάλ Ατατούρκ, είχε ξεκινήσει ένας διάλογος στην εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα» (που το 1945 μετονομάστηκε «ΤΑ ΝΕΑ») και η διαμάχη μέσω των στηλών της έδωσε το έναυσμα ώστε, έναν χρόνο μετά την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας, να εφαρμοστεί η πρώτη προληπτική λογοκρισία με τον νέο νόμο «περί Τύπου». Έτσι, κάθε μελωδία που θυμίζει το ανατολίτικο παρελθόν του λαού μας και κάθε αντικοινωνικό ή περιθωριακό κατά τη γνώμη τους θέμα (όπως η φτώχεια, η μετανάστευση, οι φυλακές, οι ψυχοτρόπες ουσίες, ακόμη και η χιουμοριστική Βαρβάρα) λογοκρίνονται, απορρίπτονται και καταστρέφονται δημόσια, ενώ οι ίδιοι οι δημιουργοί, όπως ο Π. Τούντας, σέρνονται στα δικαστήρια.
Μπροστά σε αυτή την άνιση μάχη το ρεμπέτικο «υπέστειλε τη σημαία». Αρκετοί από τους δημιουργούς δεν ηχογράφησαν ξανά. Οι πράξεις της δικτατορίας του Μεταξά είχαν – δυστυχώς και παραδόξως – σύμμαχο και το ΚΚΕ, το οποίο χαρακτήρισε και αυτό τα ρεμπέτικα ως «τραγούδια του υπόκοσμου». Το πλήγμα ήταν καίριο, αφού πέρα από τη λογοκρισία των στίχων οι συνέπειες των παρεμβάσεων στις μελωδίες ήταν ανεπανόρθωτες και δεν αποκαταστάθηκαν.
Παρά την ήττα αυτή το ρεμπέτικο αντεπιτέθηκε με τη νέα γενιά δημιουργών, οι οποίοι, σε συνεργασία με τους παλιούς, έδωσαν μάχη παρά το ασφυκτικό κλίμα της ελεγχόμενης δημιουργίας. Επικεφαλής της νέας ομάδας ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο οποίος με τις ευλογίες των δισκογραφικών εταιρειών πέτυχε ένα ακατάρριπτο ρεκόρ, ηχογραφώντας από το 1937 ως το 1940 που έκλεισε το εργοστάσιο στον Περισσό γύρω στα 100 τραγούδια.
Κατοχή και μεταπολεμική περίοδος
Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης
Τα χρόνια της Κατοχής είχαν σοβαρές συνέπειες για το ρεμπέτικο, καθώς έφυγαν από τη ζωή ή αποσύρθηκαν οι περισσότεροι συνθέτες και ερμηνευτές από την Ανατολή. Η νέα μάχη άρχισε με την τεράστια επιτυχία μερικών χασικλίδικων που ηχογραφήθηκαν το 1946, μετά την επαναλειτουργία της Columbia και προτού αρχίσει να παρεμβαίνει ξανά η λογοκρισία. Μέσα στην κόλαση του Εμφυλίου οι αντιδράσεις κορυφώθηκαν, γράφηκαν άρθρα επί άρθρων και διατυπώθηκαν εκατοντάδες απόψεις, για να φτάσουμε στον Ιανουάριο του 1949 και στη δημόσια παρέμβαση του Μάνου Χατζιδάκι υπέρ του ρεμπέτικου, στην περίφημη Διάλεξή του. Ήταν το ξεκίνημα της «απενοχοποίησης», καθώς στο πλευρό του Χατζιδάκι τάσσονται και οι Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Κούνδουρος, Φοίβος Ανωγειανάκης και Αργύρης Κουνάδης. Οι διαμάχες πλέον έχουν περιοριστεί στα έντυπα της Αριστεράς, όπως η «Επιθεώρηση Τέχνης» και η «Αυγή», ιδίως μετά την επάνοδο του Θεοδωράκη από το Παρίσι το 1960 και τη χρησιμοποίηση οργάνων και προσώπων από τον χώρο του ρεμπέτικου (Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μανώλης Χιώτης, Καίτη Θύμη) στη λαϊκή εκδοχή του Επιτάφιου του Γιάννη Ρίτσου.
Ιωάννα Γεωργακοπούλου
Τη μεταπολεμική περίοδο και καθώς το ρεμπέτικο γίνεται ευρέως αποδεκτό, η θεματολογία των τραγουδιών διευρύνεται, το ποιητικό ύφος εμπλουτίζεται ενώ εφεξής ο δημιουργός είναι πάντοτε επώνυμος.
Τα χρόνια μετά το 1945 σημαδεύονται από την παρουσία του Μάρκου Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Απόστολου Χατζηχρήστου, του Δημήτρη Γκόγκου (Μπαγιαντέρα), του Γιάννη Παπαϊωάννου, του Γιώργου Μητσάκη, του Απόστολου Καλδάρα και άλλων συνθετών, καθώς και από τις φωνές της Μαρίκας Νίνου, της Σωτηρίας Μπέλλου, της Ιωάννας Γεωργακοπούλου, του Πρόδρομου Τσαουσάκη κ.ά.
Στην πορεία των χρόνων όμως το ρεπερτόριο γίνεται στερεότυπο, οι μουσικές φόρμες φτωχαίνουν, ο στίχος γίνεται απλοϊκός, η δημιουργία υπακούει συχνά στον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, και το είδος μοιραία άρχισε να φθίνει.
ΠΗΓΕΣ:
1. Π. Κουνάδης, Τα Ρεμπέτικα, εκδ. «ΤΑ ΝΕΑ»
2. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος
2. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος
Μουσικές επιλογές: Αντικλείδι
Περισσότερα στο κανάλι μας στου youtube: http://www.youtube.com/user/antikleidiblog/videos
Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Συναφές:
↧
↧
ΚΙΝΑ: ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ, ΣΤΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΚΙΝΑ: ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ, ΣΤΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Η Λαϊκή δημοκρατία της Κίνας, που βρίσκεται στην Ανατολική Ασία, είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, αριθμώντας 1.343.240.000 κατοίκους, σε μία έκταση 9.596.961 km². Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Συνορεύει με 14 κράτη: Βιετνάμ, Λάος, Βιρμανία, Ινδία, Μπουτάν, Νεπάλ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιζία, Καζακστάν, Ρωσία, Μογγολία και Βόρεια Κορέα. Από το 1949, κυβερνάται από το Κομμουνιστικό Κόμμα.Ο περιορισμός των γεννήσεων για όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους και η πολιτική του μονογενούς παιδιού, που ισχύουν από το 1979, έχουν επιτρέψει στο Πεκίνο να αποφύγει επί πλέον 400 εκατομμύρια γεννήσεις.
Όμως, τι ακριβώς όριζε μέχρι πρότινος η νομοθεσία; Στις αστικές περιοχές τα ζευγάρια επιτρεπόταν να αποκτήσουν μόνο ένα παιδί (το μέτρο εξαιρεί τα ζευγάρια που έχουν ανάπηρο παιδί), ενώ στις αγροτικές επιτρεπόταν να έχουν δύο παιδιά, εάν το πρώτο είναι κορίτσι. Όσο για τρία παιδιά… ούτε συζήτηση, αφού τους παραβάτες τούς περιμένουν αυστηρότατα πρόστιμα, χρηματικά και άλλα.
Οι εκτρώσεις έχουν οδηγήσει στην επιλεκτική απόρριψη των θηλυκών εμβρύων, προκαλώντας έτσι μία σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα, η οποία ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια λιγότερες γυναίκες σε σχέση με τον αντρικό πληθυσμό της χώρας. Όπως υπολογίζεται, ως το 2020, οι άνδρες που θα βρίσκονται σε ηλικία γάμου θα είναικατά 30 εκατομμύρια περισσότεροι από τις γυναίκες αντίστοιχων ηλικιών…
Εκτός από το σύνηθες φαινόμενο της επιλεκτικής αμβλώσεως θηλυκών εμβρύων που λαμβάνει χώραν στην Ασία, όπου και εκεί ισχύει η ανισορροπία των γεννήσεων ανάμεσα σε κορίτσια και αγόρια το ίδιο συμβαίνει και σε ορισμένες χώρες της ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου.
Περί τις 330 εκατομμύρια εκτρώσεις έχουν πραγματοποιηθεί στην Κίνα από το 1979 έως το 2010, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσίευσε το υπουργείο Υγείας τον Ιανουάριο για τις στειρώσεις και τις εκτρώσεις, πριν την συγχώνευση της Εθνικής Επιτροπής Πληθυσμού με την αντίστοιχη του Οικογενειακού Προγραμματισμού.
Ο αριθμός των εκτρώσεων κορυφώθηκε στη δεκαετία μεταξύ 1982-1992 με πάνω από 10 εκατομμύρια αμβλώσεις τον χρόνο, με απώτατο σημείο τα έτη 1983 και 1991 με 14 εκατομμύρια εκτρώσεις, επεσήμανε το υπουργείο.
Ορισμένοι αναλυτές διαβλέπουν στη δημιουργία του νέου αυτού οργάνου την απαρχή της χαλάρωσης της πολιτικής για τον περιορισμό των γεννήσεων. Μεσοπρόθεσμα η Κίνα θα χρειασθεί να αναθεωρήσει την πολιτική του ελέγχου των γεννήσεων εξ αιτίας τηςραγδαίας γήρανσης και της μείωσης του ενεργού πληθυσμού της, επισημαίνουν ειδικοί στις δημογραφικές μελέτες.
Όμως Κινέζοι αξιωματούχοι έχουν ήδη εκφράσει αντίθετες απόψεις, όπως ο Ουάνγκ Φενγκ, αναπληρωτής διευθυντής του Γραφείου Μεταρρύθμισης του Δημοσίου Τομέα, που δήλωσε ότι «Ο οικογενειακός προγραμματισμός πρόκειται να ενισχυθεί κι όχι να εξασθενίσει», σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα, ή όπως ο ΓΓ της κυβέρνησης Μα Κάι που επεσήμανε πως «μετά τις μεταρρυθμίσεις, η Κίνα πρόκειται να συνεχίσει την πολιτική της για τον οικογενειακό προγραμματισμό».
Πρόσφατα, η ηγεσία της Κίνας ανακοίνωσε σημαντικές αλλαγές στην αμφιλεγόμενη πολιτική του «ενός τέκνου», αλλά και την κατάργηση των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας μέσω τηλεγραφήματος του κρατικού πρακτορείου Xinhua, λίγες ημέρες μετά τη λήξη μίας βαρυσήμαντης συνέλευσης της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος (Τρίτη Ολομέλεια).
Χρειάστηκε ο φονικός σεισμός του περασμένου Μαΐου, που άφησε σχεδόν 70.000 νεκρούς, για να δείξει η κινεζική κυβέρνηση ελαστικότητα ως προς την «πολιτική του ενός παιδιού» που έχει επιβάλλει. Ωστόσο, από την αρχή που ανακοινώθηκε η «χαλάρωση» του μέτρου, το κράτος κατέστησε σαφές ότι η απόφαση αφορά μόνο τις επαρχίες που επλήγησαν περισσότερο και των οποίων οι κάτοικοι θρήνησαν τα παιδιά τους.
Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, ζευγάρια μπορούν πλέον να αποκτήσουν δύο παιδιά εάν μονάχα ένας εκ των δύο γονέων είναι μοναχοπαίδι, ενώ μέχρι πρότινος αυτό επιτρεπόταν μόνο σε ζευγάρια όπου αμφότεροι οι γονείς ήταν μοναχοπαίδια. Μέχρι στιγμής οι πλούσιες οικογένειες τις πρωτεύουσας διαπραγματεύονται το ύψος του προστίμου, με τον όρο να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό, ενώ όπως έχουμε δει στην κινεζική επαρχία τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο βίαια, με τις οικογένειες των παραβατών να υποβάλλονται σε υποχρεωτικές αμβλώσεις ή ακόμα και σε στείρωση.
Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, ζευγάρια μπορούν πλέον να αποκτήσουν δύο παιδιά εάν μονάχα ένας εκ των δύο γονέων είναι μοναχοπαίδι, ενώ μέχρι πρότινος αυτό επιτρεπόταν μόνο σε ζευγάρια όπου αμφότεροι οι γονείς ήταν μοναχοπαίδια. Μέχρι στιγμής οι πλούσιες οικογένειες τις πρωτεύουσας διαπραγματεύονται το ύψος του προστίμου, με τον όρο να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό, ενώ όπως έχουμε δει στην κινεζική επαρχία τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο βίαια, με τις οικογένειες των παραβατών να υποβάλλονται σε υποχρεωτικές αμβλώσεις ή ακόμα και σε στείρωση.
Για τις ανύπαντρες, δε, γυναίκες, η άμβλωση είναι επιβεβλημένη.
Τέλος, θύματα συστηματικής κακοποίησης από την πλευρά των αρχών πέφτουν οι εκδιδόμενες στην Κίνα, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην οποία καταγγέλλονται βασανιστήρια, βιασμοί και εγκλεισμοί σε στρατόπεδα αναμόρφωσης.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες χιλιάδες άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) φυλακίζονται σε στρατόπεδα προκειμένου να στειρωθούν παρά την θέλησή τους, επειδή έχουν παραβιάσει τη σχετική νομοθεσία που αφορά την πολιτική ελέγχου των γεννήσεων.Όπως αποκαλύπτουν οι Τάιμς του Λονδίνου, επικαλούμενοι δημοσιεύματα κινεζικών εφημερίδων, η Κίνα καταφεύγει στην απάνθρωπη αυτή τακτική, καθώς οι κάτοικοί της δεν φαίνεται να συμμορφώνονται με την πολιτική της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της κινεζικής εφημερίδας Nanfang Countryside Daily, στη μικρή πόλη Πιούνινγκ, νότια της επαρχίας Γκουανγκντόνγκ, 1.300 Κινέζοι βρίσκονται στοιβαγμένοι σ’ ένα στρατόπεδο, υπό άθλιες συνθήκες, και βομβαρδίζονται από ειδικούς συμβούλους με πληροφορίες για την πολιτική του ενός παιδιού που έχει επιβάλει η κυβέρνηση.
«Ο ένας κοιμόταν πάνω στον άλλο και μάλιστα οι περισσότεροι υπέφεραν από το κρύο, αφού δεν υπήρχαν κουβέρτες για όλους», υποστηρίζει το επίμαχο δημοσίευμα. Ανάμεσα στους κρατουμένους είναι ο 64χρονος Χουάνγκ, πατέρας δύο παιδιών, ο οποίος παραδέχτηκε ότι πριν από λίγες ημέρες Κινέζος αξιωματούχος τον προειδοποίησε ότι εάν δεν υποβάλλονταν αυτός και η σύζυγός του σε στείρωση, θα κρατούσαν όμηρο τον πατέρα του.
Παράλληλα, η κομμουνιστική ηγεσία της Κίνας ανακοίνωσε την κατάργηση των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, του γνωστού συστήματος «επανεκπαίδευσης μέσω της εργασίας». Το εν λόγω σύστημα χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα προκειμένου να επιβληθεί η σιωπή σε επικριτές του Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά και σε άλλους ανθρώπους που κατήγγειλαν υποθέσεις διαφθοράς.
Το 2000 μάλιστα, όπως αποκάλυψαν οι Times του Λονδίνου, υπάλληλοι της υπηρεσίας οικογενειακού προγραμματισμού στην επαρχία Χουμπέι δεν δίστασαν να πνίξουν ένα υγιές βρέφος, μπροστά στα μάτια των γονιών του. Οι αρχές της επαρχίας δεσμεύτηκαν ότι θα τιμωρούσαν τους υπευθύνους…
Η γνωστοποίηση της περίπτωσης όπου μία γυναίκα η οποία εξαναγκάσθηκε να υποβληθεί σε έκτρωση ενώ βρισκόταν στον έβδομο μήνα της κύησης δημιούργησε μέγα σκάνδαλο. Οι αρχές δήλωσαν πως η Φενγκ Τζιαμέι εξαναγκάστηκε σε άμβλωση επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το πρόστιμο των 40.000 γουάν (4.880 ευρώ) που επιβάλλεται σε όσες γυναίκες δεν σέβονται την πολιτική του ενός παιδιού. Τελικά οι τοπικές αρχές στην επαρχία Σαανσί της Βόρειας Κίνας αναγκάστηκαν να ζητήσουν δημοσία συγγνώμη και κατέβαλαν 8.970 ευρώ (70.000 γουάν) στη Φενγκ Τζιαμέι. Η Φενγκ και ο σύζυγός της, Ντενγκ Τζιγιουάν, αποδέχθηκαν το ποσό. Ο δικηγόρος της, δήλωσε, ωστόσο, ότι το ποσό αυτό δεν αποτελεί επαρκή αποζημίωση για την οδύνη που υπέστη η γυναίκα. Η αναγκαστική έκτρωση, που έγινε, προκάλεσε κύμα αγανάκτησης σε διεθνές επίπεδο, αφού φωτογραφίες του ματωμένου εμβρύου που κείτονταν δίπλα στην Φενγκ Τζιαμέι πάνω στο κρεββάτι του νοσοκομείου κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο.
Σε άλλη περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν ακόμη χειρότερο. Η Μα Ζιχόνγκ είχε δυο παιδιά και περίμενε το τρίτο. Δεν φανταζόταν, όμως, ότι θα δολοφονούνταν τόσο η ίδια όσο και το αγέννητο παιδί της. Υπάλληλοι της κυβέρνησης την ανάγκασαν να προβεί σε έκτρωση, παρ’ ότι βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Η γυναίκα εγκυμονούσε το παιδί της κρυφά, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να διαφύγει της προσοχής του κράτους και να γεννήσει το παιδί της, όπως άλλωστε συμβαίνει σε αρκετές περιπτώσεις. Τα πράγματα δυστυχώς δεν πήγαν όπως τα υπολόγισε και στις 12 Οκτωβρίου, 10 κρατικοί υπάλληλοιτης χτύπησαν την πόρτα και τη διέταξαν να τους ακολουθήσει στο νοσοκομείο. Εκεί, η γυναίκα εξαναγκάστηκε να δώσει τα δακτυλικά της αποτυπώματα, δίκην έγκρισης τής επικείμενης άμβλωσης και παρ’ ότι ήταν σε κατάσταση εμφανούς σοκ, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα αναπνοής. Η γυναίκα τελικά κατέληξε. Το νοσοκομειακό προσωπικό «παρέλειψε» να ενημερώσει τους συγγενείς της κοπέλας για τον θάνατό της, ενώ η κυβέρνηση δήλωσε πως οι γιατροί προσπαθούσαν επί δύο ώρες να της σώσουν την ζωή χωρίς τελικά να τα καταφέρουν. Τα δύο παιδιά της άτυχης μάνας έχουν συγκλονιστεί από το γεγονός, ενώ ο σύζυγος και πατέρας δεν ήθελε να κάνει κανένα σχόλιο επί του θέματος. Παράλληλα, σκοπεύει να μηνύσει την κυβέρνηση, όμως κανένας δικηγόρος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει την υπόθεση τους.
Αλλά και οι διάσημοι κινέζοι δεν γλιτώνουν τα πρόστιμα. Οι Αρχές της Κίνας προσπαθούν να εντοπίσουν τον γνωστό κινηματογραφιστή Ζανγκ Γιμού, που παραβίασε την αυστηρή πολιτική του ενός παιδιού που εφαρμόζει η χώρα. Ο Ζανγκ Γιμού, σκηνοθέτης βραβευμένων ταινιών, όπως το Σήκωσε Κόκκινα Φανάρια, Ήρωας, Να Ζεις καιΙπτάμενα Στιλέτα, έχει βρεθεί ξαφνικά στο επίκεντρο δημοσιευμάτων και ερευνών, όχι για τη νέα δουλειά που ετοιμάζει με τίτλο «Return», αλλά γιατί καταζητείται από τις Αρχές τις Κίνας, έχοντας παραβεί τον νόμο της πολιτικής του ενός παιδιού.
Ο «διεθνής» Ζανγκ Γιμού, σκηνοθέτης και της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και κατά τις φήμες ήδη πατέρας επτά παιδιών από τέσσερις διαφορετικές συντρόφους, κινδυνεύει με τεράστιο πρόστιμο που αγγίζει τα 20 εκατομμύρια ευρώ,όταν εντοπιστεί κι επιβεβαιωθούν οι παραβάσεις του. Η κυβέρνηση αναζητεί το σκηνοθέτη μέσω της εταιρείας παραγωγής του, καθώς και στην πόλη Βου-Ξι από την οποία κατάγεται η σύζυγός του Τσεν Τινγκ, αλλά προς το παρόν δεν έχει καταφέρει να έλθει σε επαφή μαζί του. «Μετά από την αποκάλυψη ότι ο Ζανγκ Γιμού και η γυναίκα του παραβίασαν τη νομοθεσία οικογενειακού προγραμματισμού, η υπόθεση τελεί υπό απόλυτη προτεραιότητα», αναφέρει εκπρόσωπος των Αρχών που ισχυρίζεται ότι τα νούμερα των προστίμων που αναφέρονται δεν είναι ακριβή.
Δημοσιεύτηκε από Κ.
http://anarchypress.wordpress.com/2013/12/19/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%89%CF%83/#more-18293
↧
ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ
ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ
Ο πρώην υπουργός επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, Μιχάλης Λιάπης συνελήφθη να οδηγεί ανασφάλιστο αυτοκίνητο και μάλιστα με πλαστές πινακίδες. Ο ίδιος μεταξύ άλλων δήλωσε ότι κατέθεσε τις πινακίδες για οικονομικούς λόγους, αφού κι εκείνον τον…άγγιξε η κρίση.
Ο Λιάπης δεν είναι παρά ένα δείγμα το πως αντιλαμβάνεται η άρχουσα τάξη της χώρας την άσκηση εξουσίας ή την κατάληψη θέσης αξιώματος. Φυσικά διαθέτει πλήθος ακινήτων, ένα ετήσιο εισόδημα που αρκεί για να επιβιώσουν 10 οικογένειες, συν 3 Ι.Χ.
Ο Λιάπης με ύφος δήθεν αριστοκράτη που αποφεύγει να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης δεν είναι παρά μια εικόνα της υποτιθέμενης ελίτ που σαπίζει. Ένας κηφήνας που απολαμβάνει κληρονομικές διευκολύνσεις. Είναι ένας από αυτούς.
Από ποιους δηλαδή; Από αυτούς που δηλώνουν με στόμφο ότι δεν μπήκαν στην πολιτική για να πλουτίσουν, αλλά η φορολογική τους δήλωσή, αποκαλύπτει πλήθος καταθέσεων, ακινήτων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις για τα πόθεν έσχες των πολιτικών αρχηγών, προκαλούν ακόμη περισσότερο σε μια εποχή που άλλοι καταθέτουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους, άλλοι φοβούνται να μην χάσουν το σπίτι τους ή δεν έχουν ηλεκτρισμό και άλλοι κυκλοφορούν με άδειες τσέπες.
Πραγματικά πόσο έχει δουλέψει κανείς για να αποκτήσει 15, 20 ή 25 ακίνητα, ή πόσο “τυχερός” είναι τελικά για να παντρεύεται άλλον\άλλη “τυχερό\ή” με αντίστοιχα πολλά ακίνητα στην κατοχή του; Και τελικά τι χρειάζεται τόσο μεγάλη συσσώρευση πλούτου από την στιγμή που και με τα μισά των μισών ζει κανείς παραπάνω από αξιοπρεπώς;
Ο Λιάπης διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού και Μεταφορών, μαζεύοντας χιλιάδες ψήφους σε κάθε εκλογές. Τι είναι πέρα από ένας γλοιώδης φλώρος; Και όταν καμάρωνε για την ισχύ που του έδιναν χιλιάδες ψήφοι από ανεγκέφαλους συμπολίτες μας, ήταν λιγότερο απατεώνας και λιμοκοντόρος; Ή μήπως αυτοί που τον ψήφισαν εκτίμησαν τις ικανότητές του (σε τι ακριβώς;);
Ακριβώς ότι ισχύει για τον Λιάπη ισχύει και για άλλους δεκάδες εκατοντάδες μαφιόζους, που προς το παρόν απολαμβάνουν μια κάποια δημοσιότητα και φυσικά προστασία από το κύκλωμα που τους εκκολάπτει για να καταλάβουν θέσεις εξουσίας. Όταν παύουν να είναι χρήσιμοι, μπορεί και να τραβήξουν μικρές ταλαιπωρίες ή μεγαλύτερες (π.χ Τσοχατζόπουλος) καθώς έχασαν την αίγλη και την επιρροή τους, αλλά και την δυνατότητα να φτιάχνουν κομματικούς στρατούς.
Πηγή:
http://strangejournal.wordpress.com/2013/12/19/%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%83/#more-31074
↧
Dormir dans la rue à Madrid entraînera 750 euros d’amende
Dormir dans la rue à Madrid entraînera 750 euros d’amende
29OCT
![DSCN0499[1]](http://histoireetsociete.files.wordpress.com/2013/10/dscn04991.jpg?w=300&h=225)
↧
↧
Πετρέλαιο über alles
Πετρέλαιο über alles
Anarchy press grΚαι πως αλλιώς θα υψωθείτε πέρα από τις μέρες και τις νύχτες σας, άμα δε σπάσετε τις αλυσίδες· εκείνες που σεις οι ίδιοι στο χάραμα της κατανόησης σφιχτοδέσατε γύρω απ’ την ώρα του μεσημεριού;
Αληθινά, αυτό που σεις ελευθερία αποκαλείτε, είναι η ισχυρότερη αλυσίδα σας, αν και οι κρίκοι της αστραποβολούν στον ήλιο και τυφλώνουν τη ματιά σας.
Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο προφήτης»
Όπως έχει δείξει η ιστορία του πολιτισμού, κάθε φυσικό τοπίο που ήξερε να δίνει με σοφία τα πλούσια οφέλη του σε όλα τα πλάσματα που φιλοξενούσε, αποτέλεσε πεδίο δόξης για τους κάθε είδους εκμεταλλευτές αυτού του πλανήτη. Έτσι, σήμερα, είτε μιλάμε για απέραντες εκτάσεις δασών είτε για ερήμους, η φύση έχει ήδη δεχτεί τις καταστροφικές συνέπειες των εξορύξεων, των μονοκαλλιεργειών και αναδασώσεων· αν δεν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η καταστροφή της, επειδή τυχαίνει να βρεθούν κοντά της «πλούσια κοιτάσματα», που θα αναγκαστούν να εξυπηρετήσουν οποιουδήποτε είδους μανία πλουτισμού. Ιδιαίτερα στη νότια Αμερική, η καταστροφή έχει ήδη ξεκινήσει με την «ανακάλυψή» της από τους εξουσιαστές της γερασμένης ηπείρου. Έτσι, εδώ και μια δεκαετία, στον κόλπο Guanabara του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας συντελείται μία τεραστίων διαστάσεων καταστροφή, μιας και η περιοχή είναι πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Ο βραζιλιάνικος κρατικός ενεργειακός κολοσσός Petrobas – επικεφαλής μιας συνεργασίας με ξένες πετρελαϊκές– εξασφάλισε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του κοιτάσματος πετρελαίου Λίμπρα (225 χλμ. ανοιχτά του Ρίο), με προσδοκία κέρδους τα 12 δισ. βαρέλια. Ο αποικιακός βιασμός της νότιας Αμερικής σταθεροποίησε στο πέρασμα των αιώνων τους κρατικούς δυνάστες.
Μια πόλη 250.000 κατοίκων όπως το Μέιτζ (μόλις 75 χλμ. από το Ρίο), που η κατασκευή του νέου πετρελαϊκού αγωγού από την πλατφόρμα που πρόκειται να κατασκευαστεί θα της στερήσει το βασικό μέσο επιβίωσης, την αλιεία, αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια στον χάρτη όλων αυτών, που στο πέρασμά τους αφήνουν «καμένη γη». Πριν μια δεκαετία η ίδια εταιρεία είχε κατασκευάσει έναν παρόμοιο αγωγό, που σπάζοντας, προκάλεσε μια ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή, μειώνοντας σημαντικά τη θαλάσσια ζωή. Οι ψαράδες, που δέχτηκαν το σημαντικότερο πλήγμα, καθώς η αλιεία αποτελούσε το βασικό μέσο επιβίωσής τους, πραγματοποίησαν δυναμικές διαδηλώσεις. Το 2009, εμπόδισαν για 38 ημέρες την κατασκευή των υποβρυχίων αγωγών για τη μεταφορά του LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) και LPG (υγροποιημένου αερίου πετρελαίου) στον κόλπο.
«Ντροπή στη δικαιοσύνη. Οι ψαράδες αποκλείονται από τον κόλπο Guanabara. Έχουν πρόσβαση μόνο οι εξέδρες άντλησης πετρελαίου και τα σκάφη μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων [...]», δήλωσε ένας ψαράς. Σύμφωνα με τον Alexander Anderson, της AHOMAR, «το έργο κρίθηκε παράνομο από τους αλιείς, λόγω των ελλιπών μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας και των βλαβερών συνεπειών προς τον ντόπιο πληθυσμό. Τα τελευταία χρόνια, αυξάνονται οι καταγγελίες για την εγκληματικότητα, την πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, πέρα από τη μείωση των ψαριών, που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή επιβίωση του πληθυσμού». Όταν όμως το δίκαιο το διαχειρίζεται το κράτος, τότε όχι μόνο άδικο γίνεται, αλλά και προμήνυμα καταστροφής για τους υπόλοιπους. Φυσικά, απ’ την μεριά μας, ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, πως στους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες, στο δύσκολο και μακρύ δρόμο για την ολική απελευθέρωση, δεν έχουν θέση τόσο οι κάθε είδους καταγγελίες, όσο και η επίκληση των νόμων. Θεωρούμε, παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα σημαντικό κάθε κοινωνικό αγώνα που δεν νοσεί απ’ την κομματική σπέκουλα και την πολιτική γενικότερα. Εξ άλλου δεν υφίσταται κανένας ακηδεμόνευτος αγώνας, αν σ’ αυτόν έχει διεισδύσει ο βάκιλος της πολιτικής.
Από το 2007 οι αλιείς καταγγέλλουν παραβιάσεις και εγκλήματα στην κατασκευή του αγωγού. Από τότε, τέσσερις ψαράδες δολοφονήθηκαν και δύο αγνοούνται. Λόγω των απειλών κατά της ζωής του, ο Alexander Anderson και ένας ακόμη ψαράς της AHOMAR εντάχθηκαν στο Πρόγραμμα για την Προστασία των Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σήμερα είναι αναγκασμένοι να ζουν αλλού. Η AHOMAR είναι μία οργάνωση που έκαναν οι ψαράδες, για να αντιταχθούν στον πετρελαϊκό τύραννο με διάφορες δράσεις, μεταξύ των οποίων και ο αποκλεισμός του κόλπου με τα ψαροκάικά τους.
Σχετική περιβαλλοντική έκθεση αναφέρει ότι οι προστατευόμενες περιοχές Guapimirim, Mage, Itaboraí και São Gonçalo βρίσκονται σε κίνδυνο. Παρατηρήθηκε μείωση στο 80% των ψαριών, λόγω των αποβλήτων που καταλήγουν απ τα λιπαντικά των μηχανημάτων στα ύδατα. Δεν χρειάζονται όμως ούτε εξειδικευμένες περιβαλλοντικές εκθέσεις ούτε ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως αυτές που συνδράμουν στην περιοχή, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η καταστροφή. Μετά από τόσους αιώνες ανθρώπινης εκμετάλλευσης και καταστροφής κάθε πλάσματος αυτού του πλανήτη, αυτό που μένει είναι να μη βασιζόμαστε στις πλάτες κανενός θεσμικού φορέα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε το πιο βασικό αγαθό που όλοι διαθέτουμε· την ίδια τη ζωή. Όπου κι αν θέλει να παρασιτήσει η εξουσία, οφείλουμε να την καταπολεμάμε με το φάρμακο της ελευθερίας.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Πηγή:
http://anarchypress.wordpress.com/2013/12/20/%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF-uber-alles/#more-18301
↧
«Kαταζητείται»… η Blackwater στον Κάκαβο;
«Kαταζητείται»… η Blackwater στον Κάκαβο;
O κύριος της φωτογραφίας, με το όνομα Martin Derbyshire, φέρεται να είναι «Ο σφαγέας της Αφρικής» και ο άνθρωπος που «θα φέρει στον Κάκαβο» την εταιρεία δολοφόνων Blackwater! Την αφίσα αυτή μοίρασαν στο Στρατώνι και την Ιερισσό οι υπάλληλοι της εταιρείας Northstar, που απολύονται επειδή η Hellas Gold/Eldorado αποφάσισε να αλλάξει εταιρεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας για τις εγκαταστάσεις της. Οι 150 υπό απόλυση σεκιουριτάδες διαδήλωσαν στο Στρατώνι στις 16-12-2013 κρατώντας μεταξύ άλλων και ένα πανώ που έγραφε «ΕΞΩ ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ».
Μόνο που η Βlackwater δεν είναι μια κοινή εταιρεία ιδιωτικής ασφάλειας, αλλά ένας μισθοφορικός στρατός που έχει διακριθεί για τα αιματηρά «ανδραγαθήματά» του στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και άλλες εμπόλεμες ζώνες. Την Τετάρτη 18-12 δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» το άρθρο του Σάκη Αποστολάκη «Διεθνείς μισθοφόροι θα φυλάνε τις Σκουριές» σύμφωνα με το οποίο η Blackwater, που τώρα ονομάζεται Academi, αναλαμβάνει δράση στις Σκουριές από τις 1 Ιανουαρίου 2014.Θα είχαμε απορρίψει το σενάριο ως ανοησία αν δεν μας έκανε εντύπωση η σιωπή της εταιρείας… Το άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» έκανε πάταγο και εδώ και τρεις μέρες τα ιστολόγια και τα κοινωνικά δίκτυα έχουν κυριολεκτικά πάρει φωτιά. Όμως τόσο η ίδια η εταιρεία όσο και το ανεπίσημο γραφείο τύπου της που λέγεται «Πολίτες Αριστοτέλη»τηρούν σιγή ιχθύος αν και έχουν ερωτηθεί επανειλημμένως. Εντυπωσιακό, σίγουρα. Οι «Πολίτες» που έχουν μια ειδική έφεση στο σχολιασμό άρθρων του κ. Αποστολάκη, που την έχουν στημένη για να συλλάβουν κάθε πιθανή ανακρίβεια και κάθε λάθος από απροσεξία, δεν βρήκαν τίποτα να πουν; Ούτε λέξη;Η εταιρεία που «θα μας αναπτύξει» δεν ενδιαφέρεται να καθαρίσει το όνομά της από μια τέτοια φήμη; Πάντως η διαδικτυακή μας έρευνα δεν απέδωσε τίποτα. Η φωτογραφία της αφίσας του κυρίου Martin Derbyshire εμφανίζεται σε αυτή τη σελίδα (ετήσια γενική συνέλευση της Βασιλικής Βρετανικής Λεγεώνας/ κλάδος Κυρήνειας), όμως δεν βρήκαμε καμμία πληροφορία που να τον συνδέει είτε με την Blackwater είτε με σφαγές στην Αφρική.
Εξακολουθούμε να περιμένουμε τη διάψευση… Έτσι κι αλλιώς θα συναντηθούμε με τους νεοφερμένους στο βουνό. Εδώ που τα λέμε, τι την χρειάζονται την ιδιωτική ασφάλεια όταν έχουν στη διάθεσή τους το πάντα πρόθυμο Υπουργείο Προστασίας του Eργολάβου;
Πηγή:
http://antigoldgr.org/blog/2013/12/20/wanted/
↧
Ορατών και αοράτων
Ορατών και αοράτων
by antonis
Το φυλλάδιο του σούπερ μάρκετ
έχει λαγούς με πετραχήλια. Σφαγές
και γαλοπούλες που κοιτάζουν τον
ουρανό. Έχει ουρανίσκους έτοιμους
να καταβροχθίσουν μιαν ήπειρο.
Έχει καλτσόν και γάμπες χωρίς σώμα.
Έχει τις τιμές των αλλαντικών κι έχει
μια φωτογραφία ενός ευτυχισμένου
ζευγαριού, εντελώς ανύπαρκτου και
εντελώς πλαστού, που κερδίζει τα προς
το ζην διαφημίζοντας τα φυλλοκάρδια του
και το πλατύ χαμόγελο της εξουσίας
του καταναλωτή πάνω στα πράγματα.
Πάνω στη μεταμορφωμένη φύση που
τυλίχτηκε στο σελοφάν και περιμένει
στο ψυγείο τη σειρά της. Τα φτερωτά
στομάχια των θνητών.
έχει λαγούς με πετραχήλια. Σφαγές
και γαλοπούλες που κοιτάζουν τον
ουρανό. Έχει ουρανίσκους έτοιμους
να καταβροχθίσουν μιαν ήπειρο.
Έχει καλτσόν και γάμπες χωρίς σώμα.
Έχει τις τιμές των αλλαντικών κι έχει
μια φωτογραφία ενός ευτυχισμένου
ζευγαριού, εντελώς ανύπαρκτου και
εντελώς πλαστού, που κερδίζει τα προς
το ζην διαφημίζοντας τα φυλλοκάρδια του
και το πλατύ χαμόγελο της εξουσίας
του καταναλωτή πάνω στα πράγματα.
Πάνω στη μεταμορφωμένη φύση που
τυλίχτηκε στο σελοφάν και περιμένει
στο ψυγείο τη σειρά της. Τα φτερωτά
στομάχια των θνητών.
Πηγή:
http://dromos.wordpress.com/2013/12/20/%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD/
↧
Σφυροδρέπανο
Σφυροδρέπανο
(Ορφανό κείμενο Νο2)
![]()
Τρίτη πρωί, με ξυπνάει ο παρηγορητικός, γουργουριστός ήχος ενός σφυροδράπανου που τρυπάει έναν τοίχο σε διπλανό διαμέρισμα. Ο ήχος του εναλλάσσεται με τους κρότους ενός σφυριού που χτυπάει πιθανότατα τον ίδιο τοίχο. «Ίσως ήρθε η ανάπτυξη», σκέφτομαι, αν και το αστείο ξέρω πως είναι κοινότοπο πια. Όχι, δεν ξέρω αν ήρθε η ανάπτυξη, που ο Προβόπουλος τη βλέπει ήδη σε συσκευασία πρωτοχρονιάτικου δώρου του 2014, αλλά τουλάχιστον κάποιος θα βγάλει ένα εικοσάρικο μεροκάματο. Και κάποιος έχει να δαπανήσει ένα εικοσάρικο που δεν προορίζεται αποκλειστικά για την επιβίωση, τα χαράτσια, τους λογαριασμούς και τη βενζίνη για να πάει μέχρι τη δουλειά. Αν πάντως πράγματι έρθει πράγματι η ανάπτυξη κάπως έτσι θα ’ναι: σφυριά στους τοίχους, τρυπάνια στα μπετά, εκσκαφείς, φορτηγά, μπετονιέρες, ταινίες μεταφοράς προϊόντων, αλυσίδες παραγωγής, περισσότερος θόρυβος στους δρόμους, γεωτρύπανα, γερανοί, ικριώματα, μπουλντόζες στο ΙΧ πρώην εθνικό οδικό δίκτυο, ασφαλτοτάπητες, πυκνότερα δρομολόγια ντελιβαράδων, κι άλλα νέα καταστήματα «ψωμί, γλυκό, καφές», σουβλατζίδικα και καταστήματα πρόχειρου φαγητού, κρουαζιερόπλοια στον Πειραιά, στο Φάληρο, στον Άλιμο, μερικά ακόμη ξενοδοχεία, εμβάσματα κατοίκων εξωτερικού, «τα παιδιά βρήκαν δουλειά στη Γερμανία», τουριστικό και ναυτιλιακό συνάλλαγμα, παραρτήματα outsourcing της Google, της Yahoo, τηςMicrosoft, της Sanofi, της Pfizer και μια τιτάνια μάχη μεταξύ της αμερικανικήςBlack&Decker, της γερμανικής Bosch και της ιαπωνικής Hitachi για το ποια θα μονοπωλήσει την αγορά σφυροδράπανων και λοιπών εργαλείων κατασκευής κι επισκευής. Η ζωή σαν μερεμέτι…
Το τρυπάνι από δίπλα διακόπτει τον αναπτυξιακό συνειρμό μου, το σφυρί προσπαθεί να συνθέσει έναν ρυθμό, ο επόμενος ήχος-έκπληξη έρχεται από τον δρόμο, ο θόρυβος ενός βυτίου που βάζει πετρέλαιο θέρμανσης στη διπλανή πολυκατοικία- η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς να μην παγώσουν. Ο λόγος που δεν θα έρθει η ανάπτυξη, ή αν έρθει θα είναι το ίδιο οδυνηρή με την ύφεση, δεν είναι ότι σχεδιαστές του οικονομικού μετασχηματισμού της χώρας δεν δίνουν στον καθένα από ένα σφυροδράπανο για να ανοίγει μια τρύπα κι ύστερα να την ξανακλείνει και τούμπαλιν, ώστε να δημιουργείται ένα πρόσχημα απασχόλησης κεφαλαίου και εργασίας, όπως περίπου γινόταν στις ΗΠΑ του New Deal. Ούτε επίσης ότι δεν δίνεται στον καθένα ένα εικοσάρικο για να το δαπανήσει σε ένα απαραίτητο μερεμέτι στο σπίτι, ένα κατοστάρικο για να βάλει πετρέλαιο θέρμανσης και να μην ξεπαγιάσει. Αυτό υποτίθεται πως λέγεται κεϊνσιανισμός, αλλά αν πιστεύει κανείς ότι θα έχει κάποιο αποτέλεσμα στην περίπτωσή μας είναι μάλλον γελασμένος. Για να έρθει η ανάπτυξη μέσω ενός τέτοιου τρικ θα χρειαζόταν να επιστρατευτούν τουλάχιστον οι πόροι ύψους 150 και πλέον δισ. ευρώ που χάθηκαν στην πενταετία της μεγάλης ελληνικής ύφεσης. Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να δημευθούν, να κρατικοποιηθούν, να εθνικοποιηθούν, να απαλλοτριωθούν αυτοί οι πόροι όπου βρίσκονται, ακόμη και εις χείρας τρίτου, αλλά αυτό δεν είναι κεϊνσιανισμός, είναι κάτι μεταξύ κρατικού καπιταλισμού και σοσιαλισμού, κι αυτό δεν ξέρω αν το αντέχει το στομαχάκι των ευαίσθητων αναπτυξιολόγων.
Ο λόγος που δεν θα έρθει η ανάπτυξη, ακόμη κι αυτή στην οποία προσβλέπουν νεοφιλελεύθεροι, κεϊνσιανοί και οι ενδιάμεσοι, δεν είναι ότι δεν διαθέτουν την πολιτική τόλμη να εφαρμόσουν μια ελάχιστη δόση κεϊνσιανισμού, έστω και με χρήμα που θα κόψουν αφειδώς από το πουθενά, αλλά γιατί υπάρχει μια τρομακτική απροθυμία και ανικανότητα του κεφαλαίου να εκμεταλλευτεί ακόμη και με τους πιο στυγνούς όρους την εργασία. Θεωρητικώς, στην ειδική συνθήκη που έχει διαμορφωθεί με τη βοήθεια της τρόικας στην Ελλάδα και στα λοιπά μνημονιακά πειραματόζωα, οι κάτοχοι του κεφαλαίου έχουν τους ιδεωδέστερους όρους να αντλήσουν υπεραξία, να ξεζουμίσουν κάθε ικμάδα εκατομμυρίων ανθρώπων. Υπάρχουν εκεί έξω 1,5 εκατομμύριο άνεργοι έτοιμοι και πρόθυμοι για όλα, διαθέσιμοι να απασχοληθούν με τους χειρότερους όρους, ικανοί να πουλήσουν γνώσεις και δεξιότητες για έναν καφέ, μια τυρόπιτα, ένα φθηνό γεύμα και τα εισιτήριά τους. Υπάρχουν άλλο 1,5 εκατομμύριο κατά συνθήκην εργαζόμενοι που δουλεύουν ήδη δωρεάν, τζάμπα, τουλάχιστον κατά τους 3,5 και πάνω μήνες αμοιβών που τους οφείλουν οι εργοδότες τους. Υπάρχουν 800.000 δημόσιοι υπάλληλοι που οι μισθοί τους έχουν ήδη περικοπεί κατά 50%, κι όμως ο Άδωνις, ο Κυριάκος, ο Γιάννης (οι αρκετοί Γιάννηδες της κυβέρνησης) θα προτιμούσαν να τους δουν διαθέσιμους, ανέργους ή συνταξιούχους. Υπάρχουν αρκετές δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι των τραπεζών, του ΟΤΕ κι άλλων οργανισμών που οι ιδιοκτήτες και οι μάνατζέρ τους προτιμούν να χρηματοδοτήσουν με εκατομμύρια την «εθελούσια έξοδό» τους παρά να τους απασχολήσουν. Υπάρχουν χιλιάδες νέοι επιστήμονες που κάνουν «κρα» για μια δουλειά, αλλά το κράτος- υβρίδιο των πιστωτών προτιμά να διευκολύνει τη μετανάστευσή τους, «για να μας αδειάζουν τη γωνιά».
Συμβαίνει, λοιπόν, το πρωτοφανές στα μεταπολεμικά χρονικά το κεφάλαιο, σε όλες τις ατομικές και συλλογικές εκφράσεις του, εγχώριες ή πολυεθνικές, να εμφανίζεται απρόθυμο και κυρίως ανίκανο ακόμη και να εκμεταλλευτεί στυγνά την εργασία, για να δημιουργήσει μιαν ελάχιστη απασχόληση, αναπαραγωγή, κατανάλωση και τελικά ανάπτυξη. Κι έτσι τρομακτικά αποσυρμένο, ζαρωμένο, αδύναμο κι αμήχανο μπροστά στην κρίση που το ίδιο προκάλεσε σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι: τι χρειαζόμαστε το κεφάλαιο και τους κατόχους του; Σε ποιον είναι χρήσιμο και απαραίτητο; Τι νόημα έχει το σφυροδράπανο που ανοίγει τρύπες στον τοίχο χωρίς το χρήστη του; Τι νόημα έχει το «κρουστικό σφυροδράπανο» που η πονηρή του ορθογραφία – έναν «άλφα» αντί ενός «έψιλον»- μας έχει κάνει να βλέπουμε και ν’ ακούμε το«σφυροδρέπανο» ως γραφική καρικατούρα της Ιστορίας;
Άλλη μια θορυβώδης, γουργουριστή διείσδυση του σφυροδράπανου στον τοίχο του διπλανού διαμερίσματος. Διπλά παραγωγική η συμβολή του. Ο μάστορας έβγαλε το μεροκάματο κι εγώ κατέγραψα αυτόν τον συνειρμό που ελπίζω να τον βρει κανένας χρήσιμο.
Υ.Γ. Αυτό είναι το δεύτερο «ορφανό» κείμενο μια και ο «Επενδυτής» που θα ήταν ο κανονικός του προορισμός δεν βγαίνει λόγω απεργίας και λόγω «απροθυμίας και ανικανότητας του κεφαλαίου να εκμεταλλευτεί τους εργαζόμενούς του».
ΚΙΜΠΙ
Πηγή:
http://kibi-blog.blogspot.ca/
↧
↧
Απάντηση της εταιρείας Northstar σε δημοσίευμά μας
Απάντηση της εταιρείας Northstar σε δημοσίευμά μας
Από την εταιρεία ιδιωικής ασφάλειας Northstar λάβαμε την παρακάτω απάντηση στην ανάρτησή μας «Kαταζητείται»… η Blackwater στον Κάκαβο; και την δημοσιεύουμε. Φυσικά ακολουθούν ερωτήσεις.
Κύριοι, η εταιρεία NORTH STAR θεωρεί την πρόσφατη ανάρτηση του γνωστού Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων με θέμα την φύλαξη των εγκαταστάσεων της Ελληνικος Χρυσός, ως αισχρή προβοκάτσια που στόχο έχει την δημιουργία αναστάτωσης στην περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής.
Δηλώνουμε οτι η συνεργασία μας με ΟΛΑ τα στελέχη της Ελληνικός Χρυσός ήταν, είναι και θα είναι άψογη πιστεύοντας στην για πολλά χρόνια συνεργασία.
Καταδικάζουμε αυτές τις συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον ανθρώπων οι οποίες βέβαια απέχουν απο την πραγματικότητα.
Κάτω από την επίμαχη ανάρτηση (εδώ) έχουν κατατεθεί μια σειρά από σχόλια από ανθρώπους που δηλώνουν «εργαζόμενοι της Northstar» και που πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβάσετε.
- «Αισχρή προβοκάτσια» λοιπόν, «με στόχο τη δημιουργία αναστάτωσης στη Β.Χαλκιδική» καταγγέλλει η εταιρεία φύλαξης των εγκαταστάσεων της Ελληνικός Χρυσός. Θα θέλαμε πολύ να μας πει σε τι έγκειται η προβοκάτσια; Μήπως εμείς διαδηλώσαμε μπροστά στο Πυλωρείο κρατώντας πανώ με τα συνθήματα «ΚΑΤΩ Η ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ», «ΕΞΩ ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ» και «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ»;
- Αναρωτιόμαστε ποια είναι η «συκοφαντική επίθεση» εναντίον των εργαζομένων της Northstar; Το ότι είπαμε ότι είναι «υπό απόλυση»; Δεν το είπαμε εμείς, αυτοί το είπαν. Για «μαύρη εργασία» και για «μαζικές απολύσεις» μιλούσαν τα δυο από τα τρία πανώ.
- Μήπως είδαμε εμείς στον ύπνο μας μια εταιρεία «φονιάδων των λαών» με το όνομαBLACKWATER και της δώσαμε και πρόσωπο και όνομα; Πρόσωπο και όνομα που εμείς μεν ψάχναμε στο διαδίκτυο για να το βρούμε, όμως οι υπάλληλοι της Northstar που μας έστειλαν σχόλια γνώριζαν; «Είναι εργαζόμενος όπως κι εγώ και δεν τον θεωρώ σφαγέα» μας λέει ο ένας. «Η Northstar είναι σε συνεργασία με τον άνθρωπο της φωτό γι ατην αναβάθμιση της ασφάλειας της Ελλ. Χρυσός και τη συνέχιση της συνεργασίας μας», λέει ο άλλος. Μήπως είναι καιρός να μάθουν οι πολίτες αυτού του τόπου ποιος είναι πραγματικά ο κύριος της φωτογραφίας, αν έχει κάποια σχέση με την εν λόγω εταιρεία «φονιάδων» και τι είδους «αναβάθμιση της ασφάλειας» θα φέρει στην περιοχή;
Τέλος, τόσο η εταιρεία Northstar όσο και οι υπάλληλοί της διαβεβαιώνουν ότι δεν αποχωρούν από την περιοχή, ότι έχουν «άψογη» συνεργασία με την Ελληνικός Χρυσός και ότι δεν τίθεται θέμα απολύσεων. Όλα ρόδινα. Ραντεβού στο βουνό λοιπόν!
Πηγή:
http://antigoldgr.org/blog/2013/12/20/northstar/
↧
Εγκλημα: Απέλυσαν την καθηγήτρια που έπιασε το γιο του Α. Σαμαρά να αντιγράφει
Εγκλημα: Απέλυσαν την καθηγήτρια που
έπιασε το γιο του Α. Σαμαρά να
αντιγράφει
![]()
έπιασε το γιο του Α. Σαμαρά να
αντιγράφει
Κατώπιν άνωθεν εντολών το ΚΥΣΔΕ αποφάσισε να "εκτελέσει" - απολύσει την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα που είχε πιάσει τον γιο του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να αντιγράφει στο Κολλέγιο Αθηνών.
Δώρο στο Υπουργείο Παιδείας, στα ιδιωτικά και στην Πρωθυπουργική οικογένεια 5 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα έδωσε το ΚΥΣΔΕ το οποίο θυμίζουμε ότι είχε αποβάλλει από με πραξικοπηματικό τρόπο από την συνθεση του τα Μέλη της ΟΙΕΛΕ. Με επαγγελματική κυνικότητα απερρίφθη από τα "διορισμένα μέλη"του Κεντρικού Συμβουλίου Δημοτικής εκπαίδευσης, το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή της διαδικασίας τη Δευτέρα ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος Γ.Κατρούγκαλος, υπογράφοντας με την απόλυση της εκπαιδευτικού Ε.Μπουλούτα, συμβόλαιο θανάτου για χιλιάδες άλλους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς
Διαβάστε παρακάτω τι αναφέρει αναλυτικά για το γεγονός της απόλυσης η ΟΙΕΛΕ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ: ΤΟ ΚΥΣΔΕ ΜΕ ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ (;) «ΕΚΤΕΛΕΣΕ» ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΠΟΥΛΟΥΤΑ, ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΕ ΤΟ «ΘΡΑΣΟΣ» ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ
Πέντε ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα το ΚΥΣΔΕ έκανε ένα πρώιμο δώρο στην πρωθυπουργική οικογένεια, στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων. Κατόπιν άνωθεν εντολών (;) και με παράνομη σύνθεση (την οποία είχαν αλλοιώσει, αποβάλλοντας τους αιρετούς της ΟΙΕΛΕ) οι τρεις διορισμένοι από τον Υπουργό Παιδείας δημόσιοι «λειτουργοί» - μέλη του ΚΥΣΔΕ αποφάσισαν να «εκτελέσουν» την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα, απολύοντάς την με το πρόσχημα ότι «δεν είχαν αρκετά στοιχεία» για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους της διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών. Με λίγα λόγια το ΚΥΣΔΕ θεωρεί πως μια εκπαιδευτικός με 21 έτη υπηρεσίας, που είχε αξιολογηθεί θετικά από τη διοίκηση του σχολείου, απολύθηκε «όλως τυχαίως» και επελέγη «συμπτωματικά» μέσα από εκατοντάδες συναδέλφους της προς απόλυση λίγες ημέρες αφού συνέλαβε τον υιό του πρωθυπουργού να αντιγράφει!
Με την κυνικότητα επαγγελματιών τα διορισμένα μέλη του ΚΥΣΔΕ δεν χρειάστηκαν πολύ ώρα για να ξεμπερδέψουν με την αποστολή τους. Απέρριψαν με συνοπτικές διαδικασίες, τόσο το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή της διαδικασίας τη Δευτέρα, ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος Γ. Κατρούγκαλος, όσο και τα αιτήματα εξαίρεσής τους που είχαν κατατεθεί και ανακοίνωσαν την κατάπτυστη απόφασή τους. Αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν οι ίδιοι, (ενώ είχαν αποφασίσει την αποβολή των «ενοχλητικών» της ΟΙΕΛΕ) για να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο» έργο τους.
Η απόφαση του ΚΥΣΔΕ έχει ιστορική σημασία και θα επιφέρει δραματικές συνέπειες στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αποτελεί κατ’ ουσίαν υπογραφή συμβολαίου θανάτου για χιλιάδες ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και χαριστική πράξη για τους σχολάρχες. Με αυτόν τον τρόπο ανάβει το πράσινο φως σε όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια της εκπαίδευσης να απολύουν χωρίς έλεγχο όλους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που προτείνονται από τον ιδιοκτήτη ενός σχολείου προς απόλυση.
Αποφάσισαν μόνοι τους ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν!!!!
Η απόφαση του εκτελεστικού αποσπάσματος του ΚΥΣΔΕ ήταν η χαριστική βολή, όχι μόνο σε μια γενναία εκπαιδευτικό που απολύθηκε, επειδή έπραξε το χρέος της, αλλά για ολόκληρη την εκπαίδευση. Θυσιάζει στο βωμό της αναλγησίας, της αλαζονείας και της αυταρχικότητας του πρωθυπουργού και του αδελφού του, Προέδρου του Κολλεγίου, μια εργαζόμενη, πετώντας την στον Καιάδα της εξαθλίωσης. Αποδεικνύει ότι κάποιοι θεσμοί στη χώρα δεν λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τους νόμους, αλλά με βάση το δίκαιο του ισχυρού.
Η ΟΙΕΛΕ δεν πρόκειται να αφήσει έτσι την υπόθεση. Θα χρησιμοποιήσει κάθε πολιτικό και ένδικο μέσο για να ανατρέψει την απόφαση της παράνομης σύνθεσης του ΚΥΣΔΕ. Η δικαιοσύνη και οι θεσμοί που λειτουργούν ακόμη σ’ αυτό τον τόπο θα δώσουν την απάντηση σε όσους θεωρούν ότι η πολιτική και οικονομική ισχύς τους επιτρέπουν να βιάζουν το Σύνταγμα, τους νόμους και τα δημόσια αγαθά.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
↧
CHARLIE CHAPLIN VS ΑΝΑΡΧΙΚΌ ΠΑΙΔΊ
CHARLIE CHAPLIN VS ΑΝΑΡΧΙΚΌ ΠΑΙΔΊ
Ένας αποκαλυπτικός διάλογος, απόσπασμα από την ταινία ”A King in New York” (1957) του Charlie Chaplin με το γιο του Michael John Chaplin.
Πολιτική – ιδεολογία – αναρχία στα καλύτερά τους!
Μερικά κορυφαία…
1. – “Τί είναι αυτό που διαβάζεις;”
- “Καρλ Μαρξ”
- “Ασφαλώς δεν είσαι κομμουνιστής;”
-”Χρειάζεται να είμαι κομμουνιστής για να διαβάζω Μαρξ;”
2. -”Λοιπόν, αν δεν είσαι κομμουνιστής, τί είσαι;”
“- Τίποτα”
“- Τίποτα;”
“- Αντιπαθώ όλες τις μορφές κυβέρνησης”
3. “- Αλλά αγαπητέ μου νεαρέ, η πολιτική είναι απαραίτητη”
“- Η πολιτική είναι κανόνες που επιβάλλονται πάνω στους ανθρώπους”
“- Αλλά σε αυτή τη χώρα οι κανόνες δεν είναι επιβεβλημένοι, είναι η επιθυμία όλων των ελεύθερων πολιτών.”
“- Ταξίδεψε λίγο, τότε θα δεις πόσο ελεύθεροι είναι”
4. “Το μονοπώλιο της εξουσίας είναι μια απειλή για την ελευθερία. Υποβαθμίζει και θυματοποιεί κάθε άτομο.”
↧
Αζίζ Νεσίν: Πολεμώντας για τη δημοκρατία…
Αζίζ Νεσίν: Πολεμώντας για τη δημοκρατία…
Σαν σήμερα, 20 Δεκέμβρη το 1915 γεννήθηκε ο Αζίν Νεσίν, Τούρκος σατιρικός συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής. Ο Νεσίν, ένας από τους πλέον διάσημους Τούρκους λογοτέχνες, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα του 20ού αι. Παθιασμένος με την προστασία της ελευθερίας του πνεύματος καταξιώθηκε ως ένας ένθερμος αγωνιστής της δημοκρατίας.
Γεννήθηκε στη νήσο Χάλκη στα Πριγκιπονήσια το 1915 και το όνομά του ήταν Μαχμούτ Νουσρέτ Νεσίν. Το «Αζίζ» ήταν το όνομα του πατέρα του, τον οποίο και έχασε σε μικρή ηλικία. Γι’ αυτό και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, ενώ στα 19 του αποφάσισε να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα. Φοίτησε στη σχολή Ευελπίδων της Τουρκίας και το 1939 πήρε το αξίωμα του ανθυπολοχαγού πεζικού.
Στο πεδίο της λογοτεχνίας και των γραμμάτων κάνει την εμφάνισή του το 1944, δημοσιεύοντας ποιήματα και διηγήματα στη λογοτεχνική σελίδα της εφημερίδας «Μιλιέτ». Ένα χρόνο αργότερα απομακρύνθηκε από τον στρατό με την κατηγορία της κατάχρησης καθήκοντος και εξουσίας. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε να ανοίξει μπακάλικο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην και στη συνέχεια να στραφεί στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία.
Δούλεψε, λοιπόν, ως διορθωτής και συντάκτης ύλης σε εφημερίδες, ενώ τις απόψεις και τις ιδέες του διοχέτευσε στα διάφορα σατιρικά περιοδικά και εφημερίδες. Η σφοδρή κριτική, όμως, που ασκούσε, μέσα από την αιχμηρότητα των λόγων του, πυροδότησε αντιδράσεις που είχαν ως αποτέλεσμα τη φυλάκισή του το 1947 για δέκα μήνες λόγω των πολιτικών του ιδεών και τον εξορισμό του για περίοδο τεσσάρων μηνών. Οι περιπέτειές του όμως συνεχίζονται.
Τον Σεπτέμβριο του 1955 συνελήφθη μαζί με άλλους αριστερούς ως υποκινητής του πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης. Γρήγορα, όμως, η κατηγορία απορρίφθηκε, αφού ήταν φανερό ότι τα «Σεπτεμβριανά», όπως έμειναν στην ιστορία, τα είχαν οργανώσει οι μηχανισμοί της κυβέρνησης Μεντερές.
Την προσωπική του άποψη για τα γεγονότα κατέθεσε στο βιβλίο του «Να κρεμαστούν σαν τα τσαμπιά», που κυκλοφορεί και στα ελληνικά.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Νεσίν ήταν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς στην Τουρκία και από τους λίγους που μπορούσαν να ζήσουν από το πνευματικό τους έργο, που εκτός από σατιρικά πεζογραφήματα περιλάμβανε θεατρικά έργα, ενθυμήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, ποίηση και δοκίμια. Το 1972, με προσωπική του πρωτοβουλία και χρηματοδότηση εγκαινιάστηκε το Ίδρυμα Νεσίν, που παρείχε τροφή, στέγη και εκπαίδευση σε άπορα παιδιά.
Αζίζ Νεσίν – Σώπα μη μιλάς (Απαγγέλει η Μαριέτα Ριάλδη)
Σώπα μη μιλάς (Αζίζ Νεσίν)
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”
μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
“κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”
“κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!….
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!….
Η επόμενη δεκαετία τον βρήκε να υψώνει το ανάστημά του διαμαρτυρόμενος ενάντια στη χούντα του στρατηγού Εβρέν, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα την πρωτοβουλία για τη γνωστή «Επιστολή των Διανοουμένων» («Aydünlar Dilekçeci»), που ασκούσε κριτική στο καθεστώς και ζητούσε την επαναφορά της Δημοκρατίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν αφιερωμένα στη μάχη κατά του θρησκευτικού φανατισμού αφού αποδείχθηκε πως ήταν ανάμεσα στους σκληρούς επικριτές του ισλαμισμού.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 άρχισε να μεταφράζει τους «Σατανικούς Στίχους» του Σαλμάν Ρούσντι, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε θάνατο για το βιβλίο με τη κατηγορία προσβολής του Προφήτη Μωάμεθ. Έτσι, ο Νεσίν έγινε στόχος των ισλαμιστών στην Τουρκία και επικηρύχθηκε από έναν επιχειρηματία με το ποσό των 100.000 δολαρίων.
Η δίωξη του Νεσίν συνεχίστηκε στην Τουρκία, με απόγειο την 2 Ιουλίου 1993, όταν ένα εξαγριωμένο πλήθος φανατικών μουσουλμάνων πολιόρκησε το ξενοδοχείο στο οποίο παρακολουθούσε μια πολιτιστική εκδήλωση των Αλεβιτών στην πόλη Σιβάς (Σεβάστεια) και στη συνέχεια το πυρπόλησε.
Ο Αζίζ Νεσίν επέζησε, αλλά 37 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η κυβέρνηση κατηγόρησε δια στόματος της πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ τον ίδιο τον Νεσίν, επειδή είχε «προκαλέσει το πλήθος».
Το τέλος του Αζίζ Νεσίν ήρθε στις 6 Ιουλίου 1995 μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας. Την τελευταία του πνοή άφησε μετά από καρδιακή προσβολή σε βιβλιοπωλείο της Σμύρνης την ώρα που υπέγραφε βιβλία του.
Ο Αζίζ Νεσίν υπήρξε ένας από τους βασικούς εκπροσώπους του κριτικού ρεαλισμού στην τουρκική λογοτεχνία μέσα από την οποία ασκεί κριτική σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο έχοντας ως πρωταγωνιστές του τους απλούς ανθρώπους. Μετά τον θάνατό του, το σώμα του κηδεύτηκε μυστικά στην περιοχή του ιδρύματος «Αζίζ Νεσίν», χωρίς καμία τελετή, σύμφωνα με την επιθυμία του.
Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στην Τουρκία και το εξωτερικό ενώ το 1991 ήρθε στην Αθήνα για να παραλάβει το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Αμπντί Ιπεκτσί». Έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και στα ελληνικά από τα οποία το πιο γνωστό είναι «Ο καφές και η δημοκρατία».
http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%B1%CE%B6%CE%AF%CE%B6-%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1
↧
↧
12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ
Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που φεύγει είναι το “12 Years A Slave”. Πραγματεύεται την αληθινή ιστορία ενός Αφροαμερικανού, του Σόλομον Νόρθταπ, ο οποίος ζει ελεύθερος με την οικογένειά του στην Νέα Υόρκη. Όντας απονήρευτος, θα πέσει θύμα απάτης και απαγωγής από δύο άτομα που θα παρουσιαστούν ως εκπρόσωποι ενός τσίρκου, αλλά θα τον πουλήσουν ως δούλο σε βαμβακοφυτεία του Νότου.
Το “12 Χρόνια Σκλάβος” είναι μια σκληρή ταινία, αλλά πέρα για πέρα ανθρώπινη και αντιρατσιστική. Πραγματεύεται μια μαύρη περίοδο για την ιστορία της Αμερικής αλλά και της ανθρωπότητας.
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η ρίζα της απανθρωπιάς στον ρατσισμό, αλλά και η ελπίδα και η μάχη για επιβίωση από μεριά του Σόλομον.
Η ταινία χωρίς να χρησιμοποιεί φτηνά τρικ, είναι βαθιά συναισθηματική, γεμάτη μηνύματα και αγωνία. Η ταύτιση με τον κεντρικό ήρωα είναι αναπόφευκτη. Ο Σόλομον δεινοπαθεί, αλλάζοντας συνέχεια “αφέντες” και προσπαθώντας να διατηρήσει την ταυτότητά του ζωντανή. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες, αναζητά τον τρόπο να επιστρέψει ξανά στην οικογένειά του.
Ο Στιβ Μακουίν έχει κάνει καταπληκτική δουλειά ως σεναριογράφος, ενώ η οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι εξαιρετικές με αυτή του Chiwetel Ejiofor να είναι οσκαρικού επιπέδου. Μέσα από το δράμα του Σόλομον Νόρθαπ, αναδεικνύεται μια ολόκληρη κοινωνία και ένα ζήτημα -αυτό της δουλείας- που μοιάζει να μας απειλεί συνεχώς, καθώς ποτέ δεν έχουν εξαλειφθεί πραγματικά οι διακρίσεις.
Περισσότερα δεν θα αποκαλύψω, αφού αξίζει να επισκεφτείτε κάποιον κινηματογράφο και να την δείτε. Ο Νορθαπ τελικά κερδίζει την αξιοπρέπειά του πάνω απ’ όλα, ενώ η ταινία μας υπενθυμίζει πως η παγκόσμια πανανθρώπινη αλήθεια δεν μπορεί να καλυφτεί κάτω από σχετικότητες και ψυχολογικές παθολογίες όπως ο ρατσισμός.
↧
«Πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο» - Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. στον αστερισμό της χρυσαυγίτικης λογικής
 Οι «λαθρομετανάστες» σκέφτονται κατά τον εξής τρόπο, σου λέει θα πάω να καθίσω στην Ελλάδα τρεις μήνες μέσα και μετά θα με βγάλουν έξω και θα είμαι ελεύθερος να κλέβω, να ληστεύω, να κάνω ο,τιδήποτε. «Γι αυτό πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο. Δηλαδή να ξέρει ο άλλος ότι όταν θα 'ρθει στη χώρα αυτή θα καθίσει μέσα, δεν θα βγει έξω. Άρα αυτός που είναι μέσα, να μας πει και τα στοιχεία του από που είναι, να γίνει και η ταυτοποίησή του για να γυρίσει πάλι και όχι να έχει μετά από τρεις μήνες έξοδο. Διότι αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα. Αποτελούμε τον καλύτερο τόπο προσέλκυσης λαθρομεταναστών.» Η παραπάνω ασύντακτη και ασυνάρτητη συλλογιστική δεν προέρχονται από κάποιο αμόρφωτο κατάλοιπο της επταετίας, ούτε από κανέναν αναλφάβητο οπαδό της συμμορίας του Μιχαλολιάκου, αλλά από τον εικονιζόμενο Νίκο Παπαγιαννόπουλο, αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι το ένα αναιρεί το άλλο. (το ηχητικό αποκαλύφθηκε από το περιοδικό HOT DOC του Κώστα Βαξεβάνη) Στο μυαλό του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. κάθε πολίτης που προέρχεται από φτωχές χώρες μόνο εγκληματίας θα μπορούσε να είναι. Είναι εκ προοιμίου «κλέφτης, ληστής και ο,τιδήποτε άλλο» και γι αυτό του αξίζει η φυλακή, στην οποία θα του γίνεται ο βίος αβίωτος. Στις φτωχές χώρες δεν υπάρχουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια, ήθος, εντιμότητα. Δεν υπάρχουν άνθρωποι με οικογένειες, μικρά παιδιά, άνθρωποι που κινδυνεύει η ζωή τους από τα εκεί καθεστώτα. Είναι όλοι τους καταδικαστέοι και εγκληματίες... Είναι σαφέστατο ότι πρόκειται για ακραίες ρατσιστικές απόψεις που συναντά κανείς σε μόνο σε ομιλίες χρυσαυγιτών και λοιπών της ευρύτερης άκρας δεξιάς, χαρακτηριστικό των οποίων είναι η απουσία κάθε αναφοράς στην ανθρώπινη υπόσταση, έτσι ώστε να μπορούν αβίαστα να επικεντρωθούν εμμονικά στη δαιμονοποίηση των μεταναστών, που άλλωστε αυτός είναι και ο κυρίαρχος στόχος τους. Και το "βίος αβίωτος", που διατάζει να εφαρμόσουν οι υφιστάμενοί του στους εξαθλιωμένους μετανάστες, φυσικά δεν σημαίνει άλλο παρά την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους με διάφορους τρόπους, που προφανώς ξεκινούν από τις εσκεμμένες άθλιες συνθήκες εγκλεισμού, τη στέρηση βασικών αγαθών, και φτάνουν μέχρι τα βασανιστήρια. Γι αυτό άλλωστε και μετά την αποκάλυψη του ηχητικού αντέδρασε άμεσα η Διεθνής Αμνηστία. Όταν, λοιπόν, ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. χαρακτηρίζεται από τόση ηθική φτήνια, δεν είναι να απορεί κανείς για όλα αυτά που συνεχώς καταγγέλλονται, αλλά και γι αυτά που έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια, όσον αφορά τις χουντικού τύπου πρακτικές της αστυνομίας, τις οποίες με πάθος προασπίζεται ο Δένδιας και η κυβέρνηση γενικότερα. Αλλά ας επανέλθουμε στην προτεινόμενη από τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. πρακτική του «βίου αβίωτου» κατά των μεταναστών, με το σκεπτικό να βγει προς τα έξω το μήνυμα ότι εδώ θα κακοπεράσουν και έτσι να σταματήσουν να έρχονται -λογική ευνομούμενου κράτους που θέλει και να ανήκει στην Ε.Ε.. Αυτή δεν είναι άλλο από την «πολιτική των αντικινήτρων» που διαλαλούν εδώ και χρόνια δύο γνωστοί ακροδεξιοί -γιατί πάντα αυτό ήταν και είναι, όσο κι αν προσπαθούν οι μιντιάρχες να τους ξεπλύνουν- του Άδωνη Γεωργιάδη και του Θάνου Πλεύρη. Για παράδειγμα, σε μια συνέντευξή του τον Ιούνιο ο Α.Γεωργιάδης ανέλυε γιατί πρέπει δια της αστυνομίας «να τους κάνουμε τη ζωή όσο μπορούμε πιο δύσκολη»: Παρεμπιπτόντως, ανάμεσα στους ζωηρώς χειροκροτούντες παρευρισκόμενους στην ομιλία του Θάνου Πλεύρη ήταν και ο Μάκης Βορίδης, η Χριστίνα Σιδέρη, ο Ιωάννης Κωτούλας, όλοι μέλη της Νέας Δημοκρατίας. Άρα λοιπόν, λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψιν όπως και το ηχητικό με τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η απάνθρωπη μεταχείριση και η ταπείνωση που υφίστανται οι μετανάστες στα κρατητήρια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης -για τα οποία η Ελλάδα και πάλικαταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου- δεν οφείλονται απλά σε αστυνομικές αυθαιρεσίες αλλά σε στοχευμένες εντολές εκ των άνωθεν. Ο θάνατος δηλαδή του πρόσφυγα Μοχαμάντ Χασάν, που κρατούνταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου και επί μήνες παρακαλούσε για ιατρική περίθαλψη με τους αστυνομικούς να του την στερούνται πεισματικά, οφείλονταν στη λογική Πλεύρη «δεν θα μπορείς να φας, δεν θα μπορείς να πιείς, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο». Και το συγκεκριμένο περιστατικό δεν πρέπει να καταγραφεί απλά ως «θάνατος», αλλά ως κατ'εντολήν δολοφονία που χρεώνεται φαρδιά πλατιά στον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Νίκο Παπαγιαννόπουλο. Πηγή: http://jungle-report.blogspot.ca/2013/12/blog-post.html |
↧
Γιάννενα : Χρήμα και συμπόνια δεν πάνε μαζί – (Γκλαμουράτος) οδηγός χτύπησε και άφησε σκύλο
Γιάννενα : Χρήμα και συμπόνια δεν πάνε μαζί –
(Γκλαμουράτος) οδηγός χτύπησε και άφησε σκύλο
Αναδημοσίευση από facebook
”Ξέρω δεν θα έχει τύχη το στάτους αλλά θα το γράψω. Αναζητώ τον μεσήλικα οδηγό ενός Jeep πόλης μάρκας Mercedes χρώματος μαύρου με πινακίδες ΙΝΜ [μόνο αυτό πρόλαβα να δω] που σήμερα στις 15:00 (20/12) στα φανάρια από ΒΙ.ΠΕ. Ιωαννίνων στον κόμβο για Ελεούσα-Ζωοδόχο ενώ αρχικά έκοψε ταχύτητα χτυπώντας ελαφρά ένα καφέ σχεδόν κοκαλιάρικο κυνηγόσκυλο, στη συνέχεια πάτησε γκάζι σέρνοντας 4-5 μέτρα το σκυλί και περνώντας όλο το τζιπ από πάνω του. Του έσπασε το μπροστινό δεξί πόδι, δεν κατάφερα να το πιάσω καθώς εξαφανίστηκε ουρλιάζοντας από τον πόνο στα διπλανά χωράφια. Θέλω να του δείξω μόνο την χριστιανική αγάπη μου σε αυτόν και το γκλαμουράτο τζιπάκι του… Γαμώ το σταυρό του…”
(κοντά στη BI.ΠΕ. Ιωαννίνων
ΒΙ.ΠΕ Ιωαννίνων, Βιομηχανική Περιοχή Ιωαννίνων δλδ)
ΒΙ.ΠΕ Ιωαννίνων, Βιομηχανική Περιοχή Ιωαννίνων δλδ)
Πηγή:
http://mpalothia.com/2013/12/21/%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B5-%CE%BC/
↧
Το αφήσαμε για αύριο
Το αφήσαμε για αύριο
Δημοσιεύθηκε στις 11 Δεκ 2013
Στίχοι Παπανικολός Ηλίας
Mουσική Αρης Παπαδόπουλος
Σαξόφωνο Νίκος Νυχάς
Μπάσο Κώστας Ξηρογιάννης
Προγραμματισμός Παπανικολός Ηλίας
Μίξη & Mάστερινγκ Βαγγέλης Καραπέτρος
To κείμενο ειναι απο τον Χρόνη Μίσσιο
DOWNLOAD FREE TRACK:
LYRICS:
Κάνε πίσω αν θες εσυ, τον πήρα εγω τον δρόμο μου,θα παω και οπου βγεί, ρισκάρω,έτσι είναι η ζωή και αμα δεν πάρω, θα αποκτήσω ακόμα μια ουλή για να κοζάρω!!
Δεν ξεχνάω γιατί φτιάχνω μουσική, για αυτούς που αγαπάω,να τους ευχαριστήσω είναι λίγο, που είναι εκεί για να ακουμπάω,το στιχάκι αυτό κολάω σαν χαρτάκι και το αυτί σου είναι ο πότης που το γυρνάω...
Το τίποτα δεν μου τεριάζει, εγω είμαι άλλος ένας που εκφράζεται και εκφράζει, ρισκάρω και ας μην πάρω,ας χάσω δεν πειραζει, γιατι τις στιγμής το νάζι ειναι τις ψυχής το γκάζι...
Η ζωη που αλατοπίπερο μας βάζει,(και μας δοκιμάζει) διαφωνίες,ερωτόλογα,τσακωμοί και χαλάζι, γλύκα και γλυκόλογα,βάσανο και μαράζι, σχέσεις ανθρώπινες και ο νους μας σιγοβράζει...
Εγω και εσυ καρδιά μου ήμασταν ηφαίστειο, τρεμάμενη η γη,στα πόδια μου ένιωθα δέσιμο, τόσο μαζί και όμως τελείως διαφορετικοί, τόσο που η σχέση έδειχνε να ευημερεί οσο ακροβατεί,
Αδερφέ μου,έχουμε χαθεί, εγω εδω και εσυ εκεί, μπλεγμένοι στην ροη, κοιτάμε το ρολόι και τρέχουμε βιαστικοί, κολλήσαμε στα ασήμαντα και έφυγε η μισή ζωη,
Γλυκιά λέξη το ευχαριστώ, να δίνεις και να παίρνεις οτι πιο σημαντικό, εγω δίνω μουσική,εσυ δίνεις μηνύματα, εσυ μου δίνεις αγάπη και εγω αντλώ ερεθίσματα!
Ρίξε ενα χαμόγελο,αστα αίτια, ζούμε την ζωη κάθε στιγμή σαν περιπέτεια, το σήμερα ,το τώρα συγκεκριμένα, ας μην το οργανώσουμε και ας βγάλουμε αποθημένα!!
Πηγή:
http://anthropini-epanastasi.blogspot.ca/2013/12/blog-post_21.html↧
↧
Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται — Χρόνης Μίσσιος
↧
“Η ΓΑΛΕΡΑ” (IL GALEONE), ενα αφυπνιστικό ποίημα
“Η ΓΑΛΕΡΑ” (IL GALEONE), ενα αφυπνιστικό ποίημα
Από πηγές στα ιταλικά και στα αγγλικά γράφτηκε στη φυλακή Fossombrone το 1967 από τον Belgrado Pedrini, αναρχικό και αντιφασίστα, φίλο του Malatesta σε νεαρή ηλικία. Ο αρχικός τίτλος του ποιήματος ήταν Schiavi (σκλάβοι) και όταν αργότερα μελοποιήθηκε άλλαξε τίτλο σε Il Galeone (Η γαλέρα). Ο Belgrado Pedrini αρχικά φυλακίστηκε το 1937-1938 για διάδοση αντιφασιστικής προπαγάνδας. Το 1942 με άλλους 2 συντρόφους του αφόπλισαν και έδειραν σε ένα μπαρ 5 φασίστες και διωκόμενοι από το καθεστώς κατέφυγαν στο Μιλάνο. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους καθώς κολλούσαν αφίσες που καλούσαν το λαό να ξεσηκωθεί ενάντια στους φασίστες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αστυνομία και κατάφεραν να διαφύγουν έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών.Ένα χρόνο αργότερα και όντας στην λίστα των καταζητούμενων της μυστικής αστυνομίας του Μουσολίνι τους περικύκλωσαν σε ένα ξενοδοχείο στη La Spezia και έπειτα από νέα ανταλλαγή πυροβολισμών που διήρκεσε αρκετές ώρες και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός μπάτσου συνελήφθησαν σοβαρά τραυματισμένοι.
Μεταφέρθηκαν στη φυλακή Massa με σκοπό να δικαστούν συνοπτικά και να εκτελεστούν, όμως τον Ιούνιο του ’44 απελευθερώθηκαν έπειτα από επίθεση στη φυλακή από την ιταλική Αντίσταση στην οποία ο Pedrini προσχώρησε ξανά και πήρε μέρος σε μάχες και σαμποτάζ εναντίον των φασιστών.Λίγο πριν την απελευθέρωση συνελήφθη ξανά τον Μάη του ’45 και το ’49 καταδικάστηκε σε ισόβια καθώς οι δικαστές αγνόησαν επιδεικτικά τον πολιτικό χαρακτήρα της αντίστασης στους φασίστες κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στη φυλακή κατηγορήθηκε αρκετές φορές για υποκίνηση εξεγέρσεων και προσπάθειες απόδρασης με αποτέλεσμα τη συχνή μετακίνηση του από φυλακή σε φυλακή. Αποφυλακίστηκε το 1975 και μέχρι το θάνατο του το 1979 ασχολήθηκε με τη συγγραφή προκηρύξεων και αφισών και την προετοιμασία έκδοσης της εφημερίδας L’Amico del Popolo της οποίας το πρώτο φύλλο τυπώθηκε λίγους μήνες πριν πεθάνει.
βίντεο με την μελοποίηση εδώ: il galeone
το κείμενο είναι απο: http://apolasos.wordpress.com/2012/10/30/
Το απαλλοτρίωσα από εδώ:
http://tetragonal-leaves-universe.tumblr.com/
↧
Ο καπιταλισμός πατάει σε γερά θεμέλια
 Ο καπιταλισμός πατάει σε γερά θεμέλια(Source: blondeisawesome, via gkroteska) |
http://tetragonal-leaves-universe.tumblr.com/ |
↧