Ιδιωτικοποίηση του νερού: από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη και την Ελλάδα

αναδημοσίευση από:

http://www.aksioprepeiakantoxh.com/politiki/ellada/996-idiotikopoiisi-tou-neroy-apo-ti-latiniki-ameriki-stin-evropi-kai-tin-ellada

 

«Ήδη όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Wall Street Journal, ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αλλά και μερικά από τα γνωστότερα «αρπακτικά» της Wall Street επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια αγοράζοντας δίκτυα ύδρευσης ή τεράστιες ποσότητες νερού για ύδρευση και άρδευση. Ανάμεσά τους συναντά κανείς ονόματα όπως της General Electric στις ΗΠΑ και της Siemens στην Ευρώπη, ενώ τους τελευταίους μήνες αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Goldman Sachs. Πριν από δυο χρόνια αναλυτές της Citigroup ανέφεραν ότι πολύ σύντομα το νερό θα αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση σε φυσικά προϊόντα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το πετρέλαιο, τον χαλκό, τα αγροτικά προϊόντα και τα πολύτιμα μέταλλα.

(…) Τις προηγούμενες δεκαετίες η διαδικασία ξεπουλήματος προωθούνταν κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου υπό τις ασφυκτικές πιέσεις οργανισμών όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Σε αρκετές περιπτώσεις ξένοι πιστωτές χρησιμοποίησαν τους συγκεκριμένους οργανισμούς για να παραβιάσουν το σύνταγμα και τους νόμους χωρών και να προωθήσουν ιδιωτικοποιήσεις και τρομακτικές αυξήσεις στα τιμολόγια.

Σε πρόσφατη έκθεσή τους με τίτλο «Υδατικοί πόροι, υποδομές και υπηρεσίες νερού», ομάδα ερευνητών από το ΕΜΠ κατέγραψε ένα προς ένα τα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων σε όλο τον κόσμο, τα οποία όπως προκύπτει από την έρευνα, συνδυάζονται πάντα με σκανδαλώδη ποσοστά κέρδους για τους ιδιώτες, άνιση πρόσβαση στο νερό των φτωχότερων στρωμάτων, αθέτηση υποσχέσεων ανάπτυξης του δικτύου και εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς». [ Άρης Χατζηστεφάνου ]

 «Ενώ λοιπόν παγκοσμίως οι ιδιωτικοποιήσεις του νερού έχουν αποτύχει και υπάρχει έντονη τάση επανακρατικοποίησης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει την πώληση των δικτύων ύδρευσης ως μία από τις προϋποθέσεις των οικονομικών πακέτων διάσωσης σε Ελλάδα και Πορτογαλία. Η ελληνική κυβέρνηση και όσοι την στηρίζουν, αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες ενέκρινε το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις, μεταξύ των οποίων και του δικτύου ύδρευσης. Μένει τώρα να δούμε ποιος θα πληρώσει το πραγματικό κόστος». [ Φραγκίσκα Μεγαλούδη ]

Το 2010 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα
την πρόσβαση σε «πόσιμο νερό και στοιχειώδη υγιεινή». Δείτε το σχετικό βίντεο.

«Ο Πόλεμος του Νερού» [ Βολιβία ]

  Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2000, ξέσπασαν διαδηλώσεις στην πόλη Cochabamba στην Βολιβία ως απάντηση στις μεγάλες αυξήσεις της τιμής του νερού. Πολλοί άνθρωποι είδαν τον λογαριασμό του νερού να τριπλασιάζεται και να τετραπλασιάζεται, κάτι που σήμαινε πως πολλοί θα έπρεπε να διαθέσουν το μισό περίπου εισόδημά τους για τον λογαριασμό του νερού.

Αυτό συνέβη από την στιγμή που η εταιρεία Bechtel ανέλαβε την διαχείριση του νερού της πόλης. Μη μπορώντας οι πολίτες να ανταποκριθούν απαίτησαν να σταματήσει η σύμβαση με την εταιρεία. Μετά από καταστρατήγηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων, πολλούς τραυματισμούς και θανάτους από την αστυνομία και τον στρατό κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, όλα τα δικαιώματα του νερού αποκαταστάθηκαν. [ tvxs.gr ]

Αναλυτική καταγραφή-παρουσίαση της υπόθεσης βρίσκουμε στο alepouda.blogspot.gr. Αξίζει να σημειωθεί ότι
για τον αγώνα των Βολιβιανών πολιτών έχει γυριστεί και η εξαιρετική ταινία «Even the rain (Ακόμα και η βροχή)».

«Πωλείται ζωή» – Εξάντας [ Χιλή ]

  Μπορείτε να φανταστείτε μια αγορά νερού; Μια αγορά, όπου ιδιοκτήτες μετοχών νερού θα το πουλούσαν και θα το αγόραζαν, ενώ άλλοι θα κερδοσκοπούσαν πάνω στην τιμή του χωρίς να το χρειάζονται; Πως θα ήταν η ζωή, εάν όλα τα νερά του πλανήτη, επιφανειακά ή υπόγεια, τα νερά των ποταμών, των λιμνών και των παγετώνων, ανήκαν σε ιδιώτες;

Το «Πωλείται Ζωή» εξετάζει την μεγαλύτερη αγορά νερού του κόσμου που έχει στηθεί στην Χιλή. Εκεί όπου οι υδάτινοι πόροι της χώρας δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε ιδιώτες και μία εταιρεία μπορεί να είναι ιδιοκτήτης ενός ολόκληρου ποταμού και να κατέχει ποσότητα νερού ίση με το Βέλγιο. Εκεί, όπου το νερό έχει μετατραπεί από δημόσιο αγαθό ζωής σε ιδιοκτησία, και ένα «δικαίωμα νερού» μπορεί να κοστίζει όσο ένα σπίτι.

Ακόμα και στην έρημο της Ατακάμα, που θεωρείται η ξηρότερη περιοχή του πλανήτη, οι μεταλλευτικές εταιρείες – μεγαλο-ιδιοκτήτες του μακρύτερου ποταμού της Χιλής, Ρίο Λόα – αντλούν τεράστιες ποσότητες και χρησιμοποιούν το πολύτιμο νερό για να ξεπλένουν μέταλλα, καταδικάζοντας χιλιάδες ιθαγενείς και χωριά αγροτών στην δίψα και τη φτώχεια. [ exandasdocumentaries.com ]

Εκπομπή «Monitor» [ Πορτογαλία – Γερμανία ]

  Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. «Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς».

Στο δεύτερο κατατοπιστικό βίντεο παρακολουθούμε τα αποτελέσματα του κινήματος των πολιτών στην Γερμανία κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και την εξάπλωση του κινήματος πανευρωπαϊκά, καθώς και το πολιτικό παιχνίδι που διαδραματίστηκε στις πλάτες της Γερμανικής κοινωνίας από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελευθέρους πάνω στο ζήτημα.

Catastroika [ Γαλλία – Ιταλία – Ελλάδα ]

  Πολύ πριν από την επίσκεψη Ολάντ (Ελλάδα, Φεβρουάριος 2013), ο οποίος εξέφρασε το ενδιαφέρον του για το ξεπούλημα της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, διαδοχικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είχαν προετοιμάσει το έδαφος τοποθετώντας ανθρώπους γαλλικών πολυεθνικών στις δυο ελληνικές εταιρείες. Δείτε στο Catastroika πως στήνεται η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση των συστημάτων ύδρευσης. Πρώτο παράδειγμα προς αποφυγή ήταν φυσικά η ίδια η Γαλλία που τώρα επανεθνικοποιεί τα δίκτυα ύδρευσης.

Ελλάδα: η παραχώρηση των υδάτινων πόρων της

  Το ΤΑΙΠΕΔ μίλησε για απλή παραχώρηση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων όσο αφορά την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Αθήνα, αλλά ποιά ακριβώς είναι αυτά και ποιά είναι η ιστορία τους; Οι ιδιωτικοποιήσεις νερού ήταν σύνηθες φαινόμενο διεθνώς τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τα τελευταία χρόνια η τάση είναι η επανακρατικοποίηση του νερού. Τουλάχιστον 40 περιοχές στην Γαλλία έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε επανακρατικοποιήσεις άμεσα, μέσα σε αυτές και μεγάλες πόλεις όπως Bordeaux και η Brest. Το φαινόμενο εξαπλώνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη και Αμερική. Στην Αφρική και στην Ασία όλο και περισσότερα συμβόλαια με εταιρείες νερού δεν ανανεώνονται. Ο λόγος είναι κυρίως η αύξηση των τιμών και η κερδοσκοπία των εταιρειών εις βάρος της ζωής των πολιτών.

Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια

  Το βίντεο παρουσιάζει την επιστροφή των συστημάτων ύδρευσης σε δημόσια χέρια σε πόλεις, όπως το Μπουένος Άιρες, το Παρίσι και αλλού, εξετάζοντας τις προκλήσεις και τα οφέλη της διεκδίκησης του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών ύδρευσης. Το βίντεο βασίστηκε στην μεγάλη έρευνα που έγινε από τις οργανώσειςCorporate Europe Observatory & Transnational Institute και μπορείτε να τη βρείτε εδώ.

Abuela Grillo

  Σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής η βροχή έρχεται απο το τραγούδι της γιαγιάς Γκρίλο. Δείτε αυτό το υπέροχο animated φιλμάκι που μιλάει για τον πόλεμο του νερού στην Βολιβία, όταν οι πολυεθνικές αγοράσαν το νερό και απαγορευσαν στον κόσμο να μαζευει ακόμα και το νερό της βροχής. [ alepouda.blogspot.gr ]

Μία σύνοψη σχεδόν όλων των παραπάνω μπορείτε να δείτε και στο ντοκιμαντέρ
«Θέλουν να πουλήσουν το νερό;».

Ιδιωτικοποίηση του νερού: από τη Λατινική Αμερική στην Ευρώπη και την Ελλάδα