No signal

Τηλεόραση βλέπω σπάνια τα τελευταία χρόνια. Την τελευταία φορά που την άνοιξα πέτυχα την Κάτια Δανδουλάκη να παίζει σε ένα κυπριακό σίριαλ που πρόβαλε ο Αντ1, είπα “οκ, το τερματίσαμε” και πάτησα το off στο τηλεκοντρόλ σαν να στόχευα από απόσταση μια κατσαρίδα με το teza. Αυτό που έγινε όμως με την ΕΡΤ, δεν είναι θέμα της τηλεόρασης, αν είναι ποιοτική ή μη, αν βλέπεις συχνά ή όχι. Η μαύρη εικόνα είναι ο καθρέφτης της ελληνικής δημοκρατίας ή του ελληνικού μορφώματος που αποκαλούμε δημοκρατία τέλος πάντων για να μην θίξουμε τους τυπολάτρεις. 

Υπό άλλες συνθήκες δεν θα υπερασπιζόμουν ποτέ ένα κανάλι που έχει για διευθυντή τον Αιμίλιο – Άννα Βίσση είσαι θεά/πες μας τι πίνεις – Λιάτσο ή για παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων την Έλλη – Mont Blanc – Στάη (η οποία μόλις υποψιάστηκε ότι μπορεί να εκπέμπει παράνομα, παρέδωσε την σκυτάλη και από τότε αγνοείται η τύχη της). Και προφανώς ισχύει και εκεί ό,τι ισχύει για την αυθαιρεσία σε ένα μεγάλο κομμάτι του δημοσίου (χωρίς να ξεχνάω ότι παντού και πάντα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευσυνείδητοι και λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να ισοπεδώσω όλο το δημόσιο επειδή έτσι βολεύει κάποιους). Προφανώς όποιος αυτή τη στιγμή δεν θέλει να κλείσει η ΕΡΤ, δεν το κάνει επειδή επικροτεί τις όποιες αυθαιρεσίες της. Οι λόγοι είναι άλλοι.

Πρώτον, ποιος νομιμοποιεί εκείνον που όχι μόνο επέτρεψε αλλά επιπλέον συνέβαλλε στις αυθαιρεσίες, να κατηγορήσει τώρα όλους τους άλλους ως υπευθύνους βγάζοντας τον εαυτό του εκτός ευθυνών; Αν το πρόβλημα της ΕΡΤ είναι η κρατική και όχι η δημόσια λειτουργία της, ποιος ήταν η κορυφή του κράτους που την διεύθυνε από την γέννηση της ως τώρα;  Αν αύριο πάρω το σφυρί και αρχίσω να γκρεμίζω το σπίτι μου είναι δυνατόν να ρίξω το φταίξιμο της κατεδάφισης στο σφυρί ή στο σπίτι; (bonus track όσο θα ψάχνεις την απάντηση “γαμώ το πορτοφόλι μας“)

Δεύτερον, επειδή η δημοκρατία μας δεν γνωρίζει αδιέξοδα, έχει βρει τον τελευταίο καιρό ένα πολύ ωραίο τρόπο να τα αποφεύγει (βέβαια με τέτοια ταχύτητα που κάνει τους ελιγμούς πάει ντουγρού για δικτατορία, αλλά μη μου αγχώνεσαι εσύ, τα τανκς δεν έχουν πετρέλαιο για να βγουν στους δρόμους). Ο τρόπος αυτών των ελιγμών λέγεται Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που, σε απλά ελληνικά, εφαρμόζει την απόφαση πριν εκείνη εγκριθεί από το κοινοβούλιο. Με μια τέτοια πράξη έπεσε το σήμα της ΕΡΤ, με μια τέτοια πράξη νομιμοποιήθηκαν τα ΜΑΤ να κατεβάσουν τους πομπούς ή να αποκλείσουν την έλευση εργαζομένων.

Τρίτον, είναι πια ξεκάθαρο ότι το θέμα δεν είναι μόνο η ίδια η ΕΡΤ, η ενημέρωση ή οι απολύσεις. Το θέμα είναι ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιεί αυτή η κυβέρνηση για να εφαρμόσει τα μνημονιακά ή όποια άλλα νεοφιλελεύθερα ή και ακροδεξιά σχέδιά της. Το θέμα είναι ότι ζούμε σε μια καταστολή με δημοκρατικό μανδύα, που πρώτα σε οδήγησε στις κάλπες μέσα σε κλίμα εκφοβισμού και τώρα σε αναγκάζει να ζεις μέσα σε κλίμα εκφασισμού.

Και τέλος, ΕΡΤ δεν είναι μόνο οι ειδήσεις της, που είχες κάθε λόγο να μην θέλεις να τις βλέπεις. Η ΕΡΤ είναι όλες οι εκπομπές για το βιβλίο και τη μουσική, τα αφιερώματά της, τα ντοκυμαντέρ, το Τρίτο Πρόγραμμα, το Δεύτερο, οι μνήμες μας οι ίδιες. Αντέχεις χωρίς σήμα;

http://taxamenaepeisodia.wordpress.com/2013/06/13/no-signal/#more-7348