Μια εικόνα που κραυγάζει και
κατηγορεί...
![]()
Αυτή η φωτογραφία από το Ηράκλειο Κρήτης, με τη μητέρα να ψάχνει τα σκουπίδια και δίπλα το μωρό στο καροτσάκι, δεν είναι απλά άλλο ένα δείγμα της περιβόητης "ανάπτυξης" που κατακλύζει σαν τη μαύρη πανώλη όλη την επικράτεια, εξανδραποδίζοντας-υποσιτίζοντας-σκοτώνοντας...
Την "ανάπτυξη" των άψυχων, πλασματικών και μαγειρεμένων νούμερων, που ούτε αυτά δεν βγαίνουν πια! Την "ανάπτυξη" όπως την εννοούν όλοι αυτοί οι καταχραστές και μεγαλο-απατεώνες που ουδέποτε τιμωρήθηκαν (από ποιους άλλωστε; απ'τους εαυτούς τους;) Την "ανάπτυξη" (της πολιτικής αθλιότητας και τηλεχυδαιότητας) για την οποία επαίρεται το εγχώριο καθεστώς και σχεδόναπεγνωσμένα προβάλλουν ως πρότυπο(!) οι Ευρωπαίοι Καλιγούλες.
Σε αυτή την εικόνα συγκλίνουν δυο συνιστώσες: ο νόμος αιτίας-αποτελέσματος με τη στοιχειοθέτηση ενός αναπόφευκτου κατηγορητήριου. Κατηγορητήριου όχι τόσο για το πολιτικό καθεστώς που ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ, με σαφέστατα δείγματα και πλήθος ατασθαλιών στο ενεργητικό του εδώ και δεκαετίες, μέχρι η "πληγή να κακοφορμίσει" μολύνοντας με γάγγραινα ολόκληρο τον κοινωνικό οργανισμό. Ο οποίος και φέρει μεγάλες ευθύνες, αν όχι τόσο(ας πούμε) για τότε που κυριαρχούσαν μικρές και μεγάλες κοινωνικές "μάστιγες", οι οποίες και εξελίχτηκαν σε ανοιχτές βαθιές πληγές, ωστόσο αδικαιολόγητα για την τωρινή στάση. Που θυμίζει κλινικά νεκρό, χωρίς κανένα ενθαρρυντικό σημάδι πάλης για ζωή...
Ας γυρίσουμε όμως στην αρχική φωτο:
Το αποτέλεσμα εχει να κάνει με μια ολόκληρη γενιά, αποτυπωμένης στη φιγούρα της μητέρας,
που χάνει την αυτάρκεια, αξιοπρέπεια και κάθε δικαίωμα για ικανοποίηση βασικών αναγκών επιβίωσης. Όλα όσα υποτίθεται ότι κατοχυρώνονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Σε βαθμό που αγγίζει τα όρια κοινωνικής γενοκτονίας, από λαϊκούς εξολοθρευτές (αυτή είναι η σωστή λέξη!) που σπέρνουν τον τρόμο και δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα πια! Και που οι πολιτικές του πασαλείματος, της φανφάρας και της υποδειγματικής ρεμούλας, τις οποίες εδώ και χρόνια ακολούθησαν και οι νοοτροπίες-πρότυπα που καλλιέργησαν στο μυαλό και το σώμα της κοινωνίας: να συνιστούν την αιτία της σημερινής τρομαχτικής κοινωνικής κατάντιας και λαϊκού αλτζχάιμερ! Και οι παθογένειες, βεβαίως, πηγαίνουν σε μεγάλο βάθος χρόνου και πριν τη μεταπολίτευση, με τη φαυλοκρατία και την πόλωση να διαπερνούν ως το μεδούλι σχεδόν την πολιτικοκοινωνική σκηνή του νεοελληνικού μόνιμου (κρυφά ή φανερά) προτεκτοράτου...Και φυσικά, το αποτέλεσμα της προηγούμενης αιτίας περιλαμβάνει και το μωράκι της φωτογραφίας! Η νέα γενιά που είναι ήδη εδώ για να σιχτιρίζει την ώρα και τη στιγμή που είδε το αρρωστημένο φως ενός κόσμου-κολαστήριου, αν και οι πιθανότητες να μη προλάβει να ριζώσει και να ανθίσει είναι ιδιαίτερα αυξημένες...Λόγω "ανάπτυξης!" Στο βασίλειο της κλονισμένης Υγείας και των διαλυμένων κοινωνικών υποδομών (New York Times: «Η Ελλάδα αντιμετωπίζει δημόσια υγειονομική καταστροφή). Οπότε για τη γενιά που είναι να έρθει, καλύτερα ας μη μιλήσουμε καθόλου, γιατί ίσως δεν υπάρχει σχεδόν τίποτανα πούμε...
Όσον αφορά το κατηγορητήριο;Α! Εδώ η κοινωνική ψυχολογία ετοιμάζει ολόκληρη μελέτη, χρήσιμη στον ιστορικό επιστήμονα και συγχρόνως φιλόσοφο της Ιστορίας (του παρόντος αλλά και του μέλλοντος), που επιχειρεί να εμβαθύνει στο συλλογικό ασυνείδητο ολόκληρων λαών και να ερμηνεύσει όσο γίνεται πιο αντικειμενικά συμπεριφορές, φαινόμενα, αλλαγές, παγίωση δεδομένων. Που εμφανίζονται για πρώτη φορά ή επαναλαμβάνονται κυκλικά, έστω και με διαφορετικό "μανδύα".
Στην περίπτωση του "λαμογιστάν" (άλλη μια ανελέητα εύστοχη υβριδιακή λέξη των εποχών), είδαμε (ρίξε αν θες μια ματιά και στους συνδέσμους), σε μια πρώτη απόπειρα ερμηνείας για το ποιες ήταν οι-πρώτου επιπέδου, γιατί υπάρχουν και βαθύτερες μάλλον-αιτίες που οδήγησαν εδώ, χρησιμοποιώντας βολικά το "τρένο" της κρίσης. Ώστε να πλήξουν στοχευμένα μια ευάλωττη χώρα, με καταλυτικά μεγάλο ποσοστό κακοδιαχείρισης και διαφθοράς. Αλλά πολύ μικρότερο χρέος σε σχέση με άλλους..!
Όλα τα παραπάνω στοιχεία διαφθοράς και περί χρέους, αλλά και ποιους σώζουν πραγματικά τα χρήματα των τοκογλυφοδανείων , έχουν διαρρεύσει, το μέγεθος της κοροϊδίας έχει επισημανθεί και είναι γνωστό τοις πάσι (για όποιους φυσικά ενδιαφέρονται να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει, γιατί τα πρόβατα βελάζουν στα σφυρίγματα του τσοπάνη και τα "ζόμπι" απλά κινούνται βραδέως και μουγκρίζουν), οπότε...
ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ένα μεγάλο κομμάτι του άμεσα- το "έμμεσα" όλο και πιο πολύ σπανίζει- πληγέντα λαού της αποικίας ιδιωτικών δυναστών και τοκογλύφων, ότι ΔΕΝ συλλογίζεται! Την κρισιμότητα της κατάστασής του στην προκρούστεια κλίνη της κατάντιας του! Κι αν συλλογίζεται, στην ουσία και πάλι ΔΕΝ συλλογίζεται, γιατί ΔΕΝ πράττει! Έστω κι ενστικτωδώς! Με όποια μέσα διαθέτει. Αλλά περριχαρακώνεται στον προσωπικό του μικρόκοσμο, τη στιγμή που το ίδιο το προσωπικό του άσυλο (και δεν εννοώ μόνο την κατοικία με αυτό) παραβιάζεται και αλώνεται με τον πιο αφύσικο, πιο εξευτελιστικό, πιο βάρβαρο τρόπο!
![]()
Εξαιρούνται όλοι εκείνοι που βολεύονται και τρέφονται από αυτή την κατάσταση και δεν είναι και τόσο, ίσως, λίγοι. Και αυτοί που έχουν απωλέσει εκείνο τον ζωτικό σπινθήρα-πείτε τον ψυχή, ατομικότητα, αυτονομία προσωπικότητας-ο οποίος και αναδεικνύει την ανθρώπινη υπόσταση.
Άρα όλοι όσοι απομένουν και ελπίζω ότι δεν είναι λίγοι, ας απαλλαγούν από σύνδρομα σαπισμένων "σανίδων σωτηρίας" ή ενοχικότητας, γιατί εξαπατήθηκαν-έστω και πολλές φορές-βίαια, κι ας καταλάβουν ότι όλα όσα τους ενώνουν είναι οι διαφορές τους με τους άλλους. Τους συνανθρώπους τους. Που μπορούν να γίνουν και σύντροφοί τους (η λέξη δεν είναι ιδιοκτησία κανενός σοσιαλιστικού μανιφέστου και "ιδρύματος") και συνοδοιπόροι. Στη λαχτάρα για μια ζωή όπου η αξιοπρέπεια, η ανάληψη προσωπικών ευθυνών άνεϋ "ειδικών", η δημιουργικότητα και η δικαιοσύνη δεν θα είναι απλώς ορισμοί κενοί ουσίας.
Σίγουρα η πληθώρα κοινωνικών δικτύων κι εγχειρημάτων αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και κοινωνικής οικονομίας που έχουν δημιουργηθεί σε όλη σχεδόν την επικράτεια για τη στήριξη των στρατιών από θύματα της "ανάπτυξης", αποτελούν ενθαρρυντικότατο δείγμα αντίδρασης. Υποκαθιστώντας (και βολεύοντας ίσως) εκείνον που όφειλε να μεριμνάει για το "ευ ζειν" του λαού: την υποτιθέμενη "δημοκρατική πολιτεία"(τι υποκρισία! ακόμα χρησιμοποιείται η φράση αυτή σε σχολικά εγχειρίδια και τηλεγκαρίσματα). Αλλά, δυστυχώς, δεν έχουν τη δυναμική να αντιστρέψουν από μόνα τους την εξάπλωση της κοινωνικής αποσύνθεσης και του επιβαλλόμενου εξανδραποδισμού.
Κατηγορούνται οι κάτοικοι αυτής της χώρας ότι έχουν εθιστεί στην κατάσταση του υπήκοου. Και μάλιστα σε αποκρουστικά παθητική version. Και υπήκοος (ή σκλάβος) ουδεμία σχέση έχει με δημοκρατικό πολίτη!
Την "ανάπτυξη" των άψυχων, πλασματικών και μαγειρεμένων νούμερων, που ούτε αυτά δεν βγαίνουν πια! Την "ανάπτυξη" όπως την εννοούν όλοι αυτοί οι καταχραστές και μεγαλο-απατεώνες που ουδέποτε τιμωρήθηκαν (από ποιους άλλωστε; απ'τους εαυτούς τους;) Την "ανάπτυξη" (της πολιτικής αθλιότητας και τηλεχυδαιότητας) για την οποία επαίρεται το εγχώριο καθεστώς και σχεδόναπεγνωσμένα προβάλλουν ως πρότυπο(!) οι Ευρωπαίοι Καλιγούλες.
Σε αυτή την εικόνα συγκλίνουν δυο συνιστώσες: ο νόμος αιτίας-αποτελέσματος με τη στοιχειοθέτηση ενός αναπόφευκτου κατηγορητήριου. Κατηγορητήριου όχι τόσο για το πολιτικό καθεστώς που ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ, με σαφέστατα δείγματα και πλήθος ατασθαλιών στο ενεργητικό του εδώ και δεκαετίες, μέχρι η "πληγή να κακοφορμίσει" μολύνοντας με γάγγραινα ολόκληρο τον κοινωνικό οργανισμό. Ο οποίος και φέρει μεγάλες ευθύνες, αν όχι τόσο(ας πούμε) για τότε που κυριαρχούσαν μικρές και μεγάλες κοινωνικές "μάστιγες", οι οποίες και εξελίχτηκαν σε ανοιχτές βαθιές πληγές, ωστόσο αδικαιολόγητα για την τωρινή στάση. Που θυμίζει κλινικά νεκρό, χωρίς κανένα ενθαρρυντικό σημάδι πάλης για ζωή...
Ας γυρίσουμε όμως στην αρχική φωτο:
Το αποτέλεσμα εχει να κάνει με μια ολόκληρη γενιά, αποτυπωμένης στη φιγούρα της μητέρας,
που χάνει την αυτάρκεια, αξιοπρέπεια και κάθε δικαίωμα για ικανοποίηση βασικών αναγκών επιβίωσης. Όλα όσα υποτίθεται ότι κατοχυρώνονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Σε βαθμό που αγγίζει τα όρια κοινωνικής γενοκτονίας, από λαϊκούς εξολοθρευτές (αυτή είναι η σωστή λέξη!) που σπέρνουν τον τρόμο και δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα πια! Και που οι πολιτικές του πασαλείματος, της φανφάρας και της υποδειγματικής ρεμούλας, τις οποίες εδώ και χρόνια ακολούθησαν και οι νοοτροπίες-πρότυπα που καλλιέργησαν στο μυαλό και το σώμα της κοινωνίας: να συνιστούν την αιτία της σημερινής τρομαχτικής κοινωνικής κατάντιας και λαϊκού αλτζχάιμερ! Και οι παθογένειες, βεβαίως, πηγαίνουν σε μεγάλο βάθος χρόνου και πριν τη μεταπολίτευση, με τη φαυλοκρατία και την πόλωση να διαπερνούν ως το μεδούλι σχεδόν την πολιτικοκοινωνική σκηνή του νεοελληνικού μόνιμου (κρυφά ή φανερά) προτεκτοράτου...Και φυσικά, το αποτέλεσμα της προηγούμενης αιτίας περιλαμβάνει και το μωράκι της φωτογραφίας! Η νέα γενιά που είναι ήδη εδώ για να σιχτιρίζει την ώρα και τη στιγμή που είδε το αρρωστημένο φως ενός κόσμου-κολαστήριου, αν και οι πιθανότητες να μη προλάβει να ριζώσει και να ανθίσει είναι ιδιαίτερα αυξημένες...Λόγω "ανάπτυξης!" Στο βασίλειο της κλονισμένης Υγείας και των διαλυμένων κοινωνικών υποδομών (New York Times: «Η Ελλάδα αντιμετωπίζει δημόσια υγειονομική καταστροφή). Οπότε για τη γενιά που είναι να έρθει, καλύτερα ας μη μιλήσουμε καθόλου, γιατί ίσως δεν υπάρχει σχεδόν τίποτανα πούμε...
Όσον αφορά το κατηγορητήριο;Α! Εδώ η κοινωνική ψυχολογία ετοιμάζει ολόκληρη μελέτη, χρήσιμη στον ιστορικό επιστήμονα και συγχρόνως φιλόσοφο της Ιστορίας (του παρόντος αλλά και του μέλλοντος), που επιχειρεί να εμβαθύνει στο συλλογικό ασυνείδητο ολόκληρων λαών και να ερμηνεύσει όσο γίνεται πιο αντικειμενικά συμπεριφορές, φαινόμενα, αλλαγές, παγίωση δεδομένων. Που εμφανίζονται για πρώτη φορά ή επαναλαμβάνονται κυκλικά, έστω και με διαφορετικό "μανδύα".
Στην περίπτωση του "λαμογιστάν" (άλλη μια ανελέητα εύστοχη υβριδιακή λέξη των εποχών), είδαμε (ρίξε αν θες μια ματιά και στους συνδέσμους), σε μια πρώτη απόπειρα ερμηνείας για το ποιες ήταν οι-πρώτου επιπέδου, γιατί υπάρχουν και βαθύτερες μάλλον-αιτίες που οδήγησαν εδώ, χρησιμοποιώντας βολικά το "τρένο" της κρίσης. Ώστε να πλήξουν στοχευμένα μια ευάλωττη χώρα, με καταλυτικά μεγάλο ποσοστό κακοδιαχείρισης και διαφθοράς. Αλλά πολύ μικρότερο χρέος σε σχέση με άλλους..!
Όλα τα παραπάνω στοιχεία διαφθοράς και περί χρέους, αλλά και ποιους σώζουν πραγματικά τα χρήματα των τοκογλυφοδανείων , έχουν διαρρεύσει, το μέγεθος της κοροϊδίας έχει επισημανθεί και είναι γνωστό τοις πάσι (για όποιους φυσικά ενδιαφέρονται να μάθουν τι πραγματικά συμβαίνει, γιατί τα πρόβατα βελάζουν στα σφυρίγματα του τσοπάνη και τα "ζόμπι" απλά κινούνται βραδέως και μουγκρίζουν), οπότε...
ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ένα μεγάλο κομμάτι του άμεσα- το "έμμεσα" όλο και πιο πολύ σπανίζει- πληγέντα λαού της αποικίας ιδιωτικών δυναστών και τοκογλύφων, ότι ΔΕΝ συλλογίζεται! Την κρισιμότητα της κατάστασής του στην προκρούστεια κλίνη της κατάντιας του! Κι αν συλλογίζεται, στην ουσία και πάλι ΔΕΝ συλλογίζεται, γιατί ΔΕΝ πράττει! Έστω κι ενστικτωδώς! Με όποια μέσα διαθέτει. Αλλά περριχαρακώνεται στον προσωπικό του μικρόκοσμο, τη στιγμή που το ίδιο το προσωπικό του άσυλο (και δεν εννοώ μόνο την κατοικία με αυτό) παραβιάζεται και αλώνεται με τον πιο αφύσικο, πιο εξευτελιστικό, πιο βάρβαρο τρόπο!
Εξαιρούνται όλοι εκείνοι που βολεύονται και τρέφονται από αυτή την κατάσταση και δεν είναι και τόσο, ίσως, λίγοι. Και αυτοί που έχουν απωλέσει εκείνο τον ζωτικό σπινθήρα-πείτε τον ψυχή, ατομικότητα, αυτονομία προσωπικότητας-ο οποίος και αναδεικνύει την ανθρώπινη υπόσταση.
Άρα όλοι όσοι απομένουν και ελπίζω ότι δεν είναι λίγοι, ας απαλλαγούν από σύνδρομα σαπισμένων "σανίδων σωτηρίας" ή ενοχικότητας, γιατί εξαπατήθηκαν-έστω και πολλές φορές-βίαια, κι ας καταλάβουν ότι όλα όσα τους ενώνουν είναι οι διαφορές τους με τους άλλους. Τους συνανθρώπους τους. Που μπορούν να γίνουν και σύντροφοί τους (η λέξη δεν είναι ιδιοκτησία κανενός σοσιαλιστικού μανιφέστου και "ιδρύματος") και συνοδοιπόροι. Στη λαχτάρα για μια ζωή όπου η αξιοπρέπεια, η ανάληψη προσωπικών ευθυνών άνεϋ "ειδικών", η δημιουργικότητα και η δικαιοσύνη δεν θα είναι απλώς ορισμοί κενοί ουσίας.
Σίγουρα η πληθώρα κοινωνικών δικτύων κι εγχειρημάτων αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και κοινωνικής οικονομίας που έχουν δημιουργηθεί σε όλη σχεδόν την επικράτεια για τη στήριξη των στρατιών από θύματα της "ανάπτυξης", αποτελούν ενθαρρυντικότατο δείγμα αντίδρασης. Υποκαθιστώντας (και βολεύοντας ίσως) εκείνον που όφειλε να μεριμνάει για το "ευ ζειν" του λαού: την υποτιθέμενη "δημοκρατική πολιτεία"(τι υποκρισία! ακόμα χρησιμοποιείται η φράση αυτή σε σχολικά εγχειρίδια και τηλεγκαρίσματα). Αλλά, δυστυχώς, δεν έχουν τη δυναμική να αντιστρέψουν από μόνα τους την εξάπλωση της κοινωνικής αποσύνθεσης και του επιβαλλόμενου εξανδραποδισμού.
Κατηγορούνται οι κάτοικοι αυτής της χώρας ότι έχουν εθιστεί στην κατάσταση του υπήκοου. Και μάλιστα σε αποκρουστικά παθητική version. Και υπήκοος (ή σκλάβος) ουδεμία σχέση έχει με δημοκρατικό πολίτη!