Ο αυτοοργανωμένος πολιτισμός και η κινηματική… κυβίστηση!
Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα. (Αλμπέρ Καμύ)Πολιτική είναι να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ασχολούνται με τα πράγματα που τους αφορούν. (Πωλ Βαλερύ)Βράδυ Παρασκευής. Τι βράδυ δηλαδή, καλά ξημερώματα! Ο γλυκός ύπνος για άλλη μια φορά έκανε στάση αλλού και δεν καταδέχτηκε το κρεβάτι σου. Τα δευτερόλεπτα κυλούν πιο αργά και από σαλιγκάρι με προχωρημένη ρευματοπάθεια. Πώς να «σκοτώσεις» πια τόσο χρόνο; Εντάξει, αν είσαι φιλομαθής, αν είσαι ένας γνήσιος βιβλιοφάγος, τουλάχιστον μετατρέπεις αυτές τις ατελείωτες στιγμές άυπνης πλήξης σε χρήσιμη γνώση. Αν όμως δυστυχώς είσαι από εκείνους, που ακόμη και η ανάγνωση οδηγιών χρήσης, τους φαίνεται κάτι σαν αναρρίχηση μέσα στην χιονοθύελλα, τότε η τηλεόραση σίγουρα θα αποτελέσει την προσφιλέστερη επιλογή. Και έτσι, συν το προχωρημένο της ώρας, χάνεσαι σε έναν ανεμοστρόβιλο από μπαγιάτικες επαναλήψεις ανυπόφορων «σειρών» και διαφημίσεων κάθε είδους, από μασαζοκαλσόν κατά της κυτταρίτιδας (και υπέρ της ηλιθιότητας), μέχρι ειδικό πατατοκαθαριστή, για να μην κουράζονται τα πολύτιμα χέρια σου. Και ενώ κοντεύεις να τελειώσεις ακόμη ένα ζευγάρι μπαταρίες απ’ το ατελείωτο «ζάπινγκ», εμφανίζεται στην οθόνη σου ο κύριος Δημοσθένης Λιακόπουλος! Ποιος είναι αυτός; Μα, έλα τώρα, δεν γνωρίζεις τον υπεργαλαξιακό δεξιοτέχνη του μεταφυσικού λαϊκισμού; Ντροπή! Τελοσπάντων, μιας και ίσως να έχεις παραγγείλει ήδη μασαζοκαλσόν και πατατοκαθαριστές (συγχαρητήρια!), αποφασίζεις να δώσεις λίγο απ’ τον χαμένο χρόνο σου στον σαλονικιό τηλεπλασιέ που εκτός από φανατικός παοκτσής, κορδώνεται πως έχει βρει την λύση για την παραγωγή ρεύματος δίχως την οποιανδήποτε επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον! Τέρμα λοιπόν η καύση υδρογονανθράκων και τα πυρηνικά εργοστάσια-βόμβες, τέλος και οι εκτροπές ποταμών, τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά! Ναι, δεν άκουσες λάθος, δεν αποκοιμήθηκες (τελικά) και τα είδες όλα σε όνειρο. Ο κύριος Λιακόπουλος έχει την λύση! Είναι λοιπόν απλό∙ παίρνουμε ολίγη ορθοδοξία, μπόλικο Νίκολα Τέσλα και γερές δόσεις φθηνού εθνικισμού, τα χτυπάμε στο σέικερ και τα σερβίρουμε σε χαμηλό (δείκτη νοημοσύνης φυσικά). Μπορούμε λοιπόν να φορτίζουμε το αγαπημένο μας i-phone δίχως να μας τυλίγουν ενοχές, δίχως η οικολογική μας συνείδηση να νιώθει ανεπανόρθωτα βιασμένη; Μα βεβαίως! Και δεν είναι μόνο το ρεύμα… η προοπτική ενός κόσμου «με» και «δίχως» πολιτισμό είναι πλέον στα σκαριά. Μπορούμε λοιπόν να έχουμε ολόκληρο το μυρωδάτο, φρεσκοψημένο κέικ, αλλά και να το τρώμε ταυτόχρονα μετά βουλιμίας. Όλα γίνονται!
Και όμως. Δεν είναι μόνο ο αειθαλής ουφολόγος που μετατρέπει το νερό σε κρασί και το τιποτένιο ψέμα σε αιώνιο θέσφατο. Και της πολιτικής το «μαγικό» ραβδάκι τα καταφέρνει μια χαρά. Έτσι, λοιπόν, για άλλη μια φορά γίναμε θεατές στο κακοπαιγμένο θεατράκι του κινηματικού παραλόγου. Διαβάζουμε σε αφίσες και μπροσούρες προτάσεις για βιομηχανική παραγωγή δίχως αφεντικά, για εργατικά συμβούλια που θα διαχειρίζονται τα εργοστάσια και άλλα πολλά που απέχουν φυσικά της πρότασης μας για ολική απελευθέρωση, όσο το νεφέλωμα της Ανδρομέδας απ’ τους δακτυλίους του Κρόνου. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ο καθένας έχει τις απόψεις του για τους κοινωνικούς αγώνες με τοποθετήσεις και προτάσεις που όμως οφείλουν να είναι ξεκάθαρες, για να είναι και έντιμες. Έλα, όμως, που πολιτική και εντιμότητα έχουν τόση σχέση, όση… ένας σκαντζόχοιρος με ένα μπαλόνι. Διαβάζουμε λοιπόν, απ’ τις ίδιες ομάδες, συλλογικότητες, συνελεύσεις κτλ, απόψεις και τοποθετήσεις ενάντια στις εξορύξεις, ενάντια στις εκτροπές ποταμών, ενάντια στης φύσης την λεηλασία τελοσπάντων. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αποτελούν ενδιαφέρουσες προτάσεις για τους κοινωνικούς αγώνες. Χμμ… αλήθεια όμως πως ακριβώς θα γίνει η αυτοδιαχείριση των εργοστασίων δίχως εξορύξεις, δίχως εκτροπές ποταμών (για την παραγωγή ρεύματος) και φυσικά χωρίς την καταστροφή ανθρώπου και φύσης απ’ την συνεχή μόλυνση; Πως θα μείνει ακέραιος ο τεχνοβιομηχανικός πολιτισμός δίχως να διαλύεται η ζωή στη Γη; Λεπτομέρειες… αμάν πια, εσείς οι «παλαιοαναρχικοί»! Θέλετε να διυλίζετε πάντα τον κώνωπα! H πολιτική ας είναι καλά και όποιος θέλει μπορεί να έλκει «επιχειρήματα» ακόμη και απ’ την βαθύτερη σπηλιά του αρχέγονου παραλογισμού. Και βιομηχανίες, λοιπόν, και ενάντια στης φύσης την λεηλασία! Γιατί αν η μόλυνση που σου προκαλεί καρκίνο είναι αυτοοργανωμένη, έχει άλλη γλύκα, όπως και να το κάνουμε…
Υπάρχει όμως και μια άλλη «αυτοοργάνωση». Αυτή που η Άγρια Φύση θέτει ελεύθερα σε αιώνια κίνηση γύρω μας και μέσα μας. Δεν χρειάζεται κανέναν να την ονοματίσει, γιατί η ουσία της στέκεται πάνω από κάθε ανθρώπινη λέξη και δεν χωράει ακέραιη σε καμιά απόπειρα περιγραφής. Γίνεται η αέναη κίνηση που συντονίζει αρμονικά τον συμπαντικό οργανισμό και μας χαμογελάει μέσα απ’ τις πρωινές δροσοσταλίδες των φύλλων, καθώς συνταιριάζει άψογα την διάχυτη αταξία με τις «νησίδες» τάξης. Ο χορός της που γητεύει την ζωή, της δίνει το ανάστημα, για να είναι άναρχη και ατέλειωτη. Και εμείς, που στο βλέμμα μας αντιφεγγίζει η έλλογη αιωνιότητα, γοητευόμαστε απ’ το άρρητο χρώμα της, που θέλει να δώσει το ύφος της απόλυτης ελευθερίας σε κάθε μας βήμα. Αρκεί να μείνουμε ανθρώπινοι, για να βαδίσουμε το μονοπάτι σωστά. Και η ανθρωπινότητα δεν είναι η ουμανιστική φενάκη που μας φόρεσαν με το έτσι θέλω οι Βολταίροι και οι Ρουσσώ. Η ανθρωπινότητα μας είναι μια ζώσα ψυχή, μέσα στην οποία συνυπάρχει ελεύθερα κάθε φυσικό στοιχείο, οργανικό και ανόργανο, κάθε βουνό και ποτάμι, κάθε μελωδικό πουλί και τρυφερό βλαστάρι. Για αυτό η αρμονία του συμπαντικού οργανισμού είναι το ανθρώπινο μονοπάτι για την απόλυτη ελευθερία. Το υγρό σύννεφο λοιπόν μπορεί να μας δροσίσει ακόμη και μέσα από ένα όμορφο παραμύθι. Ένα παραμύθι που δεν ζητιανεύει τον χαμένο χρόνο σε καμιά πόλη και κανέναν πολιτισμό. Και θα έκανε ακόμη και τους σκλάβους των πυραμίδων να αφήσουν τα σχοινιά από πάπυρο, για να πιάσουν το τραγούδι. Την ίδια έλξη θα ασκούσε και στους σκλάβους του σήμερα που «ταΐζουν» με ανθρώπινο κρέας τα εργοστάσια, την μεγαμηχανή του υπερπολιτισμένου εφιάλτη. Σε καμία λοιπόν αυτοοργάνωση που συντηρεί τον πολιτισμό, δεν θα επιτρέψουμε να μας κρατήσει δέσμιους στην κοιλάδα του θανάτου. Στον σκοτεινό αυτόν λάκκο που μας έχει ρίξει η πολιτική και ο πολιτισμός. Για να δούμε όμως μια αχτίδα φωτός, όλον αυτόν τον τεχνοβιομηχανικό πολιτισμό θα τον γκρεμίσουμε συθέμελα. Και την καρδιά του, τα εργοστάσια, θα την κάνουμε να πάψει τον μηχανικό της χτύπο για να ονειρευόμαστε ανενόχλητοι τα βράδια. Μέχρι, λοιπόν, και το τελευταίο φουγάρο εργοστασίου να γεμίσει από χελιδονοφωλιές, μέχρι και η τελευταία γραμμή παραγωγής να καλυφθεί από άγρια βλάστηση, ο αγώνας για την άναρχη κοινοτική συμβίωση θα συνεχίζεται με αμείωτο πάθος. Οπότε είναι αυτονόητο πως απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας την πολιτική και τους ακροβατισμούς της απ’ όπου και αν προέρχονται, αυτοοργανωμένους και μη. Όταν λοιπόν όλες αυτές οι δυσώδεις ακαθαρσίες του πολιτισμού θα γίνουν μια θολή, ανούσια ιστορία, τότε θα πιάσουμε απερίσπαστοι το τραγούδι και το υγρό σύννεφο του παραμυθιού αυτή τη φορά δεν θα μουσκέψει τα πρόσωπα σκλάβων αλλά ελεύθερων ανθρώπων.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
http://anarchypress.wordpress.com/2013/05/11/%CE%BF-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CE%B9/#more-17237