Από την Τρίτη 30 Απριλίου, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό κείμενο, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:
Πολλοί θεωρούν την τουλάχιστον φαινομενικά απαθή κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει ο κοινωνικός χώρος, αναπόφευκτη λόγω αφ’ ενός της σφοδρότητας της επίθεσης, που έχει ήδη δεχθεί και εξακολουθεί να δέχεται με αιχμή το οικονομικό ζήτημα και αφ’ ετέρου λόγω του αδιέξοδου, στο οποίο οδηγήθηκαν για διάφορους λόγους οι ομολογουμένως, σε αρκετές περιπτώσεις, σφοδρές συγκρούσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά την διάρκεια των αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων. Ο πολυκερματισμός του κοινωνικού χώρου είναι γεγονός, ότι προχωρεί σύμφωνα με τις εξουσιαστικές επιδιώξεις.
Ταυτόχρονα, η πολιτική εκπροσώπηση σημαντικών τμημάτων των «αγανακτισμένων» από κομματικούς σχηματισμούς του λεγόμενου αντι-μνημονιακού μπλοκ φαίνεται να σταθεροποιείται, βρισκόμενη σε μια συμμετρία, όμως, με την σταθεροποίηση της κυβέρνησης των κομμάτων του λεγόμενου μνημονιακού μπλοκ.
Είναι σημαντικό να παρατηρήσει κάποιος ότι η σκληρότητα εκ μέρους των εξουσιαστών δεν έχει εξαντληθεί, αλλά αναμένεται να εκδηλωθεί στην συνέχεια με μεγαλύτερη ένταση απέναντι σ’ όσους θεωρούνται «αδύναμοι κρίκοι» στην διαδικασία που εξελίσσεται. Δεν χωρά αμφιβολία, επίσης, ότι όσα προωθούνται από τους εξουσιαστές θα έχουν σοβαρό αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έχουμε, λοιπόν, την πεποίθηση όσον αφορά την στάση των αναρχικών, ότι δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση αυξημένης ευθύνης, που βέβαια δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με την λογική ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και με επιλογές που ταιριάζουν με όσους εμφανίζονται σαν τα παραπαίδια της αριστεράς.
Οι απόψεις των αναρχικών εξακολουθούν να έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, η αναρχία είναι αυτούσια, και βέβαια παρ’ ότι είναι οικειοποιήσιμη από κάθε άνθρωπο, δεν διεκδικεί την ελευθερία του λόγου μέσω κανενός είδους ανωνυμία. Και όπως αναφέρεται στο 5ο και τελευταίο μέρος του κειμένου «Τάξη, εξουσία, κοινωνικός ανταγωνισμός», που ευελπιστούμε να συμβάλλει στην παραπάνω κατεύθυνση, «Τα δεκανίκια και οι πλασματικές καταστάσεις δεν απελευθερώνουν. Αντίθετα κατασκευάζουν αυταπάτες και απελευθερωτικές επιφάσεις. Γι’ αυτό και η μια από τις «απαντήσεις» που έχουν και μπορούν να δώσουν οι αναρχικοί απέναντι σε όλη αυτήν την εξουσιαστική πολυπλοκότητα που περιβάλλει τον κόσμο, είναι η επιστροφή στην απλότητα και η αναδρομή στην ουσία της ζωής, πέρα από τις οικονομικές και παραγωγικές ψευδαισθήσεις που επιδρούν αποπροσανατολιστικά και εγκλωβίζουν συνειδήσεις».