Η πιο οξύμωρη μαλακία είναι η έκφραση εγκληματίας πολέμου. Αφούς εγκληματίας πολέμου είναι πάντα αυτός που χάνει τον πόλεμο και τον πόλεμο τον χάνουν μονίμως οι σκοτωμένοι. Αυτοί οι ήρωες που θυσιάζονται ομαδηδόν στα πεδία των μαχών και περνιούνται στα σχολικά βιβλία και στα εθνικιστικά κόμικς. Αυτοί οι ήρωες του κάθε λαού που είναι οι σφαγείς του διπλανού λαού και πάει λέγοντας. Αυτά τα ανθρώπινα πετσιά που πρωταγωνιστούν στις διαμάχες των ιστορικών που γράφουν την ιστορία, με χορηγούς ιδρύματα που βγάζουν λεφτά απ’ τον πόλεμο και τον εθνικισμό και τις πατριωτισμούς. Ο εγκληματίας πολέμου έρχεται να μετριάσει τις συλλογικές τύψεις. Έρχεται ως μαύρο πρόβατο του ιστορικού γίγνεσθαι να δώσει άλλοθι στις αιτίες που προκαλούν τον πόλεμο. Έρχεται ως κατάπτυστο ον, ως όνειδος του πολιτισμού να επικυρώσει τις επιλογές των νικητών. Δηλαδή αυτών που κερδίζουν απ’ τον πόλεμο χωρίς να κινδυνεύουν να αφανιστούν απ’ αυτόν. Ο εγκληματίας πολέμου είναι μια επινόηση του δικανικού συστήματος μιας κοινωνίας των εθνών καβαλημένης και υποταγμένης μονάχα σε ένα έθνος και σε μια πατρίδα. Το έθνος και την πατρίδα του κέρδους. Το κέρδος που βρίσκεται πίσω απ’ τον μειλίχιο δημοκράτη και προχωρά τις κοινωνίες και τους ανταγωνισμούς είναι τα κομμένα κεφάλια στα σακιά του φασίστα μακελάρη. Ο δημοκράτης και ο φασίστας είναι το συμπλήρωμα του ίδιου συνόλου διαιώνισης της κυριαρχίας. Είναι ο συμπληρωματικός μηχανισμός του Κυρίου που κινεί τα νήματα. Του Κυρίου που εισήγαγε στα εκπαιδευτικά ιδρύματα τον όρο dead line και του Κυρίου που με το κατσαβίδι του μεταποιεί τα μυαλά των ανθρώπων και μ’ ένα μοντέρνο μεσσιανισμό έχει τοποθετήσει την αγορά στο κέντρο κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας. Κάποιοι χρειάζονται τον φασισμό για να τον κατατροπώσουν και πάλι. Για να εμφανιστούν ως σωτήρες στα μάτια του λαού. Για να πάρουν πάλι τις θέσεις που έχασαν και να δώσουν αναπηρική σύνταξη σε όσους έχασαν τα μάτια τους τα πόδια τους τη ζωή τους πολεμώντας το φασισμό που έχτισαν οι δημοκράτες σοφοί και οι δημοκράτες τεχνοκράτες πόντο πόντο, για να έχουν μέλλον οι δημοκρατικές αγορές και οι δημοκρατικές πουστιές στα χρηματιστήρια της ανθρώπινης σάρκας. Για να έχουν μέλλον τα εργοστάσια όπλων και οι νόμιμες αγοραπωλησίες εργατικής δύναμης. Για να μπορούν να διαχειριστούν την ανθρώπινη ευτυχία και να βγάλουν λεφτά απ’ την ανθρώπινη δυστυχία. Για να μπορούν να τη βγάζουν καθαρή με ελεημοσύνες και συσσίτια και να στολίζουν τις βιτρίνες τους πλούτο παραγόμενο σε υπόγειες αποικίες της Κίνας του Μπαγκλαντές και της πλατείας Βάθης.