Κυνισμός και ορθολογισμός
Την προηγούμενη βδομάδα είδε το φως της δημοσιότητας μια δήλωση Ευρωπαίου αξιωματούχου σύμφωνα με την οποία η ενδιάμεση συμφωνία θα επιτευχθεί όταν η ελληνική κυβέρνηση αποδεχθεί να λάβει έστω ένα υφεσιακό μέτρο. Μας επιτρέπουν την «ελευθερία» να διαλέξουμε εμείς ποιο θα είναι αυτό (π.χ. περικοπή συντάξεων ή εργασιακά). Σύμφωνα με το σκεπτικό της δήλωσης, η συμφωνία θα είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η πλευρά των δανειστών θα «δει πολιτικό κόστος να πληρώνεται».
Η παραπάνω δήλωση έχει ενδιαφέρον γιατί μέσα στην αμετροέπεια και την αφέλειά της αναδεικνύει τον βαθμό παρακμής της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης. Πίσω από έναν δήθεν τεχνοκρατισμό και μια υποκριτική γλώσσα σοβαρότητας κρύβεται το χυδαίο πρόσωπο μιας εξουσίας αδιάφορης και κυνικής. Μιας εξουσίας που όχι μόνο δεν διέπεται από τεχνοκρατικά ιδεώδη, αλλά, αντιθέτως, τα μιμείται και τελικά τα δυσφημεί για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες. Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται -με ευθύνη της μνημονιακής λιτότητας- σε τραγική κατάσταση και η Ευρώπη καρκινοβατεί, οι υποτίθεται «σοβαροί τεχνοκράτες» αντί να δουλεύουν για το πώς θα διορθωθεί μια πολιτική που οι ειδικοί σε όλο τον πλανήτη -ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης- συμφωνούν ότι απέτυχε στους στόχους της και επιδείνωσε την κατάσταση, εκείνοι ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα πληγεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνείδηση του λαού. Η απαίτηση για ένα υφεσιακό μέτρο με πολιτικό κόστος αδιαφορεί κυνικά για την περαιτέρω ύφεση σε μια ήδη ρημαγμένη οικονομία.
Είναι προφανές ότι απέναντι σε αυτή την απαίτηση δεν χωράει υποχώρηση, ανεξαρτήτως των συνεπειών αλλά και της δυνατότητας να αντέξει η ελληνική πλευρά τη λήψη ενός τέτοιου μέτρου. Και τούτο όχι για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους, αλλά γιατί απέναντι σε μια κυνική και παράλογη απαίτηση αυτό επιτάσσει η στοιχειώδης αξιοπρέπεια και ο ελάχιστος ορθολογισμός.
Σε αντίθετη περίπτωση, πέρα από το πλήγμα στην πραγματική οικονομία, η επίσημη υποταγή της χώρας στον κυνικό ανορθολογισμό θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην κοινωνία. Γιατί ένας πολίτης να αυτο-δεσμευτεί στην τήρηση κανόνων σε μια κοινωνία που ως σύνολο έχει αποδεχθεί τον ανορθολογισμό; Η υπεράσπιση της ορθολογικότητας στην κοινωνία μας είναι το υπέρτατο καθήκον όλων μας σήμερα. Και πρωτίστως της κυβέρνησης.