Πολύ γρήγορα θα έχουμε το θάνατο του Γιάννη Πανούση
του Άκη Γαβριηλίδη
Γιατί;
Διότι, σύμφωνα με τη δική του δήλωση, υπάρχει ένας κώδικας που επιβάλλει την «αυθόρμητη» θανάτωση –το λιντσάρισμα δηλαδή- οποιουδήποτε τελέσει ένα έγκλημα το οποίο «δεν αντέχεται» και «δεν μπορεί κανείς ούτε να το αναλύσει εγκληματολογικά, ούτε ποινικά, ούτε κοινωνικά».
Ο Γιάννης Πανούσης, καθηγητής Εγκληματολογίας και αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, διατύπωσε δημόσια την «πρόβλεψη» ότι ένας άνθρωπος που τελεί υπό τον έλεγχο των υφιστάμενών του αρχών σύντομα πρόκειται να θανατωθεί βιαίως, επειδή «έτσι είθισται», ουσιαστικά επιδοκιμάζοντας αυτό το «έθιμο» και στέλνοντας διά της σιωπής του το μήνυμα ότι όποιος προβεί σε αυτή την θανάτωση δεν πρόκειται να διωχθεί. Δεν ξέρω μήπως σκοπεύει να δώσει και παράσημο στον ή τους δολοφόνους για τη συμβολή τους στην αντεγκληματική του πολιτική.
Κηρύσσοντας τον κατηγορούμενο για παιδοκτονία ως έναν σύγχρονο homo sacer[1], πριν καν ολοκληρωθεί όχι η δίκη του αλλά ούτε καν η ανάκριση, ο κ. Πανούσης παραβιάζει κατά συρροή και κατ’ επάγγελμα και τα τέσσερα πρώτα άρθρα του έκτου κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα (που φέρει τον τίτλο «Επιβουλή της δημόσιας τάξης»). Διότι προκαλεί ή διεγείρει δημόσια σε απείθεια κατά των νόμων (183), δημόσια προκαλεί και διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος (184), εγκωμιάζει δημόσια έγκλημα που διαπράχθηκε και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη (185) και επίσης προκαλεί ή παροτρύνει προς τέλεση ορισμένου κακουργήματος (186).
Τα αδικήματα αυτά δεν αντέχονται, και δεν μπορεί κανείς να τα αναλύσει ούτε εγκληματολογικά, ούτε ποινικά, ούτε κοινωνικά, διότι ανάγονται σε μία σκοτεινή περιοχή του ανθρώπινου ψυχισμού. Άρα δεν μπορεί να πει κανείς τίποτε γι’ αυτά. Πέρα απ’ το ότι ο Πανούσης ίσως σύντομα αυτοκτονήσει απ’ τη ντροπή του ή βρει κάποιον βίαιο θάνατο από αλλού.
Πού «αλλού»;
Μα, απ’ τον κώδικα.
Τι θα πει ποιον κώδικα; Τον κώδικα του Μπάμπη του Σουγιά και του Μήτσου του Τανάλια.
Όχι βέβαια τον ποινικό. Αυτός μπορεί να αναλυθεί κοινωνικά και επιστημονικά. Εδώ μιλάμε για την κατάρρευση της επιστήμης και των αναλύσεων. Αφού το λέει ο εγκληματολόγος …
Μετά βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς, θα πρέπει να θανατώσουμε και αυτούς που θανάτωσαν τον Πανούση. Διότι και αυτωνών το έγκλημα δεν θα αντέχεται.
Και στη συνέχεια, να εκτελέσουμε εκείνους που εκτέλεσαν τους προηγούμενους, αφού και αυτοί εγκλημάτησαν.
Και ούτω καθεξής. Μέχρι τη στιγμή που δεν θα έχει μείνει κανείς να εκτελέσει τους άλλους.
Τότε θα έχει πλέον εξαλειφθεί ριζικά το έγκλημα από την κοινωνία μας.
Μόνο βέβαια που έτσι θα έχει εξαλειφθεί και η ίδια η κοινωνία μας …
[1] Θυμίζω ότι, στο ρωμαϊκό δίκαιο, homo sacer ήταν αυτός για τον οποίο οι αρχές διακήρυσσαν ότι μπορεί να θανατωθεί ατιμώρητα.