Ψυχοχειρουργική, έλεγχος του ανθρώπινου εγκεφάλου και η εγκληματικότητα της επιστήμης
Υπάρχουν πολλές πτυχές της εξουσιαστικής μανίας όπου τα κράτη χρησιμοποιούν τις επιστημονικές γνώσεις πάνω στο ανθρώπινο σώμα στοχεύοντας πάντα στο μυαλό. Το άρθρο που ακολουθεί δίνει μια εικόνα των όσων έχουν γίνει γνωστά από προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία μπορούν να αναστατώσουν, αν δεν πανικοβάλλουν και τον πλέον ψύχραιμο.«Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα ψυχοχειρουργικής για να επιτύχουμε τον πολιτικό έλεγχο της κοινωνίας. Σκοπός είναι ο έλεγχος του εγκεφάλου. Όποιος παρεκκλίνει του δεδομένου κανόνα θα ακρωτηριάζεται μέσω χειρουργικής επέμβασης».
«Το άτομο μπορεί να νομίζει πως η πιο σημαντική πραγματικότητα είναι η ίδια του η ύπαρξη, αλλά αυτό δεν είναι παρά η προσωπική του άποψη. Αυτό δεν έχει ιστορική διάσταση».
«Ο άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να αναπτύσσει κρίση. Αυτού του είδους ο φιλελεύθερος προσανατολισμός έχει απήχηση. Πρέπει να ελέγχουμε με ηλεκτρικά μέσα τον εγκέφαλο. Μια μέρα οι στρατοί και οι αξιωματικοί θα ελέγχονται με ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου». (Dr. Jose Delgado, Congressional Record, No 26, Vol. 118 (Αρχείο του Κογκρέσου), 24 Φεβρουαρίου 1974).
Αυτές οι κυριολεκτικά αντιανθρώπινες δηλώσεις του Delgado, δεν εμπόδισαν τη χρηματοδότηση των ερευνών του από το Γραφείο Έρευνας του Πολεμικού Ναυτικού, το Εργαστήριο Αερο-Ιατρικής της Πολεμικής Αεροπορίας και το Ίδρυμα Δημόσιας Υγείας της Βοστόνης.
Ο Delgado υπήρξε πρωτοπόρος στην τεχνολογία Ηλεκτρικής Διέγερσης του Εγκεφάλου (ESB). Οι New York Times σ’ άρθρο τους, στις 17 Μαΐου του 1965, με τίτλο «Ματαντόρ με Ράδιο Σταματά τον Άγριο Ταύρο», αναλύουν λεπτομερώς τα πειράματά του στην Ιατρική Σχολή του Γέιλ και στην Κόρδοβα της Ισπανίας:
«Το φως του απομεσήμερου τρύπωνε πάνω απ’ τον ξύλινο φράχτη στην αρένα καθώς ο θαρραλέος ταύρος υπέκυπτε στον «ματαντόρ» (ταυρομάχο) που δεν κρατούσε όπλο, σ’ έναν επιστήμονα που ποτέ δεν είχε ξαναπαλέψει με ταύρο. Όμως το ηλεκτρικό φορτίο στο κέρατο του ζώου δεν του επέτρεπε να φθάσει στο κόκκινο πανί. Ο Dr. Delgado, πατώντας λίγες στιγμές πριν ένα κουμπί σ’ ένα μικρό ραδιοπομπό που κρατούσε στο χέρι, έκανε το ζώο να σταματά μ’ ένα αλτ. Μ’ ένα άλλο κουμπί έκανε το ζώο να στρίψει δεξιά και να φύγει. Ο ταύρος ακολούθησε εντολές που έπαιρνε από την διέγερση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου όπου είχαν φυτευτεί λεπτά καλώδια -χωρίς πόνο- την προηγούμενη ημέρα».
Κατά τον Delgado, τέτοιου είδους πειράματα έχουν γίνει και σε ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια διάλεξης που έδωσε αναφορικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο το 1965, ο Delgado είπε: «Η επιστήμη ανέπτυξε μια νέα μέθοδο για τη μελέτη και τον έλεγχο της εγκεφαλικής λειτουργίας στους ανθρώπους και τα ζώα».
Τα ρωσικά πειράματα για τον έλεγχο του εγκεφάλου μέσω ύπνωσης και ραδιοκυμάτων έγιναν τη δεκαετία του 1930. Τριάντα χρόνια πριν το πείραμα του Delgado με τον ταύρο.
Ο Λ. Λ. Βασίλιεφ, καθηγητής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ έγραψε μια μελέτη σχετικά με τον υπνωτισμό: «Για να ελεγχθεί η κατάσταση του ατόμου, όταν θα βρίσκονταν εκτός του εργαστηρίου σε άλλο χώρο όπου διεξάγονταν πειράματα, χρησιμοποιήθηκε ένα σύστημα πομπού-δέκτη. Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν πως τα ραδιοσήματα βοηθούν σημαντικά τις δυνατότητες πειραματισμού.
Ο Ι. Φ. Τοματσέφσκυ (ρώσος φυσιολόγος) έκανε τα πρώτα πειράματα με άτομο σε μια απόσταση 1-2 δωματίων και σε συνθήκες όπου αυτό δεν μπορούσε να ξέρει ή να υποψιαστεί ότι θα γινόταν το υποκείμενο του πειράματος. Σε άλλες περιπτώσεις ο πομπός δεν βρισκόταν στο ίδιο οίκημα και κάποιος άλλος παρατηρούσε την συμπεριφορά του υποκειμένου. Παρόμοια πειράματα με σημαντική απόσταση μεταξύ πομπού-δέκτη ήταν επιτυχή. Ένα έλαβε χώρα σ’ ένα πάρκο και οι εντολές ύπνωσης έγιναν πράξη μέσα σ’ ένα λεπτό».
Ο Βασίλιεφ κατέδειξε πως η εκπομπή ραδιοκυμάτων μπορεί να διεγείρει τον εγκέφαλο. Δεν είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Πράγματι, δεν χρειάζεται να γίνει εμφύτευση μέσα στον εγκέφαλο ή να είναι αποτέλεσμα της ίδιας της εγκεφαλικής διέγερσης. Το μόνο που χρειάζεται για να επιτευχθεί ο έλεγχος μέσω ραδιοπομπού είναι ένας μυς ο οποίος να διεγείρεται. Το υποκείμενο υπνωτίζεται και εμφυτεύεται ένας διεγέρτης στον μυ. Το υποκείμενο, ενώ βρίσκεται υπνωτισμένο, παίρνει την εντολή να αντιδράσει όταν ενεργοποιηθεί ο διεγέρτης στον μυ, στην προκειμένη περίπτωση μέσω ραδιοκυμάτων.
Ο Λίνκολν Λώρενς σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Μας ελέγχουν;» έγραφε: «Εάν το υποκείμενο υπνωτιστεί και προγραμματιστεί πνευματικά να κάνει μια συγκεκριμένη πράξη π.χ. να πυροβολήσει κάποιον, κάθε φορά που ένας μυς διεγείρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο μέσω του πομπού, θα έχει όλο και περισσότερη αποφασιστικότητα για να τελέσει την πράξη. Καθώς η ύπνωση επαναλαμβάνεται, γίνεται σκοπός της ζωής του να πραγματοποιήσει αυτή την πράξη. Έτσι υπάρχουν δύο συμπληρωματικές εμφανίσεις του ελέγχου του εγκεφάλου (RHIC) μέσω ραδιο-ύπνωσης, που η μια ενισχύει την άλλη και διαιωνίζει τον έλεγχο για όσο χρειάζεται. Αυτό γίνεται με μια δεύτερη συνεδρία ύπνωσης όπου ο υπνωτιστής δίνει τις τελευταίες οδηγίες. Αυτές μπορεί να ενισχυθούν επί πλέον με ραδιοδιέγερση με ακόμη πιο συχνό ρυθμό, διασφαλίζοντας την ήρεμη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της διαφυγής ή για να διασφαλιστεί ότι το υποκείμενο δεν θα μοιάζει να γνωρίζει ποιος συνωμότησε για αυτή την πράξη ή ακόμη και ότι τον γνώριζε».
Ο εγκεφαλικός έλεγχος μέσω ραδιο-ύπνωσης είναι το πάντρεμα δύο γνωστών μεθόδων: της ύπνωσης και του ραδιοκύματος. Οι άνθρωποι δύσκολα κατανοούν πως κάποιος μπορεί να υπνωτιστεί και να κάνει πράγματα που αντιτίθενται στην ηθική του. Ορισμένα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από τον Αμερικάνικο Στρατό καταδεικνύουν πόσο λάθος είναι αυτή η άποψη. Ο επικεφαλής του τμήματος ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολγκέιτ, Δρ. Έσταμπρουκς βεβαίωνε: «Μπορώ να υπνωτίσω κάποιον χωρίς να το γνωρίζει ή να έχει δώσει τη συγκατάθεσή του, και να προδώσει τις ΗΠΑ».
Ο Έσταμπρουκς ήταν μια από τις σημαντικές προσωπικότητες στα θέματα υπνωτισμού. Ο ψυχολόγος είπε στους αξιωματούχους της Ουάσιγκτον πως 200 εκπαιδευμένοι υπνωτιστές θα μπορούσαν να αναπτύξουν ένα στρατό υπνωτισμένων, και έκανε ένα σενάριο όπου ένα γιατρός του εχθρού, θα υπνώτιζε χιλιάδες στρατιώτες καθώς και αξιωματούχους. Σύμφωνα με αυτό θα μπορούσε όλος ο στρατός των ΗΠΑ να κυριευτεί από τον εχθρό. Μεγάλος αριθμός δολιοφθορέων θα μπορούσε να γεννηθεί μέσω υπνωτισμού, με τους γιατρούς να πειραματίζονται σε εθνικότητες που έχουν πολιτιστικό δεσμό με εχθρικές δυνάμεις.
Ο Έσταμπρουκς διεξήγαγε πειράματα σε στρατιώτες των ΗΠΑ για ν’ αποδείξει τα λεγόμενά του. Οι στρατιώτες κατώτατων βαθμών με λίγη εκπαίδευση υπνωτίστηκαν και έπειτα δοκιμάστηκε η μνήμη τους.
Με έκπληξη τους, οι υπνωτιστές μπόρεσαν να ελέγξουν την ικανότητα των υποκειμένων να συγκρατήσουν πολύπλοκες πληροφορίες.
Ο J.G.Watkins ακολούθησε τα βήματά του Έσταμπρουκς και έβαλε τους στρατιώτες χαμηλότερου βαθμού να προχωρήσουν σε πράξεις που όχι μόνο αντίβαιναν στον ηθικό τους κώδικα αλλά και στον στρατιωτικό. Ένα από τα πειράματα ήταν να προκαλέσουν βαθιά ύπνωση σ’ ένα φυσιολογικό στρατιώτη. Ο Watkins προσπαθούσε να μάθει αν ο στρατιώτης θα μπορούσε να επιτεθεί σ’ έναν ανώτερό του (σοβαρότατο παράπτωμα στο στρατό). Ενώ ήταν σε βαθιά ύπνωση, ο Watkins του είπε ότι ο αξιωματικός που καθόταν απέναντί του ήταν ένας στρατιώτης του εχθρού και θα προσπαθούσε να τον σκοτώσει. Για τον στρατιώτη ήταν μια υπόθεση ζωής ή θανάτου. Αμέσως πήδηξε και έπιασε τον ανώτερό του απ’ το λαιμό. Το πείραμα επαναλήφθηκε αρκετές φορές και σε μία περίπτωση ο άνθρωπος που υπνωτίστηκε και ο δήθεν εχθρός ήταν πολύ στενοί φίλοι. Τα αποτελέσματα ήταν πάντα τα ίδια. Σε ένα πείραμα έβγαλε ένα μαχαίρι και σχεδόν μαχαίρωσε τον απέναντί του. Παρόμοια πειράματα πραγματοποιήθηκαν από τον Watkins με χρήση WACS, που είχαν ως στόχο την δυνατότητα εκμαίευσης μυστικών του στρατού από τους υπαλλήλους. Ένα σχετικό πείραμα έπρεπε να σταματήσει καθώς ο ερευνητής, που είχε γίνει κι αυτός ένα από τα υποκείμενα, έβγαλε στη φόρα πολλά άκρως απόρρητα σχέδια στον υπνωτιστή του, ο οποίος δεν είχε την σχετική άδεια για να ακούσει όλες αυτές τις πληροφορίες. Οι πληροφορίες κοινοποιήθηκαν σε προσωπικό που αριθμούσε τα 200 άτομα.
Μια ναυτική σχολή δολοφόνων
Στην αναζήτηση της εξουσίας να ελέγξει τη συμπεριφορά των συνανθρώπων του, έγινε μια καινοτομία από τον Παβλόφ, ο οποίος βρήκε έναν τρόπο να κάνει τα σκυλιά να παράγουν σάλιο με σινιάλο που έδινε. Κόβοντας τα μάγουλα των σκυλιών μέτρησε το ποσό του σάλιου, ανάλογα με το ερέθισμα. Ο Παβλόφ κατέδειξε πως «ή ποιότητα, ο βαθμός και η συχνότητα της παραγωγής σάλιου άλλαζε αναλόγως με την ποιότητα, τον βαθμό και τη συχνότητα του ερεθίσματος».Παρ’ όλο που η έρευνα του Παβλόφ δεν σχετίζεται άμεσα με τον έλεγχο του ανθρώπινου νου, έβαλε τις βάσεις για μελλοντικές μελέτες για τον έλεγχο του εγκεφάλου και της συμπεριφοράς. Ο Τζων Μπ. Ουάτσον διεξήγαγε πειράματα στις ΗΠΑ σ’ ένα μωρό 11 μηνών. Αφού το άφησε να δημιουργήσει μια σχέση μ’ ένα λευκό ποντίκι, άρχισε να χτυπά με έναν σιδηρολοστό το πάτωμα κάθε φορά που το παιδάκι πλησίαζε το ποντίκι. Μετά από λίγο το παιδί είχε συσχετίσει τον τρομαχτικό θόρυβο με την εμφάνιση του ποντικού και άρχισε να κλαίει κάθε φορά που εμφανίζονταν το ποντίκι. Το παιδί ανέπτυξε φοβίες για τα μικρόσωμα ζώα. Ο Ουάτσον ήταν ο ιδρυτής της Σχολής των Συμπεριφοριστών (behaviorists).
«Δώσε μου το παιδί και θα το κάνω να σκαρφαλώνει και να κατασκευάζει κτίρια με πέτρα ή ξύλο, θα το κάνω κλέφτη, δολοφόνο ή ναρκομανή. Οι πιθανότητες να το διαμορφώσεις προς κάθε είδους κατευθύνσεις είναι σχεδόν ατελείωτες. Ακόμη και μεγάλες διαφορές στα όρια που θέτει η ανατομία είναι πιο λίγες απ’ ότι νομίζει κανείς. Κάνε κάποιον κωφάλαλο και εγώ θα τον μετατρέψω σε Helen Keller. Οι άνθρωποι κατασκευάζονται δε γεννιούνται», έλεγε ο Ουάτσον. Η ψυχολογία του αναγνώριζε εσωτερικά συναισθήματα και σκέψεις σαν νόμιμα αντικείμενα επιστημονικής μελέτης. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η εκδηλωμένη συμπεριφορά.
Παρ’ όλο που η έρευνα του Ουάτσον ήταν η αρχή των προσπαθειών για τον έλεγχο των ανθρωπίνων πράξεων, η πραγματική δουλειά είχε γίνει από τον Μπ. Φ. Σκίννερ, τον «ιερέα» του κινήματος των συμπεριφοριστών. Το κλειδί στην έρευνα του Σκίννερ ήταν η έννοια της οperant conditioning, οποία βασιζόταν στην έννοια της ενδυνάμωσης, κάθε συμπεριφορά που μαθαίνεται πηγάζει από την θετική ή αρνητική απόκριση στην ενέργεια αυτή. Υπάρχουν δύο απόρροιες της operant conditioning. Η θεραπεία της aversion (αποστροφής) και της desensitization (αποευαισθητοποίησης).
Η θεραπεία της αποστροφής χρησιμοποιεί αποκρουστική βία, σε μια αντίδραση η οποία δεν είναι επιθυμητή. Αυτό μπορεί να πάρει τη μορφή ηλεκτρικού σοκ, που εκθέτει το υποκείμενο σε καταστάσεις πρόκλησης φόβου και πόνου. Χρησιμοποιήθηκε για την δήθεν θεραπεία της ομοφυλοφιλίας, του αλκοολισμού και για λογοθεραπεία.
Η θεραπεία της αποευαισθητοποίησης συνίσταται στο να δει το υποκείμενο με τη βία ενοχλητικές εικόνες ξανά και ξανά μέχρι που να μην του προκαλούν πλέον άγχος. Έπειτα να βλέπει ακόμη πιο ενοχλητικές εικόνες και με την επανάληψη να μην δημιουργείται πια άγχος στο υποκείμενο. Έτσι γίνεται αναίσθητο ακόμη και στις πιο ακραίες εικόνες. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται συχνά για την καταπολέμηση φοβιών. Έτσι, η βία που προβάλλεται στην τηλεόραση θα μπορούσε να πει κανείς πως φέρνει ανάλογα αποτελέσματα στους ανθρώπους.
Η θεωρία του Σκίννερ κατηγορήθηκε ότι προσπαθούσε να αποστερήσει την ελεύθερη βούληση, την αξιοπρέπεια και την αυτονομία από τον άνθρωπο. Λέγεται πως δεν ανέχεται την αβεβαιότητα στην συμπεριφορά και αρνείται να αναγνωρίσει το προσωπικό, το απρόβλεπτο. Βλέπει το άτομο σαν ιατρική, χημική και μηχανιστική οντότητα που δεν ξέρει ποιο είναι το πραγματικό του συμφέρον.
Ο Σκίννερ πίστευε πως οι άνθρωποι χειραγωγούνται. «Απλώς θέλω να τους χειραγωγήσω με επιτυχία», είπε. Μετρούσε την επιτυχία του με την απουσία της αντίστασης και αντι-ελέγχου από τη μεριά του υποκειμένου που χειραγωγούσε. Πίστευε πως οι τεχνικές του θα μπορούσαν να τελειοποιηθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε το υποκείμενο να μην υποψιάζεται καν πως το χειραγωγούν.
Ο δρ. Τζέιμς Β. Μακόννελ, επικεφαλής του τμήματος Έρευνας γα την Πνευματική Υγεία του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν είχε πει: «Ήρθε η μέρα που θα συνδυάσουμε την στέρηση των αισθήσεων μέσω ναρκωτικών και ύπνωσης και την χειραγώγηση της επιβράβευσης και της τιμωρίας ώστε να αποκτήσουμε σχεδόν πλήρη έλεγχο της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Θέλουμε να επανασχηματοποιήσουμε την κοινωνία μας δραστικά».
Ένας ψυχολόγος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, υποστήριξε ότι το Γραφείο Έρευνας του Πολεμικού Ναυτικού πήρε καταδικασμένους σε θάνατο κρατούμενους από τις στρατιωτικές φυλακές, τους έκανε πειραματόζωα με σκοπό την αλλαγή της συμπεριφοράς τους και ύστερα τους επανατοποθέτησε σε Πρεσβείες των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Πριν από αυτό, η Επιτροπή Πληροφοριών της Γερουσίας επέκρινε την CIA για τα σχέδια πολιτικών δολοφονιών που εξύφαινε, όπως κατά του Φιντέλ Κάστρο.
Ο ψυχολόγος, ονόματι Τόμας Ναρούτ είπε δημόσια τις πληροφορίες αυτές σε συνέδριο του ΝΑΤΟ στο Όσλο, σε 120 ψυχολόγους από 11 κράτη. Κατά τον Ναρούτ, το ναυτικό ήταν εξαιρετικός χώρος ανεύρεσης πειραματόζωων. Το Ναυτικό χρηματοδότησε δεόντως αυτά τα πειράματα. Ο Ναρούτ, σε μια συνέντευξη τύπου όπου παρευρίσκονταν δημοσιογράφοι από πολλές χώρες αποκάλυψε πως το Ναυτικό προγραμμάτιζε μυστικά μεγάλο αριθμό δολοφονιών. Είπε ότι οι άνθρωποι με τους οποίους είχε συνεργαστεί στο Ναυτικό προετοίμαζαν επιχειρήσεις κομάντο, όπως και μυστικές αποστολές στις πρεσβείες των ΗΠΑ σε όλη τη γη. Περιέγραψε τους ανθρώπους που θα συμμετείχαν στις επιχειρήσεις ως «δολοφόνους επί πληρωμή».
Η προσεκτική επιλογή τους γίνονταν από ψυχολόγους του Ναυτικού, και όσοι περνούσαν τα τεστ μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Κυρίως επρόκειτο για άτομα από τα πληρώματα των υποβρυχίων, τις ειδικές δυνάμεις, καταδικασμένους δολοφόνους από τις στρατιωτικές φυλακές καθώς και πολλούς οι οποίοι είχαν λάβει μετάλλια ανδρείας.
Οι δολοφόνοι «καταρτίζονταν» μέσω οπτικοακουστικής αποευαισθητοποίησης. Η διαδικασία περιελάμβανε: την προβολή φιλμ όπου άνθρωποι τραυματίζονταν ή δολοφονούνταν με πολλούς τρόπους, αρχίζοντας από απλές περιπτώσεις έως και τις χειρότερες σφαγές. Έτσι τα άτομα αποσύνδεαν τα συναισθήματα που ένιωθαν σε σχέση με τις εικόνες που προβάλλονταν. Η «κατάρτιση» ήταν πιο επιτυχής όταν εφαρμόζονταν σε «παθητικά επιθετικούς» τύπους, και οι περισσότεροι από αυτούς σκότωναν χωρίς τύψεις. Ο δείκτης βίαιης συμπεριφοράς ήταν το απογραφικό αρχείο της Μινεσότα (Multiphasic Personality Inventory). Ο Ναρούτ γνώριζε δύο κέντρα όπου γινόταν αυτή η διαδικασία, στο Σαν Ντιέγκο και την Ιταλία, όπου και είχε εργαστεί. Στη διάρκεια της οπτικοακουστικής κατάρτισης χρησιμοποιούνταν μέσα καθήλωσης για να υποχρεωθεί το υποκείμενο να δει τα φιλμ. (Γύρω από αυτό το θέμα γυρίστηκε η ταινία το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» που προβλήθηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 1970). Μία ειδική συσκευή χρησίμευε για να κρατά τα μάτια του υποκειμένου ανοιχτά. Το πρώτο φιλμ είχε θέμα έναν νεαρό αφρικανό στον οποίο έκαναν περιτομή με μαχαίρι χωρίς αναισθησία. Το δεύτερο είχε θέμα ένα εργατικό ατύχημα, όπου ο εργάτης έχανε τα δάχτυλά του στον τροχό.
Επί πλέον, προγραμματίστηκαν ώστε να θεωρούν τους μελλοντικούς εχθρούς τους, και ιδίως τους αρχηγούς των εχθρικών κρατών ως υπανθρώπους, μέσω φιλμ όπου υποβιβάζονταν ο πολιτισμός και τα ήθη των ανθρώπων των χωρών αυτών.
Μετά την ομιλία του στο ΝΑΤΟ ο Ναρούτ εξαφανίστηκε. Δεν μπορούσε να εντοπιστεί. Το Πεντάγωνο, μια εβδομάδα μετά την ομιλία, αρνήθηκε κάθε ύπαρξη του προγράμματος και των κέντρων, επιβεβαίωσε ότι είχε εργαστεί στην Ιταλία και δήλωσε πως είχαν χαθεί τα ίχνη του.
Ο δρ. Άλφρεντ Ζιτανί, αμερικάνος εκπρόσωπος στο Όσλο, επιβεβαίωσε τις παρατηρήσεις του Ναρούτ, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στις Sunday Times. Λίγο αργότερα, ο Ναρούτ εντοπίστηκε στο Λονδίνο και ανασκεύασε τις δηλώσεις του λέγοντας πως μιλούσε θεωρητικά και όχι με πραγματικά περιστατικά. Τα γραφεία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στο Λονδίνο εξέδωσαν ανακοίνωση, όπου έλεγαν πως τα σχόλια του Ναρούτ στο Όσλο δεν θα έπρεπε να ληφθούν υπ’ όψη, επειδή είχε προσωπικά προβλήματα. Ο τελευταίος δεν έκανε ποτέ ξανά άλλες δηλώσεις για το πρόγραμμα…
Ας σημειωθεί πως σ’ εκείνο το συνέδριο στο Όσλο, ο Ναρούτ είχε επισημάνει πως γνωστοποίησε αυτές τις πληροφορίες επειδή πίστευε πως θα έβγαιναν προς τα έξω ούτως ή άλλως και αναφέρθηκε σε μια υποεπιτροπή της Γερουσίας, η οποία έκανε δηλώσεις στον τύπο σχετικά με τα σχέδια που εξύφαινε η CIA για να δολοφονήσει αρχηγούς κρατών. Μάλλον δεν είχε καταλάβει πως τα σχέδια του Ναυτικού δεν προορίζονταν για να γίνουν δημοσίως γνωστά τότε.
Σοβιετικοί και Αμερικάνοι χρησιμοποιούσαν μεθόδους ελέγχου του εγκεφάλου
Τρεις ήταν οι επιστήμονες πρωτοπόροι στη χρήση ηλεκτρομαγνητικού πεδίου γι’ αυτόν τον σκοπό. Η έρευνα τους ξεκίνησε πριν από μισό περίπου αιώνα: πρόκειται για τους Jose Delgado, καθηγητή ψυχολογίας στο Γιέιλ, τον Ρος Αντέυ, φυσιολόγο στο Ινστιτούτο Έρευνας του Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες και τον δρ. Ουάιλντερ Πένφιλντ από τον Καναδά.Τα πειράματα του Πένφιλντ συνίσταντο στην εμφύτευση ηλεκτροδίων βαθιά στον εγκέφαλο των ασθενών που έπασχαν από επιληψία και θα τους χειρουργούσαν. Μπόρεσε να βελτιώσει τη μνήμη των ασθενών μέσω της διέγερσης αυτής. Ο Αντέυ εμφύτευσε πομποδέκτες στους εγκεφάλους γατιών και χιμπατζήδων, οι οποίοι έστελναν σήμα σχετικά με την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου των ζώων, νέα σήματα πήγαιναν πίσω και τροποποιούσαν τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με την επιθυμία του δόκτορα. Άλλα πειράματα συνίσταντο στη χρήση εμφυτευμάτων από πλατίνα, χρυσό και ανοξείδωτο ατσάλι, που προκάλεσαν την απόλυτη τρέλα σε γατιά, την αποχαύνωση σε μαϊμούδες και οδήγησαν ανθρώπους να κάνουν τον καραγκιόζη πχ. να κουνάνε τα χέρια πάνω-κάτω.
Μεγάλο τμήμα της έρευνας του Delgado χρηματοδοτήθηκε από την CIA μέσω δήθεν φιλανθρωπικών οργανώσεων ώστε να μην υπάρχει άμεση σύνδεση. Μετά την επιτυχία του Delgado, η CIA άρχισε το δικό της ερευνητικό πρόγραμμα στο πεδίο της αλλαγής της συμπεριφοράς, με ηλεκτρομαγνητικά μέσα, με το κωδικό όνομα Ωραία Κοιμωμένη (Slee-ping Beauty). Με την καθοδήγηση του δρ. Ίβορ Μπράουνινγκ, στήθηκε ένα εργαστήριο στο Νέο Μεξικό, με ειδίκευση στους υποθαλάμους του εγκεφάλου, η διέγερση του οποίου προκαλεί ευφορία.
Ο Μπράουνινγκ κατάφερε να συνδέσει έναν δέκτη στον εγκέφαλο ενός γάιδαρου (με σήμα 5 μικροαμπέρ), το οποίο δημιουργούσε εξαιρετική ευφορία στο ζώο. Το ζώο ανέβηκε και κατέβηκε ένα βουνό του Νέου Μεξικού με 2000 πόδια υψόμετρο. Όταν ακολουθούσε τη σωστή διαδρομή επιβραβεύονταν, όταν παρέκκλινε τιμωρούνταν, δηλαδή έπαυε το ευφορικό σήμα. «Πρώτη φορά βλέπει κανείς τόσο υπάκουο γαϊδούρι», είχε πει ο Μπράουνινγκ.
Η CIA χρησιμοποίησε αυτή την μέθοδο για να εκπαιδεύσει περιστέρια ώστε να κουβαλούν κοριούς στα περβάζια των παραθύρων των μυστικών αρχηγείων της KGB και να παρακολουθούν για μήνες τις συνδιαλέξεις που γίνονταν. Έγινε μια κίνηση στην CIA ώστε το πείραμα να πραγματοποιηθεί και σε ανθρώπους, ξένους και φυλακισμένους αλλά επισήμως ο Λευκός Οίκος απέρριψε την πρόταση ως ανήθικη.
Τον Μάιο του 1989, η CIA έμαθε πως η KGB, όταν ανέκρινε άτομα, χρησιμοποιούσε την ηλεκτρομαγνητική μέθοδο, γεγονός το οποίο προκάλεσε πανικό, καθώς θα ήταν πιο εύκολο οι πράκτορες να σπάσουν στη διάρκεια της ανάκρισης. Τα άτομα δεν γνώριζαν ότι τους διέγειραν ηλεκτρομαγνητικά τον εγκέφαλο. Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Ρος Αντέυ έδωσε φωτογραφίες και πληροφορίες σχετικά με το «Russian Lida Machine». Ήταν ένα μηχάνημα των Ρώσων, ένας μικρός πομπός (10 Hertz) που προκαλούσε υπνωτισμό. Παρόμοιο μηχάνημα είχε χρησιμοποιηθεί και στην Κορέα από τους αμερικανούς για ανακριτικούς σκοπούς.
Η γενική μακροπρόθεσμη επιδίωξη της CIA ήταν να ανακαλύψει κατά πόσον ο έλεγχος του εγκεφάλου θα μπορούσε να επιτευχθεί από ένα εξωτερικό ηλεκτρομαγνητικό ερέθισμα. Η ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου πραγματοποιείται στη συχνότητα των 100 Hertz ELF (Extremely Low Frequency), δηλαδή πολύ χαμηλή συχνότητα. Στέλνει κύματα με πολύ χαμηλή ιοντική ακτινοβολία και θερμοκρασία και κατ’ επέκταση δεν δημιουργεί ανατρεπτικά αποτελέσματα. Πειράματα των σοβιετικών τα οποία έχουν δει το φως της δημοσιότητας αποκάλυψαν πως με τη χρήση της παραπάνω συχνότητας αυξήθηκαν οι ανωμαλίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στην ψυχική υγεία των ναυτών που εργάζονταν σε κοντινούς χώρους και εμφάνισαν συμπτώματα στρες.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, οι αμερικάνοι θεωρούσαν πολλά υποσχόμενη την σύνδεση των τεχνικών EMR (ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας) με την ύπνωση. Το σχέδιο ήταν να χρησιμοποιηθούν ανθρώπινα πειραματόζωα, έτσι ώστε τα λεγόμενα του υπνωτιστή να μεταβιβάζονταν μέσω ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας απευθείας στο υποσυνείδητο χωρίς τεχνικά μέσα και χωρίς το άτομο να μπορεί να ελέγχει την πληροφόρηση συνειδητά.
Στην Καλιφόρνια, ο Αντέυ ανακάλυψε ότι τα κύματα του εγκεφάλου των ζώων μπορούσαν να αλλάξουν άμεσα από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Οι μαϊμούδες έπεφταν σε χαύνωση, καθώς τα κύματα διαπερνούσαν εύκολα το κρανίο, το οποίο προστατεύει το κεντρικό νευρικό σύστημα από εξωτερικές επιδράσεις.
Στο Σαν Λεάνδρο, η Εlisabeth Rauscher, διευθύντρια του Εργαστηρίου Τεχνικής Έρευνας, διεξήγαγε πειράματα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα σε ανθρώπους, με αντικείμενο την επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στον εγκέφαλο. Μια από τις συχνότητες προκαλούσε ναυτία για πάνω από μια ώρα. Μια άλλη, η λεγόμενη συχνότητα-μαριχουάνα κάνει τους ανθρώπους να γελούν. «Δώστε μου τα χρήματα και τρεις μήνες καιρό και θα μπορέσω να επηρεάσω τη συμπεριφορά του 80% των ανθρώπων σε αυτή τη πόλη χωρίς να το γνωρίζουν», ισχυριζόταν.
Στο παρελθόν, η Σοβιετική Ένωση επένδυσε τεράστια ποσά σε χρήμα και πολύ χρόνο για τα μικροκύματα. Το 1952, ενώ ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν σε εξέλιξη, έγινε μια μυστική συνάντηση στη Sandia Corpo-ration, στο Νέο Μεξικό, μεταξύ αμερικανών και ρώσων επιστημόνων ώστε να ανταλλάξουν πληροφορίες σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία στη βιολογία. Οι σοβιετικοί είχαν ορθή πληροφόρηση, την οποία οι αμερικανοί δεν ήθελαν να λάβουν σοβαρά υπ’ όψη, υποβιβάζοντας τα μειονεκτήματα της μεθόδου. Μετά το τέλος των συναντήσεων αυτών, οι σοβιετικοί άρχισαν να εκπέμπουν ένα μικροκύμα προς την Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα, χρησιμοποιώντας σαν πειραματόζωα τούς εκεί υπαλλήλους. Αυτό ήταν ένα γεγονός που αποκαλύφθηκε το 1962 και ερευνήθηκε από την CIA, η οποία προσέλαβε τον Μίλτον Ζάρετ, ένα σύμβουλο και έδωσε στην έρευνα την κωδική ονομασία Project Pandora (Σχέδιο Πανδώρα). Κατά τον Ζάρετ, το σήμα των σοβιετικών αποτελούνταν από πολλές συχνότητες, και κυρίως σημάδευε το γραφείο του πρέσβη. Η ένταση του σήματος δεν κοινοποιήθηκε ποτέ και το Υπ. Εξωτερικών όταν παραδέχτηκε δημόσια τι είχε συμβεί δήλωσε πως το σήμα ήταν ιδιαίτερα χαμηλό.
Υπήρξε ομοφωνία μεταξύ των σοβιετικών ερευνητών ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, πως το κύμα σαν αυτό που σημάδευε την Πρεσβεία των ΗΠΑ προκαλούσε θολή όραση και απώλεια της ικανότητας συγκέντρωσης. Η εφημερίδα Boston Globe έγραψε πως ο πρέσβης των ΗΠΑ, όχι μόνο ανέπτυξε μια ασθένεια στο αίμα τύπου λευχαιμίας, αλλά μάτωναν τα μάτια του και είχε χρόνιους πονοκεφάλους. Η CIA, κατά την έρευνά της έβαλε μαϊμούδες μέσα στην πρεσβεία οι οποίες από την έκθεση στα κύματα των σοβιετικών ανέπτυξαν ανωμαλίες στη σύνθεση του αίματος και στα χρωμοσώματα. Το υπαλληλικό προσωπικό της πρεσβείας είχε 40% περισσότερα λευκά αιμοσφαίρια από τον μέσο όρο. Ενώ το σχέδιο Πανδώρα βρίσκονταν σε εξέλιξη, οι υπάλληλοι εργάζονταν κανονικά χωρίς να ενημερωθούν για το τι τους συνέβαινε. Ενημερώθηκαν μια δεκαετία αργότερα, λαμβάνοντας 20% επιπλέον αποζημίωση λόγω ανθυγιεινής εργασίας και η CIA συνέλεξε όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις ψυχολογικές και βιολογικές επιπτώσεις των κυμάτων αυτών.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ άρχισε να εξετάζει τις επιπτώσεις. Η έρευνα έγινε από την DARPA (Γραφείο Ερευνητικών Προγραμμάτων για θέματα Αμύνης), που κατασκευάζει ηλεκτρομαγνητικά όπλα. Κάποιος Τζακ Βερόνα, επικεφαλής του προγράμματος, θεωρούνταν τόσο σημαντικός ώστε απόφευγε ακόμη και τον ίδιο τον Πρόεδρο Μπους (πατέρα) στο τηλέφωνο.
Τα σχέδια του στρατού, σχετικά με την ανάπτυξη ηλεκτρομαγνητικών όπλων, έγιναν γνωστά το 1982, όταν έγιναν κάποιες αποκαλύψεις σε ένα τεχνικό περιοδικό της πολεμικής αεροπορίας, όπου γραφόταν: «Ειδική ακτινοβολία με ραδιοκύματα (RFR – radio-frequency radiation) μπορεί να προκαλέσει ισχυρή και ανατρεπτική κατεύθυνση της προσωπικότητας του στρατιωτικού προσωπικού». Το άρθρο δήλωνε πως είναι πολύ εύκολο να χρησιμοποιήσει κανείς ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να αναστατώσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο, καθώς αυτός είναι ένα όργανο που λειτουργεί ηλεκτρικά. Υπήρχε ο ισχυρισμός πως τα ραδιοκύματα θα μπορούσαν να αποχαυνώσουν ή να σκοτώσουν στρατιώτες σε μεγάλη ακτίνα και ποια θα ήταν η κατασκευή μιας τέτοιας συσκευής.
Ο Δρ Πωλ Ε. Τέιλορ, υπεύθυνος για το Εργαστήριο Ακτινοβολίας του Πολεμικού Ναυτικού και μελετητής των επιπτώσεων της ακτινοβολίας στους ανθρώπους, έγραψε στη μελέτη του: η ικανότητα των ατόμων να λειτουργήσουν σαν στρατιώτες θα μπορούσε να μειωθεί στο …τίποτα, δηλαδή να γίνουν ανίκανοι για πόλεμο. Το σύστημα που είχε υπόψη του θα μπορούσε να μεταφερθεί με φορτηγό και θα χρησιμοποιούσε μικροκύματα και χιλιομικροκύματα.
Το Lawrence Livermor National Laboratory, στο Σάουθ Μπέυ, έκανε έρευνες για την κατασκευή μιας «βόμβας ενάντια στον εγκέφαλο», η οποία πέφτοντας στο πεδίο της μάχης δημιουργεί μικροκύματα που θα κάνουν τους στρατιώτες ανίκανους. Ανάλογες ανακοινώσεις έχουν γίνει πρόσφατα για την «βόμβα» που θα μπορεί να μετατρέπει τους στρατιώτες του αντίπαλου στρατοπέδου σε φιλικούς και η οποία επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ενάντια στους ιρακινούς αντάρτες.
Οι εφαρμογές της τεχνολογίας των μικροκυμάτων στη κατασκοπεία υπάρχουν για περισσότερο από 40 χρόνια.
Σε μια συνάντηση της Αμερικάνικης ένωσης για την Εξέλιξη της Επιστήμης το 1965, στο Μπέρκλεϊ, ο καθηγητής Τζ. Άντονυ Ντόιτς, του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης είπε πως ο εγκέφαλος είναι ένας πομποδέκτης. Αν λάβει πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών σταματά τη μετάδοση. Η μεγάλη αύξηση μιας ουσίας στον εγκέφαλο, της acetyl choline, εμποδίζει την μνήμη. Η ουσία αυτή μπορεί να παραχθεί τεχνικά με ναρκωτικά και χρήση ραδιοκυμάτων EDOM. Σαν αποτέλεσμα το άτομο χάνει την συνείδησή του για όσο διαρκεί η εκπομπή των κυμάτων. Διαταράσσεται η μνήμη και η αίσθηση του χρόνου.
Κατά τον Λίνκολν Λώρενς, το EDOM έχει μπει σε εφαρμογή σε διάφορες επιχειρήσεις.
«Είναι ήδη σε χρήση μια μικροσκοπική συσκευή (EDOM) που λειτουργεί ως γεννήτρια – πομποδέκτης και μπορεί να ενσωματωθεί στο ανθρώπινο σώμα. Η επαφή με τον άνθρωπο πάνω στον οποίο είναι ενσωματωμένο, μέσω χειραψίας ή ακόμα και ενός αγγίγματος μεταφέρει ένα μικροσκοπικό ηλεκτρονικό φορτίο και έναν ηχητικό τόνο ενός σήματος, το οποίο διαταράσσει για λίγο την αντίληψη του ατόμου για το χρόνο. Μπορεί να αποτελέσει ένα δραστικό όπλο για τα στοιχεία που προκύπτουν στη διάρκεια της έρευνας ενός εγκλήματος και που προκαλούν σύγχυση».
Πριν τριάντα χρόνια, ο Allen Frey ανακάλυψε ότι μικροκύματα της τάξης των 300 με 3.000 megahertz μπορούν να γίνουν αντιληπτά ακόμα και από κωφούς, αρκεί η συχνότητά τους να έχει σταθερό ρυθμό. Ο ήχος φαινόταν να προέρχεται από το πίσω μέρος του κεφαλιού και μπορεί να είναι ο ήχος «μπουμ», «κλικ», συριγμός ή βοή ανάλογα με την συχνότητα. Μετέπειτα έρευνα έχει δείξει ότι τα κύματα γίνονται αντιληπτά μόλις φτάσουν μπροστά από τα αυτιά. Τα μικροκύματα προκαλούν κύματα πίεσης στον ίδιο τον εγκέφαλο και εξ αιτίας του φαινόμενου αυτού δονείται ο υποδοχέας ήχων στο εσωτερικό του αυτιού, δια μέσου της οστεϊκής δομής του. Μερικά μικροκύματα είναι ικανά να διεγείρουν απευθείας τα νευρικά κύτταρα μέσω της ακουστικής οδού. Αυτό επιβεβαιώνεται από πειράματα που έχουν γίνει σε ποντίκια, στα οποία ο ήχος αναλογεί με 120 decibels (ο ήχος ενός jet που απογειώνεται σε κοντινή απόσταση).
Εκτός από το γεγονός ότι έχει την ικανότητα να προκαλεί πόνο και να εμποδίζει την ακουστική επικοινωνία, μια πιο υπόγεια επίδραση αποδείχθηκε στο Ίδρυμα Ερευνών Walter Reed Army, από τον Dr. Joseph C. Sharp. Ο Sharp ήταν ο ίδιος το υποκείμενο ενός πειράματος στο οποίο οπτικογράμματα παλμικών μικροκυμάτων ή η αναλογία των μικροκυμάτων των παλμικών κινήσεων που προκαλούσαν οι λέξεις που ειπώθηκαν, μεταφέρθηκαν με τέτοιο τρόπο στον εγκέφαλο του, με αποτέλεσμα να καταλάβει τις συγκεκριμένες λέξεις. Η χρήση μιας τέτοιας συσκευής για στρατιωτικές και μυστικές χρήσεις μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην τρέλα, μέσω των εσωτερικών φωνών, με σκοπό την καταρράκωση του ατόμου. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την μεταβίβαση μη διακριτών πληροφοριών, που να οδηγήσουν στη διάπραξη μιας προγραμματισμένης δολοφονίας.
Αλλά η τεχνολογία έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Έχει αποδειχθεί από τον Dr. Ross Adey, ότι μικροκύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα προκειμένου να επιφέρουν αλλαγές στους ηλεκτρικούς τύπους των διαφόρων τμημάτων του εγκεφάλου. Με τα πειράματά του απέδειξε ότι μπορεί να πετύχει τον ίδιο έλεγχο του εγκεφάλου σε ζώα, όπως ο Delgadο στον ταύρο. Ο Delgado χρησιμοποίησε εγκεφαλικά εμφυτεύματα στα ζώα του και ο Adey χρησιμοποίησε συσκευές μικροκυμάτων χωρίς προηγούμενη ετοιμασία, με αποτέλεσμα να κάνει τα ζώα να μοιάζουν και να δρουν σαν ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Έχει κανείς αμφιβολία για την εγκληματικότητα των επιστημών και των επιστημόνων;
Ακόμη και στην περίπτωση που δεχτούμε πως κάποια επιτεύγματα μπορούν να ωφελήσουν τους ανθρώπους, αυτά δεν θα χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που κοσμούν τον πλανήτη, αλλά για να συντηρήσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έχιδνες που τον δηλητηριάζουν…
Από την αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 74, Ιούλιος-Αύγουστος 2008
πηγή:
https://anarchypress.wordpress.com/2015/04/11/%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9/#more-20864