Article 2

Η αγία οικογένεια του εθνολαϊκισμού, η τριμερής επιτροπή δημοσίων σχέσεων του  χρυσαυγιτισμού ΣΚΑΙ, Αντένα, Άλφα, υιοθετεί και προπαγανδίζει συντονισμένα τον «ρομαντικό» εθνολαϊκισμό του προπερασμένου αιώνα, που ως γνωστόν ντάντεψε μητρικά το φασιστικό-ναζιστικό φαινόμενο του εικοστού αιώνα. Το πρόβλημα είναι πως η παρωχημένη αυτή (ιδεοληπτική) ιδεολογία, σεμινάρια της οποίας κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρίσκει στη «σατυρική» εκπομπή αλ μαλακιστήρι νιους του… Λάκη, συμπαρασύρει σύμπασα την ψεκασμένη «αντιμνημονιακή» αριστεροδεξιά. Η συνέπεια του τραγικού αυτού αποπροσανατολισμού είναι η παντελής απουσία πολιτικού λόγου για τα κοσμογονικά, πράγματι, γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική λοβιτούρα, η οποία φιλοδωρεί με οικονομικές κρίσεις τις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού.

Ενδοκαπιταλιστικός πόλεμος έχει ξεσπάσει στους κόλπους της ευρωπαϊκής ένωσης σχετικά με το θέμα της άρσης του τραπεζικού απορρήτου. Έπειτα από τις ασφυκτικές πιέσεις της Γερμανίας και της Κομισιόν προς την Αυστρία και το Λουξεμβούργο, προκειμένου να παρέχουν περισσότερα στοιχεία για όσους έχουν καταθέσεις στις τράπεζές τους, η υπουργός οικονομικών της Αυστρίας Μαρία Φέκτερ, χθες πέρασε στην αντεπίθεση και κατηγόρησε τη Βρετανία ως «νήσο φοροδιαφυγής και ξεπλύματος χρήματος. Από την επίθεση της Φέκτερ δεν ξέφυγαν ούτε οι ΗΠΑ, καθώς, όπως ανέφερε, «το Ντελαγουέαρ και η Νεβάδα είναι φορολογικοί παράδεισοι και κέντρα ξεπλύματος χρήματος» και πρέπει να αντιμετωπιστούν ως τέτοια.

Η Φέκτερ, σε συνέντευξή της στις αυστριακές εφημερίδες «Ντι Πρέσε» και «Κούριερ», ανέφερε: «Όσα ζητάμε από την Κύπρο, που είναι ένα μικρό νησί, πρέπει να τα απαιτήσουμε από τη Βρετανία, επειδή δεν είναι δίκαιο οι εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων που βρίσκονται εκεί να είναι οι πραγματικοί φορολογικοί παράδεισοι. Το πρόβλημα δεν είμαστε εμείς, αλλά η Βρετανία, που αποτελεί νήσο ευδαιμονίας για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα μαύρου χρήματος».

Όπως διαπιστώνεται, έχει ξεκινήσει μια συστηματική διαδικασία ξηλώματος τουOut of Class, παρασιτικού διεθνούς κεφαλαίου. Αυτή η διαδικασία, έστω και ως φαινομενικότητα, είναι πολύ σημαντική, για να περιοριστεί δραστικά αυτή η διεθνής αλητεία των πλουσίων. Τελικά, τι γνώμη έχει η ελληνική αριστεροδεξιά; Είναι ηθικίστικης τάξης ή επαναστατικής προοπτικής ο φαινόμενος «εκσυγχρονισμός» του κεφαλαίου; Μάλλον δεν θα πάρουμε απάντηση, επειδή η ελληνική ιδεολογία έχει δώσει διαχρονικά περίτρανα δείγματα γραφής: κατορθώνει και μετατρέπει σε πατριωτισμό κάθε ίχνος (αριστερής νηφάλιας) λογικής, όταν αυτό απειλεί σοβαρά τις μικροαστικές ονειρώξεις του ελληναρά (δημόσιου υπάλληλου, ιδίως) – ενσωματώνοντας σε αυτόν και την ίδια την αριστεροδεξιά θεωρητική ένδεια.

Ace of Space