Κείμενο υποστήριξης και αλληλεγγύης στα κατεσταλμένα μέσα Athens Indymedia και 98 FM – Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης

Στην Ελλάδα της φτώχειας, της μαζικής ανεργίας και της εξαθλίωσης, στην χώρα που πολλοί συμπολίτες μας έχουν φτάσει μέχρι και στο σημείο να ψάχνουν για τροφή μέσα από τους κάδους απορριμάτων ενώ άλλοι οδηγούνται στην αυτοκτονία όταν αδυνατούν να εξασφαλίσουν στέγη και περίθαλψη, τα αντικαθεστωτικά μέσα ενοχλούν και πρέπει να κλείσουν. Στην Ελλάδα της ακραίας βίαιης καταστολής όπου τα σώματα ασφαλείας, πλέον, ανοιχτά και ξεδιάντροπα συνεργάζoνται με τους νεοναζί εναντίον κάθε πραγματικού κινήματος (ποινικοποιώντας στην ουσία την αντίδραση), στην χώρα του κατάφωρου ρατσισμού και της παραπληροφόρησης μέσω των ΜΜΕ που έχουν καταντήσει στην κυριολεξία φορείς διάδοσης της κυβερνητικής προπαγάνδας, όλα τα άλλα μέσα που δεν συμμορφώνονται με τις αποφάσεις που παίρνονται ερήμην της πλειοψηφίας πρέπει να κλείσουν.

Την ώρα που η δημόσια παιδεία είναι πια ανάμνηση και το εργατικό δίκαιο που προστάτευε βασικά εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις καταργείται μέσα σε μια νύχτα ενώ οι φοροληστρικοί νόμοι ξεφυτρώνουν σε καθημερινή βάση σαν εξανθήματα σε βαρύ λοιμώδες νόσημα καταδεικνύοντας μια μορφή ανοιχτού σαδισμού της κυβερνώσας ελίτ και του θλιβερού – και ταυτόχρονα φαιδρού – πολιτικού προσωπικού της, εδώ, στην Ελλάδα που το λαϊκό εισόδημα εκμηδενίστηκε στην κυριολεξία προς όφελος του εγχώριου και διεθνούς καπιταλισμού, των αγορών, και των ευρωκρατών, κάποιοι έλεγαν ότι «τουλάχιστον έχετε ελευθερία του λόγου, τα κινήματα εκφράζονται δυναμικά, οι αντίθετες φωνές ακούγονται».

Ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, ο οποίος από τον Δεκέμβριο του 2008 και μετά δυναμώνει καθημερινά, έχοντας αποκτήσει κατά κάποιο τρόπο «ηγεμονικό» λόγο μέσα στα αντιστεκόμενα κινήματα, εκτός από την καταστολή που δέχεται στην καθημερινότητα με χίλιους τρόπους, άμεσους και έμμεσους, τελευταία, και ακριβώς επειδή είναι ολοφάνερο ότι είναι πια υπολογίσιμος, βάλλεται σε κάθε δημιουργική του έκφανση: στην αρχή μπήκαν στο στόχαστρο οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, (δηλαδή οι δομές που αποτελούσαν την γέφυρα του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου με την υπόλοιπη κοινωνία της οποίας ένα τμήμα έχει αρχίσει να ριζοσπαστικοποιείται). Σήμερα η κυβέρνηση, οι αρμόδιοι καταστολείς και οι διάφοροι πολιτικάντιδες, κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους προκειμένου να εμποδίσουν αυτή την ριζοσπαστικοποίηση, πολεμώντας με λύσσα τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, προμοτάροντας (με την βοήθεια και των απόλυτα χειραγωγούμενων ΜΜΕ) ακόμα και τη νεοναζιστική οργάνωση που πια εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά.

Τελευταίο χτύπημα ήταν το κλείσιμο του Αθηναϊκού Ιndymedia, των ραδιοφωνικών σταθμών αντιπληροφόρησης 98fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης και Ράδιο Ένταση που από το μεσημέρι της Πέμπτης 11 Απρίλη δέχτηκαν την κρατική καταστολή βάσει παρασκηνιακών πιέσεων και χωρίς να έχει ανακύψει εν προκειμένω κάποιο ζήτημα νομικό αξιολογήσιμο. Οι διάφοροι σαλτιμπάγκοι ευρωπαϊστές εξτρεμιστές, υπερασπιστές του ακραίου κέντρου, της «νομιμότητας» και της «ομαλής λειτουργίας των θεσμών» εδώ θα έλεγαν το εξής: «σε ποιά σοβαρή χώρα θα επέτρεπαν μια ιστοσελίδα να διαδίδει προκηρύξεις τρομοκρατών και να προτρέπει σε μαζικές καταστροφές ξένης περιουσίας;» Εμείς απαντάμε ότι έχουν δίκιο. Σε καμία «σοβαρή» χώρα που, υποθετικά, η ελευθερία του τύπου είναι σεβαστή, (για παράδειγμα την Βρετανία), μια ιστοσελίδα σαν το Αθηναϊκό Ιndymedia δεν θα κατάφερνε να λειτουργήσει για πάνω από 5 μέρες. Ξεχνούν, όμως, ότι οι συγκεκριμένες χώρες δεν οφείλουν την ευημερία τους στην τυφλή υπακοή στους νόμους, στην καταστολή και την κοινωνική πειθαρχία. Απεναντίας, κομμάτι των ελευθεριών που οι πολίτες των χωρών αυτών απολαμβάνουν, οφείλεται σε κοινωνικούς αγώνες που έδρασαν κατά τον προηγούμενο αιώνα, αγώνες οι οποίοι κατάφεραν να διαλύσουν την παλαιά τάξη πραγμάτων (είτε πρόκειται για τους πρώτους αστούς, τους φυγάδες δουλοπάροικους όπως αποκαλούσε ο Μαρξ, είτε για τους αγώνες των εργατών, των μειονοτήτων και των γυναικών), με αποτέλεσμα διάφορες ομάδες να αποκτήσουν μια αυτονομία εντός του κοινωνικού πράττειν (και ας μην ξεχνάμε πως οι αγώνες αυτοί αρχικά στιγματίζονταν ως «εστίες ανομίας», «προτροπή σε βία», ή και «τρομοκρατία», όπως για παράδειγμα η πρωτομαγιά του Σικάγο, όπου και χάρη των γεγονότων αυτών σήμερα οι διάφοροι υποστηρικτές της «νομιμότητας» έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται 8 ώρες αντί για 15 κάθε ημέρα, να έχουν οικονομικές αποδοχές εν στιγμή αδείας και ασθένειας, αντί να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια). Από την άλλη, το μεγαλύτερο κομμάτι της οικονομικής τους ευημερίας οφείλεται στην κυριαρχία και όχι στην υπακοή, στις αποικίες, και την κτηνωδία που άφησαν πίσω τους. Ας μην ξεχνάνε, επίσης, οι συγκεκριμένοι παραπληροφορητές (για τους οποίους ο,τιδήποτε φέρει τη σφραγίδα του εξωτερικού είναι πάντα προτιμότερο), ότι νέες νομοθεσίες έχουν πια εισαχθεί σε «σοβαρές» χώρες, όπως η Βρετανία, η Ολλανδία και η Ουγγαρία, που προβλέπουν ότι οι άνεργοι θα είναι πλέον υποχρεωμένοι να εργάζονται δωρεάν 30 ώρες την εβδομάδα. Αυτά συμβαίνουν όταν μια κοινωνία σταματά να διεκδικεί και καταντά υποχείριο του κάθε «ειδήμονα», βουτηγμένη στον αχαλίνωτο κομφορμισμό της και τη μαζική κουλτούρα, όταν έχει παραλύσει, και ακολουθεί πιστά και τυφλά τους νόμους κάτω από το φόβο της καταστολής, κάτω από τον επικείμενο στιγματισμό ως «τρομοκρατών» και «άνομων εκφυλιστών» όσων διαφωνούν με τις ρυθμίσεις αυτές. Μήπως τέτοιες ρυθμίσεις αργά ή γρήγορα θα κάνουν την εμφάνισή τους και στην Ελλάδα; Ποιός θα μπορούσε να τους σταματήσει όταν πλέον δεν θα υπάρχει καμία αντι-καθεστωτική φωνή;

Επιστρέφοντας στην Ελληνική επικαιρότητα, η φίμωση των συγκεκριμένων 3 μέσων αντιπληροφόρησης επισκιάζει, επίσης, και μια άλλη πραγματικότητα: τα μέσα αυτά έχουν τεράστια κοινωνική απήχηση (το Ιndymedia συμπεριλαμβάνεται στους ιστότοπους με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα καθημερινά) και συνεπώς η παρεμπόδιση λειτουργίας τους αποτελεί ξεκάθαρη πολιτική επιλογή της αυταρχικής ελληνικής κυβέρνησης που προσπαθεί απεγνωσμένα να εκμηδενίσει κάθε δίκτυο κινηματικής αντιπληροφόρησης ακριβώς επειδή μ’ αυτό τον τρόπο ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ενημερώνεται για όσα πραγματικά συμβαίνουν σε όλη τη χώρα από πάνω ως κάτω, και κατ’ ακολουθία, συνειδητοποιούμενο ριζοσπαστικοποιείται.

Το γεγονός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση περιφρονεί ανενδοίαστα το αστικοδημοκρατικό Σύνταγμα της Ελλάδας, δεν μας εκπλήσσει. Στην μεταμνημονιακή Ελλάδα ίσως να μην έχει υπάρξει συνταγματική διάταξη που να μην έχει καταστρατηγηθεί ή παραβιαστεί ευθέως. Όμως η απροκάλυπτη παραβίαση των συνταγματικών διατάξεων σύμφωνα με τις οποίες «Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους» και «Ο Τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.» (αρθρ.14 παρ.1 και 2 Σ.), αν και αναμενόμενη από εμάς, ωστόσο αποτελεί ένα καινούριο ποιοτικό στοιχείο, αφού κάνει φανερή την ολοκληρωτική φυσιογνωμία της Ελληνικής Κυβέρνησης στους πάντες, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με τα δεδομένα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αρχίσει και πάλι η λειτουργία των 3 μέσων αντιπληροφόρησης με το καθεστώς που υπήρχε μέχρι σήμερα. Δεν ενδιαφέρει αν από τεχνική άποψη είναι δυνατή η επαναλειτουργία τους εκτός Πολυτεχνείου. Σημαντικό είναι ότι η λειτουργία τους στηρίζεται από τους φοιτητικούς συλλόγους με ψηφίσματά τους, αλλά κυρίως, ότι κάθε τακτική υποχώρηση ανοίγει στην Κυβέρνηση το δρόμο για την πλήρη, οριστική και αμετάκλητη καταστολή κάθε αντίθετης φωνής. Μια Κυβέρνηση ανενδοίαστη είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν σκοπεύει να σταματήσει μπροστά σε τίποτα. Το Αθηναϊκό Ιndymedia, ο 98fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης και το Ράδιο Ένταση είναι απόλυτα απαραίτητο να συνεχίσουν να εκπέμπουν ελεύθερα, όπως και απ’ όπου εξέπεμπαν μέχρι την 11η Απριλίου (θυμίζουμε ότι πολλές αναρτήσεις ομάδων μηδενιστών τυγχάνουν αυστηρής κριτικής από τους αναγνώστες), ενώ την ίδια στιγμή, ιστοσελίδες με άρθρα που αποκαλούν τους Αλβανούς «άτιμη ράτσα», τους Εβραίους «πηγή κάθε κακού» που σύντομα θα «γίνει ο τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα» και τους Τούρκους ως «γέννημα του διαβόλου», παραμένουν ανοιχτές, στιγματίζοντας ανθρώπους διαφορετικού προσανατολισμού, επιτρέποντας το ρατσιστικό δηλητήριο να διαχέεται στην κοινωνία.

Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα. Η επίθεση που δέχεται το Athens Indymedia και ο ρ/σ 98fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ και μόνο. Ναι, θα μπορούσε το site να «σηκωθεί» άλλου, αλλά αυτό ακριβώς είναι το θέμα! Το να σηκωθεί το site αλλού είναι μια ήττα για ολόκληρο το Αναρχικό Κίνημα. Όποιοι συμμερίζονται την άποψη «θα ανέβει από αλλού» και απλά εφησυχάζονταi σε αυτό, αυτόματα δέχονται μιά πολιτική ήττα άνευ προηγουμένου. Πρέπει να καταλάβουν όλοι πως δεν είναι απλά ένα τεχνικό θέμα το οποίο μπορεί να επιλυθεί εύκολα και τέλος. Πρέπει όλοι να δουν την χωρίς προηγούμενο στέρηση της ελευθερίας έκφρασης που αφορά (έμμεσα ή άμεσα) ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Διότι είναι αυτό και μόνο, ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ. Κι ενώ κάποιοι θα μπορούσαν να μας πουν εδώ ότι κάποιοι δημοσιογράφοι επίσης στερούνται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης λόγω της λαϊκής οργής και του φόβου στοχοποίησης από ένοπλες ομάδες, εμείς απαντάμε ότι οι συγκεκριμένοι πληρωμένοι κονδυλοφόροι που πάντοτε μιλάνε αφ’ υψηλού και εκ του ασφαλούς, καλό θα είναι να γνωρίζουν ότι όταν υπερασπίζονται τις πολιτικές που έχουν οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό στη φτώχεια, τότε οι ίδιοι χειροκροτούν τη βία. Όταν κλείνουν το μάτι στη βία των δυνάμεων καταστολής και την Χρυσή Αυγή, τότε είναι οι ίδιοι οι τρομοκράτες. Αναμφισβήτητα κι έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται όπως θέλουν. Αν είναι ελιτιστές είναι και αυτό αναντίρρητο δικαίωμά τους. Αν θέλουν ας συνεχίσουν με τον δικό τους κρετίνικο τρόπο να δαιμονοποιούν τη φτώχεια, προξενώντας έτσι όλο και περισσότερο μαζικές αντιδράσεις εναντίον τους, σκάβοντας οι ίδιοι το δικό τους λάκκο. Οι συγκεκριμένοι που υποτίθεται μιλούν εξ ονόματος της πλειοψηφίας και βαφτίζουν «λαϊκιστή», «άνομο», «τρομοκράτη» οποιονδήποτε διαφωνεί μαζί τους (δηλαδή σχεδόν το μεγαλύτερο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας) θα πρέπει ΝΑΙ είτε να φοβούνται είτε να δείχνουν έναν στοιχειώδη σεβασμό απέναντι στους ανθρώπους για τους οποίους μιλάνε. Αν καί τα δύο δεν είναι εφικτά, τότε καλύτερα να τους φοβούνται.

Σε μια περίοδο που το σημείο αναφοράς των κινημάτων είναι οι εστίες αντιπληροφόρησης και οι κοινωνικές δομές αντίστασης, δεν υπάρχει πολυτέλεια για περαιτέρω ήττες ή/και υπαναχωρήσεις. Κι αυτό καλό θα είναι να το συνειδητοποιήσουν και όσοι θεωρούν ότι δεν θίχτηκαν άμεσα από την συγκεκριμένη πρακτική προληπτικής (και εκδικητικής) λογοκρισίας. Οι δε πολίτες των υπόλοιπων χωρών πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όχι μόνο στην Ελλάδα η άλλοτε φαινομενικά αντιλαϊκή Κυβέρνηση αποκαλύπτει μέρα με τη μέρα το χουντικό της πρόσωπο, αλλά και πως σε ολόκληρη την υφήλιο, η πολιτική αδράνεια, ο εθισμός στο political correct και την «νομιμότητα» έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση απόλυτης υποταγής, όπου κάθε φωνή που δεν συμβαδίζει με το κυρίαρχο δόγμα θεωρείται παράνομη και άρα θα πρέπει να φιμωθεί για το «καλό όλων». Η προστασία από τον κίνδυνο της «ανομίας» (που κάποτε εκφράζονταν ως κομμουνιστικός κίνδυνος), η επίκληση στην ηθική της εργασίας και της εργαλειακότητας της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων, είναι αυτά που, ουσιαστικά, κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου στην Ευρώπη οδήγησαν στην άνοδο του φασισμού. Πλέον θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στον φόβο και μόνο του στιγματισμού μας ως «τρομοκρατών» καταστρατηγείται κάθε ελευθερία σε όλα τα επίπεδα κοινωνικής ζωής. Ότι η κάθε κυβέρνηση πρέπει να απομονωθεί πολιτικά και ηθικά απ’ όσους σέβονται τον εαυτό τους και προτάσσουν την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη ως αξίες τους. Τέλος, το ίδιο το κίνημα οφείλει και πρέπει να δείξει την αλληλεγγύη του όπως στην υπόθεση της επίθεσης της Κυβέρνησης στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Αν κάθε χτύπημα σε έναν είναι ταυτόχρονα χτύπημα σε όλους, τότε το χτύπημα στην καρδιά του κινήματος είναι πόλεμος εναντίον όλων μας.

Σε καιρούς σκληρούς και άσχημους, σαν αυτούς που ζούμε εδώ και χρόνια, το εργαλείο της αντιπληροφόρησης είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα στην φαρέτρα μας. Είναι αυτό που μας κρατάει σε επαφή με την πραγματικότητα, είναι αυτό που ΕΜΕΙΣ διαχειριζόμαστε χωρίς κομματικά ή χρηματικά «σπρωξίματα», χωρίς παρεμβάσεις από τρίτους, χωρίς φίλτρα καθωσπρεπισμού, ίσων αποστάσεων για το καλό της ισορροπίας ή φόβου από τραμπουκισμούς μαχαιροβγαλτών και ηθικολόγων εισαγγελέων. Είναι ΑΠΟ εμάς ΓΙΑ εμάς! Και όταν λέμε «εμάς» εννοούμε όλο τον κόσμο που δεν βρίσκεται στην πλευρά των καταπιεστών, των δυναστών, των εκμεταλλευτών και των πάσης φύσεως σκυλιών τους. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως αυτή τη στιγμή πρέπει να δείξουμε την ΕΜΠΡΑΚΤΗ αλληλεγγύη στους ίδιους τους εαυτούς μας. Το Αθηναϊκό Indymedia και οι ρ/σ 98fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης και Ράδιο Ένταση είναι ένα ζωντανό μέρος του επαναστατικού κινήματος και το επαναστατικό κίνημα είμαστε όλοι εμείς. Εμείς που δεν πιστεύουμε τις κατευθυνόμενες και προκατασκευασμένες ανοησίες των καναλιών που υποστηρίζουν το καθεστώς στο οποίο ζούμε. Εμείς που παίρνουμε την πληροφόρηση στα χέρια μας. Εμείς που επιλέγουμε να ζούμε τα γεγονότα και να έχουμε προσωπική άποψη για αυτά και όχι να τα ακούμε σαν μια άλλη «καλημέρα ζωή».

Γνωρίζουμε ότι η ελεύθερη έκφραση, σκέψη και πράξη είναι για κάθε εξουσία βραχνάς και εμπόδιο, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο έλεγχος της ροής της πληροφορίας αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα όπλα στα χέρια των καταπιεστών. Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι η δική μας απάντηση θα πρέπει να είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη. Το Αthens Ιndymedia και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί 98fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης και Ράδιο Ένταση είναι αναπόσπαστο μέρος της δράσης μας, γέφυρα ανάμεσα σε όλες τις ομάδες που αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση.

Της Διαχειριστικής Ομαδας Eagainst.com και Europeans Against the Political System

http://eagainst.com/articles/sterisi/