Από τον Νώντα Κούκα

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια μικρή ηλιόλουστη χώρα στα γαλανά νερά της Μεσογείου, που την έλεγαν ελλάδα. Οι κάτοικοί της, οι έλληνες, ήταν πολύ ευτυχισμένοι και ζούσαν ξέγνοιαστα (κυρίως από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και την εκμετάλλευση της δουλειάς των μεταναστών). Ξάφνου, η ευτυχία τους διακόπηκε βιαίως. Κάποιοι (μεγαλόσχημοι έλληνες) τους έκλεψαν τα κλεμμένα τους λεφτά. Ο θρήνος και ο οδυρμός δεν έλεγαν να σταματήσουν. Όλοι ξεσηκώθηκαν και στασίασαν εναντίων όλων. Ορυμαγδός και σαματάς αχολογούσε, ολοένα και ολούθε.

Και τότε ακριβώς, τους τέθηκε το μεγάλο στοίχημα. Στη μέση του μεγαλύτερου ποταμού της χώρας τους, υπήρχε ένα νησάκι που γεφυρωνόταν με τις όχθες του ποταμού από εφτά γέφυρες. Εκεί επάνω σε αυτό το νησάκι τοποθετήθηκε ένα πειρατικό σεντούκι (…κάλπη;) με πολλά-πολλά χρήματα. Οι έλληνες θα μπορούσαν να πάνε στο σεντούκι και να ξαναβρούν τη χαμένη τους ευτυχία (δηλαδή τα έτοιμα λεφτά), αρκεί να κατόρθωναν να διαβούν και τις εφτά γέφυρες, δίχως όμως να διασχίσουν για δεύτερη φορά την ίδια γέφυρα. Δηλαδή, να περάσουν από κάθε γέφυρα μόνο μία φορά.

Έκτοτε, οι προσπάθειες που γίνονται είναι αλλεπάλληλες. Δυστυχώς, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή που συζητάμε, τέτοια (μαθηματική) διαδρομή δεν έχει επιτευχθεί!…

ΥΓ:
Ευχόμαστε οι γέφυρες του Κένινγκσμπεργκ να βοηθήσουν τους έλληνες να βρουν μια λύση… έστω και εν μέσω εκλογικής φαρσοκωμωδίας…

22/1/2015