New York Times: H υπομονή των Ελλήνων με τη λιτότητα εξαντλείται

Οι New York Times επισκέπτονται τη Νέα Ιωνία για να κάνουν ένα ρεπορτάζ για τις επιπτώσεις της λιτότητας στην Ελλάδα, αυτή τη φορά όμως όχι βασιζόμενοι σε αυτά που λένε τα επίσημα χείλη, αλλά στις μαρτυρίες για την πραγματικότητα που βιώνουν όσοι έχουν δει τη λιτότητα να γκρεμίζει το βιοτικό τους επίπεδο.

Η δημοσιογράφος Suzanne Daley περιηγείται στη γειτονιά της Νέας Ιωνίας και συναντά ανθρώπους που δίνουν τη δική τους εκδοχή για τα «επιτεύγματα» των πολιτικών λιτότητας.

Πουθενά αλλού δεν έχουν εφαρμοστεί τόσο σκληρές πολιτικές λιτότητας, όσο στην Ελλάδα, οι οποίες μάλιστα δεν πέτυχαν να αποφέρουν τα αποτελέσματα που οι εισηγητές τους υπόσχονταν. Μετά από 4 χρόνια που έσφιξε το ζωνάρι γύρω από τους Έλληνες, η υπομονή αρχίζει και εξαντλείται και τα αμυδρά σημάδια ανάκαμψης δεν έχουν ακόμη εμφανή επίδραση στη ζωή του μέσου Έλληνα, αναφέρει η εφημερίδα.

Η 55χρονη Αλεξάνδρια Νικολοβιένη ήταν συνοδός σε σχολικά λεωφορεία , έχασε όμως τη δουλιά της πριν από 4 χρόνια χωρίς να έχει καταφέρει να βρει άλλη από τότε. Για οικονομικούς λόγους η κόρη της με το σύζυγο της και τα δύο τους παιδιά μετακόμισαν στο σπίτι της. Τώρα και οι δύο είναι επίσης άνεργοι.

Η κα Νικολοβιένη που είναι εθελόντρια σε μία τράπεζα τροφίμων της Νέας Ιωνίας, όπου και ζει, λέει ότι βλέπει όλο και περισσότερους ανθρώπους όπως και η ίδια να κάνουν αίτηση ώστε να μπορούν να παίρνουν λαχανικά ή χρησιμοποιημένα παπούτσια για εκείνους και τα παιδιά τους.

Συνεχίζοντας οι New York Times αναφέρουν ότι το 2010 η τρόικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ξεκίνησε να επιβάλλει λιτότητα γερμανικής έμπνευσης στη μαστιζόμενη από το χρέος Ελλάδα, η οποία απειλούσε την επιβίωση του ευρώ. Οι πολιτικές αυτές υποστήριζαν ότι θα έκαναν την Ελλάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της, δίνοντας της τη δυνατότητα να δανείζεται εκ νέου από τις αγορές. Διαβεβαίωναν τους Έλληνες ότι οι οδυνηρές μεταρρυθμίσεις θα οδηγούσαν τη χώρα ξανά στην ανάπτυξη μέχρι το 2012. Αντί αυτού, η Ελλάδα απώλεσε 400 χιλιάδες θέσεις εργασίας μόνο εκείνη τη χρονιά, αναφέρει η εφημερίδα, η οποία σημειώνει ότι το 2012 η ανεργία ήταν στο 15% για να σκαρφαλώσει μέχρι το 27% το 2013, και να μην έχει μειωθεί παρά ελάχιστα από τότε.

Ο Κώστας Πολυχρονόπουλος που είναι άνεργος από το 2009, οργανώνει ένα εθελοντικό συσσίτιο απόρων στην Αθήνα –τη συλλογική κουζίνα Ο άλλος Άνθρωπος – κι όπως λέει στην αμερικάνικη εφημερίδα έχει δει πολλά σοκαριστικά περιστατικά τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία μίας ηλικιωμένης γυναίκας που όπως περιγράφει παρακολουθούσε για ώρα το συσσίτιο από απόσταση τυλιγμένη στη γούνα της, πριν πάρει το θάρρος κι έρθει να ζητήσει φαγητό. Ζούσε σε ένα άδειο διαμέρισμα και δεν είχε καν ούτε παροχή νερού.

Ο διάλογος γύρω από την αποτελεσματικότητα της λιτότητας είναι πιο έντονος από ποτέ γράφουν οι New York Times. Όπως υπογραμμίζουν ακόμα και μεγάλες χώρες με επιρροή όπως η Γαλλία και η Ιταλία έχουν αρχίσει να βάζουν φρένο στις απαιτήσεις της καγκελαρίου Μέρκελ που είναι και η πιο θερμή υποστηρικτής του δόγματος ότι η δημοσιονομική πειθαρχία μπορεί να φέρει σταθερότητα και ευημερία στα κράτη. Στους δρόμους της Ελλάδας όμως, δεν υπάρχει πια σχεδόν καμία αμφιβολία, αν ποτέ υπήρξε, για τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής. Εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα στους δρόμους. Αύξηση των αυτοκτονιών. Άνθρωποι να ψάχνουν στα σκουπίδια. Περίπου 900 χιλιάδες από τους περισσότερους από 1,3 εκατ. άνεργους δεν έχουν λάβει μισθό για περισσότερο από 2 χρόνια.

Ο 60χρονος Λευτέρης Πανταζόπουλος , είχε τρία καταστήματα δομικών υλικών και 6 άτομα προσωπικό. Σήμερα μόνο ένα κατάστημα είναι σε λειτουργία, με τον ίδιο πίσω από το ταμείο στο οποίο μπαίνουν πενιχρά έσοδα. Στο σπίτι του δεν έχουν βάλει πετρέλαιο εδώ και 3 χρόνια. Όπως λέει ο ίδιος στην δημοσιογράφο των New York Times, αν κέρδιζε 100 ευρώ σε κάποιο τυχερό παιχνίδι θα γέμιζε το ψυγείο τρόφιμα, έτσι για να θυμηθεί πώς ήταν κάποτε.

Σε πρόσφατη αναφορά του το ΔΝΤ διαπίστωσε ότι πολλές από τις προβλέψεις του έπεσαν έξω. Κοιτώντας πίσω ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ κατέληξε στο ότι έγιναν λάθη, ένα από τα οποία ήταν και η υπερβολική έμφαση στη φορολόγηση, αντί στην περιστολή δαπανών. Τα τελευταία 4 μόνο χρόνια οι δανειστές της Ελλάδας έχουν απαιτήσει παραπάνω από 800 μεταρρυθμίσεις ανά χρόνο, οι οποίες με τη σειρά τους εισήγαγαν εκατοντάδες νέους νόμους που πολλές φορές άλλαζαν και υιοθετούνταν μέσα σε λίγες μέρες, αναφέρεται στο άρθρο, ενώ εκτενής είναι και η αναφορά για τα φορολογικά μέτρα που ανεπιτυχώς ελήφθησαν.

Ως διέξοδο για την ελληνική οικονομία η αμερικανική εφημερίδα βλέπει τον τουρισμό, για τον οποίο όπως επισημαίνει τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα αφού οι τουρίστες έρχονται πλέον στη χώρα με μειωμένες τιμές ή φθηνά πακέτα. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα με τα μεροκάματα τους να έχουν μειωθεί δραματικά και πολλούς να μένουν απλήρωτοι για μήνες.

Η εφημερίδα φιλοξενεί μάλιστα τη μαρτυρία μίας 56χρονης γυναίκας που δούλευει ως καμαριέρα σε κάποιο ξενοδοχείο της Κέρκυρας, κι όπως λέει αν και στο παρελθόν καθάριζε 20 δωμάτια την ημέρα κι έπαιρνε μισθό 1.600 ευρώ, τώρα καθαρίζει 35 δωμάτια για 985 ευρώ. Τα δώρα και τα ρεπό αποτελούν παρελθόν, ενώ όπως λέει το χειρότερο είναι η εργοδοτική τρομοκρατία. «Εκεί είναι η πόρτα» σου λένε όπως λέει.

Σχολιάζοντας δε την πολιτική επικαιρότητα γράφει η εφημερίδα: «Τώρα που η Ελλάδα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές εξαιτίας της ανεπιτυχούς ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας, η χώρα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο σχετικά με το πως θα αντιμετωπίσει στο εξής την κατεστραμμένη της οικονομία. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ο κεντροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός των πολιτικών λιτότητας θα έχει να αντιμετωπίσει μία χαρισματική Αριστερά που τον αμφισβητεί και υποστηρίζει ότι έχει έρθει η ώρα για την Ελλάδα να πάρει το μέλλον της στα χέρια της και να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Όποιο μονοπάτι και να ακολουθήσει τελικά η χώρα, το αποτέλεσμα είναι πιθανό να έχει ευρείες επιπτώσεις τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και για τη θέση της στην Ευρώπη».