WITH A LITTLE HELP OF MY FRIENDS

Από τον Νώντα Κούκα

{ αλλά ποιοι είναι φίλοι και ποιοι εχθροί μας;}

Η παραδοσιακή επιστήμη μας έλεγε πάντοτε πως χρειάζεται τον χρόνο για να τον εντάξει στις παραμέτρους της και τους υπολογισμούς της. Αλλά, όπως έχουμε γράψει και αλλού (βλ. «Τα φαντάσματα ήρθαν»), από τη στιγμή που ο χρόνος προσεγγίζεται επιστημονικά/εργαλειακά αναιρείται η διάσταση της διάρκειας και ο ίδιος μεταβάλλεται σε χώρο.

Συνεπώς, ο χρόνος της επιστήμης είναι απλά ο χρόνος των ρολογιών• είναι το διάστημα που έχει διατρέξει ένας δείκτης και όχι το ζωντανό διάστημα της ζωής. Με αυτόν τον τρόπο η ζωντανή ζωή μετατρέπεται σε μηχανική λειτουργία. Εδώ ακριβώς παρεμβάλλεται η τεχνολογία για να εξασφαλίσει τον μετασχηματισμό της ποιοτικής συνείδησης σε ποσοτικό-υλικό βιοτικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, αυτό είναι το κατώφλι της συνείδησης όπου η επιστήμη ταυτίζεται με την τεχνολογία. Η φιλοσοφία τώρα πια αποσύρεται ηττημένη στο παρασκήνιο της ιστορίας.

Τυπικά ή άτυπα τόσο οι λεγόμενες «φυσικές» όσο και οι λεγόμενες «ανθρωπιστικές» επιστήμες υποδουλώνονται κατά βάση στην επιστημονικοτεχνική παντοκρατορία. Και ιδού ένα παράδειγμα. Ο φυσικός, προκειμένου να υπολογίσει την πτώση των σωμάτων, τέμνει τον χρόνο σε σημεία που βρίσκονται σε έναν χώρο και μεταγράφει το διαδοχικό, σε ταυτόχρονο. Αλλά και ο ψυχολόγος, από τη δική του μεριά, επικαλούμενος τη σχέση του με τις μετρήσιμες αιτίες, πιστεύει ότι μπορεί να υπολογίσει την ποσότητα των συναισθημάτων μας. Ενώ αυτά χαρακτηρίζονται από την έντασή τους και δεν μπορούν ποτέ να εξισωθούν σε συγκρίσιμες ποσότητες, διότι δοκιμάζονται σε διαφορετικές στιγμές της διάρκειας, που μεταφράζεται στη μορφή που παίρνει η διαδοχή των καταστάσεων της συνείδησης, όταν το εγώ αφήνεται ελεύθερο να ζήσει.

Η Γνήσια Συνείδηση ως Φυσική Σταθερά

Η κλασική μαθηματική πρακτική ανέκαθεν αδιαφορούσε για τη χρονικότητα ως «ποίημα». Μάλλον ήθελε να την εκλαμβάνει σαν μια αμελητέα «υπαρκτική ποσότητα», η οποία όμως δεν επηρέαζε καθόλου τη γλωσσική της έκφραση. Για παράδειγμα είτε λέγαμε 2Χ3 είτε 3Χ2, το γινόμενο ήταν πάντοτε 6. Άρα, αφού η διαδοχή είναι αμφιδέξια, τότε η χρονικότητα είναι (μαθηματικά) ανύπαρκτη. Όμως, να που η κβαντική θεωρία τελικά δείχνει πως στα μαθηματικά της (μηχανική των πινάκων) το 2Χ3 δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το 3Χ2. Η αποκάλυψη αυτή λέει πολλά: καταδεικνύει πως ο «χρόνος» μπορεί μεν να είναι μια αφηρημένη ιδέα, το βέλος του όμως υφίσταται και δείχνει μια αδήριτη κατεύθυνση• είναι η συνείδηση που «δείχνει» προς μια παγκόσμια σταθερά που κινείται προς τα «κάπου». (Και εδώ βέβαια δεν εννοούμε μια ηθικοπλαστική αλλά μια φυσική σταθερά της συνείδησης.)

Η τεχνολογία και τα «πρακτικά» μαθηματικά του «αφρού», που γνωρίσαμε ως τώρα, στολίζουν τη χρυσοποίκιλτη λαβή στο σκήπτρο της ψευδούς συνείδησης που σφετερίζεται τον θρόνο της βασίλισσας Φαντασίας. Έτσι, η τεχνολογία παρουσιάζεται σαν μια ακαταμάχητη ιδεολογικά παγκόσμια ψευδο-συνειδητότητα. Διακρίνεται δε από τη γνήσια συνειδητότητα ως προς το εξής γεγονός: δεν έχει κανένα όριο. Αντίθετα, η γνήσια συνειδητότητα, αυτή δηλαδή που εμπεριέχεται στη γνήσια (κοινωνική) συνείδηση, αποτελεί η ίδια το υπέρτατο όριο – αυτό της Επικοινωνίας/Μέθεξης. Διότι επικοινωνώ σημαίνει να παραχωρώ μια εξουσία ή τουλάχιστον ένα δικαίωμα επιρροής στους άλλους. Εντέλει, γνήσια συνείδηση είναι η κατάλληλη απόσταση που ξαναβρίσκουμε με τους ανθρώπους και τα πράγματα• είναι το μη αναστρέψιμο βέλος του «χρόνου» που επιβάλλει ως «ίχνος» την αθωότητα – την ανθρωπινότητα της ανθρωπότητας – ή όχι. Η Συνείδηση δηλαδή είναι Όριο.

Η τεχνολογία, εν κατακλείδι, καθώς και η «επιστήμη» που την υπηρετεί συγκροτούν την κίβδηλη συνείδηση του καπιταλιστικού ανθρωποκεντρισμού. Δεν είναι δηλαδή τίποτε άλλο παρά η χαμένη αθωότητα της ανθρωπότητας ως ιδεολογικοποιημένης ανθρωποκεντρικότητας. Όμως το άτεγκτο βέλος του «χρόνου» υποδεικνύει ξεκάθαρα τον δρόμο: Μηδενισμός στο «κοντέρ» της τεχνοκρατικής συνείδησης• επανάκαμψη της γνήσιας συνείδησης και μετάβαση στην Εποχή του «Πνεύματος»• με την τεχνολογική συνειδητότητα να είναι ταπεινή υπηρέτρια της Μαθηματικής Φαντασίας και της Μέθεξης – έτσι ακριβώς, όπως πραγματικά της αξίζει.

ΥΓ:

Να λοιπόν που με λίγη βοήθεια από τους καλούς μας φίλους μπορούμε να ξαναβρούμε τη χαμένη τιμή της Κοινωνικής Επανάστασης. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον φίλο μας τον Joe…

26/12/2014