ΈΝΤΕΚΑ ΘΈΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΊΑ
- «Κανείς δεν μπορεί να κυβερνά μόνο με τη βία, οπωσδήποτε όμως και με αυτήν»
- Η βία ανείπωτη ή ρητή είναι η καθαρή όψη των ταξικών κοινωνιών, η κυρίαρχη πρακτική της κοινωνικής ζωής, η ανομολόγητη αλήθεια της.
- Η βία εδράζεται στη δομή βάθους της αστικής κοινωνίας, φυσικοποιείται στην κοινωνία των ιδιωτών και απολυτοποιείται-θεοποιείται στο κράτος.
- Κάθε νομιμοποίηση της βίας αφού περιπλανηθεί στην επικράτεια των μέσων και των σκοπών καταλήγει να θεμελιωθεί στην υπαρξιακή θεώρηση του υποκειμένου που την ασκεί.
- Η καταδίκη της βίας, υποδηλώνει πάντα την πίστη στην κυρίαρχη βία που αντλώντας από αυτήν την υποταγή, γίνεται μονοπώλιο, άρα πιο βίαιη.
- Η επαναστατική βία ορίζεται από το κυρίαρχο πλαίσιο που είναι βία και αυτοκαταργείται ως τέτοια μόνο όταν συντρίψει αυτό το πλαίσιο, όταν δηλαδή δρα ως βία που θεσπίζει.
- Η αναπαραγωγή της βίας ως καθημερινή πρακτική προϋποθέτει μια πρωτογενή παραγωγή βίας κι ένα φορέα αυτής-το κράτος.
- Η νόμιμη βία είναι η αφηρημένη μορφή της κοινωνικής σχέσης εκμετάλλευσης, η ναρκισσιστική εικόνα της ως καθολικότητα.
- Η επαναστατική βία είναι η κατ’ εξοχήν αρνητικότητα για να μπορεί να γίνει κατάφαση. Αντίθετα η κρατική-νόμιμη βία είναι η κατάφαση του κεφαλαίου, ο τρόπος αναπαραγωγής του.
- Η επαναστατική βία συγχωνεύει την κριτική σκέψη με το πρακτικό όραμα της υλικής αλλαγής του κόσμου. Είναι η στιγμή του συνειδητού κοινωνικού μετασχηματισμού.
- Η επανάσταση είναι πάντα παράνομη, για να μπορεί να είναι επανάσταση. Τότε μόνο παράγει δίκαιο.
http://avantgarde2009.wordpress.com/2013/04/03/%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%B1/