Από την Πέμπτη 4 Απριλίου, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό κείμενο, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:
Ο σοφιστής Γοργίας του Λεοντίνου, θεωρούμενος δεινός ρήτορας, στο έργο τουΕλένης Εγκώμιον έγραφε, μεταξύ άλλων: «Ο λόγος είναι μεγάλος δυνάστης, ο οποίος, ενώ έχει το πιο μικρό και αφανές σώμα, επιτελεί τα πιο θεϊκά έργα· γιατί μπορεί και το φόβο να σταματήσει και τη λύπη να διώξει και χαρά να προκαλέσει και τον οίκτο να αυξήσει». Ο Θουκυδίδης σημείωνε δηκτικά, σχετικά με την αλλοτριωτική ισχύ της γλώσσας «καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει», δηλ. και τη συνηθισμένη σηµασία των λέξεων την άλλαξαν για να δικαιολογήσουν τα έργα τους, καθιστώντας έτσι την αλήθεια το πρώτο θύμα του πολέμου. Στο 1984 του Όργουελ το υπουργείο ειρήνης είναι υπεύθυνο για τις πολεμικές επιχειρήσεις, το υπουργείο αλήθειας για το ψέμα κοκ. Ο λόγος, λοιπόν, «ρομφαία» για κάθε εξουσία «θεϊκή» («Ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ενεργός και πιο κοφτερός από κάθε δίκοπο σπαθί, κήρυττε ο φερόμενος ως απ. Παύλος») ή ανθρώπινη…
Στην πορεία χιλιάδων ετών, γλώσσες και διάλεκτοι δημιουργήθηκαν, διαστρεβλώθηκαν ή εξαφανίστηκαν εντελώς λόγω της «ανακάλυψης» του λεγόμενου «νέου» κόσμου, των λεγόμενων εξερευνήσεων, των κατακτήσεων και της δουλείας, της αποικιοκρατίας, της μετανάστευσης ή του εθνικισμού. Λέγεται ότι οι σκλάβοι στην Τζαμάικα επινοούσαν την δική τους παραφθαρμένη διάλεκτο, την δική τους κοινή γλώσσα, αφού οι ιδιοκτήτες των φυτειών αγόραζαν σκόπιμα αφρικανούς με διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα προκειμένου να τους εμποδίσουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, έτσι ώστε, αν όχι να αποτρέπεται, να μειώνεται ο κίνδυνος να εξεγερθούν… Η Μ. Βρετανία, με δυο νομοθετικές πράξεις για την εκπαίδευση, η μία το 1870 και η δεύτερη το 1918, κατέστησε υποχρεωτική την τυποποιημένη γλώσσα, έτσι ώστε οι «μάζες» να αφομοιωθούν σε μια κοινωνία, που εντάσσεται λειτουργικά στους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά και καταλαβαίνει τις διαταγές όταν κατατάσσεται στις ένοπλες δυνάμεις. Τότε, οι υποστηρικτές των τοπικών διαλέκτων, είτε στις αποικίες είτε στο εσωτερικό της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας, θεωρούσαν και πολύ σωστά, ότι αυτό αποτελούσε ένα ισχυρό όπλο που μαζί με τον σιδηρόδρομο, τον τουρισμό, τον τύπο αλλά και αργότερα το ραδιόφωνο, αργά ή γρήγορα θα τις εξαφάνιζε. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο της γλώσσας Joshua Fishman, μια τυποποιημένη γλώσσα προσφέρει σε εκείνους που οικοδομούν ένα έθνος την υπόσχεση, ότι θα έχουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε μεγάλη κλίμακα ανταλλάγματα που πιστοποιούν την ενοποίηση.
Οποιαδήποτε, όμως, ενοποιητική διαδικασία ενέχει και προϋποθέτει την ομογενοποίηση των πληθυσμών που επανεντάσσονται οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, τεχνολογικά, πολιτισμικά, γλωσσικά στην λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων. Δύσκολα μπορεί, λοιπόν, να αμφισβητήσει κάποιος ότι ο ορισμός του εθνικού χώρου, στην φάση της παγκοσμιοποίησης που διανύουμε, ή η σωτηρία της εθνικής ταυτότητας από τους υποστηρικτές της είναι κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση. Εμείς, βέβαια, δεν συγκαταλεγόμαστε ανάμεσα στους τελευταίους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε αμαχητί τον συγκεκριμένο κυριαρχικό σχεδιασμό που χαρακτηρίζεται από την ομογενοποίηση. Αναφερθήκαμε χαρακτηριστικά στο ζήτημα της γλώσσας, χωρίς να μπορούμε να επεκταθούμε αυτή την στιγμή, κάτι που υποσχόμαστε να κάνουμε στο άμεσο μέλλον…
Απρίλιος 2013
