Από τον Νώντα Κούκα

Επικοινωνία/Μέθεξη

Με δεδομένη την ανεξάρτητη μεταβλητή της Ιδεολογίας, ποιες είναι οι συνειδητές ή ασυνείδητες, οι ορθολογικές ή συναισθηματικές, οι εγωιστικές ή αλτρουιστικές εξαρτημένες μεταβλητές-αιτίες που μας ωθούν να επιλέγουμε μια θεωρία, να προτιμάμε μια συμπεριφορά ή να ασπαζόμαστε μια αντίληψη; Κοντολογίς, ποια είναι τα κίνητρα που ενεργοποιούν τα ψυχολογικά και κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά;

Μπορεί οι μεταβλητές-αιτίες της ανθρώπινης προσωπικότητας να είναι απειρότιμες, όμως μπροστά από όλες αυτές τίθεται ένας «καθολικός ποσοδείκτης»: Η Μαθηματική Φαντασία που στην ιδανική συνθήκη της (Αναρχία) μπορεί να συμμετρικοποιήσει και να ελέγξει την Ιδεολογία.
Η δομή που συνάπτει με ακρίβεια τα λειτουργικά στοιχεία της ιδεολογίας, της κοινωνίας και της οικονομίας με τα στοιχεία της ιστορικότητας του ατόμου είναι η ανεξάρτητη μεταβλητή της Μαθηματικής Φαντασίας, που εκφράζεται με την ψυχο-λογική και κοινωνιολογική «προθετικότητα». Η εν λόγω δομή δεν είναι παρά η Επικοινωνία/Μέθεξη («Κομμουνισμός»), η οποία λειτουργεί με όχημα την Πληροφορία που εκδηλώνεται ως Εντροπία στον χωρόχρονο {Ιστορία}.

Τα γνήσια μαθηματικά του Λόγου

Τα γνήσια, τα καθαρόαιμα μαθηματικά – όπως έδειξε ο Κουρτ Γκέντελ – δεν μπορούν να υπαχθούν σε κανένα απολύτως Τυπικό Αξιωματικό Σύστημα (ΤΑΣ), όσο εξελιγμένο και αν είναι αυτό. Πιο καλά, δεν μπορούν να είναι τυπικά• είναι εξ ορισμού άτυπα (μη-τυπικά). Αυτό συνεπάγεται λογικά ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία (τυπική) θεωρία των μαθηματικών. Άρα, εξ αντικειμένου η φύση των γνήσιων μαθηματικών δεν είναι «μαθηματική». Δεν είναι δηλαδή συνολοθεωρητική. Τυπική είναι μονάχα η γλωσσική τους έκφραση που, σαν γλώσσα, δεν μπορεί βέβαια παρά να είναι μια ανθρώπινη κατασκευή συμβολικών/σημειακών μοτίβων σε φυσικό χωροχρονικό τέμπο.

Τα ακρότατα λοιπόν αυτά σημειακά σύμβολα της μαθηματικής έκφρασης δεν είναι παρά οι ακρότατες τομές του καθαρού (άυλου) μαθηματικού σύμπαντος. Δηλαδή είναι (υλικές) πυκνώσεις που λαμβάνουν ακριβώς χώρα λόγω της λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Πιο αναλυτικά, δίνουμε ένα παράδειγμα: όπως ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι ύλη (ηλεκτρισμός) και «δύναμη» («κάτι άλλο») μαζί, έτσι και το μαθηματικό σύμπαν είναι γλώσσα (ύλη) και λόγος («κάτι άλλο»-«ενέργεια») μαζί. Η γλώσσα δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον λόγο.

Από την άλλη μεριά, ούτε ο λόγος πρέπει να ταυτίζεται με τον γραπτό λόγο. Τόσο η γλώσσα όσο και ο γραπτός λόγος δεν είναι παρά μια μορφή της καθαρής δομής του λόγου – η λογική. Η λογική δεν πρέπει με τη σειρά της να ταυτίζεται με τα μαθηματικά (ούτε ως μαθηματική λογική), διότι τα μαθηματικά είναι άυλη-αόρατη «γλώσσα» η οποία εκφράζεται ως ορατή ύλη μέσω των μαθηματικών συμβόλων-σημείων. Σε τελική ανάλυση τα Μαθηματικά αυτά καθεαυτά δεν μπορούν να υπαχθούν, όπως δείξαμε, ούτε στον ορθολογισμό ούτε στον εμπειρισμό («αισθησιαρχία») αλλά ούτε και στον ιντουισιονισμό («ενορατικά μαθηματικά»). Παραπέμπουν κατευθείαν στη βασίλισσα των ανθρώπινων ικανοτήτων για Επικοινωνία, στη Φαντασία (και το Φαντασιακό).

Η βασίλισσα Φαντασία

Όπως είπε και ο Μποντλέρ, η φαντασία είναι η βασίλισσα των ανθρώπινων ικανοτήτων. Όντως, η πραγματικότητα ζυμώνεται με το φαντασιακό και η εικόνα που πλάθουμε για ένα πράγμα είναι σπουδαιότερη από το ίδιο το πράγμα. Η φαντασία όμως δεν δημιουργεί μονάχα εικόνες. Δημιουργεί επίσης και επιθυμίες και προκλητικές υπερβάσεις. Αναμφισβήτητα τόσο το πιο μεγάλο όσο και πιο τρομερό επίτευγμα του ανθρώπου γεννήθηκαν καταρχάς στη φαντασία του.
Πρέπει να έχουμε φαντασία για να αγγίξουμε τους άλλους και να τους μεταδώσουμε ακόμη και ιδέες ξένες ή ενοχλητικές προς αυτούς. Για να τους ξαφνιάσουμε, να τους ικανοποιήσουμε και να τους συγκινήσουμε, μας είναι απαραίτητη η φαντασία. Εν τέλει, φαντασία σημαίνει επικοινωνώ και δημιουργώ. Αλλά και επικοινωνώ σημαίνει δημιουργώ το φαντασιακό• απευθύνομαι στη φαντασία. Να γιατί η επικοινωνία είναι διπλά δημιουργική.

Η Φαντασία λοιπόν είναι απαραίτητη στην Επικοινωνία («Κομμουνισμός»), διότι πέρα από τη δημιουργία εικόνων, λέξεων, νοήματος, σύμπαντος, επιθυμίας και ονείρων, έχει επίσης σαν αποτέλεσμα να προσφέρει τη χαρά της γνώσης ή τη γνώση της χαράς στον κόσμο… να προσφέρει δηλαδή την ίδια τη μαθηματική φαντασία!…

Επιμύθιο
Καλό είναι να δουλεύουμε τις ιδέες μας κατά μόνας, επειδή, όπως λέει και ο (μετα-) μαθηματικός Gregory Chaitin: «μερικές φορές είναι προτιμότερο να μη γνωρίζουμε τι έχουν κάνει οι άλλοι, ειδικά όταν οι άλλοι έχουν πάρει έτσι κι αλλιώς λάθος δρόμο».

19/12/2014