‘Οψεις του κόσμου σήμερα μέσα απο την απεργία πείνας του Ν.Ρ
The post ‘Οψεις του κόσμου σήμερα μέσα απο την απεργία πείνας του Ν.Ρ appeared first on Eagainst.com.
‘Ο Νίκος Ρωμανός αναρχικός κρατούμενος από τις 10/11 ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας τις εκπαιδευτικές άδειες που του αναλογούν και μέσα από αυτές λίγες στιγμές ελευθερίας από την απάνθρωπη συνθήκη του εγκλεισμού που του έχει επιβληθεί. Πέρα από αυτό όμως αυτός ο αγώνας αποτελεί μια ρωγμή στο ψευδεπίγραφο πέπλο που περιβάλει τις σημερινές κοινωνίες στην προσπάθεια τους να καλύψουν το Χάος της ύπαρξης τους. Εδώ και εικοσιπέντε μέρες κάποιες βασικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και των κοινωνιών που τη περιβάλλουν άρχισαν να αναδύονται ξανά δραπετεύοντας από την παθητικότητα και τον κυνισμό της σημερινής πραγματικότητας. Το παρόν κείμενο στη προσπάθεια του να μη ρίξει και άλλο νερό στο μύλο του Θεάματος όπου ο πολίτικος αγώνας προσπαθεί να φορτώσει στον αντίπαλο αρνητικές εντυπώσεις θα προσπαθήσει να σκιαγραφήσει τα πολιτικά διακυβεύματα που απορρέουν από αυτό τον αγώνα.
Ένα από τα βασικά διακυβεύματα που τίθεται είναι αυτό του αδειάσματος των θεσμών από κάθε νόημα και το εσωτερικό κενό που μαστίζει τις σημερινές κοινωνίες. Η πολιτική σήμερα έχει εκφυλιστεί σε Θέαμα χωρίς κανένα αντικειμενικό στόχο εκτός από τη πρόκληση θαυμασμού η φθόνου. Καθώς έχει αποκοπεί από οποιοδήποτε ιδανικό κρύβεται πίσω από ένα φενακιστικό γλωσσικό ιδίωμα με στόχο να αναφθεί σε τέχνη των ειδικών. Η οικονομία από αναγκαιότητα κάλυψης βασικών και αναγνωρισμένων αγαθών έχει παραχωρήσει τη θέση της στην ανάπτυξη και μια ακατάπαυστη κατασκευή ψευδοαναγκών. Η εκπαίδευση αντί να προσφέρει ανθρωπιστική μάθηση έχει μετατραπεί σε προετοιμασία για την αγορά εργασίας που διαιωνίζει την απουσία της κριτικής σκέψης και το κλείσιμο στον Εαυτό. Η εργασία έχει χάσει οποιοδήποτε νόημα και σήμερα η δουλεία επιτελείται απλώς για να δρέψεις τους καρπούς της κατανάλωσης. Έχει αποσυνδεθεί από οποιαδήποτε επίτευξη και κοινωνική λειτουργιά αφού πλέον δεν κερδίζεις γιατί αξίζεις παρά αξίζεις επειδή κερδίζεις. Η αδυναμία μετουσίωσης των εσωτέρων ενορμησεων μας σε μια υπόθεση έξω από τον Παν Εαυτό κάνει τις ενορμησεις απειλητικές και ενισχύει την φυγη από το συναίσθημα, υπονομεύοντας τις ανθρώπινες σχέσεις. Το παρελθόν παραμένει άγνωστο χωρίς καμία σημασία για τους περισσότερους ανθρώπους και το μέλλον αδιάφορο. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από τη σημερινή ύπαρξη μας και τις άμεσες ανάγκες της. Η μονή πραγματικότητα είναι αυτή που μπορεί να κατασκευαστεί από τη διαφήμιση η τη μαζική κουλτούρα. Το μόνο δημιουργικό που μπορείς να κάνεις είναι η κατασκευή ενός εαυτού. Καμία ηθική αξία και κανένα ιδανικό δεν κινητοποιεί την ύπαρξη μας. Αυτό που προέχει είναι η άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών μας. Το σημερινό φαντασιακό σήμερα αποτυπώνεται ως το απολυτό τίποτα εκτός από τον Εαυτό μου, αυτός ο ριζικός ευνουχισμός της ψυχής που κάνει τους ανθρώπους ανήμπορους να φανταστούν κάτι που να υπερβαίνει την ύπαρξη τους.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου η ελευθερία έχει περισταλεί στο να απολαμβάνεις και να σε απολαμβάνουν και οι κοινωνικές σχέσεις έχουν υποταθεί στην αγορά ο πόλεμος όλων εναντίον όλων προβάλει πλέον ακριβώς όπως είναι χωρίς αναστολές και ψευδαισθήσεις . Η άρχουσα τάξη έχει εξαχρειωθεί σε τέτοιο βαθμό που έχει χάσει και τα λιγοστά ψήγματα ηθικού νοήματος και προτύπων που μπορούσε να μεταδώσει παλαιοτέρα στις μάζες – αλλοτριωτικά αλλά δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει εδω – και στηρίζεται στην ωμη βία. Ο σωφρονισμός και η περίφημη φράση του Ουγκώ “ Μόνο μορφώνοντας το κεφάλι των ανθρώπων, δε θα χρειαστεί ποτέ η πολιτεία να το κόψει” πάει περίπατο και δίνει τη θέση του στο σαδισμό.Η αδυναμία ταύτισης με ιδεώδεις στοιχειά από το περιβάλλον μας (τέχνη, πολιτική, παλαιοτέρα θρησκεία) δυσκολεύει την αποεπενδυση της πραγματικότητας με τη πλειονότητα των ανθρώπων να οδηγείται σε αδιέξοδο και να αναζητεί τη σωτηρία μέσα από ναρκωτικά, αλκοόλ, καινούργιες θεραπείες και γενικά οτιδήποτε θα μπορούσε να προσδώσει ένα νόημα και κάποιο σκοπό σε μια ανιαρή και κρυουλιάρα ζωή. Ο Λόγος απουσία προτύπων που θα μπορούσε να ταυτιστεί και μέσω αυτών να προσδώσει λιμπιντική επένδυση στις απαγορεύσεις του έχει μετατραπεί σε σκληρό αφέντη. Η εξύμνηση της ατομικότητας είναι η εκμηδένιση του ατόμου και η κονιορτοποιησή του στο γενικευμένο κομφορμισμό.
Ενάντια στη σημερινή παρακμή και σήψη που μας περιβάλλει ο αναρχικός αγωνιστής Νίκος Ρωμανός αποφάσισε να αγωνιστεί με όπλο την ιδία του τη ζωή ώστε “να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκύρια ιδιαίτερη κρίσιμη για όλους μας” πριν να είναι αργά “ και η εξουσία με το μαγικό ραβδάκι της θα δίνει έλεος μόνο σε όσους γονατίζουν υποτακτικά μπροστά στην παντοδυναμία της”. Αυτό που γίνεται σαφές για ακόμα μια φορά είναι η αποσύνθεση των σημερινών ελίτ και η αδυναμία του ολιγαρχικού μοντέλου πολίτικης. Η ανισότητα στη λήψη αποφάσεων πάντα θα οδηγεί σε μια κατ’επιφαση δικαιοσύνη και στη διαιώνιση καταπιεστών και καταπιεζομένων. Ο αγώνας του είναι ένα ταρακούνημα στη μισοπεθαμένη κοινωνία και μια υπενθύμιση για τη σημερινή αθλιότητα που έχει περιπέσει. Μέσα από αυτόν τον αγώνα επαναφέρει το ζήτημα της θνητότητας και του θανάτου που έχουμε εξορίσει καιρό τώρα. Ο θάνατος θα είναι πάντα εδω και η κατάληξη δεδομένη αυτό που έχει σημασία όμως είναι η δημιουργία εκείνη που θα καλύψει την όψη του. Το ζήτημα είναι να ξεφύγουμε από την ετερονομία να γνωρίσουμε ότι αυτό που συμβαίνει καθορίζεται από εμάς τους ίδιους και όχι από κάποια εξωκοινωνικη πηγή. Είναι μια ερώτηση με «σύμμαχο το θάνατο» για την ιδία τη ζωή. Ποιά είναι η ζωή που θέλουμε και τι θέλουμε να κάνουμε με αυτή; Μπορούμε να συνεχίσουμε να αυτοφενακιζόμαστε πιστεύοντας πως τίποτα άλλο δεν υπάρχει έξω από τον Εαυτό (μας);
Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι ο Νίκος σε αυτή την απεργία πείνας δεν είναι μονός του. Περά από τους συντρόφους του που συμμετέχουν και αυτοί στην απεργία πείνας έχει διπλά του και όλους εμάς τους υπόλοιπους. Ο Νίκος είναι μέρος μιας όμορφης εικόνας από το μέλλον, είναι κομμάτι από το σώμα ενός κόσμου που έχει ως ιδανικά την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα και τον αυτοκαθαρισμο, είναι μια απόδειξη ότι παρόλο την ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης (μας) δεν ξεχάσαμε ακόμα να είμαστε άνθρωποι και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.
http://eagainst.com/articles/%CE%BF%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80/