Σέρτζιο Γιάχνι: το Ισραήλ λειτουργεί ως κράτος απαρτχάιντ
Συνέντευξη με τον Ισραηλινό αρνητή στράτευσης
Συνέντευξη: Ελένη Μαυρούλη - Συνεντεύξεις - 23/11/2014
Στην Αθήνα βρέθηκε ο Σέρτζιο Γιάχνι για δύο συζητήσεις που διοργάνωσαν ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ και η Εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς, με επίκεντρο, τι άλλο, το Ισραήλ και την πολιτική του απέναντι στους Παλαιστινίους.. Ο Σέρτζιο, αρνητής στράτευσης στα κατεχόμενα εδάφη αρχικώς και στη συνέχεια γενικά στον ισραηλινό στρατό, είναι αργεντίνικης καταγωγής και συνιδρυτής του Κέντρου Εναλλακτικής Πληροφόρησης (Alternative Information Center-AIC).
Το Κέντρο Εναλλακτικής Πληροφόρησης είναι μία, όπως ο ίδιος λέει, ισραηλινο-παλαιστινιακή κοινή οργάνωση. Η έδρα του μοιράζεται ανάμεσα στην Μπέιτ Σαχούρ στη δυτική Όχθη και στη δυτική Ιερουσαλήμ. Στόχος είναι να προωθηθούν τα κοινά σημεία μεταξύ παλαιστινίων, ισραηλινών και ξένων ακτιβιστών χωρίς, όμως, να καλλιεργείται υπόγεια η αίσθηση ότι η κατοχή είναι κάτι «κανονικό». «Προσπαθούμε μέσα από μηντιακά μέσα να δημιουργήσουμε έναν χώρο κοινής δραστηριοποίησης και κινητοποίησης. Θα θέλαμε αν προσεγγίσει κανείς το Alternative Information Center από το μέλλον προς το τώρα, να έχει την εικόνα μιας αντανάκλασης των κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα. Προσπαθούμε να βρούμε ολοένα περισσότερους κοινούς τόπους συνεννόησης και κινητοποίησης, να φέρουμε δίπλα δίπλα παλαιστίνιους και ισραηλινούς ακτιβιστές για να συζητήσουν και να καταλήξουν σε κοινούς τόπους και στόχους κινητοποιήσεων, δράσης και πάλης» διευκρινίζει.Το Περιοδικό συνάντησε τον Σέρτζιο και ακολουθεί η καταγραφή της πολύ ενδιαφέρουσας κουβέντας που είχε μαζί του, αρχής γενομένης από τον τίτλο της εκδήλωσης που τον έφερε στην Ελλάδα.
-Ισραήλ: Δημοκρατία ή κράτος απαρτχάιντ;
-Σ.Γ.: Το Ισραήλ δεν είναι δημοκρατία γιατί δικαιώματα και προνόμια έχουν μόνο οι Εβραίοι λόγω ακριβώς του ότι είναι Εβραίοι. Αντίθετα, οι μη Εβραίοι, και πολύ περισσότερο οι Παλαιστίνιοι, δεν έχουν δικαιώματα και έχουν διαφορετικά «πακέτα» προνομίων ανάλογα με το ποιοι είναι. Για παράδειγμα, οι Παλαιστίνιοι που ζουν στο Ισραήλ έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές, προς το παρόν τουλάχιστον, ενώ οι Παλαιστίνιοι που ζουν στη Δυτική Όχθη δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, αλλά θεωρητικώς καλύπτονται από το 4οάρθρο της Συμφωνίας της Γενεύης, ενώ οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ δεν καλύπτονται από το συγκεκριμένο άρθρο ούτε έχουν δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές.
Έχουμε δηλαδή ένα σύστημα διαχωρισμού που κατατάσσει σε διαφορετικές «κλίμακες» τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Αυτό το σύστημα είναι ένα καθεστώς απαρτχάιντ, το οποίο όμως έχει ένα επιπλέον στοιχείο: το στοιχείο της εθνοκάθαρσης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1948, το Ισραήλ απέλασε περίπου το 90% των Παλαιστινίων που ζούσαν τότε στα εδάφη που σήμερα εκτείνεται το ισραηλινό κράτος. Σε όσους έμειναν πίσω, το Ισραήλ δεν έδωσε ίσα δικαιώματα με τον ισραηλινό πληθυσμό. Αντίθετα, τους έθεσε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς, ας το πούμε αναμονής, και μιας πιθανής δικής τους απέλασης.
Επί της ουσίας, έχουμε μια πολύ επισφαλή κατάσταση. Έχουμε μια κατάσταση απαρτχάιντ η οποία όμως δεν είναι παγιωμένη, δεν έχει τελειώσει. Πρόκειται για μια κατάσταση που βρίσκεται διαρκώς υπό τη σκιά της πιθανότητας απέλασης του παλαιστινιακού πληθυσμού που ζει εντός του Ισραήλ.
-Μετά και από την ισραηλινή αιματηρή επιχείρηση το περασμένο καλοκαίρι στη Γάζα, ποια είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί εντός της ισραηλινής κοινωνίας, κυρίως απέναντι στο φιλειρηνικό κίνημα;
-Σ.Γ.: Η επίθεση στη Γάζα είναι μέρος μιας επιχείρησης που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Ξεκίνησε στις 12 Ιουνίου 2014 με την πολιτική επίθεση του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη, όπου συνελήφθησαν εκατοντάδες μέλη, κυρίως της «Χαμάς», συνεχίστηκε με την ολομέτωπη στρατιωτική επίθεση στη Γάζα που στοίχισε τη ζωή σε περίπου 2000 ανθρώπους, και τώρα έχει εξελιχθεί σε επίθεση κατά των Παλαιστινίων που ζουν στην Ιερουσαλήμ, με συλλήψεις, σκληρή καταστολή και επιθέσεις κατά των ιερών τόπων των Παλαιστινίων, των μουσουλμάνων γενικότερα, που βρίσκονται στην πόλη.
Είναι πολύ πιο αδύναμο από ό,τι το 2000 το φιλειρηνικό κίνημα στο Ισραήλ
Δυστυχώς, σε σύγκριση με το παρελθόν, αυτή τη φορά το ισραηλινό φιλειρηνικό κίνημα σχεδόν εξαφανίστηκε. Δεν είχαμε μεγάλες κινητοποιήσεις κατά του πολέμου. Είχαμε αντιδράσεις πολύ μικρότερης εμβέλειας, κυρίως από άποψη συμμετοχής. Και μόνο προς το τέλος της επίθεσης στη Γάζα έγιναν ορισμένες πιο μαζικές διαδηλώσεις, από τις οποίες, τελικά, απείχαν, παρά του ότι είχαν δεσμευτεί για το αντίθετο, και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις.
Αυτή η κατάσταση, άφησε το πεδίο δράσης εντελώς ελεύθερο για την ακροδεξιά και τις οργανώσεις της, τόσο σε επίπεδο κοινοβουλίου -π.χ. το κόμμα Jewish Home που συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα- όσο και έξω από το κοινοβούλιο, όπου ιδιαίτερα δραστήριες εμφανίστηκαν οργανώσεις όπως η «Lions of the Shadow» η οποία στρέφεται κυρίως κατά των ισραηλινών φιλειρηνιστών ακτιβιστών και είναι ιδιαίτερα δραστήρια στο Τελ Αβίβ, με πολύ έντονη παρουσία κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γάζα το καλοκαίρι, ή η «Flame», η οποία στρέφεται κυρίως κατά των Παλαιστινίων που είναι πολίτες του Ισραήλ και δραστηριοποιείται κυρίως στην Ιερουσαλήμ. Έχουμε λοιπόν την ανάδειξη τέτοιου είδους οργανώσεων, των οποίων την ακριβή ισχύ δεν γνωρίζουμε, ούτε το αν σχετίζονται και με ποιο τρόπο με ακροδεξιές κοινοβουλευτικές δυνάμεις.
-Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για διχασμό της ισραηλινής κοινωνίας όσον αφορά την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών;
-Σ.Γ.: Όχι, δεν μπορούμε να πούμε ότι η ισραηλινή κοινωνία είναι διχασμένη ως προς το θέμα αυτό. Το αντίθετο. Η ισραηλινή κοινωνία υποστηρίζει, στην πλειονότητά της, την κυβερνητική πολιτική αυτή τη στιγμή, και για την ακρίβεια τα πιο δεξιά στοιχεία τής κυβέρνησης. Και υπάρχει και μια ομάδα ακτιβιστών που προσπαθεί να κάνει κάτι ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, πολύ χειρότερη, από αυτήν που ήμασταν όταν άρχισε η δεύτερη Ιντιφάντα, στις αρχές του 2000.
-Γιατί νομίζεις ότι υπάρχει αυτή η αρνητική εξέλιξη για το φιλειρηνικό κίνημα, το κίνημα κατά της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών στο Ισραήλ;
-Σ.Γ.: Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ένας από τους λόγους, εξαιτίας των οποίων η ισραηλινή κοινωνία μετακινήθηκε προς τα δεξιά, είναι οι αλλαγές που έγιναν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε πιο μιλιταριστικές κατευθύνσεις στην εκπαίδευση, μέσα στο ίδιο το μάθημα, αλλά και με μια σειρά από άλλες μεθόδους, π.χ. υιοθέτησε ένα σύστημα ανταγωνισμού μεταξύ των σχολείων στη βάση του ποιο σχολείο θα «δώσει» περισσότερους μάχιμους στρατιώτες και εξαίρεται γι αυτό.
Υπάρχει επίσης σοβαρή «στροφή» του Τύπου και των ΜΜΕ. Έχουμε ένα καινούργιο παράγοντα στον Τύπο, την εφημερίδα Israel Today η οποία είναι μία από τις μεγαλύτερες, πλέον, στη χώρα και η οποία χρηματοδοτείται από έναν αμερικανικο-εβραίο δισεκατομμυριούχο, που είναι υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στις ΗΠΑ και του Νετανιάχου στο Ισραήλ. Η εφημερίδα αυτή διανέμεται δωρεάν, φτάνει δηλαδή σε πολύ περισσότερο κόσμο, φιλοξενεί ακραία δεξιό εθνικιστικό λόγο και ο κόσμος σταδιακά έγινε πιο δεκτικός σε αυτήν την λογική.
Μεταξύ άλλων, έχουμε και τις συνέπειες από την εκστρατεία των επιθέσεων που πραγματοποίησε η «Χαμάς» μεταξύ 2002 – 2005, κυρίως με βομβιστές αυτοκτονίας. Η εκστρατεία αυτή προκάλεσε έντονο φόβο στους κόλπους της ισραηλινής κοινωνίας και κατέστησε πιο δεκτικό μεγάλο τμήμα της στις ακροδεξιές εθνικιστικές απόψεις.
-Πώς είναι να επιλέγει κάποιος, σήμερα στο Ισραήλ, να είναι φιλειρηνιστής ακτιβιστής ή να τάσσεται ενάντια στην κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη;
-Σ.Γ.: Νομίζω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία σε αυτό το θέμα είναι η ας πούμε απο-κινητοποίηση που επήλθε στην ισραηλινή κοινωνία γι’ αυτό το ζήτημα, όπως είπα και πριν. Αυτή η κατάσταση καλλιέργησε μια πιο εχθρική ατμόσφαιρα απέναντι στους ακτιβιστές, οι οποίοι γίνονται πλέον ευκολότερα στόχος από ακροδεξιά και εθνικιστικά στοιχεία. Υπάρχουν πια περισσότερα περιστατικά επιθέσεων κατά ακτιβιστών στο δρόμο, έξω από το σπίτι τους κ.λπ., και περισσότερος εκφοβισμός.
-Τι γίνεται με το κίνημα των αρνητών στράτευσης στα κατεχόμενα εδάφη;
-Σ.Γ.: Η τελευταία επιστολή αρνητών είχε ιδιαίτερα μεγάλη σημασία γιατί προήλθε από μέλη της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού [Δείτε εδώ]. Η επιστολή δημοσιοποιήθηκε μετά την επιχείρηση στη Γάζα, το καλοκαίρι, αλλά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του κινήματος των αρνητών στράτευσης που υπάρχει τέτοια διαμαρτυρία από το συγκεκριμένο τμήμα του στρατού. Και γι’ αυτό προκάλεσε οργή, θα μπορούσα να πω, σε μεγάλο κομμάτι της ισραηλινής κοινωνίας. Ειδικότερα, επειδή οι μονάδες πληροφοριών είναι «οι ιερότερες των ιερότερων» στον ισραηλινό στρατό. Απειλήθηκαν με φυλακίσεις, ακόμη και υπό τον ποινικό κώδικα, μόνο και μόνο επειδή έγραψαν την επιστολή, με το σκεπτικό ότι παραβίασαν τον κανόνα που ισχύει εντός του στρατεύματος, που απαγορεύεται το να κοινοποιείς το αντικείμενό σου σε άλλες μονάδες του στρατού. Μέχρι στιγμής, δεν έχει υλοποιηθεί αυτή η απειλή.
Αυτό ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο όσον αφορά στο κίνημα των αρνητών στράτευσης, ιδιαίτερα επειδή, όπως γίνεται αντιληπτό, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πολέμου «στήνεται» πάνω στις πληροφορίες από το συγκεκριμένο τμήμα του στρατού. Αυτή τη στιγμή στη φυλακή είναι τρεις αρνητές: ο ένας έχει φυλακιστεί για 8η φορά, ο δεύτερος για 5η φορά. Υπάρχει ένα μικρό κίνημα συμπαράστασης, αλλά και αυτό έχει παρασυρθεί από την γενικότερη συρρίκνωση που υπέστη το φιλειρηνικό κίνημα, όπως λέγαμε και πριν. Πιθανώς όσο συνεχίζεται η ένταση στην Ιερουσαλήμ, όσο συνεχίζονται οι εποικισμοί εκεί, να αναζωπυρωθεί σταδιακά και το φιλειρηνικό κίνημα.
Σήμερα, το να αποφασίσει κάποιος να γίνει αρνητής, λόγω της στροφής προς τα δεξιά που έχει κάνει η ισραηλινή κοινωνία, είναι πιο δύσκολο από ό,τι πριν από λίγα χρόνια. Η πίεση είναι μεγαλύτερη, η πίεση στα σχολεία είναι μεγαλύτερη [σ.σ. αρνητές στράτευσης δηλώνουν οι μαθητές πριν τελειώσουν το σχολείο, καθώς αμέσως μετά οφείλουν να καταταγούν. Δείτε εδώ]. Θα μπορούσα να πω ότι η κατάσταση είναι εξίσου δύσκολη με τη δεκαετία του ’70, πριν δηλαδή μαζικοποιηθεί το φιλειρηνικό και αντικατοχικό κίνημα. Στις αρχές του 2000 υπήρχαν κατά διαστήματα κύματα αρνητών, στα οποία συμμετείχαν δεκάδες. Τώρα δεν είναι έτσι. Είναι πολύ δύσκολη απόφαση. Δεν είμαστε σε φάση εξαφάνισης του φιλειρηνικού κινήματος, αλλά είναι πολύ αδύναμο.
Σημαντικό το μποϋκοτάζ στην επιρροή της ισραηλινής κοινής γνώμης
-Κατά τη γνώμη σου, το μποϋκοτάζ κατά των ισραηλινών προϊόντων, μια εκστρατεία που έχει ξεκινήσει καιρό και ενισχύεται σταδιακά, έχει αποτέλεσμα;
- Σ.Γ.: Το μποϋκοτάζ είναι κάτι πολύ σημαντικό και έχει επίδραση σε πολιτικό επίπεδο. Οι ισραηλινές ηγεσίες προσπαθούσαν και προσπαθούν πάντα να καλλιεργήσουν την εντύπωση όσον αφορά στην κατοχή ότι είναι κάτι «νορμάλ», να την «κανονικοποιήσουν». Οι πράξεις μποϋκοτάζ σπάνε αυτήν την αίσθηση «κανονικότητας». Είναι ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα, που φθάνει μέχρι και τον ισραηλινό λαό, ότι αυτό που συμβαίνει στα παλαιστινιακά εδάφη «δεν είναι κανονικό, δεν είναι εντάξει».
Και το μποϋκοτάζ έχει αντίκτυπο τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στα λεγόμενα κέντρα λήψης αποφάσεων (decision makers). Π.χ. εξαιτίας του μποϋκοτάζ με σύνθημα Soda’s free, η εταιρεία που παράγει αυτά τα αναψυκτικά στο Ισραήλ, η Sodastreem, αναγκάστηκε να μετακινήσει τις εγκαταστάσεις της έξω από τη Δυτική Όχθη. Ή, η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία, Africa Israel, η οποία δραστηριοποιείται και στην Ευρώπη, έκανε δημόσια δήλωση ότι δεν πρόκειται ν’ αναλάβει έργα στην ανοικοδόμηση των εποικισμών. Το μποϋκοτάζ είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία για να θέσουν την ισραηλινή κοινωνία προ των ευθυνών της, να δεχτεί ότι δεν είναι «φυσιολογικό» να υπάρχει κατοχή.
Έχουμε μια ισχυρή ισραηλινή πλευρά που επιδιώκει να εξαφανίσει, με διάφορους τρόπους, τους Παλαιστινίους
-Κατά διαστήματα αναζωπυρώνεται η συζήτηση περί αδυναμίας εφαρμογής της λύσης των δύο ανεξάρτητων κυρίαρχων κρατών και περί αναγκαιότητας προσανατολισμού στη λύση του ενός περιληπτικού κράτους. Ποια είναι η γνώμη σου γι αυτό;
-Σ.Γ.: Δεν μπορώ να ξέρω τι θα γίνει. Η εβραϊκή παράδοση λέει ότι από την στιγμή που καταστράφηκε ο Ναός (του Σολομώντα) η δύναμη της προφητείας πέρασε στα χέρια μόνο των μωρών και των μεθυσμένων. Δεν είμαι τίποτε από τα δύο αυτή την στιγμή. Δεν ξέρω επίσης να πω ποια είναι, τώρα, μια ρεαλιστική λύση. Αυτό που ξέρω είναι ότι η διεθνής κοινότητα, σχεδόν ομόφωνα, ακόμη και οι πλέον, ας πούμε, ριζοσπαστικές δυνάμεις, έχει υιοθετήσει την θέση για την λύση των δύο κρατών. Και ξέρω ότι ο παλαιστίνιος πρόεδρος απευθύνεται στη διεθνή κοινότητα δια μέσου σειράς διπλωματικών πρωτοβουλιών στη βάση αυτής της άποψης: της δημιουργίας δύο κρατών.
Παράλληλα, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η διαφορά ισχύος ανάμεσα στο ισραηλινό κράτος και τους Παλαιστινίους είναι τεράστια. Η στρατιωτική, η διπλωματική ισχύς του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστινίους είναι πολύ μεγαλύτερη.
Και επίσης γνωρίζουμε ότι η ισραηλινή πλευρά, σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής, δεν επιθυμεί να δώσει λύση στο θέμα. Το Ισραήλ έχει εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς απαρτχάιντ υπό την μορφή μεταβατικού καθεστώτος προκειμένου να φτάσει κάποια στιγμή σε μια τέτοια κατάσταση που οι Παλαιστίνιοι είτε θα εξαφανιστούν από φυσικής άποψης είτε, αν αυτό δεν είναι εφικτό, να εξαφανιστούν πολιτικά. Είμαστε απέναντι σε ένα μεταβατικό καθεστώς. Και αυτό που το Ισραήλ θα προσπαθήσει να κάνει σε περίπτωση που υπάρξει μια νέα κλιμάκωση βίας στο κοντινό μέλλον, θα είναι να επιδιώξει αυτήν την εξαφάνιση σε ένα από τα δύο επίπεδα ή και στα δύο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορεί να γίνει μια επιλογή ανάμεσα στην λύση των δύο κρατών ή του ενός. Έχουμε μια πραγματικότητα όπου από την μία υπάρχει μια προφανής ισραηλινή επιθετικότητα με στόχο να καταστραφεί ο παλαιστινιακός λαός και από την άλλη υπάρχουν οι διπλωματικές πρωτοβουλίες της παλαιστινιακής πλευράς. Όπως είναι τώρα η κατάσταση μόνο η διεθνής κοινότητα μπορεί να αλλάξει αυτήν την ισορροπία.
Παρακάτω δημοσιεύουμε την δήλωση άρνησης στράτευσης του Σέρτζιο Γιάχνι (Πηγή: WRI )
Προς: Υπουργό Άμυνας Μπεν Ελιέζερ
Υπουργείο Άμυνας
Ένας αξιωματικός για τον οποίο είστε υπεύθυνος με καταδίκασε σήμερα σε 28 ημέρες φυλάκιση σε στρατιωτική φυλακή εξαιτίας της άρνησής μου να υπηρετήσω εφεδρική θητεία. Δεν αρνήθηκα μόνο να υπηρετήσω στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, όπως έκανα τα τελευταία 15 χρόνια, αρνήθηκα να υπηρετήσω στον ισραηλινό στρατό, υπό οποιαδήποτε ιδιότητα.
Από τις 29 Σεπτεμβρίου του 2000, ο ισραηλινός στρατός έχει εξαπολύσει ένα «βρώμικο πόλεμο» εναντίον της Παλαιστινιακής Αρχής. Αυτός ο βρώμικος πόλεμος περιλαμβάνει εξωδικαστικές εκτελέσεις, δολοφονίες γυναικόπαιδων, καταστροφή της οικονομικής και κοινωνικής υποδομής του παλαιστινιακού πληθυσμού, εμπρησμό χωραφιών και ξερίζωμα δέντρων. Σπείρατε φόβο και απελπισία αλλά αποτύχατε να πετύχετε τον απώτερο στόχο∙ ο Παλαιστινιακός λαός δεν παραιτήθηκε από το όνειρό του για κυριαρχία και ανεξαρτησία. Ούτε παρείχατε ασφάλεια στο δικό σας λαό παρά την καταστροφική βία του στρατού τον οποίο έχετε υπ’ ευθύνη σας.
Υπό το φως της τεράστιας αποτυχίας σας, γινόμαστε τώρα μάρτυρες μιας συζήτησης ανάμεσα στους Ισραηλινούς, του χειρίστου είδους: μια συζήτηση για την πιθανή απέλαση και τη μαζική δολοφονία των Παλαιστίνιων.
Η αποτυχημένη προσπάθεια των ηγετών του Εργατικού Κόμματος να επιβάλουν μια λύση στον παλαιστινιακό λαό μας έσυρε σε έναν «βρώμικο πόλεμο» στον οποίο Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί πληρώνουν με τις ζωές τους. Η ρατσιστική βία του ισραηλινού κατεστημένου ασφαλείας, που δε βλέπει ανθρώπους παρά μόνο «τρομοκράτες», έχει βαθύνει τον φαύλο κύκλο της βίας τόσο για τους Παλαιστίνιους όσο και για τους Ισραηλινούς.
Οι Ισραηλινοί είναι επίσης θύματα του πολέμου. Είναι τα θύματα της ανεύθυνης και αποτυχημένης επίθεσης του στρατού για τον οποίο είσαστε υπεύθυνος. Ακόμα και όταν εξαπολύεται τις πιο φονικές σας επιθέσεις στον παλαιστινιακό λαό, δεν εκπληρώνεται το καθήκον σας: να δώσετε ασφάλεια στους πολίτες του Ισραήλ. Τα τανκς στη Ραμάλα δεν μπορούν να σταματήσουν την πιο τερατώδη σας δημιουργία: την απελπισία που εκρήγνυται στα καφενεία. Εσείς, και οι αξιωματικοί του στρατού υπό τις διαταγές σας, δημιουργήσατε ανθρώπινα όντα των οποίων η ανθρωπιά εξαφανίζεται από την απελπισία και την ταπείνωση. Εσείς δημιουργήσατε αυτήν την απελπισία και δεν μπορείτε να τη σταματήσετε.
Είναι ξεκάθαρο σε μένα ότι ρισκάρατε τις ζωές όλων μας μόνο για να συνεχίσετε να χτίζετε παράνομους και ανήθικους εποικισμούς, για το Γκους Ετζιόν, το Εφράτ και το Κεντουμίμ: για τον καρκίνο που κατατρώει το ισραηλινό κοινωνικό σώμα. Τα τελευταία 35 χρόνια, οι εποικισμοί έχουν μετατρέψει την ισραηλινή κοινωνία σε μια επικίνδυνη ζώνη. Το ισραηλινό κράτος έχει σπείρει απελπισία και θάνατο τόσο στους Παλαιστίνιους όσο και στους Ισραηλινούς.
Γι’ αυτό δε θα υπηρετήσω στο στρατό σας. Ο στρατός σας που αυτοαποκαλείται η «Ισραηλινή Δύναμη Άμυνας» δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ένοπλη πτέρυγα του κινήματος των εποικισμών. Αυτός ο στρατός δεν υφίσταται για να φέρει ασφάλεια στους πολίτες του Ισραήλ, υφίσταται για να εγγυηθεί τη συνέχιση της κλοπής της παλαιστινιακής γης. Ως ένας Εβραίος, αηδιάζω από τα εγκλήματα που αυτή η μιλίτσια διαπράττει εναντίον του παλαιστινιακού λαού.
Είναι καθήκον μου τόσο ως Εβραίος όσο και ως άνθρωπος να αρνηθώ αποφασιστικά να λάβω μέρος σε αυτόν το στρατό. Ως ο γιος ενός λαού θύμα πογκρόμ και καταστροφής, δεν μπορώ να λάβω μέρος στις παρανοϊκές πολιτικές σας. Ως ανθρώπινο ον, είναι καθήκον μου να αρνηθώ να συμμετάσχω σε έναν θεσμό που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ειλικρινώς,
Σέρτζιο Γιάχνι
πηγή:
http://www.toperiodiko.gr/%CF%83%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%87%CE%BD%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF-%CF%89/