Το παράδειγμα και η ιδέα
Date Sat, 12 Jan 2013Η επανεμφάνιση των αναρχικών-ελευθεριακών ιδεών στην Ελλάδα, σχεδόν 70 χρόνια (από τις αρχές του 20ού αιώνα) μετά από τις τελευταίες συγκροτημένες συλλογικές (και εν πολλοίς αποτυχημένες) απόπειρες δημιουργίας αναρχικού κινήματος --αφού επικράτησαν και κυριάρχησαν οι ολοκληρωτικές ιδέες της δεξιάς, αλλά και της αριστεράς διαχείρισης του κράτους- ήταν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που πολλοί θέλησαν στην αρχή να αποκρύψουν ή να αποσιωπήσουν. --- Είναι στη νέα περίοδο, αρχής γενομένης από την εξέγερση του Πολυτεχνείου το ʽ73 ενάντια στη δικτατορία, όπου μέσα από τις στάχτες της καταστολής αυτής της εξέγερσης δηλώνει ξανά δημόσια και ανοικτά την παρουσία του και ο αναρχικός- ελευθεριακός λόγος.
Αυτό σηματοδοτεί αλλά και νοηματοδοτεί το αναρχικό κίνημα και την μετέπειτα πορεία του, μέχρι και σήμερα. Σαράντα χρόνια μετά, μέσα από αδιάλειπτη και συνεχή παρουσία και δράση, το αναρχικό κίνημα, κόντρα στα κυρίαρχα ρεύματα της δεξιάς και αριστερής διαχείρισης του κράτους και του καπιταλισμού και παρʼ όλη την καταστολή, φυσική και ιδεολογική που αποπειράθηκε να του επιβληθεί, όχι μόνο στέκει όρθιο αλλά είναι και από τα πιο ισχυρά κινήματα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην πορεία αυτού του αγώνα για ελευθερία και ισότητα όπως τον νοηματοδοτεί το αξιακό της αναρχίας, δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται εκατοντάδες κοινωνικές δομές (στέκια, καταλήψεις, σωματεία βάσης, συλλογικές κουζίνες κ.λπ.) οι οποίες δεν αποτελούν μόνο εργαλεία αγώνα αλλά και ζωτικότητες -- οντότητες αφού στο εσωτερικό τους έχουν αποτινάξει το καπιταλιστικό- εξουσιαστικό φαντασιακό σε όλα τα επίπεδα και λειτουργούν με έναν αντιγραφειοκρατικό αντι-ιεραρχικό αντι-ιδιοκτησιακό αντιεμπορευματικό τρόπο και ως παράδειγμα. Αυτό είναι το παράδειγμα που φοβάται η εξουσία, γιατί ως επαναστατικό παράδειγμα το βλέπει να εξαπλώνεται σε όλη την επικράτειά της.
Καλές οι αναλύσεις περί κατάστασης εξαίρεσης κλπ, αλλά ως αναρχικοί ξέρουμε, τόσο από την κοινωνική ιστορία όσο και από την ιστορικότητά μας ως κίνημα, ότι η κυριαρχία σε πρώτο στάδιο αν δεν καταφέρει να ανεπαχθεί μέσα στα επαναστατικά κινήματα σε ένα δεύτερο στάδιο θα περάσει στην ανοικτή καταστολή των επαναστατικών κινημάτων γιατί δεν ανέχεται το δυϊσμό. Η Βίλα Αμαλίας (αλλά και οι άλλες καταλήψεις) αποτελούν ένα μακροχρόνιο παράδειγμα για το πώς -τηρουμένων των αναλογιών- θα μπορούσε να λειτουργήσει η κοινωνία απαλλαγμένη από την οικονομική και πολιτική κυριαρχία. Σε αυτό πρέπει να σταθούμε, να το αναδείξουμε και να το συνδέσουμε με την όλο και διογκουμένη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Θέλω να πω ότι αφού κατάφερε η βίλα ως συσσωμάτωση να λειτουργεί με ένα λίγο πολύ αντιεξουσιαστικό υποδειγματικό τρόπο 23 χρόνια τώρα, όλα είναι εφικτά και ανοικτά. Τίποτα δεν χάνεται και δεν χάθηκε, δεν υπάρχει περίπτωση η ΙΔΕΑ να κατασταλεί.
Η νομιμοποιητική μονιμότητα ως στρατηγική της τρικομματικής κυβέρνησης που επιχειρείται απέναντι στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο μπορεί να έχει κάποια κοντοπρόθεσμα παροδικά αποτελέσματα, αλλά θα αποτελέσει και το Βατερλό της για δυο λόγους:
Πρώτον, γιατί εμείς ως αναρχικοί δεν χάσαμε - χάνουμε, γιατί δεν έχουμε χάσει τον τρόπο του να μαθαίνουμε.
Δεύτερον, εκείνο που είναι ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι οι νέες καταστάσεις που προβάλλουν στο προσκήνιο --παράλληλα με τα παλιά προβλήματα-- στο μέτρο που γίνονται πια ολοφάνερες στα μάτια χιλιάδων προλετάριων της σημερινής εποχής ορισμένες καταστάσεις, λογουχάρη, ο αποκλεισμός των εφικτών λύσεων μέσα στη αστική καπιταλιστική κοινωνία, η πλήρης αποτυχία του σοβιετικού «κομμουνισμού» από την άποψη των δεδηλωμένων του στόχων, η συμπαιγνία ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία, τον "προωθημένο φιλελευθερισμό" και μια ορισμένη λανθάνουσα φασιστικοποίηση ρατσιστικοποίηση της κοινωνίας, αναγκάζουν ένα ποσοστό του προλεταριάτου των πόλεων (ιδιαίτερα των νέων) και ορισμένα στρώματα των μισθωτών να αντιμετωπίσουν συνολικά το σύστημα (τηρουμένων των αναλογιών), όπως έκανε και το βιομηχανικό προλεταριάτο των πόλεων στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα.
Αν σήμερα σπρώχνονται εκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι στο να διεκδικούν αυτό που ήδη υπάρχει και στον κρετινισμό του κοινοβουλευτισμού, αύριο θα καταλάβουν ότι αυτό το σύστημα δεν επιδέχεται βελτίωση προς το ανθρωπινότερο ούτε καν μεταρρύθμιση, γιατί η αξιακή του αναγωγή βασίζεται στο " παν μέτρο είναι το χρήμα και το κέρδος ".
Με αυτήν ακριβώς την έννοια, ανακαλύπτουμε πάλι ορισμένες κριτικές και δράσεις ενάντια στο συνδικαλιστικό οικονομισμό (trade unions) και κορπορατιβισμό, κριτικές ενάντια στις δομές κυριαρχίας, στην οικογένεια και την καθημερινή ζωή. Επιπλέον, ορισμένες μορφές αγώνα που κατατείνουν να αυτονομηθούν και να αυτοοργανωθούν έξω από το κατεστημένο συστημικό συνδικαλιστικό πλαίσιο, όπως και αρκετοί κοινωνικοί αγώνες έξω από την πολιτική διαμεσολάβηση, αλλά και το σαμποτάζ και ορισμένες μορφές άμυνας, περισσότερο ή λιγότερο παράνομες, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια...
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΣ ΑΥΡΙΟΝ
Υ.Γ.: Ήμουν 28 χρονών όταν μαζί με άλλους συντρόφους συνδέσαμε το ηλεκτρικό στην βίλα, από τότε έχουν περάσει αρκετές κυβερνήσεις και υπουργοί Δημοσίας Τάξης που εκπόνησαν διάφορα κατασταλτικά σχέδια. Όμως εγώ και πολλοί άλλοι είμαστε εδώ, βράχος και στις επάλξεις του αγώνα, δεν μασάμε.
ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ- ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΡΑ ΒΓΑΙΝΕΙ...
Γιώργος Μεριζιώτης
Παρασκευή, 11 Γενάρη 2013
http://eleftheriakos.gr/
_______________________________________________
A-infos-gr mailing list
A-infos-gr@ainfos.ca
http://ainfos.ca/cgi-bin/mailman/listinfo/a-infos-gr