Prison Planet
Το να δικάσεις έναν δικαστή ξεφεύγει από τα όρια οποιουδήποτε συστήματος· από την Γαλλική Επανάσταση και μετά, μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας έχει αποφασίσει να αναθέτει την απονομή δικαιοσύνης σε αυτούς τους ανθρώπους. Και όμως, συμβαίνει καμιά φορά (σπάνια, δυστυχώς…) οι δικαστές να κατεβαίνουν από την έδρα και να βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Κάτι τέτοιο συνέβη τον ζεστό Αύγουστο του 2011, όταν ο δικαστής Mark Ciavarella έφαγε 28 χρόνια φυλακή. Ο εν λόγω κύριος είχε εκλεγεί το 1995 ως δικαστής της κομητείας Luzerne της Πενσυλβάνια, με υποσχέσεις για σκληρή αντιμετώπιση της εφηβικής εγκληματικότητας. Η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε καλά. Τόσο καλά, που επανεκλέχθηκε το 2005, ενώ ![]()
η αναγνωρισιμότητα του ήταν στα ύψη: πολλοί τον θαύμαζαν για την αφοσίωση του στην καταπολέμηση του εγκλήματος των νέων ενώ ήταν συχνός ομιλητής σε σχολεία.
η αναγνωρισιμότητα του ήταν στα ύψη: πολλοί τον θαύμαζαν για την αφοσίωση του στην καταπολέμηση του εγκλήματος των νέων ενώ ήταν συχνός ομιλητής σε σχολεία.Το πρόβλημα με τον δικαστή ήταν απλό: ο δικαστήςέστελνε παιδιά στην φυλακή. Επι πληρωμή, για χρόνια, και για ψύλλου πήδημα. Πιο απλά, ο κ.κ. Δικαστής πληρωνόταν από τον ιδιοκτήτη δύο ιδιωτικών αναμορφωτηρίων της πολιτείας για να ρίχνει ποινές φυλάκισης σε μικρά παιδιά και εφήβους, κρατώντας έτσι τις φυλακές γεμάτες και αυξάνοντας τα κέρδη του επιχειρηματία. Όλο αυτό βέβαια, για τον μέσο νεοφιλελεύθερο, δεν εντάσσεται στην κατηγορία του εγκλήματος· είναι μάλλον μια καλή επιχειρηματική συμφωνία ενώ η καταδίκη του εν λόγω δικαστή, μια κατάπτυστη κρατική παρέμβαση στην λειτουργία της ελεύθερης αγοράς. Για εμάς τους υπόλοιπους όμως κοινούς ανθρώπους-υποστηρικτές της Σοβιετίας, οι πράξεις του δικαστή όχι μόνο είναι εγκληματικές, αλλά έχουν και ένα πανάρχαιο όνομα: δουλεμπόριο.
Ο σεβαστός δικαστής και ο (επίσης καταδικασμένος συνάδελφος του) Michael Conahan καθάρισαν 2.6 εκατομμύρια δολάρια από αυτές τις ευγενείς επιχειρήσεις. Καταδίκασαν ή καλύτερα, πούλησαν από την δικαστική τους έδρα συνολικά 3.000 παιδιά και εφήβους. Κάποια από αυτά, είχαν πειστεί από τους μπάτσους (περίεργο!) να απεμπολήσουν το δικαίωμα τους σε δικηγόρο κατά την διάρκεια της ολιγόλεπτης δίκης. Ένα εξ αυτών, καταδικάστηκε σε φυλακή επειδή έβρισε τη μάνα ενός άλλου παιδιού, ένα νέο κορίτσι κλείστηκε στο αναμορφωτήριο επειδή έφτιαξε στο MySpace ψεύτικο λογαριασμό όπου κορόιδευε τον υποδιευθυντή του σχολείου, ένα άλλο παιδί επειδή καταπάτησε εγκαταλελειμμένο δημόσιο κτήριο. Τουλάχιστον ένα από τα παιδιά που πέρασαν από τα χέρια του δικαστή και του επιχειρηματία, αυτοκτόνησε.
Στις ΗΠΑ υπάρχει ένα ωραιότατο ανθρωπιστικό σύστημα φυλακών, όπου ο δημόσιος τομέας συνυπάρχει με ιδιωτικό, με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό να βελτιώνει τις προσφερόμενες στους καταναλωτές υπηρεσίες, όπως άλλωστε αποδείχθηκε στις ανωτέρω παραγράφους.Υπάρχουν δηλαδή δημόσιες φυλακές αλλά υπάρχουν και ιδιωτικές φυλακές. Οι μεγάλοι παίκτες είναι δύο εταιρίες, η GEO και η Corrections Corporation of America (Σωφρονιστική Εταιρία της Αμερικής) . Πρόκειται φυσικά για εξαιρετικό μάρκετινγκ: η φίρμα έχει μέσα τον καλό σκοπό (Σωφρονισμός) την λέξη που το άκουσμα της οδηγεί σε μαζικές εκσπερματώσεις στον Νέο Κόσμο (Εταιρία) και μια πρέζα εθνικισμού για την νοστιμιά.
Οι φυλακές αυτές πληρώνονται από το κράτος με το κεφάλι. Και πάλι όμως, υπάρχει ένα μικρό μικρό προβληματάκι (πάντα για εμάς τους σοβιετόφιλους κρατικιστές, όχι για τους νεοφιλελευθερους!): εάν μια φυλακή είναι επιχείρηση, και εάν αντικείμενο της επιχείρησης, δηλαδή το προϊόν που εμπορεύεται, είναι οι φυλακισμένοι, αυτό δημιουργεί ζήτηση για το εν λόγω προϊόν. Κάτι στο οποίο το κράτος των ΗΠΑ έχει φροντίσει, είτε φτιάχνοντας τους νόμους έτσι ώστε να ικανοποιείται αυτή ή ζήτηση είτε υπογράφοντας ρήτρες με τις συγκεκριμένες εταιρίες. Τι ρήτρες; Ουσιαστικά διαφυγόντων κερδών: σε περίπτωση που η ιδιωτική φυλακή πέσει κάτω από κάποιο ποσοστό πληρότητας (συνήθως γύρω στο 90%), η κυβέρνηση αναγκάζεται να καταβάλλει τα χαμένα κέρδη, προφανώς επειδή δεν φρόντισε να παρέχει τις πρώτες ύλες (δηλαδή ανθρώπους) σε επαρκείς ποσότητες ώστε η εταιρία να βγάλει κέρδος.Φυσικά, σε πολλές από αυτές, οι κρατούμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν, εννοείται απλήρωτοι, εννοείται εκ των πραγμάτων χωρίς δικαιώματα, συνδικαλισμό και απαιτήσεις. Ο Μίλτον Φρίντμαν θα είχε κάνει κακάκια του από την χαρά του.
Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τα κελιά τύπου Γ; Καμία. Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς με τους εγκληματίες θα ασχολούμαστε; Στο κάτω κάτω, αυτοί φταίνε που βρίσκονται στην φυλακή. Κάπως έτσι θα σκέφτονταν και οι γονείς των προαναφερθέντων εφήβων για τις ιδιωτικές φυλακές, πριν δουν την καλή πλευρά τους. Οι φυλακές είναι μια χωματερή, ένας χώρος στον οποίο η κάθε κοινωνία πετάει τα (υποτιθέμενα) απόβλητα της για να μην τα συναντά κάθε μέρα. Έτσι και αλλιώς, στις νέες αυτές φυλακές θα φυλακίζονται οι χειρότεροι, για τις πράξεις των οποίων ο εισαγγελέας θα αποφασίζει ότι αποτελούν απειλή για την ασφάλεια της χώρας και την δημόσια τάξη.
Μέχρι και ο τελευταίος πολίτης που έχει ελάχιστο νιονιό, αντιλαμβάνεται ότι στην παρούσα φάση, η δημόσια τάξη είναι κάτι το πολύ πολύ σχετικό. Απειλή για την δημόσια τάξη θα μπορούσε να είναι πραγματικά οτιδήποτε στην χώρα της οποίας η τότε (και ή μέχρι και σήμερα παραμένουσα) νεολαία εξεγέρθηκε τον Δεκέμβρη του 2008. Θα μπορούσε επίσης να είναι και η τρομοκρατική οργάνωση των Σκουριών. Απειλή για την ασφάλεια θα μπορούσαν να είναι οι οργανωμένες αντιδράσεις ενάντια στα χημικά της Συρίας. Η δημόσια τάξη θα μπορούσε να διασαλευθεί από μια οργάνωση που υπερασπίζεται με κάθε τρόπο το δικαίωμα στην κατοικία ενάντια στις εξώσεις ή κάποιον περιβαλλοντικό ακτιβισμό. Υποψήφιοι για εγκλεισμό στις φυλακές τύπου Γ θα μπορούσαν να είναι και οι κρατούμενοι που διαμαρτύρονταν πρίν λίγο καιρό για το «νοσοκομείο» του Κορυδαλλού. Το κράτος θα αποφασίζει ποιοι θα έχουν την τύχη να φιλοξενηθούν σε αυτά τα νέα «ιδρύματα», με βάση την επικινδυνότητα τους. Για ποιόν; Για την κοινωνία ή για το κράτος; Γιατί η επιλογή «και για τους δύο» δεν υπάρχει, κράτος και κοινωνία είναι πλέον σε αντιδιαστολή και σε ανοιχτό μονόπλευρο πόλεμο.
Σε εποχές εκτεταμένου κανιβαλισμού, το να επικαλεστεί κάποιος τα ανθρώπινα δικαιώματα ενάντια στα νέα κελιά φαντάζει πολυτέλεια. Ίσως να είναι καλύτερο να αναλογιστεί κανείς τι ακριβώς πετυχαίνει με το να μετατρέπει την χώρα του σε μια τεράστια, προσεχώς και ιδιωτική, φυλακή, Ελλήνων και ξένων. Τι μπορεί να βγεί από μια τεράστια επιχείρηση από την οποία, αρχικά το κράτος θα ξεφορτώνεται τους ανεπιθύμητους και στην συνέχεια οι ιδιώτες θα βγάζουν κέρδος από αυτούς. Αν και μέχρι σήμερα όλα τα παραπάνω περι ιδιωτικών φυλακών συμβαίνουν στις ΗΠΑ, κάποτε και τα γκουαντάναμο συνέβαιναν μόνο στις αμερικανικές βάσεις. Τώρα, σαν το κεφάλαιο και τις ιδέες του για γρήγορο κέρδος, μεταναστεύουν και προς τα εδώ. Οι κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας ενάντια στο νέο σχέδιο. Η απαξίωση του αγώνα τους δυστυχώς είναι σχεδόν δεδομένη από την πλειοψηφία της κοινωνίας· εξάλλου, αυτοί είναι εγκληματίες και τους συμπεριφέρονται έτσι. Να μια καλή σκέψη για τους μελλοντικούς υποψήφιους καταδικασμένους για χρέη, για διατάραξη της τάξης, για “ τρομοκρατία”…..
πηγή:
http://withoutreasonorrhyme.wordpress.com/2014/07/01/prison-planet/#like-317