Οι εικόνες ανθρώπων, που ποδοπατούνται για ένα μαρούλι, εγγράφονται ως στίγμα στη συλλογική μας συνείδηση. Αλλά το αίσθημα ντροπής οξύνεται, όταν οι κυβερνώντες με περίσσιο θράσος ζητούν την ψήφο μας στο όνομα της σταθερότητας, όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας, αναπαράγοντας, ταυτόχρονα, με παροχές και δήθεν "κοινωνικά μερίσματα"το πελατειακό κράτος, όταν οιμώζουν, εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορόνες για τη Θράκη, ενώ, συγχρόνως, αποκρύπτουν τον οδοστρωτήρα που αποκαλείται «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συμφωνία», που συζητείται πέραν κάθε δημοκρατικής λογοδοσίας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, με σκοπό την εξαέρωση της εθνικής κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της πολιτιστικής ταυτότητας και των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών ευαισθησιών των λαών.
Του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου
Η Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ) συζητείται από τον Ιούλιο του 2013 και προβλέπει ότι η ισχύουσα νομοθεσία στις δύο πλευρές του Ατλαντικού θα υπαχθεί στους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου επί ποινή εμπορικών κυρώσεων για τη χώρα-παραβάτη ή τεράστιων αποζημιώσεων υπέρ των εναγουσών πολυεθνικών εταιρειών.
Οι τελευταίες θα μπορούν να σύρουν σε ειδικά δικαστήρια τις κυβερνήσεις που θεωρούν ότι ο πολιτικός τους προσανατολισμός θα έχει αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους, ή να ζητούν την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας εργατικής ή και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, που θεωρούν ότι τα μειώνει! Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Ετσι, η πολιτική αρμοδιότητα των εθνικών Κοινοβουλίων θα περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές ή τους τοπικούς αντιπροσώπους τους για ήσσονα ζητήματα.
Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να αντισταθεί στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων, του νερού ή της δημόσιας περιουσίας. Πρόσφατα, ευρωπαϊκές εταιρείες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της αύξησης του κατώτατου μισθού στην Αίγυπτο ή κατά του περιορισμού των τοξικών εκπομπών αερίων στο Περού.
Επίσης, η καπνοβιομηχανία Philip Morris, έχοντας ενοχληθεί λόγω της αντικαπνιστικής νομοθεσίας σε Ουρουγουάη και Αυστραλία, έσυρε τις δύο χώρες σε ειδικό δικαστήριο. Δεν υπάρχει όριο στις κυρώσεις που μπορούν να επιβάλλουν τέτοια ειδικά δικαστήρια εις βάρος των κρατών και προς όφελος των πολυεθνικών.
Πέρυσι, ο Ισημερινός καταδικάστηκε σε καταβολή του ποσού των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, υπέρ πετρελαϊκής εταιρείας! Ηεπίθεση δεν θα είναι λιγότερο σαρωτική στο πεδίο της ιδιωτικής ζωής. Η Συμμαχία Ψηφιακού Εμπορίου (Digital Trade Coalition, DTC), στην οποία συμμετέχουν βιομηχανίες από τους τομείς του Διαδικτύου και της υψηλής τεχνολογίας, πιέζει τους αντιπροσώπους στις διαπραγματεύσεις για την ΤΤΙΡ να άρουν τους φραγμούς που εμποδίζουν τις ελεύθερες ροές προσωπικών δεδομένων από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ. Στο στόχαστρο έχουν μπει και οι προδιαγραφές ποιότητας στο πεδίο της διατροφής.
Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει την εισαγωγή κοτόπουλων, τα οποία έχουν απολυμανθεί με χλώριο, ή χοιρινού κρέατος με ρακτοπαμίνη. Η δικτατορία των «αγορών» δείχνει το πιο αδιάλλακτο πρόσωπό της στα ζητήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα. Πέντε χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης των τοξικών ομολόγων, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές έχουν συμφωνήσει ότι η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.
Απορρύθμιση, λοιπόν, παντού. Ο νεοφιλελευθερισμός στην πιο ακραία, κανιβαλική του εφαρμογή. Ακόμη και η υποτυπώδης ρύθμιση (Βόλκερ) της Γουόλ Στριτ πρέπει να αρθεί σύμφωνα με την Deutsche Bank! Τα κράτη που θα υπογράψουν τη συμφωνία ΤΤΙΡ θα υποχρεωθούν όχι μόνο να υποτάξουν τις δημόσιες υπηρεσίες τους στην εμπορευματική λογική, αλλά και να παραιτηθούν οποιουδήποτε δικαιώματος ελέγχου στους ξένους παρόχους υπηρεσιών. Τα περιθώρια για πολιτικές σε εθνικό πλαίσιο σε υγεία, ενέργεια, παιδεία, νερό ή μεταφορές θα εξανεμιστούν. Βέβαια, για να νομιμοποιήσουν την υποδούλωση θα τα ντύσουν όλα αυτά με ψεύδη, όπως «ανάπτυξη» και «εξάλειψη της ανεργίας». Βέβαια, πίσω από την αμερικανο-ευρωπαϊκή σύμπραξη υπάρχει ο γεωστρατηγικός στόχος διατήρησης της αμερικανικής ηγεμονίας έναντι της Κίνας.
Πρόκειται για την προσπάθεια ΗΠΑ-Ευρώπης να θωρακίσουν τα κέρδη τους σε τεράστιες ζώνες ελεύθερου εμπορίου όπου η πρόσβαση των κινεζικών προϊόντων θα καθίσταται σχεδόν απαγορευτική.
Γι'αυτό υπογράφεται σύντομα ανάλογη συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και 12 χωρών της Ασίας. Τι θέλουν, λοιπόν, από τους λαούς; Την πλήρη εξάλειψη της ελευθερίας και των πολιτικών δικαιωμάτων τους. Να γίνουν οι χώρες στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και πηγές πάμφθηνης ενέργειας για τις πολυεθνικές. Οι Ελληνες ψηφοφόροι θα αποδεχθούν αυτή την εξέλιξη; Θα ψηφίσουν ξανά ως ιδανικοί αυτόχειρες τους πολιτικούς εκπροσώπους των νεοαποικιοκρατών; Αν ναι, ας μην ισχυριστούν ότι δεν άκουσαν «…ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον» που «Ανεπαισθήτως τους έκλεισαν από τον κόσμον έξω», για να παραφράσουμε τα «Τείχη» του Αλεξανδρινού.
πηγή:
