Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα
Να προσπαθήσουμε να δούμε λίγο τα δεδομένα. Όταν λέμε δεδομένα, εννοούμε την πραγματικότητα, πέρα από ηλίθιες καταγγελίες του τύπου: η κυβέρνηση συνομιλεί με τους νεοναζί ή στέλεχος της κυβέρνησης είναι φασίστας. Αυτά δεν επιδέχονται ερμηνείας ή αμφισβήτησης. Όποιος δεν τα ήξερε απλά δεν ήθελε να τα δεί και όποιος εξανίσταται με αυτά, ονειροβατεί ή θεωρεί ότι το να κατηγορείς μια οριακά φασιστική κυβέρνηση για φασισμό είναι μέσο πολιτικής πάλης. Τα δεδομένα λοιπόν είναι περίπου τα εξής:
Α) Η Ελλάδα κυβερνάται από μια φασίζουσα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, ηγετικός πυρήνας της οποίας είναι μια ομάδα που πουλάει εθνικισμό, τάξη και ασφάλεια για να μπορέσει να καλύψει την μετατροπή της χώρας από το κλασσικό παραδοσιακό προτεκτοράτο σε αποικία τύπου τρίτου κόσμου. Στην απίθανη περίπτωση που κάποιο φασιστοειδές διαβάζει αυτό το κείμενο και εξανίσταται που συγκρίνω την Ελλάδα με μια αφρικανική χώρα, ξυδάκι γιατί αυτό ακριβώς γίνεται. Η κυβέρνηση της Ελλάδας αποτελείται από τα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό σημαίνει ότι ελέγχει πλήρως το κράτος, απο τα συνδικάτα μέχρι την τελευταία δημόσια υπηρεσία. Ουσιαστικά, παίζει μπάλα μόνη της.
Β) Το να κάνεις μια τέτοια μετατροπή, δηλαδή το να πουλήσεις μια ολόκληρη χώρα, δηλαδή πόρους, ενέργεια, χωράφια, σπίτια, ζωές και οτιδήποτε άλλο, έχει ένα μικρό πρόβλημα: δεν συνιστά ιδεολογία. Μέχρι ενός σημείου πάει, δηλαδή ο μέσος μικροαστός της Ελλάδας (θυμίζω ότι βρισκόμαστε σε μια χώρα η οικονομία της οποίας είναι μεταπρατική) μπορεί να πειστεί ότι “αναγκαστικά” θα πληρώσει κάτι παραπάνω, θα δυσκολευτεί, θα έχει πρόβλημα στην δουλειά του και την ζωή του, αντε να πάει στο διάολο. Ειδικά όσο η κρίση δεν τον αγγίζει χοντρά και όσο άστεγοι μένουν άλλοι, άνεργοι μένουν άλλοι, φτωχοί μένουν άλλοι, λίγοι, μειοψηφία, αναγκαίες θυσίες. Όταν το πράγμα χοντραίνει όμως, όταν παρουσιάζονται τριγμοί ακόμα και στα στηρίγματα της κυβέρνησης, η όλη κατάσταση χρειάζεται ένα ιδεολογικό φτιασίδωμα. Κάτι να πιστέψει, με κάτι να συμφωνήσει, κάτι που ακριβώς επειδή δεν μπορεί να είναι ανοιχτά υπέρ του μνημονίου, πρέπει τουλάχιστον να μην το αντιμάχεται ενεργά. Κάπου εδώ σκάει ο άσος μπαστούνι: η Χρυσή Αυγή.
Γ) Η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά στις δημοσκοπήσεις μετά την 48ωρη γενική απεργία του Φλεβάρη του 2012. Αυτό έχει την σημασία του. Η Χρυσή Αυγή έρχεται σε εποχές αναβρασμού, μετά από ένα (ουσιαστικά) πραξικόπημα με την μετάβαση από Παπανδρέου σε Παπαδήμο, σε εποχές που ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να παίρνει τα πάνω του και να απειλεί ευθέως μια κυβέρνηση η οποία ξέρει ότι κάποια στιγμή, σύντομα, θα χρειαστεί να κάνει εκλογές. Η Χρυσή Αυγή έρχεται να συμπυκνώσει και να εκφράσει τον διάχυτο ρατσισμό, εθνικισμό και μισαλλοδοξία της κοινωνίας, να προσφέρει με ιδεολογική τεκμηρίωση εχθρούς και να δημιουργήσει “αντίσταση” χωρίς να πειράζει κανέναν. Πιο απλά; Η Χρυσή Αυγή ήρθε να βγάλει από τον μικροαστό την ενοχλητική σκέψη ότι κάποια στιγμή, θα πρέπει να τα βάλει με την κυβέρνηση. Η Χρυσή Αυγή ήρθε να προσφέρει στον μπάτσο ιδεολογία για να δέρνει, όχι απλά λεφτά, διότι και αυτό έχει ένα όριο, όταν οι φίλοι του χ μπάτσου παραδέρνουν στην ανεργία. Κάπου εδώ κολλάνε και τα ιδεολογικά σεμινάρια Μπαλτάκου στους αστυνομικούς. Η Χρυσή Αυγή ήρθε να πει ότι αυτοί που αντιδρούν στα μέτρα είναι οι κομμουνιστές, αυτοί που κατάσφαξαν τον κόσμο στον εμφύλιο, οι εχθροί του γένους, της θρησκείας, οι φίλοι των Τούρκων. Ξέπλυμα κανονικό. Το μόνο που δεν ήρθε να κάνει στα σίγουρα η Χρυσή Αυγή, είναι να τα βάλει με τους εφοπλιστές.
Δ) Η Χρυσή Αυγή βόλεψε πάρα πολύ την κυβέρνηση. Δεν αναπτύχθηκε ανεξάρτητα από αυτή. Τροφοδοτήθηκε από τα δύο μεγάλα κόμματα τόσα χρόνια. Η ώρα χρήσης τους ήρθε το 2012. Ποιο απλά, όπως λένε οι σοφοί φίλοι μας αναρχικοί, εκεί που δεν φτάνει το γκλόπ του μπάτσου, φτάνει το μαχαίρι του φασίστα. Όχι μόνο σε φυσικό επίπεδο, κυρίως σε ιδεολογικό. Η κυβέρνηση μόλις εμφάνισε έναν εχθρό του εχθρού της, ο οποίος μάλιστα ουσιαστικά, παρέμενε στην καλύτερη ουδέτερος απέναντι της, στα δύσκολα σύμμαχος. Επίσης έχτισε την θεωρία των δύο άκρων. Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την στιγμή που οι συνθήκες άρχισαν να δείχνουν ότι η κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές θα χάσει. Αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα. Όχι φυσικά γιατί θα χρεοκοπήσουμε και θα πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού – κανένας σοβαρός πασόκος ή νεοδημοκράτης δεν νοιάζεται για αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι εάν χάσει η ΝΔ, θα υπάρξουν χιλιάδες κυριολεκτικά άνθρωποι-κομματόσκυλα σε αυτή την χώρα που θα μείνουν χωρίς δουλειά, χωρίς πρόσβαση σε μίζες και ρεμούλες, χωρίς την δυνατότητα να βολέψουν κάποιον ή να ζητήσουν ένα ρουσφέτι, χωρίς καρέκλα, χωρίς λόγο ύπαρξης. Κάποιοι δε από αυτούς, κυρίως τα στελέχη της κυβέρνησης, φοβούνται και για έναν άλλο λόγο: εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει, ο λαός θα απαιτήσει τιμωρία. Το πόπολο πάντα θέλει αίμα για να καθησυχαστεί. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι από δαύτους που βλέπουμε όλη μέρα στις τηλεοράσεις, θα καταλήξουν στη φυλακή. Ικανός λόγος για να τρομοκρατηθεί κάποιος. Κάπου εδώ η κυβέρνηση αποφασίζει ότι πρέπει να μπει ένα στοπ και να επανακτηθούν οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι προφανώς, με την κατάλληλη αλλαγή της ατζέντας της δημόσιας συζήτησης από το μνημόνιο σε ότι μαλακία τους κατέβει στο κεφάλι, θα πάνε στην ΝΔ. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ό ένας είναι να εμποδιστεί η Χρυσή Αυγή να κατέβει στις εκλογές. Να μην υπάρχει καν ως επιλογή. Ο δεύτερος είναι να προσπαθήσει η κυβέρνηση να επεκτείνει τον λόγο της στα πεδία του λόγου της Χρυσής Αυγής, αλλάζοντας την αντζέντα και λέγοντας τα ίδια περίπου.
Ε) Οι αρχικές συλλήψεις ταρακουνούν την Χρυσή Αυγή, βγάζουν λάδι την κυβέρνηση, χτίζουν ένα προφίλ “αντιφασισμού” και θέτουν τους ναζί εκτός παιχνιδιού για λίγο. Παράλληλα πετυχαίνει και κάτι άλλο, τον περίφημο διαχωρισμό των ναζί σε “καλούς” (λέγε με και σοβαρούς) και “κακούς” (λέγε με και εγκληματίες). Σε ένα μόρφωμα δηλαδή που δυνητικά, μπορεί να μπει σε κυβέρνηση με κάποια δικαιολογία, όπως η σωτηρία του τόπου ή ακόμα ακόμα, εκεί που φτάνουμε, ο κομμουνιστικός (ή κάτι παρόμοιο) κίνδυνος. Η κρίση βαθαίνει, οι συνέπειες της ξεπερνούν κάθε εφιάλτη, αγγίζουν σχεδόν τους πάντες. Η κυβέρνηση έχει ανάγκη και τον τελευταίο ψήφο. Τον τελευταίο καιρό, οι επιθέσεις στην Χρυσή Αυγή από τα ΜΜΕ γίνονται εντονότερες, εμφανίζονται συνεχώς βίντεο, φωτογραφίες και καταθέσεις. Τα πορίσματα ζητούν την άρση ασυλίας όλων των βουλευτών. Σκέψεις για απαγόρευση των ναζί εκφράζονται ολοένα και περισσότερο και είναι πλέον φανερό ότι η κυβέρνηση πιέζεται αφού ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει κεφάλι.
Με αυτά τα δεδομένα, μια υπόθεση εργασίας θα ήταν ότι ο Κασιδιάρης σήμερα έκοψε τα φτερά της κυβέρνησης. Το βασικό συμπέρασμα του βίντεο ήταν ότι ο Σαμαράς έβαλε φυλακή την Χρυσή Αυγή, για να ανακόψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λέει ξεκάθαρα ο Μπαλτάκος. Η κυβέρνηση τώρα θα αναγκαστεί να σταματήσει το παιχνιδάκι, ο Κασιδιάρης κερδίζει τις εντυπώσεις, η Χρυσή Αυγή κατεβαίνει στις εκλογές. Αυτό σημαίνει οτι βραχυπρόθεσμα, μάλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις βγήκε κυβέρνηση.
Και όλο αυτό, είναι τεράστια τραγωδία, κατάντια, ξεπεσμός, παρακμή, κατρακύλα για την αριστερά ή το κίνημα ή την αναρχία ή όπως στο διάολο θέλει να το πεί κανένας. Αυτοκτονίες, μιλάμε για αυτοκτονίες χιλιάδων, μιλάμε για άστεγους στους δρόμους, μιλάμε για εκατομμύρια ανέργων. Μιλάμε για εφιάλτη. Αυτή είναι η καθημερινότητα μας. Και σε αυτήν την καθημερινότητα, κουμάντο στο πολιτικό σύστημα κάνει σημέρα η μία πλευρά της ακροδεξιάς που “τσακώνεται” με την άλλη. Εμείς πουθενά δεν υπάρχουμε. Παρακολουθούμε αμέριμνοι και γελάμε με τον “εξευτελισμό” όπως νομίζουμε της ΝΔ και των ναζί. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια μνημονίου, η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τους φασίστες να κάνουν κουμάντο, να μονοπωλούν την ημερήσια ατζέντα και να κατευθύνουν τον δημόσιο λόγο. Μπράβο μας. Και αλίμονο μας, όλων μας.