Εξώδικη ομολογία!
Σύγχρονη σκλαβιά
Στην έκθεση του γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους αντικατοπτρίζεται σε πρώτο βαθμό η επιτυχία του προγράμματος και σε δεύτερο βαθμό η λανθάνουσα προσδοκία των πιστωτών και των εγχώριων “καλοθελητών”. Σημειώνεται δε η κοινωνική ανισότητα, η κατακόρυφη πτώση του κόστους εργασίας, η υποχώρηση χρηματοδότησης του ιδωτικού τομέα και η εκτόξευση του δημοσίου χρέους.
Δεν έχει το δικαίωμα κανείς να κάνει λόγο για αποτυχία· Όχι, κύριοι. Μας έφεραν στο σημείο που εξ αρχής ήθελαν. Το πείραμα στο οποίο έχουμε υποβληθεί πέρασε επιτυχώς την πρώτη φάση και βρίσκεται προ της εφαρμογής του και σε άλλα έθνη. Αποδείχτηκε πως ένας λαός μπορεί να ευνουχισθεί, να βιασθεί και να παραμένει ερωτευμένος με τον βιαστή του. Το μεγάλο παιχνίδι στήθηκε για το κόστος εργασίας. Και δυστυχώς, όσοι φωνάζαμε από νωρίς για τις επιπτώσεις των μνημονίων, του ΔΝΤ και τον πραγματικό υποκρυπτόμενο σκοπό επιβολής αυτών είτε τυγχάναμε χλεύης, είτε ”καλά τα λέγατε τότε, αλλά τώρα τι μπορούμε να κάνουμε;”. Και λίγα μας κάνανε θα έπρεπε να ήταν η ορθή απάντηση. Καλά να πάθουμε.
Η ανεργία έχει χτυπήσει στο κόκκινο και η λύση τους -σαν έτοιμη από καιρό, σκονισμένη στο συρτάρι κάποιας πολυεθνικής- παρουσιάστηκε από το ΚΕ.ΠΕ. Λες και τα νέα παιδιά δεν δουλεύουν ήδη έτσι. Εξαπατημένα, ως άλλοι σύγχρονοι δεσμώτες, από τους εργοδότες δεν απολαμβάνουν ούτε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δικαστικής προστασίας. Αντιθέτως, λόγω των ανύπαρκτων ή των αμελητέων μισθών, οι εργαζόμενοι στερούνται βασικών δικηγορικών υπηρεσιών, ενώ λόγω της ανεπαρκούς επάνδρωσης των δικαστηρίων, έρχονται αντιμέτωποι με μια άλλη συνταγματική εκτροπή: Την αρνησιδικία. Βέβαια, το γεγονός πως ο κ. Γεωργιάδης ξεδιάντροπα ομολογεί πως αδιαφορεί -άρα και η κυβέρνηση στο σύνολο της, αφού δεν τον διέψευσε κανείς- για τις δικαστικές αποφάσεις, τότε γιατί να ασχοληθούμε με το ζήτημα της ύπαρξης ή μη ουσιαστικής δικαστικής προστασίας; Ποίος ο λόγος;
Αν πρωταρχικός τους σκοπός ήταν η αναδιάταξη της χώρας, το ξήλωμα των κακών κειμένων, η βελτίωση των υπηρεσιών, η προστασία των μισθών, η άμεση θεραπεία των αδικιών, δεν θα έπαιρναν οριζόντια μέτρα εξαθλιώνοντας τον κόσμο και εξευτελίζοντας τον με έναν πενιχρό μισθό, αλλά θα έστρεφαν την προσοχή τους στις λίστες Λανγκάρντ, στην φοροδιαφυγή των πλουσίων και στην κάθαρση του πολιτικού συστήματος από τα χρόνια καρκινώματα -άσχετο βέβαια αν μας κυβερνάνε τα ίδια. Αν πραγματικά σκοπούσαν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ή στον άμεσο έλεγχο της λίστας Λανγκαρντ θα στελέχωναν το ΣΔΟΕ με άλλους χίλιους εφοριακούς, οικονομικούς εισαγγελείς και δικαστικούς. Αλλά δεν θέλουν. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δε θέλω. Αυτό δεν διδακόμασταν από τα γεννοφάσκια μας;
Και για να κλείσουμε με την έκθεση, επειδή πάντα κρύβουν επιμελώς τις προθέσεις των συντακτών της, ορίστε ένα απόσπασμά της : ”[...]πολιτική πόλωση η οποία υπονομεύει κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε λύσεις.”
Πρώτον, ποιος μπορεί να συναινέσει στο έκτρωμα που περιγράφεται στην ίδια την έκθεση; Και δεύτερον, από πότε υπάρχει μόνο μία επιλογή στον ορίζοντα;
υ.γ. Ομολογούν τα αίσχη διότι πιστεύουν στην αέναη ασυλία τους… το έργο των εισαγγελέων μόλις έγινε ευκολώτερο.
Πηγή:
http://mikronous.wordpress.com/2014/01/28/%CE%B5%CE%BE%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/#like-390