| “Πατρίδα σημαίνει να ζεις ανθρώπινα, και τιποτ’άλλο”-για την παγκόσμια ημέρα μετανάστη από blackblocknoname 10:29, Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012 |
“Πατρίδα σημαίνει να ζεις ανθρώπινα, και τιποτ’άλλο” Σήμερα, λοιπόν, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη. Μας θυμίζει πως πρέπει να ντρεπόμαστε.“Το 2003 κατέβηκα στην Αθήνα ως οικονομικός μετανάστης εσωτερικού. Και δεν δραματοποιώ τα γεγονότα: είχα πουλήσει ό,τι είχα και δεν είχα – απ’ το παμπάλαιο αμάξι του παππού μου μέχρι βαφτιστικό σταυρό – για να νοικιάσω την τρύπα όπου με βλέπετε καθιστόν στο στρώμα που χρησίμευε για ύπνο, δουλειά, επισκέψεις. Κατέβηκα ρέστος και ταπής γιατί στη Σαλονίκη δεν μπορούσα να βιοποριστώ από το γράψιμο. Και ήταν ζόρικα στην αρχή. Σήμερα είναι η αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Έθνη Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη. Και προς τιμήν – και εις μνήμην – των ανθρώπων που πέρασαν και περνούν ζόρια απείρως φριχτότερα απ’ τα δικά μου αλλοτινά, δηλώνω κι εγώ, ταπεινά και χωρίς διάθεση υπερβολής, ισόβιος μετανάστης. Πατρίδα σημαίνει να ζεις ανθρώπινα, και τίποτ’ άλλο.” Auguste Corteau, αλιευμένο από το internet Σαν σήμερα πριν 22 χρόνια αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ η 18η Δεκέμβρη ως “Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη”. Από τότε τρέχα γύρευε πόσοι άνθρωποι μετανάστευσαν από φτώχεια, από πόλεμο, από κλιματικές αλλαγές. Κι ο ΟΗΕ “νύπτει τας χείρας του” καταγγέλοντας… Το μέλλον απ’το παρελθόν Να μια καλή αρχή: να κοιτάξουμε πίσω μας. Σ’εκείνες τις γιαγιάδες που το ’70 είχε πουλήσει η ελληνική κυβέρνηση προς 18 μάρκα το κεφάλι στα γερματικά εργοστάσια. Ή κάτι θείες που είναι στας Αμερικάς, ακούνε Μοσχολιού και κλαίνε. Σαράντα χρόνια πίσω, δηλαδή προχθές. “Μέναμε 7 γυναίκες σ’ένα δωμάτιο, οι Γερμανοί δε μας μιλούσαν”. Ακόμα και σήμερα οι συνοικίες των μεταναστών είναι κάπως ξέχωρα από τις υπόλοιπες, σε αρκετές γερμανικές πόλεις. Κι όταν κοιτάξουμε πίσω μας και θυμηθούμε τα χωριά στην Ήπειρο που ερήμωσαν από τη μετανάστευση ή τις ιστορίες των ρατσιστικών επιθέσεων στους “βρωμοέλληνες”, θα καταλάβουμε τι αναγκάζει στη φυγή και τι σημαίνει μίσος. Πριν λίγες μέρες καταγράφηκε ακόμα μία -από τις πολλές- ρατσιστική επίθεση σε Έλληνα μετανάστη στην Ολλανδία. Κι όταν άπλωσαν τα χέρια οι “ξένοι” στα “δικά μας τα παιδιά”, εκεί να δεις καταγγελίες για ρατσισμό! Έλα, όμως, που υπάρχουν και κάποιοι που “τα δικά τους τα παιδιά” είναι αυτά τα χωρίς πατρίδα! Και τώρα να κοιτάξουμε δίπλα μας Πογκρόμ. Μαχαιρώματα. Νεοναζί, που μην τους λέμε δολοφόνους, αλλά πάντως μπήγουν μαχαίρια σε άλλους ανθρώπους. Κι αυτός ο μάγκας ο Ελληναράς που “έξω οι ξένοι”! Που “εγώ δεν ψήφισα Χρυσή Αυγή, αλλά καλά τους κάνουν”, που “έχω και φίλους μετανάστες, αλλά μακρυά απ’την κόρη μου”. 20 νεκροί στη Λέσβο και περνάει στα ψιλά μιας Ελλάδας-φρούριο ευρωπαϊκών προδιαγραφών και ευρωπαϊκών προστίμων για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Κι έρχομαστε και ρωτάμε μετά πού θα φτάσει ο πάτος του βαρελιού. Ε, ο ρατσισμός δεν έχει πάτο. Κατρακυλά παράλληλα με την ξεφτίλα, την άγνοια, τη φτώχεια, τους “εσωτερικούς εχθρούς”, τα προεκλογικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις φτηνές δικαιολογίες, τη λήθη, την υποχώρηση, τα αντανακλαστικά που σκούριασαν και τα άλλα που πήραν τη θέση τους, που βαφτίζονται “ρεαλισμός”. Η Ελλάδα είναι χώρα που δολοφονεί ανθρώπους χωρίς μοίρα, μανάδες και παιδιά. Τους δολοφονεί είτε συγκαλύπτοντας νεοναζιστικές συμμορίες, είτε τοποθετώντας φράχτες, είτε υιοθετώντας τις πιο παράλλογες ευρωπαϊκές επιτάγες. Δολοφονεί κι ανθρώπους που αυτοκτονούν από απόγνωση, όμως. Κι έτσι, ή θα κερδίσουμε όλοι μαζί, ή θα χάσει ο καθένας μόνος του. Έτσι βλέπουμε εμείς κάτι τέτοιες παγκόσμιες ημέρες. Ολ. Στ. Πηγη:www.left.gr |
↧
“Πατρίδα σημαίνει να ζεις ανθρώπινα, και τιποτ’άλλο”-για την παγκόσμια ημέρα μετανάστη
↧