Δεν είναι δυνατό να υπάρχει έστω κι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος στον πλανήτη που να μπορεί να πιστέψει πραγματικά, ότι η καούρα των Αμερικανών να βομβαρδίσουν τώρα τη Συρία προέρχεται από το χτύπημα με χημικά όπλα κατά αμάχων, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το χτύπημα αυτό το έκανε το καθεστώς Ασαντ. Κι αυτό γιατί οι μερικές εκατοντάδες άμαχοι που σκοτώθηκαν στην επίθεση με χημικά στα προάστια της Δαμασκού στις 21 Αυγούστου είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των χιλιάδων αμάχων που το καθεστώς έχει ήδη δολοφονήσει στα δυόμισι χρόνια από τότε που ξεκίνησαν οι πρώτες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Εγκλήματα πολέμου κατ' εξακολούθηση
Είναι αδιανόητο οι αμερικάνοι ιθύνοντες να μη γνωρίζουν τα εγκλήματα πολέμου του καθεστώτος όλο αυτό το διάστημα. Μια ματιά να έριχναν στις εκθέσεις του Παρατηρητήριου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch), που χρηματοδοτείται από τον γνωστό μεγιστάνα Τζορτζ Σόρος κι έχει έδρα τη Νέα Υόρκη (δεν τους πέφτει δα και τόσο... μακριά), θα κατέληγαν πολύ νωρίτερα στο συμπέρασμα ότι ο Ασαντ δολοφονεί τους αμάχους σαν τις μύγες. Κι αν δεν είχαν χρόνο να περάσουν από τα γραφεία της εν λόγω ΜΚΟ, θα μπορούσαν να κατεβάσουν την τελευταία 86σέλιδη έκθεσή του από το διαδίκτυο, στο οποίο δημοσιεύτηκε τον περασμένο Απρίλη (βλ.http://www.hrw.org/sites/default/files/reports/syria0413webwcover_1.pdf).
Το μόνο που λείπει απ’ αυτή είναι η αναφορά σε χημικά όπλα. Οι λέξεις «χημικά όπλα», «αέριο σαρίν» κτλ. δεν αναφέρονται ούτε μία φορά. Ομως οι Αμερικάνοι θα είχαν πολύ περισσότερα επιχειρήματα εναντίον του καθεστώτος, επικαλούμενοι τους 59 βομβαρδισμούς που εξαπέλυσε το καθεστώς μεταξύ Ιούλη του 2012 και Μάρτη του 2013 σε μια σειρά πόλεις, που είχαν ως συνέπεια το θάνατο 4.472 ατόμων, στην πλειοψηφία τους αμάχων. Βομβαρδισμοί που η ΜΚΟ θεωρεί ότι παραβιάζουν τους κανόνες του πολέμου.
Ελλειψη πληροφόρησης, επομένως, δεν υπήρχε. Δυο χρόνια δολοφονεί ο Ασαντ, τώρα το κατάλαβαν;
Κακοστημένες δολοπλοκίες
Αντί για τα επιχειρήματα αυτά, οι αμερικάνοι ιθύνοντες παρουσίασαν δύο παραγράφους στο πόρισμα του Λευκού Οίκου σχετικά με την προετοιμασία της επίθεσης με χημικά στη Συρία, που δημοσίευσαν εννέα μέρες μετά το μακελειό (στις 30 Αυγούστου). Ενα πόρισμα που δεν ξεπερνά τα όρια των... παιδικών εκθέσεων των πρώτων τάξεων του Δημοτικού. Διαβάστε και θα καταλάβετε:
«Εχουμε πληροφορίες που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το προσωπικό του χημικού οπλοστασίου της Συρίας - συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού που σχετίζεται με το SSRC (σ.σ. Συριακό Κέντρο Επιστημονικών Μελετών και Ερευνών) - προετοίμαζε χημικά πυρομαχικά πριν από την επίθεση. Στις τρεις μέρες πριν από την επίθεση, συγκεντρώσαμε σωρεία ανθρώπινων, γεωχωρικών και από σήματα πληροφοριών, που αποκαλύπτουν τις δραστηριότητες του καθεστώτος, που εκτιμούμε ότι σχετίζονται με προετοιμασίες για μία επίθεση με χημικά όπλα. Το προσωπικό του χημικού οπλοστασίου της Συρίας λειτουργούσε στο προάστιο Αντρα της Δαμασκού από την Κυριακή 18 Αυγούστου μέχρι νωρίς το πρωί της Τετάρτης 21 Αυγούστου, κοντά σε μία περιοχή που το καθεστώς χρησιμοποιεί για να αναμίξει χημικά όπλα, συμπεριλαμβανομένου του Σαρίν. Στις 21 Αυγούστου, ένα στοιχείο του συριακού καθεστώτος προετοιμάστηκε για μία επίθεση με χημικά όπλα στην περιοχή της Δαμασκού, μεταξύ άλλων μέσω της χρησιμοποίησης αντιασφυξιογόνων μασκών. Οι πηγές των πληροφοριών μας στην περιοχή της Δαμασκού δεν εντόπισαν ενδείξεις στις μέρες πριν από την επίθεση, ότι οι συνδεόμενοι με την αντιπολίτευση σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα»(http://www.whitehouse.gov/the-press-office/2013/08/30/government-assessment-syrian-government-s-use-chemical-weapons-august-21). Απορίας άξιο είναι το γεγονός ότι, αφού έβλεπαν ότι «μύριζε μπαρούτι» τρεις μέρες πριν το μακελειό, γιατί δεν βγήκαν να το καταγγείλουν. Εδώ δεν μιλάμε για μία συνήθη πολεμική δραστηριότητα, αλλά για ένα γεγονός εξαιρετικής σημασίας, μιας και αυτή ήταν «η χειρότερη επίθεση με χημικά όπλα στον 21ο αιώνα», σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του Ομπάμα στο περίφημο διάγγελμά του. Γιατί έκαναν την πάπια, περιμένοντας να γίνει το κακό; Η υπόθεση βρομάει ακόμα περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς ότι η επίθεση με χημικά στην περιοχή Γκούτα έγινε μόλις τρεις μέρες μετά τη μέρα που επέστρεψαν οι επιθεωρητές του ΟΗΕ στη χώρα για να ελέγξουν παλαιότερες καταγγελίες για χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς σε τρεις πόλεις!
Αν στα παραπάνω συμπληρώσουμε το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ομπάμα, έναν ακριβώς χρόνο πριν, είχε προειδοποιήσει ανοιχτά σε συνέντευξη Τύπου, ότι η χρήση χημικών ή βιολογικών όπλων αποτελεί «κόκκινη γραμμή» που ανατρέπει όλη την μέχρι τώρα πολιτική της «μη επέμβασης», αφήνοντας ανοιχτά να εννοηθεί ότι η χώρα του θα επέμβει για να υπερασπιστεί τους συμμάχους της (πρώτους απ' όλους τους Σιωνιστές), αν χρησιμοποιηθούν χημικά όπλα, τότε καταλήγουμε ότι ένα από τα δύο συμβαίνει: ή το καθεστώς Ασαντ επεδίωκε αμερικάνικη επέμβαση, με κίνδυνο μελλοντικά να έχει την τύχη του Σαντάμ ή του Καντάφι, ή η επίθεση με τα χημικά απετέλεσε μία προβοκάτσια για να εξαπολυθεί η επίθεση της Δύσης, με στόχο να στριμωχτεί ο Ασαντ στα παζάρια που γίνονται για το μοίρασμα της εξουσίας στη Συρία.
Ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με βίαια μέσα, για να θυμηθούμε και τον θεωρητικό του πολέμου Κλαούζεβιτς. Γι’ αυτό κι εμείς πολιτικά κρίνουμε κι όχι με τα σενάρια που άφθονα κυκλοφορούν στην πιάτσα. Εδώ κάποιοι έφτασα στο σημείο να... ανακαλύψουν και τον ένοχο (για τον «αιμοσταγή» αδελφό του Ασαντ έκανε λόγο ισραηλινό πρακτορείο, τρεις μέρες μετά την επίθεση!). Η σεναριολογία είναι η χειρότερη παγίδα σε τέτοιες περιπτώσεις. Γιατί η πληροφόρηση εξυπηρετεί πάντοτε τις πολιτικές ανάγκες της κάθε πλευράς.
Το καθεστώς Ασαντ και η Ρωσία κατηγορούν τους αντικαθεστωτικούς και την Αλ Κάιντα, ορισμένοι εμπλέκουν και τη Σαουδική Αραβία, ενώ η άλλη πλευρά (από τους Σιωνιστές μέχρι τον Ολάντ) κατηγορούν τον Ασαντ. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δε μπορεί με αποδείξεις να πει ποιος ήταν πίσω από την επίθεση. Κάτι τέτοιο δεν το επιχειρούν ούτε οι απεσταλμένοι του ΟΗΕ, που θα περιοριστούν στο να εξετάσουν αν τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν είναι απαγορευμένα χημικά όπλα ή όχι και όχι να βρουν ποιος τα έριξε.
Γιατί τώρα η επίθεση;
Πολιτικά εκτιμώντας, λοιπόν, ας αναλογιστούμε, γιατί να εξαπολυθεί τώρα μία τέτοια επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων, που ενδέχεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Ενα δεδομένο που ξεχνιέται συνήθως από τις διάφορες αναλύσεις και θεωρίες είναι το γεγονός ότι ο πόλεμος στη Συρία έδωσε τη δυνατότητα να ανδρωθούν ισλαμιστικές οργανώσεις. Οργανώσεις που, είτε έχουν άμεση σχέση με την Αλ Κάιντα είτε όχι, αποτελούν έναν επικίνδυνο «σύμμαχο» των Αμερικανών κατά του Ασαντ. Γι’ αυτό και οι Αμερικάνοι ήταν αρκετά επιφυλακτικοί όλα αυτά τα χρόνια στην τροφοδοσία με όπλα των αντικαθεστωτικών. Ανησυχούσαν (όχι άδικα από τη μεριά τους) για το πού θα πάνε αυτά τα όπλα.
Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Δυτικοί (και όχι μόνο οι Αμερικάνοι) είναι ότι, όσο ο πόλεμος παρατείνεται, είτε θα δυναμώνουν αυτές οι ομάδες είτε θα σταθεροποιείται το καθεστώς Ασαντ. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, αυτό θα ήταν αντίθετο με τα γαιοπολιτικά τους συμφέροντα στην περιοχή. Από την άλλη, με τον Ασαντ ξέρουν ότι μπορούν να διαπραγματευτούν, όχι όμως και με τους ισλαμιστές αντάρτες, όπως είχε πει ο «πατέρας» των Σιωνιστών, ο εγκληματίας πολέμου Αριέλ Σαρόν. Μία επίθεση περιορισμένης εμβέλειας ενδεχομένως να στριμώξει τον Ασαντ και να τον αναγκάσει να κάνει περισσότερες υποχωρήσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κι αυτό είναι που επιδιώκουν οι Αμερικάνοι, ώστε να σχηματιστεί μία «σταθερή» (όσο γίνεται) κυβέρνηση που θα βάλει τα πράγματα σε τάξη, ώστε να παρεμποδιστεί η ανάπτυξη των ισλαμιστών ανταρτών και από την άλλη να εκπληρωθεί ο διακαής πόθος των ΗΠΑ, να διεισδύσουν στο τελευταίο προπύργιο της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, τη Συρία.
Οπως έγινε για παράδειγμα στο Ιράκ, που αν και οι Αμερικάνοι αναγκάστηκαν να τα βρουν με το φιλοϊρανικό Ανώτατο Συμβούλιο για την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράκ, κατάφεραν τελικά με μία ελεγχόμενη κυβέρνηση να καταστείλουν την αντίσταση και να ανακόψουν την ενδυνάμωση των πιο μαχητικών αντιαμερικάνικων ισλαμιστικών οργανώσεων στη χώρα. Μόνο με το σταμάτημα του εμφυλίου και τη δημιουργία μίας σταθερής και ελεγχόμενης από αυτούς κυβέρνησης μπορούν να ελπίζουν ότι θα πετύχουν το ίδιο στη Συρία.
Το ερώτημα που ούτε οι ίδιοι μπορούν να απαντήσουν είναι: θα το πετύχουν; Αυτό απομένει να φανεί στην πράξη, καθώς οι καταστάσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες για να υπάρξει εύκολα μια «καθαρή λύση». Γι’ αυτό και οι Αμερικάνοι είναι ακόμα επιφυλακτικοί, αποκλείοντας χερσαία επέμβαση και πόλεμο τύπου Ιράκ και κάνοντας λόγο μόνο για στοχευμένες αεροπορικές επιχειρήσεις. Επιχειρήσεις που δεν είναι σίγουρο ότι θα χτυπήσουν μόνο βάσεις του καθεστώτος. Γι’ αυτό και οι ισλαμιστές μαχητές έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν ότι θα αποτελέσουν κι αυτοί στόχο. Ο ηγέτης του τζιχαντιστικού κινήματος στην Ιορδανία Αμπού Σαφιάφ δήλωσε στους Jordan Times (27/8/13, βλ. http://jordantimes.com/local-jihadists-warn-west-over-syria-strike): «Για πάνω από δυο χρόνια αυτό το τερατώδες καθεστώς έσφαζε μουσουλμάνους, άντρες, γυναίκες και παιδιά, και η Δύση σιωπούσε. Γιατί είναι έτοιμη να δράσει τώρα;». Την απάντηση έδωσε ο ίδιος: «Μόνο ένας πραγματικός λόγος υπάρχει - να εμποδίσει το συριακό λαό να εγκαθιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος». Αυτές οι δηλώσεις είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια από τις ανοησίες του Πενταγώνου και τις γκάφες του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι που, όπως αποκάλυψε η Φωνή της Ρωσίας, παρουσίασε φωτογραφία από το Ιράκ για να αποτυπώσει τα θύματα του χημικού πολέμου του Ασαντ!
Βομβαρδίζοντας «δημοκρατικά»
Εκεί που θα διαφέρουν οι επικείμενοι βομβαρδισμοί από τους βομβαρδισμούς που έκανε ο Μπους και οι προκάτοχοί του είναι ο χειρισμός. Μια επίθεση με χημικά όπλα, με πραγματικούς νεκρούς, που ο Λευκός Οίκος έσπευσε να παρουσιάσει σε αριθμό τετραπλάσιο από αυτόν που αρχικά είχαν δώσει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (για 355 νεκρούς μιλούσαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, τρεις μέρες μετά την επίθεση, 1.429 νεκρούς ανέφερε το πόρισμα του Λευκού Οίκου), είναι πολύ πιο «πιασάρικη» από τις εικασίες του Πάουελ πριν από δέκα χρόνια, που αποδείχτηκαν ψέματα. Τώρα υπάρχει αίμα αμάχων και περισσότερη «δημοκρατία», καθώς ο Ομπάμα ζητά την έγκριση του Κογκρέσου για να διαπράξει το έγκλημα, αντιγράφοντας τους Βρετανούς, που με αυτό τον τρόπο προτίμησαν να αποφύγουν ενδεχόμενη αποτυχία, αλλά και εσωτερικές αντιδράσεις πρώτα απ' όλα από το μουσουλμανικό στοιχείο στη χώρα, που αριθμεί 2.7 εκατομμύρια άτομα (κοντά στο 5% του πληθυσμού).
Οπως η Βρετανία αποφάσισε «δημοκρατικά» να απέχει, το ίδιο «δημοκρατικά» αναμένεται να βομβαρδίσει η Αμερική για να σώσει την... ανθρωπότητα! Μήπως όμως οι βομβαρδισμοί θα σταματήσουν τον πόλεμο; Ούτε οι ίδιοι οι Αμερικάνοι περιμένουν να πέσει έτσι εύκολα ο Ασαντ, δίνοντάς του μάλιστα πάνω από 10 μέρες καιρό να οργανώσει την άμυνά του. Οπως δεν είχε πέσει ο Σαντάμ το Δεκέμβρη του 1998, όταν ο Κλίντον βομβάρδιζε τη Βαγδάτη με πρόσχημα ότι παρεμπόδιζε την επιτήρηση των χημικών της οπλοστασίων από τους επιθεωρητές του ΟΗΕ. Είναι παλιό το παραμύθι, αλλά ο δράκος του δεν μπορεί να πείσει.
Οι Αμερικάνοι παίρνουν το ρίσκο να εμπλακούν σε μία σύρραξη που είτε θα αποδειχτεί «στρακαστρούκα» είτε θα περιπλέξει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα, αν η αντιαεροπορική άμυνα της Συρίας αποδειχτεί ικανή να τους ξεφτιλίσει (έστω και περιορισμένα). Από δίπλα, οι αντικαθεστωτικοί του «Ελεύθερου Δημοκρατικού Στρατού» αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά τσιράκια τους, προσβλέποντας στο θείο Σαμ να τους βοηθήσει να αρπάξουν την εξουσία.
Φυσικά, τη νύφη θα πληρώσουν ξανά αυτοί που υποτίθεται ότι θα σώσουν οι Αμερικάνοι. Ο άμαχος πληθυσμός που θα κληθεί να χύσει το αίμα του για χάρη των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή.
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488629
