Ο τοίχος στον οποίο οι προφήτες έγραψαν
Ραγίζει στις ενώσεις
Μετά από τα όργανα του θανάτου
Το φώς του ήλιου λάμπει έντονα.
Όταν κάθε άτομο ξεσκίζεται
Με εφιάλτες και με όνειρα,
Κανείς δέν μπορεί να ορίσει το δάφνινο στεφάνι
Όταν η σιωπή πνίγει τις κραυγές.

Η σύγχυση θα είναι ο επιτάφιός μου.
Kαθώς σέρνομαι σ’ ένα ραγισμένο και σπασμένο μονοπάτι
Αν τα καταφέρουμε, μπορούμε όλοι να καθίσουμε πίσω
Και να γελάσουμε.
Αλλά φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω,
Ναι φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω.

Ανάμεσα στις σιδερένιες πύλες της μοίρας,
Οι σπόροι του χρόνου σπάρθηκαν,
Και ποτίστηκαν από τις πράξεις εκείνων
Που γνωρίζουν  και που είναι γνωστοί?
Η γνώση είναι θανάσιμος φίλος
Όταν κανείς δεν θέτει τους κανόνες.
Η μοίρα όλης της ανθρωπότητας βλέπω
Είναι στα χέρια των ανόητων.

Η σύγχυση θα είναι ο επιτάφιός μου.
Καθώς σέρνομαι σ’ ένα ραγισμένο και σπασμένο μονοπάτι
Άν τα καταφέρουμε, μπορούμε όλοι να καθίσουμε πίσω
Και να γελάσουμε.
Αλλά φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω,
Ναι φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω.

King Crimson-Epitaph(1969)