ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ SOFTWARE

{όπου δεν πιπτει κορκονεας πιπτει μανδραβελης / και αντιστροφως}

Ευτυχως υπαρχουν ακομα σ’αυτη τη χωρα οι Υπευθυνοι, οι Νηφαλιοι, οι φορεις του Δημοκρατικου Ηθους. (Θα τους βρειτε στα μισθολόγια των εταιρειων και στις λιστες των μυστικων κονδυλιων.) Ειναι οι αοκνοι προγραμματιστες του Υπουργειου Λογισμικου, που μοχθουν για να προγραμματισουν τους ζηλωτες δολαριοφρονες, τους νοικοκυραιους, το στρατο του εταιρικου- κομματικου συμπλεγματος.

Αυτος ο τυπος ανθρωπου, ο υπηκοος,  υπο το παλαιο καθεστως υπηρετουσε το φεουδαρχη εν ονοματι του θεου και της χριστιανικης αρετης. Υπο αστικο καθεστως, υπηρετησε τα αφεντικα (και πραγματοποιησε δυο παγκοσμιους πολεμους) στο ονομα του εθνους και της εθνικοφροσυνης. Σημερα υπηρετει τους νεοφεουδαρχες των εταιρειων και των κομματων στο ονομα της δημοκρατιας και της οικονομικης θρησκειας (που αυτοπροβαλλεται ως “ορθος λογος”).

Συμπερασμα: ο προγραμματισμενος ειναι παντοτε εναρετος και φορεας υψηλων αξιων.

Ματαιοπονειτε αναρχοφασιστες και ζιζεκοκατσαπλιαδες. Οι Αγιες Εταιρειες, η Δημοκρατια των αφεντικων και των πουλημενων, θα θριαμβευσουν.  Παγκουί !

PAUL KRUGMAN [is.gd/1TLAFA]

«…Επιστήμονες πρόθυμοι να αρνηθούν την ανθρώπινη ευθύνη στην κλιματική αλλαγή, οικονομολόγοι πρόθυμοι να δηλώσουν ότι οι φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη, στρατηγικοί αναλυτές πρόθυμοι να δικαιολογήσουν προαποφασισμένους πολέμους, δικηγόροι πρόθυμοι να υπερασπιστούν τη χρήση βασανιστηρίων, όλοι μπορούν να βασίζονται στην υποστήριξη ενός δικτύου οργανώσεων που επιφανειακά μοιάζουν ανεξάρτητες, αλλά χρηματοδοτούνται γενναιόδωρα από μια χούφτα υπερπλούσιων οικογενειών…»

*

Τάσος Κωστόπουλος – Ελευθεροτυπία 3/4/2011

…Η επτασέλιδη έκθεση του πρέσβη Ράις για τα ελληνικά ΜΜΕ (2006) αναδημοσιεύθηκε εκτενώς…«…Καταφέραμε να σπρώξουμε συνεντεύξεις, επώνυμα άρθρα γνώμης τοπικής παραγωγής και προϊόντα του Γραφείου Προγραμμάτων Διεθνούς Πληροφόρησης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για καίρια ζητήματα διεθνούς πολιτικής. Επιχειρούμε να αντικρούσουμε πραγματολογικά λάθη και παραλείψεις με τηλεφωνήματα, επιστολές προς το διευθυντή και τακτικές συναντήσεις με δημοσιογράφους, διευθυντές κι εκδότες. Διαθέτουμε επίσης περισσότερους πόρους στις δοσοληψίες μας με σχολές και φοιτητές δημοσιογραφίας, ελπίζοντας πως η νέα γενιά δημοσιογράφων θα είναι περισσότερο απαλλαγμένη απ’ τις προκαταλήψεις που χαρακτηρίζουν την τρέχουσα και τις προηγούμενες γενιές. Οι συνομιλητές μας στις δημοσιογραφικές σχολές μας λένε πως έτσι όντως έχουν τα πράγματα, μολονότι φοβούνται επίσης πως οι αλλαγές στη βιομηχανία των ΜΜΕ σημαίνουν ότι οι φοιτητές τους δεν θα βρουν τελικά και πολλές θέσεις εργασίας στη δημοσιογραφία όταν αποφοιτήσουν…»

*

ΣΑΚΕΛΛAΡΗΣ ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΔHΣ. ΓΚΟΤΖΑΜAΝΗΔΕΣ  [is.gd/Jd8Cvz]

«…Φοβερά πράματα συμβαίνουν πλέον μέσα στην ψεκασμένη ελληνική κοινωνία. Πορεύεται με καμένο λογισμικό, χωρίς πολιτική διεύθυνση, έτοιμη να ακολουθήσει κάθε ξελιγωμένο δημεγέρτη εξουσιαστή… Κάποια ριζοσπαστικοποιημένα νούμερα διεκδικούν, προκαλούν και κερδίζουν πόντους «στου λαού την καρδιά». Εξασφαλίζουν λίγη καταστολή από τα ΜΑΤ (που πάντα ανταποκρίνονται με ευήθεια) και κερδίζουν τη μήνι του οχλοπολτού και την απώλεια του ηθικού ερείσματος των «μνημονιακών» κυβερνήσεων. Στις Πλατείες της αγανάκτησης, στα «δεν πληρώνω», στις Κερατέες, σε κάθε εκδήλωση αντιπολιτικής, όπου θεριεύει το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Π.Α.Φ.)…»————

ΒΑΣIΛΗΣ ΣΩΤΗΡOΠΟΥΛΟΣ
H AΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤIΑ ΕIΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜOΣ   [mcaf.ee/if3g5]

«…Εάν το εκλογικό σώμα αρχίζει να αποφασίζει για τρίτους ή για αντιδημοφιλείς/μειοψηφικές ομάδες (τους μετανάστες, τους “αλλόθρησκους”, τους πολίτες διαφορετικής εθνοτικής προέλευσης, τους γκέι και τις λεσβίες), τότε θα μιλάμε για τυραννία της πλειοψηφίας κι όχι για δημοκρατία. Εάν τα δικαστήρια αποτελούνται αποκλειστικώς από πολίτες, τίποτε δεν θα μπορέσει να αποτρέψει άδικες αποφάσεις που βασίζονται στις συγκυριακές επιλογές της εκάστοτε πλειοψηφούσας τάσης (το “κοινό περί δικαίου αίσθημα”) κι όχι στις κατοχυρώσεις των διεθνών συνθηκών και των συνταγματικών κειμένων που αποκρυσταλλώνουν γενικές ομοφωνίες για μια σειρά από στοιχειώδεις νομικές παραδοχές. Η διεύρυνση των αμεσοδημοκρατικών θεσμών ενέχει αυτόν τον πολύ σοβαρό κίνδυνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα…»
————

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ. ΟΧΙ AΛΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!    [mcaf.ee/m7kul]

«…Είμαστε συνεχώς σε αγώνες που δικαιώνουν κάποιους που προηγήθηκαν, που και αυτοί δικαίωναν κάποιους προηγούμενους – η φαντασιακή αλυσίδα ξεκινά από τον Δεκέμβρη 2008, το Πολυτεχνείο και τον Δεκέμβρη 1944, για να καταλήξει στον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα, με ενδιάμεσους κρίκους τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο και τον Νικήτα Τουρκοφάγο… Πρέπει επειγόντως να αποδομήσουμε τη βάρβαρη εθνική αγωνιστική κουλτούρα που παρηγορεί για τη μιζέρια, καλλιεργεί τη βιαιότητα και υποκαθιστά τη δημοκρατική διαπραγμάτευση με το δίκιο του ισχυρότερου αγωνιστή – συνδικαλιστή του ΚΚΕ, διεφθαρμένου πολιτικού ή μαυραγορίτη επιχειρηματία. Έλεος, όχι άλλους αγώνες.»
————

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗΣ.
Η ΙΔΕΩΔΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΤΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ   [is.gd/NBz7jg]

«…Το παράδοξο όμως του Καστοριάδη έγκειται στο γεγονός πώς παρόλη την εκ μέρους του απόρριψη κάθε ουτοπίας, η σκέψη του προσαράζει στους υφάλους της δικής του ουτοπικής αυτοοργανωμένης κοινωνίας. Η σημερινή πολύπλοκη κοινωνία αμφισβητεί τη δυνατότητα επανεμφάνισης μιας άμεσης δημοκρατίας, όπως υπήρξε η Αθηναϊκή Δημοκρατία – αν και βεβαίως πολλοί αμφισβητούν και το κατά πόσον υπήρξε τόσο άμεση αυτή η δημοκρατία. Η δική του ουτοπική νήσος, είναι μια ιδεώδης κοινωνία στην οποία κυριαρχεί η «συλλογική διαχείριση των κοινωνικών δραστηριοτήτων από αυτόνομα και ομόσπονδα όργανα των συμμετεχόντων – παραγωγών, σπουδαστών κτλ.» (σελ. 181). Στο ίδιο σφάλμα έπεσαν και ορισμένες πλευρές της σκέψης του Διαφωτισμού και του φιλελευθερισμού, όπου και όταν απέρριπταν την ιδεώδη κοινωνία από τη μια πλευρά, την αναζητούσαν στην άλλη. Θα αναρωτηθεί κανείς και γιατί σε τελευταία ανάλυση είναι τόσο κακό να αναζητεί κανείς την ιδεώδη κοινωνία; Απλούστατα γιατί αυτό είναι το πρώτο βήμα να οδηγηθεί στην ολοκληρωτική κοινωνία…»
————

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ. ΟΙ “ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ”» ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ [is.gd/6qxFLy]

«…στα ηρωικά βουνά της Χαλκιδικής πρέπει να βρίσκονται και μέλη του περιοδεύοντος θιάσου της «επανάστασης». Είναι οι χουλιγκάνοι με τα μαύρα που όποτε δεν καίνε στο κέντρο της Αθήνας δίνουν παραστάσεις στην Κερατέα, στη Χαλκιδική, όπου τέλος πάντων υπάρχει «αγώνας». Τα καλέσματα με αφίσες και γκράφιτι είναι μόνιμα στους τοίχους της Αθήνας και σίγουρα κάποιοι ανταποκρίθηκαν. Το ερώτημα λοιπόν είναι: αν οι προβοκάτορες ανήκουν στον Α/Χ (αναρχοχουλιγκανικό) χώρο γιατί δεν τους καταγγέλλουν οι «τίμιοι αγωνιστές της Ιερισσού» και τους αφήνουν να αμαυρώνουν τον αγώνα τους; Ενα χωριό είναι εξάλλου· όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους…»

Πηγή:

http://isotita.wordpress.com/