Ήγγικεν η ώρα σύντροφοι δια τας απολύσεις στο δημόσιο και μια βαλεριάνα κομπλέ στον υπουργό τον άξιο, τον αυτοδημιούργητο, το αυτόφωτο τε αυτοδίδακτο τέκνο πρώην πρωθυπουργού, εγγονό επίσης πρώην πρωθυπουργού, αδελφό υπουργού και αρχηγού κόμματος, θείο δημάρχου και μπατζανάκη ξέρω γω τι, όλο και κάτι θα μου ξεφεύγει του δυστυχούς ανυποψίαστου πολίτου παύλα ψηφοφόρου. Σημασία έχει πάντως ότι στο δημόσιο θα παραμείνουν οι AΞΙΟΙ! Τέλος! Τελεία και παύλα και ότι άλλο σημείο στη στίξης μπορείς να βάλεις, βαλ’ το και μη μασάς σύντροφε.

Ποιοι όμως είναι οι άξιοι; Εδώ σε θέλω κάβουρα, καθόσον πρέπει να αναλυθεί αρκούντως και να επεξηγηθεί εμπεριστατωμένως τι ακριβώς είναι αξιοσύνη και πώς έχει – σε ανύποπτον χρόνο πάντοτε – αποκτηθεί εις το παρελθόν το πρόσφατον ή και το λιγότερο πρόσφατον ήτοι και το μακρινόν ή και το απώτερον και μια από τα ίδια σύντροφε. Πάντοτε υπέβοσκε εντός μου ταύτη η ιδεολογική παύλα ευρυτέρως κοινωνικοπολιτική εσωτερική και μηαναζήτησις αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, όμως δεν κατέληγα πουθενά. Μόλις όμως προ ολίγων ημερών, εξ ενός τυχαίου γεγονότος και ωσάν σύγχρονος Ισαάκ Νεύτων όστις ανεκάλυψε με τον δύσκολο τον τρόπο το νόμο της βαρύτητος, καθόσον έπρεπε ο απαίδευτος να φάει κατακέφαλα τη μηλαρόνα για να πάρει πρέφα ότι οι κουμούτσες πέφτουνε προς τα κάτω και ουχί προς τα πάνω, αντελήφθην τι εστί άξιον, ήτοι και άξιον εστί δια την πλήρωσιν θέσεων στη δημόσια τη διοίκηση και κολοκύθια τούμπανα. 

Ήμουνα που λες σύντροφε σε μια βάφτιση τις προάλλες. Είχα πάρει το δωράκι μου, είχα φορέσει και το κουστουμάκι μου και κύριος παρέστην στο μυστήριο, το οποίον ειρήσθω εν παρόδω είναι καιρός να μπει στις μεταρρυθμίσεις πάραυτα, καθόσον τα κακόμοιρα τα βρέφη περνάνε ζόρικο παιδικό τραύμα εφόσον είναι τεμάχιον δύσκολο να σου κάνει πατητές άνευ της συγκαταθέσεώς σου ο τραγουδιστής των ΖΖ ΤΟΡ με μια γενειάδα μέχρι τον αστράγαλο και μια μαλλούρα μέχρι τον καβάλο ντυμένος την Άρτα και τα Γιάννενα. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας και το σταματώ εδώ. Αλλού θέλω να καταλήξω και αυτό ελπίζω, πρώτα ο Θεός να καταφέρω. 

Τελειώνει λοιπόν το μυστήριο και οδεύουμε ομαδικώς τε ατάκτως ως πλήθος Ελλήνων κλασσικό μα μη εικονογραφημενο προς την έξοδον, αφού πρώτα ευχηθούμε κατά την προβλεπόμενη από το πρωτόκολλο διαδικασία σε γονείς και κουμπάρους. Εδώ τρώω σύντροφε τη φλασιά! Τι ευχόμεθα παραδοσιακώς στον κουμπάρο; «ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΟΣ!» του ευχόμεθα. Άρα, αυτός είναι ο άξιος και θα στοιχειοθετήσω με παραδείγματα τον αυτόν ισχυρισμόν μου. Παρακολούθησε με προσοχή, καθόσον στις κάτωθι γραμμές αναλύεται ενδελεχώς και με στοιχεία αναμφισβήτητα το διαχρονικό παύλα αξιοκρατικό μοντέλο προσλήψεων στο δημόσιο. Τι ΑΣΕΠ και μαλακίες, οι κουμπαριές αποδεικνύουν την αξιοσύνη και να τα βράσω τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά με τις ξένες τις γλώσσες. Το θέμα είναι τι γίνεται εδώ μέσα, με τις ντόπιες τις γλώσσες, να δουλεύουνε το γλείψιμο στο φουλ, να δει προκοπή ο τόπος.

Ποιος είναι κατά κοινήν ομολογίαν ο αξιότερος πολιτικός εν ζωή τουλάχιστον; Ο Κώστας ο Μητσοτάκης άνευ αντιρρήσεων και αμφιβολιών. Έχει βαφτίσει πλέον των 1.000 (χιλίων ολογράφως) μπέμπηδων και λοιπών με το συμπάθιο βρεφών ανά την επικράτεια και έχει ανακηρυχθεί ο αξιότερος των αξίων όντας χίλιες και πλέον φορές άξιος κουμπάρος. Μπράβο του Κώστα και στα δικά μας οι ανάξιοι. Βέβαια, άμα βάλεις κάτω ότι μια βάφτιση θέλει τα βαφτιστικά της, θέλει το χρυσούν το κόσμημά της το σταυρόσχημο, θέλει και τα μαρτυρικά της, τότε το κονδύλι κομπλέ βγαίνει περί το χιλιάρικο σε εξαιρετικά συγκρατημένες τιμές και σε περίοδο εκπτώσεων, όπερ και σημαίνει ότιχρειάζεσαι κεφάλαιο και δη από εκείνον που οι λογιστές ονομάζουν κινήσεως τρόπον τινά δια να χρησθείς άξιος.

Όμως, το ελληνικόν το δαιμόνιον, το οποίον είναι παγκοσμίως γνωστόν τε άκρως αποτελεσματικόν, έχει διαπρέψει και επί του συγκεκριμένου ζητήματος από δεκαετίες, βρίσκοντας λύσιν εις το πολυθρύλητον πρόβλημα της αυτοαναδείξεώς του σε άξιον και άρα σε άξιον δια την πλήρωσιν θέσεως εις τον δημόσιον τον τομέα και μια λαχανοντολμάδες στον πρόεδρο του ΑΣΕΠ που τζάμπα τονε πληρώνουμε τόσα χρόνια, καθόσον εκείνος νόμιζε ότι οι άξιοι εκαταρτίζοντο, ενώ στην πραγματικότητα εκουμπαρεύοντο ασυστόλως. Έτσι λοιπόν ο Έλλην, ο μη έχων πρόσβασιν στο κεφάλαιον της κινήσεως, ούτως ώστε να δύναται να αγοράζει ζιπουνάκια λαπέν και χρυσούς σταυρούς και να βαφτίζει κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν, παραπλάνησε τους πάντες αποκαλώντας ο εις τον έτερον με το κλητικόν λήμμα «κουμπάρε!», γεγονός που εξαπλώθηκε ευρέως εις τα χωριά της επαρχίας. «Γεια σου κουμπάρε» ο ένας, «τι κάνεις κουμπάρε;» ο άλλος, αλληλοκουμπαρεύθησαν άπαντες, άνευ τελέσεως μυστηρίου και καταναλώσεως του απαιτούμενου χιλιάρικου στην τοπική και μη την αγορά. Μαύροι κουμπάροι άνευ παραστατικών και ΦΠΑ, φοροδιαφυγή ένα πράγμα να σου σηκώνεται η τρίχα. Τοιουτοτρόπως λοιπόν, ο Έλλην απέκτησεν επίφασιν αξιοσύνης, δεδομένου ότι όλους τους συγχωριανούς, τους έλεγε κουμπάρους και άρα ήτο άξιος τόσες φορές όσοι ήταν οι συγχωριανοί του.

Το φαινόμενον αυτόν παρατηρήθηκε και στα αστικά τα κέντρα τα απόκεντρα, όμως στα χωριά της επαρχίας αποδεικνύεται ότι εμφανίζονται ταχύτητες αντίδρασης ανυπολόγιστες, καθόσον άμα κλάσει ο μπάρμπα Γιακουμής στην πάνω ρούγα, το έχει μάθει σε τρία δεύτερα η κυρά Μερόπη στον κάτω Μαχαλά και τύφλα να ‘χει το φορ τζι της κοσμοτέ που περνιέται και για γρήγορο, τα μεγκαμπίτς του μέσα. Μιλάμε για οπτικές ίνες από τη δεκαετία του 60 και για γουάιρλες ίντερνετ από πριν να ανακαλυφθεί το τηλέφωνο. Και μετά σου λένε ότι είμαστε σοβινιστές και πως τάχα μου νομίζουμε ότι όλα από εδώ ξεκίνησαν. Έχουμε άδικο;

Συμπερασματικά και in conclusion που λέει και η άξια η θεια μου η Σουμέλα στο χωριό, τι ΑΣΕΠ και παπαριές. Βαφτίσια έχεις κάνει; Άμα δεν έχεις κάνει, τράβα φόρτωσε τα μεταπτυχιακά σου στο ντάτσουν, βάλε και τα ντοκτορά σου σε κανά καφάσι και γύρνα στο χωριό σου, μπας σου κόψει επιτέλους και γίνεις και συ κουμπάρος, γιατί αλλιώς στην Ελλάδα προκοπή δε βλέπεις.

Τ’ άκουσες κουμπάρε;