Πριν λίγες ημέρες, ο πρόεδρος της COSCO μιλώντας στον Σαμαρά, με αφορμή την επέκταση της συνεργασίας και την αξιοποίηση του Ελληνικού, δήλωσε ότι “θα κάνουμε την Ελλάδα Ντουμπάι”. Η εικόνα ενός εξωτικού παραδείσου όπως αυτό παρουσιάζεται σε ταξιδιωτικούς οδηγούς και ταινίες, απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. 

Το οικονομικό “θαύμα” του Ντουμπάι, δεν θα ήταν δυνατό δίχως στρατούς από εξευτελιστικά αμειβόμενους εργάτες, που κυρίως προέρχονται από “αναπτυσσόμενες οικονομίες” όπως η Ινδία, αλλά και την Αφρική. Άνθρωποι στοιβαγμένοι σε κοντέινερς, πολλές φορές απλήρωτοι για μήνες, χωρίς δικαιώματα και με τον κίνδυνο να χάσουν όλα τα δεδουλευμένα τους σε περίπτωση που αποφάσιζαν να φύγουν (ή για άλλη δουλειά, είτε για την χώρα τους). Πολλοί από τους ταλαίπωρους μετανάστες που εργάζονται στα κάτεργα του Ντουμπάι, δεν έχουν καν διαβατήριο, αφού εξαναγκάστηκαν να το παραδώσουν με το που έφτασαν στην χώρα.

Όσο για τις συνθήκες εργασίας, έχουν καταγραφεί πολλάκις ότι είναι απάνθρωπες, έχοντας οδηγήσει ανθρώπους σε τραυματισμούς, ενίοτε και στον θάνατο. Άθλιες συνθήκες υγιεινής, χωρίς νερό ή θέρμανση, πρωτόγονες τουαλέτες, ελάχιστη τροφή (κυρίως ρύζι, πατάτες και ψωμί), δωμάτια που κοιμούνται 15 και 20 άτομα. Εργάτες εξεγέρθηκαν πολλές φορές διεκδικώντας καλύτερη αντιμετώπιση. Η Διεθνής Αμνηστία και άλλοι οργανισμοί έχουν κάνει νύξεις για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αραβική χώρα, αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε.

Πίσω από τις λαμπερές βιτρίνες και τα εντυπωσιακά ξενοδοχεία, το αληθινό πρόσωπο του Ντουμπάι είναι σκοτεινό. Δεν πρόκειται παρά για μια χώρα-λούνα παρκ για τους πλούσιους τουρίστες και για την τοπική ελίτ. Ένα τεράστιο θεματικό πάρκο αλαζονείας, μια επίδειξη πλούτου. Η εφαρμογή του άγριου καπιταλισμού γίνεται υποδειγματικά. Στα πέριξ των ουρανοξυστών βρίσκονται παραπήγματα στα οποία ζουν άνθρωποι χωρίς καμιά ελπίδα, εγκλωβισμένοι να σηκώνουν στους ώμους τους την “χρυσή” πυραμίδα του Ντουμπάι. Χαρακτηριστική περίπτωση που η “ανάπτυξη” δεν σημαίνει κοινωνική πρόοδος, αλλά ευημερία των αριθμών και αξιοποίηση του πλούτου από λίγους.

Όταν λοιπόν η COSCO εκφράζει την επιθυμία της να γίνουμε κι εμείς Ντουμπάι, αυτό που κάνει δεν είναι τίποτα άλλο παρά να κλείνει το μάτι στην κυβέρνηση και σε άλλους υποψήφιους “επενδυτές”. Ταυτόχρονα απειλεί ανοιχτά όλους εμάς, εργαζόμενους και άνεργους, πως το μέλλον μας θα είναι ένα δουλοπάζαρο, ένα κάτεργο σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου θα τρώμε ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά, για να ζει την γκλαμουριά της η μπουρζουαζία.Και βέβαια όλα αυτά “για το καλό του τουρισμού και της χώρας“!

Δείτε παρακάτω ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για το Ντουμπάι και τους σκλάβους που στηρίζουν την ματαιοδοξία των πλουσίων.