Δε θα μοιραστούμε τη φτώχεια μας
By aixmi
Η φτώχεια αυτού του κόσμου είναι παντού
Στις φουσκωμένες καταθέσεις, και στις άδειες τσέπες. Στις γεμάτες με ρούχα ντουλάπες. Στο άνετο και ασφαλές αυτοκίνητο και στο στριμωξίδι στο λεωφορείο. Στις βαρετές στημένες οικογενειακές στιγμές και στα ευτυχισμένα στιγμιότυπα του σαββατόβραδου. Στην πλεονεξία να τα έχεις όλα και στη μιζέρια της μη κατοχής τους. Στη συζήτηση για το νέο κινητό και στη σιωπή μπροστά στην τηλεόραση. Στα γεμάτα με έπιπλα και συσκευές ιδιόκτητα διαμερίσματα και στα όνειρα για τα διαμερίσματα ikea. Και είναι παντού διότι στο δυτικό κόσμο ο πλούτος και η κατοχή εμπορευμάτων μετράει τα πάντα. Μετράει τη δυστυχία και την ευτυχία, τον πόνο και τη χαρά, την επιτυχία και την αποτυχία, την παρέα και τους εχθρούς, την αλήθεια και το ψέμα, τις πληροφορίες και την άγνοια, την κοινωνικότητα και την μοναξιά… ένα προιόν δεν κουβαλάει την αξία χρήσης του, αλλά τον τρόπο που πρέπει να διαμορφώνονται και να οργανώνονται οι σχέσεις, η κουλτούρα μας και εν τέλει η ζωή μας. Δηλαδή για παράδειγμα, ένα προιόν ομορφιάς πολάει την εικόνα της ομορφιάς, το θέαμά της. Άλλωστε φροντίζουν για αυτό οι διαφημίσεις και οι τηλεοπτικές σειρές, τα δελτία ειδήσεων και τα πρότυπα διασκέδασης, οι ταινίες και οι καθημερινές συνήθειες. Κάθε εμπόρευμα είναι ύλη και θέαμα, κοινωνική σχέση και ιδεολογία. Αναπαριστά την υποτιθέμενη ζωή, υπερασπίζει, τονίζει και αναπαράγει τον καπιταλιστικό κόσμο, τις χρεοκοπημένες σχέσεις που βασίζονται στο ατομικό συμφέρον και στις αγοραπωλησίες, διαιωνίζει την αλλοτρίωση και την αποξένωσή μας.
Εντέλει η φτώχεια των κοινωνιών μας έγκειται στο ότι αδυνατούν να συλλογικοποιήσουν τις αγωνίες τους και να πραγματώσουν τις επιθυμίες τους έξω από υλικά αγαθά και εξατομικευμένες επιλογές.
Απόσπασμα από το έντυπο «3,2,1, πάμε…» από «κάποιες/κάποιοι από τους “από κάτω”»
Πηγή: