Αντόνιο Τσέρι, 1898-1937

Μια σύντομη βιογραφία του Ιταλού αναρχικού εργάτη σιδηροδρομικών, αντιφασίστα και αγωνιστή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου Αντόνιο Τσέρι.

Μετά τον πόλεμο δραστηριοποιήθηκε στο αναρχικό κίνημα στην Ανκόνα. Έπιασε δουλειά ως τεχνικός σχεδιαστής για τους Ιταλικούς σιδηροδρόμους.

Όταν η Ιταλία ξεκίνησε την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Αλβανία, και προετοίμαζε να στείλει στρατεύματα από το λιμάνι της Ανκόνα, υπήρξε μαζική αντίσταση εντός της εργατικής τάξης, με απεργίες και καταλήψεις στρατώνων. Ο Αντόνιο συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αντίσταση.

Ως τιμωρία, η σιδηροδρομική διοίκηση τον μετέθεσε στην Πάρμα το 1921. Αυτό του βγήκε μια χαρά καθώς ήρθε σε επαφή με τη μεγάλη ομάδα των αναρχικών εκεί, καθώς επίσης και με την ομάδα γύρω από τον σοσιαλιστή αγωνιστή Γκουίντο Πιτσέλι.

Έγινε ηγετική μορφή στο αντι-φασιστικό Αρντίτι ντελ Πόπολo στην εργατική συνοικία του Μπόργκο Ναβίλιo. Κατά τη διάρκεια πέντε ημερών τον Αύγουστο του 1922 συμμετείχε στην επιτυχή υπεράσπιση των εργατικών συνοικιών Ολτρετορέντε, Μπόργκο Ναβίλιο, Μπόργκο Σάφι από βαριά οπλισμένα φασιστικά τάγματα υπό τις διαταγές του Ίταλο Μπάλμπο, που αριθμούσαν 20.000.

Με τον Πιτσέλι ήταν ένας από τους κύριους οργανωτές της αντίστασης. Οδοφράγματα στήθηκαν και το σύνολο του πληθυσμού της εργατικής τάξης κατέβηκε στους δρόμους. Οι φασίστες αντιστάθηκαν με πυροβόλα όπλα, πέτρες και μαχαίρια.

Ένα διασκεδαστικό περιστατικό από αυτές τις μέρες υψηλού δράματος: ο Αντόνιο και οι σύντροφοί του είχαν στήσει οδόφραγμα, είδαν έναν ιερέα να έρχεται με το ποδήλατό του γρήγορα. Ύστερα από μια σαρκαστική ανταλλαγή μεταξύ του Αντόνιο και του ιερέα, ο τελευταίος τον οδήγησε μέσα στην εκκλησία. Ο Αντόνιο δεν είχε πατήσει το πόδι του σε έναν τέτοιο μέρος από την παιδική ηλικία. Αρπάζοντας τη μια άκρη του πάγκου, ο ιερέας διέταξε τον Αντόνιο να τον βοηθήσει να τον βγάλει έξω για να ενισχύσει το οδόφραγμα.

Όλοι οι πάγκοι αφαιρέθηκαν από την εκκλησία, αλλά ο ιερέας σταμάτησε το εξομολογητήριο από το να προστεθεί στο οδόφραγμα. Σύντομα, είπε, θα σκοτώνεις φασίστες και θα σπάσεις την πέμπτη εντολή και θα χρειάζεται να εξομολογηθείς!

Η ηρωική υπεράσπιση των εργατικών συνοικιών έχει αποθανατιστεί στην ιστορική νουβέλα Ολτρετορέντε του Πίνο Κακούτσι.

Αφού απολύθηκε από τους σιδηροδρόμους το 1923 και εξαναγκάστηκε σε εξορία, τελικά έφτασε στο Παρίσι μαζί με τη σύζυγό του το 1925, όπου συνέχισε την αναρχική του δραστηριότητα. Ίδρυσε την αναρχική εφημερίδα Umanita Nova με τον Καμίλο Μπερνέρι και άλλους και για μεγάλο χρονικό διάστημα διετέλεσε εκδότης της.

Επίσης ήταν ένας από τους διοργανωτές του Συνεδρίου Σαρτρουβίλ, που οδήγησε στην εκ νέου οργάνωση του Ιταλικού αναρχικού κινήματος στην εξορία.

Το 1936 μετακόμισε στην Ισπανία και κατατάχθηκε σε μια στρατιωτική φάλαγγα. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Ιταλικής Φάλαγγας η οποία συνδέθηκε με τη Φάλαγγα Ασκάσο και ήταν ένας από τους διοικητές της μαζί με τους συναδέλφους Αμπρουτσέζε Γκιουζέπε Μπιφόλκι από το Δεκέμβριο του 1936 μέχρι τον Απρίλιο του 1937.

Ηγήθηκε μιας διμοιρίας βομβιστών στην επίθεση της 7ης Απριλίου όταν πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη στο μέτωπο της Χουέσκα. Υπήρξαν ισχυρές υποψίες ότι είχε πυροβοληθεί στην πλάτη από ένα Σταλινικό και αυτός ο ισχυρισμός έγινε στην εφημερίδα του Μπερνέρι Guerra di Classe.

Τα δυο παιδιά του, Ουμπάλντο και Ρενέ, υιοθετήθηκαν και ανατράφηκαν από την Τζιοβάνα Καλέφι, τη σύντροφο του Καμίλο Μπερνέρι.

Στις 22 Οκτωβρίου 2006 μια πλάκα στη μνήμη του στήθηκε στη συνοικία που είχε βοηθήσει στην άμυνα εναντίον των φασιστών στην Πάρμα.

Μετάφρ. aixmi