O νομισματικός «πόλεμος», η κρίση και τα θηράματα της «παγκοσμιοποίησης»
από Α.Κ 26/07/2015
Το κείμενο, που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μετά την σύνοδο των G20 στην Μόσχα, πριν από δύο και πλέον χρόνια. Το αναδημοσιεύουμε θεωρώντας πως η ανάλυση ως προς ορισμένους τρόπους που χρησιμοποιούνται για την ενοποίηση της κυριαρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο («παγκοσμιοποίηση») είναι δυνατόν να βοηθήσει στην κατανόηση διαφόρων καταστάσεων σε σχέση με την νομισματική πλευρά της «κρίσης». Μία πτυχή του όλου σχεδίου των κυρίαρχων είναι η επιτάχυνση της διαδικασίας ενοποίησης-συγχώνευσης του τραπεζικού συστήματος, χωρίς όμως να επιβαρυνθούν τα κυρίαρχα τμήματα της ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Θεωρούμε, ακόμη, πως γίνεται περισσότερο κατανοητός ο ρόλος των αριστερών εξουσιαστών-κρατιστών και του συμπαγούς μετώπου που δομήθηκε προκειμένου να «παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ» και δεν αφήνονται πολλά περιθώρια αυταπατών ως προς το παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή εις βάρος του ελλαδικού πληθυσμού συνολικά, αλλά και των πλέον αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά τμημάτων του.
Την λήξη της πρόσφατης συνάντησης στην Μόσχα των G20 (των ισάριθμων υπουργών οικονομικών των ισχυρότερων κρατών του πλανήτη) συνόδεψε ανακοινωθέν το οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα αποφυγής των ανταγωνιστικών υποτιμήσεων, τον καθορισμό των ισοτιμιών από τις αγορές, αλλά και την νομισματική πολιτική που θα πρέπει να έχει ως στόχο την εγχώρια σταθερότητα των τιμών και την οικονομική ανάκαμψη.
Αν ανατρέξουμε στην αντίστοιχη ανακοίνωση των G20 που συνεδρίασαν τον περασμένο Νοέμβρη, θα δούμε στην σχετική ανακοίνωση τους να επαναλαμβάνεται η προτροπή περί συγκράτησης εκ μέρους των κρατών μελών της ανταγωνιστικής υποτίμησης των νομισμάτων, γεγονός, βέβαια, που δεν «σωφρόνισε» την Ιαπωνία και όχι μόνο, ώστε να αποτραπεί η υποτίμηση του νομίσματός της (πολλές Κεντρικές Τράπεζες παρέχουν αθρόα ρευστότητα για να τονώσουν τις οικονομίες τους υποτιμώντας τα νομίσματα τους, ενδεικτική είναι η προοπτική τύπωσης 10,3 τρις γεν, δηλαδή 117 δις δολαρίων, όπως ανακοίνωσε η Τράπεζα της Ιαπωνίας).
Ο Γενς Βάιντμαν, επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ (της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας) και μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε με έντονο ύφος ότι η πίεση που ασκεί η νέα κυβέρνηση της Ιαπωνίας στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα της χώρας, για να προβεί σε πιο έντονη «ποσοτική χαλάρωση», θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία του, όπως συνέβη και στην περίπτωση των ενεργειών της κυβέρνησης της Ουγγαρίας: «Ήδη ανησυχητικές παραβιάσεις παρατηρούνται, παραδείγματος χάρη στην Ουγγαρία ή την Ιαπωνία, όπου η νέα κυβέρνηση παρεμβαίνει άμεσα στο έργο της κεντρικής τράπεζας, πιέζοντας ώστε η νομισματική πολιτική να έχει επιθετικότερο χαρακτήρα, και απειλεί να δώσει τέλος στην αυτονομία της κεντρικής τράπεζας», ενώ συμπλήρωσε, το ίδιο δηκτικά, ότι «μια συνέπεια, εσκεμμένη ή μη, μπορεί να είναι το να δούμε μια πολιτικοποίηση των ισοτιμιών των νομισμάτων», αφού όπως συνέχισε ο Βάιντμαν «ως τώρα, το διεθνές σύστημα ισοτιμιών αντεπεξήλθε στην κρίση χωρίς να γίνουν ανταγωνιστικές υποτιμήσεις, προσωπικά ευελπιστώ τούτο να μείνει ο κανόνας», για να καταλήξει στο «ψητό» ότι δηλαδή κατά την γνώμη του ή μάλλον σύμφωνα με τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, «το κλειδί για τη διαχείριση της κρίσης δεν το κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες».
Πρόκειται, λοιπόν, για έναν «νομισματικό πόλεμο που μαίνεται»; Στο ζήτημα αυτό τοποθετήθηκε και ο γενικός διευθυντής του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, λίγες ημέρες πριν την διάσκεψη της Μόσχας διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει νομισματικός πόλεμος, ούτε γεννά ανησυχία η άνοδος του ευρώ. Ο Γκουρία ανέφερε πως η επικείμενη συνάντηση των αξιωματούχων των χωρών της G20 στη Μόσχα θα είναι μια καλή ευκαιρία για την Ιαπωνία να εξηγήσει τη νομισματική πολιτική της, πόσο καιρό θα διαρκέσουν τα μέτρα της και σε τί προσβλέπει. Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας, που συμμετείχε στη σύνοδο των G20, Καουσίκ Μπασού, υποστήριξε ότι δεν είναι αργά κι ότι βεβαίως μπορεί να επιτευχθεί μια αγαστή παγκόσμια συνεργασία στις αγορές συναλλάγματος, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές κινήσεις. Ο Μπασού θεωρεί, ότι οι «αντισυμβατικές» κινήσεις της ΕΚΤ, της Fed και της Τράπεζας της Ιαπωνίας, αποδείχθηκαν αποτελεσματικές στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση της «κρίσης», αλλά οι επιπτώσεις τους «στην παγκόσμια οικονομία» αρχίζουν να γίνονται ορατές.
Για τον ερχομό ενός νέου, παγκόσμιου μηχανισμού ελέγχου των συναλλαγματικών ισοτιμιών, προετοιμάζουν τους επενδυτές και οι αναλυτές της Goldman Sachs, με φόντο τον παγκόσμιο «νομισματικό πόλεμο», που φέρεται να είναι σε πλήρη εξέλιξη. «Σχεδόν όλες οι κεντρικές τράπεζες, αναφέρονται πλέον στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, ενώ πολλές στοχεύουν στην υποτίμησή τους. Την ώρα που οι κεντρικές τράπεζες γίνονται πιο ενεργές σε αυτό το επίπεδο, οι παραδοσιακοί στόχοι για τον πληθωρισμό περνούν στο περιθώριο», σχολιάζει ο Thomas Stolper, κορυφαίος αναλυτής συναλλάγματος της Goldman Sachs. Όπως εξηγεί, περαιτέρω η δυναμική που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή, οδηγεί προς έναν παγκόσμιο μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών (Global Exchange Rate Mechanism (GEM)).
Να τονίσουμε, επίσης, ότι στην φετινή (σημ.: του 2012) διάσκεψη του G20 υπήρξε κοινή πρόταση της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, για παγκόσμιες φορολογικές ρυθμίσεις που θα βοηθήσουν στην πάταξη της εταιρικής φοροδιαφυγής, ειδικά από πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο. Ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η τωρινή οικονομική συγκυρία είναι ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου, όπου υπάρχουν περισσότερες επενδύσεις και ροές κεφαλαίων και όπου αναπτύσσονται νέες μορφές επιχειρηματικής δράσης, ιδίως στον τομέα της ψηφιακής οικονομίας. Πρέπει, όμως, να διασφαλίσουμε ότι αυτή η νέα μορφή της επιχειρηματικότητας πληρώνει, επίσης, το μερίδιο της και ως εκ τούτου πρέπει να αποφύγουμε κάποιες καταστάσεις όπου ορισμένες εταιρείες χρησιμοποιούν το διεθνές και εσωτερικό δίκαιο για να μην φορολογηθούν πουθενά». Σύμφωνα, επίσης, με υπολογισμούς της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΟΟΣΑ και άλλων «ευαγών» χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και διεθνών οργανισμών, περί τα 36 τρις δολάρια «κρύβονται» στις λεγόμενες off shore εταιρείες.
Θα μνημονεύσουμε, ακόμη, την πρόταση-σχέδιο που δημοσιοποιήθηκε λίγο πριν την σύνοδο της ΕΕ στις 28-29 Ιουνίου 2012 από τον (σημ.:τότε) πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, και περιγράφεται ως μια «τραπεζική ένωση» που προβλέπει την συγχώνευση των εθνικών τραπεζών σε ένα πανευρωπαϊκό σχήμα, σενάριο που οι Γερμανοί τραπεζίτες απέκλεισαν, με την δικαιολογία ότι θα αναγκαστούν να χρηματοδοτήσουν τη διάσωση των τραπεζών των περιφερειακών κρατών. «Στο χειρότερο σενάριο οι γερμανοί πολίτες θα αναγκάζονταν να αναλάβουν το κόστος της κατάρρευσης των ισπανικών τραπεζών», δήλωνε ενδεικτικά στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, αντιπρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας Μπούντεσμπανκ.
Είναι φανερό ότι τα «λιμνάζοντα» υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τίθενται με «νέους» ή «παλαιούς» όρους σε μια «τρελή» κίνηση, σε «ελεύθερες» αγορές που την κατάλληλη στιγμή προσκρούουν, άλλοτε «ελεγχόμενα» και άλλοτε «ανεξέλεγκτα», στον «προστατευτισμό» είτε των κρατών είτε συνασπισμένων διεθνών πολιτικών-οικονομικών ενώσεων. Τα νομίσματα «κοινά» ή «μη» ήταν και παραμένουν εργαλεία. Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν είναι καινοφανές. Οι «κρίσεις», η «ύφεση» και το «ξεπέρασμα» της έρχονται και επανέρχονται, σάρκα εκ της σαρκός κάθε φάσης «παγκοσμιοποίησης». Μήπως, όμως, μπορεί κανείς εχέφρων άνθρωπος, ανεξαρτήτως λοιπών απόψεων, να διαγνώσει κανενός είδους αδυναμία των κυριαρχικών κέντρων να ελέγχουν κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά τους υπηκόους τους; Όχι βέβαια. Μήπως, τότε, τρελάθηκε ο καπιταλισμός, ή μήπως καταρρέει μέσα στις «αντιφάσεις» του; Αστεία πράγματα.
Γι’ αυτό και επιμένουμε να αναφερόμαστε στην διαδικασία ενοποίησης της κυριαρχίας που εξελίσσεται. Γι’ αυτόν τον λόγο παραμένουμε σταθερά μακριά από κάθε φενάκη περί «αλλαγής πολιτικής» και περί «γενναίας διαπραγμάτευσης», που υποκριτικά πλασάρουν οι αριστερές κοκότες, που το μόνο που παζαρεύουν είναι η σταθεροποίηση της θέσης τους στο νέο καταμερισμό της εξουσίας. Ανάμεσα τους, τόσο οι υποστηρικτές του ευρώ όσο και οι λεγόμενοι ευρωσκεπτικιστές, εκείνοι που δήθεν με τόλμη και πατριωτική παρρησία προβάλλουν την «λύση» της δραχμής. Μαζί τους και όλοι εκείνοι οι κήνσορες και θεράποντες των δημοκρατικών ιδεωδών που πλήττονται από τις «ανεξέλεγκτες» αγορές, την «παγκοσμιοποίηση», ή από την ατιμωρησία των διεφθαρμένων πολιτικών, που αναζητούν νέους ηγέτες με «ανάστημα» και «όραμα», σαν εκείνους που πρωτοστάτησαν πριν μερικές δεκαετίες στα πρώτα βήματα για μια ενωμένη Ευρώπη. Κατανοούμε την θέση τους, όπως και τις ανησυχίες τους. Δεν έχουμε, όμως, κανένα λόγο να τις μοιραστούμε. Το ίδιο και τα εθνικιστικά «πισωγυρίσματα», απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες για το προχώρημα στις επιλογές που έχουν προκριθεί. Θα το επαναλάβουμε, δεν υφίσταται ξεχωριστός ζωτικός χώρος για τους κυρίαρχους, γιατί, πολύ απλά, ζωτικό χώρο για εκείνους αποτελεί ολόκληρος ο πλανήτης. Έτσι, η «κρίση» δεν υφίσταται λόγω κάποιου νομισματικού πολέμου, ούτε αποσκοπεί απλά και μόνο στο «σπάσιμο» μιας «μεγάλης» οικονομικής «φούσκας» ή πολλών «μικρότερων». Τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο αποδεικνύουν ότι τα βήματα έχουν προσεκτικά σχεδιαστεί και κάθε «μεμονωμένη» περίπτωση εντάσσεται στην συνολικότερη διαδικασία που, όπως αναφέραμε, εξελίσσεται απρόσκοπτα και βέβαια διόλου ανεξέλεγκτα. Μέσα στην δήθεν «ζούγκλα» των αγορών οι κυρίαρχοι ζουν και βασιλεύουν, συμπράττοντας ανταγωνιζόμενοι. Και ναι, μπορεί να μην έχουν κανένα ενδοιασμό όταν κάποιος ανάμεσα τους ματώσει. Θα τον φάνε αμάσητο.
Όμως, τα θηράματα τα οποία σταθερά στοχεύουν παραμένουν στην άλλη πλευρά και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε….
Συσπείρωση Αναρχικών
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 126, Απρίλιος 2013 https://anarchypress.wordpress.com/2015/07/26/o-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1/
πηγή:
https://athens.indymedia.org/post/1547586/