| Δύο άκρα: σημειώσατε 1 |
| Να λοιπόν που οι ίδιοι οι κατασκευαστές των δύο άκρων διαψεύδουν τους εαυτούς τους. Ούτε καν αυτή τη στρεβλή και ανορθόδοξη θεωρία του πιο κυνικού μανιχαϊσμού δεν καταφέρνουν να υπερασπιστούν, τρομάρα τους |
Της Άντας Ψαρρά Με πομπώδεις διακηρύξεις, ο ένας μετά τον άλλον, οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης και όχι μόνο δεκαετίες τώρα χτυπούν τα «δύο άκρα» της μεταπολιτευτικής Ελλάδας (παλιότερα ήταν πιο εύκολο γι΄ αυτούς μια και το μόνο άκρο - εχθρός ήτανε το ΚΚΕ). Το ίδιο μοντέλο των δύο άκρων ακολουθούν τα κόμματα εξουσίας, αλλά και πολλά θεσμικά κρατικά όργανα και φυσικά οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ που κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Μόνο η εκκλησία μοιάζει να έχει ένα και σταθερό μέτωπο πάντα προς το ένα άκρο. Να δούμε λοιπόν πόσο συνεπείς είναι όλοι αυτοί στην «καθαρή» αυτή θεωρία τους περί ύπαρξης δύο άκρων και πώς τα αντιμετωπίζουμε. Από μόνη της η θεωρία των δύο άκρων είναι ένας ακόμα τρόπος κατασκευασμένων διαιρέσεων για προφανείς λόγους αλλά και ταυτίσεων εντελώς ανόμοιων πολιτικών και κοινωνικών απόψεων και πρακτικών. Το να μην ανήκει κανείς σε κανένα «άκρο» βοηθάει σε μεγάλο βαθμό τα συστήματα εξουσίας να διατηρούν τους πολίτες στο εν γένει ενδιάμεσο και κυρίως στο να ταυτίζουν π.χ. μια δυναμική ομάδα υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων όπως αυτά προσδιορίζονται στις Συμβάσεις του ΟΗΕ και της ΕΕ και μία ρατσιστική-ναζιστική ομάδα που δέρνει και μαχαιρώνει ένα τμήμα του πληθυσμού. Αφού όμως επιμένουν σήμερα να σερβίρουν την όχι και τόσο εύπεπτη πλέον «αλήθεια» τους περί δύο άκρων για να δούμε πόσο και πώς το τεκμηριώνουν αυτό για να αποδείξουν την αμερόληπτη στάση των αρχών, την τυφλή δικαιοσύνη και τα αντικειμενικά ΜΜΕ. Το ένα άκρο (το αριστερό), ενώ οριζόταν στην αρχή αυστηρά στις παλιές ένοπλες αριστερές οργανώσεις, πέρασε σιγά σιγά στις οργανώσεις των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών, ξεχείλωσε προς τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ακούμπησε τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα έφτασε να ταυτίζεται -χωρίς επιτυχία πλέον- με την αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακολουθήθηκε δηλαδή μια απολύτως διασταλτική λογική στην περιχαράκωση αυτού του άκρου. Αντίθετα, σε ό,τι αφορά το άλλο άκρο (το δεξιό), παρατηρείται η όλο και μεγαλύτερη συσταλτική λογική. Από τους ακραίους δεξιούς, χουντικούς, βασιλικούς και φασίστες περάσαν στην ακροδεξιά, μετά περιοριστήκαν στο ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή, τώρα μόνο στη Χρυσή Αυγή και αύριο αποκλειστικά στις «ανώνυμες» ομάδες ρατσιστών μαχαιροβγαλτών. Το ένα άκρο, μόλις συλλαμβάνεται, φορτώνεται το μισό ποινικό κώδικα και δέρνεται ανηλεώς στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα. Το ένα άκρο μόλις την περασμένη εβδομάδα μέτρησε μόνο για 4 άτομα γύρω στα 200 χρόνια ποινές, με κατηγορίες του τύπου «ηθική αυτουργία για απλή συνέργια με άγνωστους δράστες», πάνω από 200 συλλήψεις συνδικαλιστών και διαδηλωτών με κατηγορίες από διατάραξη μέχρι κακούργημα βάση του κουκουλονόμου. Το ένα άκρο, με τα μακριά μαλλιά, τα πάνινα παπούτσια, το σκουλαρίκι και το σακίδιο στην πλάτη, συλλαμβάνεται, κακοποιείται και οδηγείται σιδηροδέσμιο στα δικαστήρια, ακόμα και πριν ξεκινήσει η όποια πορεία και τα όποια επεισόδια. Το ένα άκρο, ακόμα και πριν την όποια δικαστική διαδικασία, φωτογραφίζεται, εκτίθεται σε δημόσια θέα και βαφτίζεται ένοχο πριν τη δίκη, συνήθως δε, προφυλακίζεται. Σκεφτείτε ότι αν δεν υπήρχε το αποκαλυπτικό βίντεο, ακόμα και ο φοιτητής-θύμα στο περιστατικό της ζαρντινιέρας δεν επρόκειτο να αθωωθεί. Αλλά ακόμα και στις ποινικά κολάσιμες πράξεις, για τις οποίες αποδεικνύεται η ενοχή του άκρου αυτού, εφαρμόζεται η πιο αυστηρή ποινή κάθειρξης. Εδώ φυσικά ο πολίτης μπορεί να θεωρεί ότι ένα δίκαιο κράτος πρέπει να τιμωρεί με τον αυστηρό αυτό τρόπο τις παραβατικές πράξεις. Να όμως που το ίδιο αυτό το κράτος διαψεύδει αυτήν ακριβώς την εντύπωση που θέλει να καλλιεργήσει στους πολίτες του, μια και τα ίδια δεν συμβαίνουν με το άλλο …άκρο (το δεξιό). Το άλλο άκρο, λοιπόν, ενώ σπάει μαγαζιά, δέρνει ή μαχαιρώνει αδύναμους, θεοποιεί τη βία και τον τσαμπουκά σαν πολιτική δράση, οργανώνει τάγματα εφόδου και υμνεί τις ρατσιστικές κορώνες του κάθε επίδοξου χιτλερίσκου, πολύ σπάνια συλλαμβάνεται. Ακόμα και τότε, όμως, οδηγείται ευγενικά στα αστυνομικά τμήματα, όπου συνήθως με μια ψιλοκατηγορία αφήνεται ελεύθερο να συνεχίζει τις «δραστηριότητές» του, ενώ τα θύματά του, (προς το παρόν) μετανάστες και διαδηλωτές, οδηγούνται ακόμα και στα κρατητήρια. Συμμορίες κοντοκουρεμένων με μαύρα μπλουζάκια κυνηγάνε με μηχανές ή με καλυμμένους αριθμούς αυτοκινήτων τη νύχτα ή και ακόμα και τη μέρα μετανάστες ή ρομά αλλά κανείς αστυνομικός δεν μπορεί να διακρίνει ποτέ το «συμβάν» ακόμα και μετά από επώνυμες καταγγελίες. Με σιδερογροθιές και μαχαίρια, ή ακόμα και με γκαζάκια, το άλλο αυτό άκρο τρομοκρατεί και σφάζει ακόμα και μέσα στα σπίτια τους ανθρώπους. Αλλά ποτέ κανείς δεν έκανε καμιά προληπτική σύλληψη πριν από μια τέτοια επιδρομή με βάση το «σωματότυπο» αυτού του άλλου άκρου. Κι όμως, μόνο από τις εξαγγελίες των απειλητικών ιστοσελίδων αυτού του άλλου άκρου θα ήταν πολύ απλό να προλάβουν τη δράση του και να σώσουν ανθρώπους από το θάνατο και τον τραυματισμό. Το ρατσιστικό έγκλημα γίνεται από ρατσιστές και τον ρατσισμό τον ασπάζεται μόνο το ένα άκρο. Αλλά ποιος νοιάζεται τελικά για το «χρήσιμο» αυτό άκρο πέρα από τα πάνω από 600 θύματά του των τελευταίων χρόνων; Μια ελληνική σημαία, ένας κακομεταφρασμένος αρχαίος σοφός, πολύς τσαμπουκάς και απόλυτος ρατσισμός φαίνεται να είναι στη σημερινή Ελλάδα το διαβατήριο για το απυρόβλητο. Τώρα όμως που αυτό το άκρο άρχισε να γίνεται ανεξέλεγκτο ακόμα και από τους ανεκτικούς συμπαθούντες, τώρα το ξαναθυμηθήκανε όλοι και τώρα προσπαθούν να το ξορκίσουν. Αμ δε! Μέχρι και τους γάμους των βουλευτών του άκρου αυτού παίζουν τα μεσημεριανάδικα, μήπως και βοηθήσουν έτσι το image των βουλευτών που πρώτο μέλημά τους μόλις εκλέχτηκαν ήταν να πάρουν άδειες όπλων. Για δε του λόγου το αληθές, προχθές που συνελήφθη για τσαμπουκά με όπλο ο αδελφός Κασιδιάρης, στο ΒΗΜΑ FM οι δημοσιογράφοι θεώρησαν ότι πρόκειται για περιστατικό που δεν πρέπει να μας οδηγεί σε ακραίες απόψεις περί οικογενειακής ή συλλογικής ευθύνης. Τους θυμίζουμε ότι μέσα στις φυλακές οδηγήθηκαν και οδηγούνται νέοι άνθρωποι μόνο και μόνο με την ποινικοποίηση μιας φιλίας ή μιας συγγένειας και δεν είδαμε να ιδρώνει ποτέ το αυτί τους. Είναι βέβαια αλήθεια ότι αυτοί οι «συλλογικά» φυλακισμένοι έχουν συνήθως μακριά μαλλιά. Θυμίζουμε επίσης ότι -δυστυχώς- πολλές βόμβες έσκασαν κατά καιρούς στην Ελλάδα και κάποιες από αυτές ακόμα και στα χέρια των κατασκευαστών τους. Μόλις τελευταία έσκασε άλλη μία βόμβα στα χέρια νεαρού, ενώ ο φίλος του μετά την ανακάλυψη δεκάδων βομβών στην κατοχή του αφέθηκε ελεύθερος. Ποιος αναρωτιέται ακόμα σε ποιο άκρο ανήκε ο νεκρός βομβιστής και ο φίλος του που αφέθηκε ελεύθερος; Κοντοκουρεμένοι συνελήφθησαν με μηχανές μετά από δολοφονική επίθεση σε μετανάστες αλλά αφέθηκαν αμέσως ελεύθεροι, για να δικαστούν εν ευθέτω χρόνο - όσοι δικαστούν. Με μπλούζες της Χρυσής Αυγής βιαιοπράγησαν κουρεμένοι τύποι σε επαρχιακή πόλη αλλά τις είχαν φορέσει λέει για …πλάκα. Σε όποια δε «σύρραξη» γίνεται μεταξύ των δύο άκρων αυτοί που συλλαμβάνονται ανήκουν σχεδόν πάντα στο πρώτο άκρο. Όσο για την ταλαίπωρη χώρα μας έχει δικαστεί επανειλημμένα από την ΕΕ και όχι μόνο για απάνθρωπη συμπεριφορά προς το ένα άκρο αλλά και για την απόλυτη ατιμωρησία στα ρατσιστικά εγκλήματα του άλλου άκρου. Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν! Ένα είναι πάντα το άκρο για την εξουσία και ο μπακλαβάς γωνία! Κι ένα υστερόγραφο: Στη χώρα που οι ψηφοφόροι βγάζουν τρίτο κόμμα σήμερα τη Χρυσή Αυγή δεν δικαιούμαστε να καίμε ναζιστικές σημαίες στα πόδια ηγετών των χωρών στις οποίες απαγορεύονται και τα ναζιστικά μορφώματα και τα σύμβολά τους ανεξάρτητα από την σκληρά φιλελεύθερη πολιτική τους. Άντα Ψαρρά REDNotebook |