Αριστερή πλατφόρμα
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Ο μικροαστός ποιητής και στέλεχος της εγχώριας πατριωτικής αριστεράς Μανόλης Αναγνωστάκης, γράφει σ’ ένα του ποίημα, πως δεν παραδέχτηκε την ήττα. Κανένας μικροαστός δεν παραδέχεται την ήττα. Μια χαλαρότητα και μιαν αγαλλίαση μπροστά στις πρακτικές του περιφερειακού φαλλοκρατικού καπιταλισμού έφερε την ήττα σ’ αυτούς που είχαν προαναγγείλει μεγαλειωδώς νίκη νταούλια ζουρνάδες και αριστερή ελεημοσύνη. Μιαν αριστερά που ξεκίνησε ως Εσωτερικού με γαλλοτραφείς διανοητές και βαρόνους μεσοαστικής κουλτούρας. Όσοι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την ουτοπική δερματίτιδα του μεγάλου κόμματος έστησαν παραμάγαζα για να δελεάσουν αγνούς ρομαντικούς νέους που έκαναν την επανάσταση στα πάτρια δεξιά εδάφια και θελαν ένα κόμμα όχι συντελειακό και συγκρουσιακό αλλά ρυθμιστικό και φιλελεύθερο. Διότι οι αριστεροί του Εσωτερικού ήσαν φιλελεύθεροι άνθρωποι δημοκράτες με ομόλογα εξοχικό και ταξίδια αναψυχής στην Ευρωπαϊκή άβυσσο του διαφωτισμού. Άριστοι καθηγητές νεωτερικοί ακαδημαϊκοί αλλά τόσο μακριά απ’ το προλεταριάτο όσο η ζώνη του Κάιπερ απ’ τον ήλιο. Κι όταν αποφασίσεις να το παίξεις σωτήρας του προλεταριάτου πρέπει να φας έστω για λίγο την πούτσα της οικοδομής, να δεις τη γλύκα του εργοστασίου και το θόρυβο της μηχανής, να νιώσεις το κάψιμο στα σπλάχνα την ώρα που λιώνεις το μέταλλο στα έγκατα της δεξαμενής, να ιδρώσεις επί δωδεκάωρο σε βρωμερά μαγειριά των εξωτικών μας νησιών, να τρίψεις τα σκατά κάποιου λεχρίτη στη λευκότατη χέστρα, εκεί που ξεπλένονται τα διατροφικά μας όργια και όλες οι καταναλωτικές μας αμαρτίες. Φρονώ πως το πρώτο άρθρο στο σύνταγμα ενός κόμματος της αριστεράς πρέπει να είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών απ’ τους πολίτες. Μια φορά το μήνα ευυπόληπτοι γιατροί μηχανικοί δικηγόροι καθηγητές να καβαλάνε την σκουπιδιάρα και να καθαρίζουν την πόλη εκ περιτροπής. Μιαν αριστερά που βάζει άλλους να ξεσκατίζουν τα παιδιά της και να της καθαρίζουν το σπίτι ενώ αυτή κάνει επανάσταση είναι μια σάπια αριστερά με αριβίστες, σωτήρες από δεύτερο χέρι. Μιαν αριστερά των επαγγελματιών που θέλει να κυβερνήσει στον καπιταλισμό είναι αιμορροΐδα στον κώλο του προλεταριάτου. Μιαν αριστερά που φιλάει χέρια παπάδων είναι μια νεκρόφιλη αριστερά. Ήττα ταπείνωση και μαλακία. Μιαν αριστερά παρασιτική που ζει κι αυτή απ’ τη ζωή που ξεζουμίζει η εξουσία.