Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ (μέρος ΙΙ)
Από τον Νώντα Κούκα
Η διαρθρωτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αυτή αποβλέπει στη μείωση των διαφορών που υπάρχουν στις χώρες-μέλη στην απασχόληση, στην παραγωγικότητα, στο εισόδημα και σε άλλους οικονομικούς δείκτες. Οι διαφορές αυτές συνιστούν σοβαρό εμπόδιο για την ενοποίηση και δημιουργούν κίνδυνο διατάραξης της συνοχής και της ενότητας της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Για τη μείωση των διαφορών έχουν θεσπιστεί πολιτικές που αποβλέπουν στην αποτελεσματικότερη κατανομή των πόρων και στην προαγωγή της κοινωνικής δικαιοσύνης. Για την υλοποίησή τους έχουν δημιουργηθεί τα Διαρθρωτικά Ταμεία.
Η διαρθρωτική πολιτική της Ένωσης συνοψίζεται σε πέντε στόχους:
Στόχος 1. Η προώθηση της αναπτυξιακής διαδικασίας και της προσαρμογής περιοχών που παρουσιάζουν οικονομική υστέρηση, συγκεκριμένα ολόκληρης της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, και τμημάτων ορισμένων άλλων χωρών.
Στόχος 2. Μετατροπή της οικονομικής βάσης των περιοχών που παρουσιάζουν βιομηχανική παρακμή, ιδίως περιοχών στην Κεντρική και Βορειοδυτική Ευρώπη, καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στόχος 3. Καταπολέμηση της μακροχρόνιας ανεργίας των ατόμων άνω των 25 ετών.
Στόχος 4. Επαγγελματική ένταξη των ατόμων κάτω των 25 ετών.
Στόχος 5. Αναδιάρθρωση και προσαρμογή της παραγωγής, της μεταποίησης και της εμπορίας των γεωργικών προϊόντων και των προϊόντων δασοκαλλιέργειας, και στην προώθηση της ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών.
Σχετικά με τα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, σπουδαία θεωρείται η τήρηση τεσσάρων αρχών.
1. Η αρχή της επικουρικότητας: να υπάρχει συνεργασία της Ένωσης και των εθνικών και περιφερειακών αρχών.
2. Η αρχή της διαφάνειας: να υπάρχει διαφάνεια στην Ένωση και σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, σε όλα τα στάδια λήψης αποφάσεων.
3. Η αρχή της αποτελεσματικότητας: να επιτυγχάνεται το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα με τους δεδομένους πόρους. Και
4. Η αρχή της προσθετικότητας: η επιχορήγηση της Ένωσης να αποτελεί καθαρή αύξηση των διατιθέμενων πόρων για κάθε πρόγραμμα.
Ένα από τα διαρθρωτικά ταμεία είναι το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ), το οποίο αποτελεί το κυριότερο όργανο άσκησης κοινωνικής πολιτικής, ιδιαίτερα στον τομέα της επαγγελματικής κατάρτισης και της απασχόλησης. Ο σκοπός είναι η καταπολέμηση της μακροχρόνιας ανεργίας, η προώθηση της επαγγελματικής ένταξης των νέων, η ενίσχυση της επαγγελματικής επιμόρφωσης του εργατικού δυναμικού και η ανάληψη ενεργειών για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ή παροχή βοήθειας σε άνεργα άτομα για την ίδρυση δικών τους επιχειρήσεων. Συνήθως το Ταμείο καλύπτει το 60-70% του κόστους των σχετικών προγραμμάτων, ανάλογα με το πρόγραμμα.
Ένα άλλο ταμείο είναι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), το οποίο στοχεύει στον μετριασμό των περιφερειακών ανισοτήτων που οφείλονται στο χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης ορισμένων περιοχών ή στην ύπαρξη σε αυτές βιομηχανιών που φθίνουν. Το Ταμείο συμβάλλει οικονομικά στην πραγματοποίηση επενδύσεων ή στη δημιουργία υποδομής στις περιοχές αυτές και στην ανάληψη ενεργειών που προωθούν την οικονομική ανάπτυξή τους. Καλύπτει συνήθως το 50-55% του κόστους των σχετικών προγραμμάτων.
Το τρίτο ταμείο είναι το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων –Τμήμα Προσανατολισμού. Τούτο αποσκοπεί στη αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και στην ανάπτυξη των γεωργικών περιοχών που υστερούν. Επιχορηγεί διάφορες γεωργικές, αλιευτικές, δασοκομικές και άλλες ενέργειες. Οι επιχορηγήσεις του είναι συνήθως ίσες με το 25% του κόστους των σχετικών προγραμμάτων.
Τώρα και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων – που έχει αρμοδιότητα τη μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση πάγιων επενδύσεων και αποτελεί ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό οργανισμό και η πολιτική του χαράσσεται από το Συμβούλιο Υπουργών – αποτελεί επίσης σημαντικό όργανο άσκησης διαρθρωτικής πολιτικής. Οι πόροι της Τράπεζας προέρχονται από συνεισφορές των χωρών-μελών και από κεφάλαιο αντλούμενα από τη διεθνή κεφαλαιαγορά. Η Τράπεζα χορηγεί μακροχρόνια δάνεια σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, επιχειρήσεις ή δημόσιους φορείς, για χρηματοδότηση έργων υποδομής, έργων που συμβάλλουν στην ενεργειακή αυτάρκεια της Ένωσης ή στην προστασία του περιβάλλοντος κ.ά. Τα δάνεια μπορούν να καλύψουν έως και 50% του κόστους των προγραμμάτων.
Διαρθρωτική πολιτική ασκήθηκε για την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία και με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), που θεσπίστηκαν το 1985 για να βοηθηθεί η ανάπτυξη και η προσαρμογή ορισμένων μεσογειακών περιοχών της Ευρώπης. Η διάρκεια των ΜΟΠ κάλυψε την περίοδο από το 1986-1992.
Το μεγάλο φαγοπότι – η αρχή του τέλους
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να σημειώσουμε τους τεράστιους πακτωλούς χρημάτων που κατασπαταλήθηκαν την περίοδο αυτή από τους επιτήδειους στην Ελλάδα. Οι εγχώριοι ημέτεροι έστησαν ένα τεράστιο πανελλαδικό πάρτι στο οποίο έλαβαν μέρος όλοι (αλλά όχι βέβαια ισότιμα) σχεδόν οι Έλληνες, από την κορυφή μέχρι τη βάση της κοινωνικής-πελατειακής βαθμίδας. Ήταν η απαρχή της γνωστής περιόδου των παχιών αγελάδων (και των απανταχού ανά την επικράτεια «μανωλάδων»), αλλά συγχρόνως και η απαρχή μιας προαναγγελθείσης νέμεσης που κλείνει την τωρινή εφιαλτική κοινωνική και οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει εγκλωβιστεί ολόκληρη η Ελλάδα. Μοναχική εξαίρεση η ελαχιστότατη εκείνη κοινωνική μερίδα που ούτε τότε ούτε τώρα καταδέχτηκε να συμμετάσχει στο εν λόγω ανόητο όργιο συβαριτικού εκφυλισμού των πάντων.
Μόνο τούτη η «συνήθης ύποπτη» προλεταριακή στρωμάτωση, που εξ αντικειμένου δεν έχει ούτε εξ αντανακλάσεως πρόσβαση στην εξουσία, μπορεί να εξαιρεθεί από το συνολικό έγκλημα που διαπράχτηκε τότε στην ήδη απισχνασμένη οικονομία• και που νομοτελειακά έφτασε μέχρι εδώ που έχει φτάσει τώρα, από τη στιγμή που έπαψε να ρέει απρόσκοπτα ο πακτωλός ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ
Με τη Συνθήκη αυτή θεσπίστηκε το Ταμείο Συνοχής για να συμβάλει οικονομικά σε ορισμένα έργα σε χώρες που έχουν κατά κεφαλή προϊόν μικρότερο από το 90% του κοινοτικού μέσου όρου. Τέτοιες χώρες είναι η Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Για τις χώρες αυτές εγκρίθηκε το 1992 ένα Πρόγραμμα Σύγκλισης, γνωστό ως Δεύτερο Πακέτο Delors, με το οποίο προβλέπεται σημαντική μεταφορά πόρων από την Ένωση στις οικονομικά ασθενέστερες χώρες κατά την περίοδο 1993-1997, για να διευκολυνθεί η προετοιμασία για τη συμμετοχή τους στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. (Βέβαια, για την Ελλάδα άλλη μία μεγάλη ευκαιρία για μεγάλο φαγοπότι.)
ΥΓ: Δυστυχώς, η σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική συνθήκη δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι και ό,τι πιο ευχάριστο έχουμε σκεφτεί. Ένα GREXIT όχι μόνο, φυσικά, δεν έχει αποφευχθεί αλλά, αντιθέτως, είναι (μάλλον) επί θύραις (αν δε συμβεί το «θαύμα»).
Ας ξαναθυμηθούμε ένα παλαιότερο κείμενο με τίτλο Προς ένα Επαναστατικό Διαφωτισμό, όπου γράφαμε: «… Όποιος αυτή τη στιγμή μιλάει μονάχα για μια «άλλη Ευρώπη» ή για μια «επανάσταση» που θα ξεκινήσει από μια χώρα της Ευρώπης και θα ξεσηκώσει τις υπόλοιπες χώρες, είναι «παθολογικά» ψεύτης, δηλαδή όχι συνειδητός απατεώνας αλλά γνήσιος αφελής που πιστεύει ακράδαντα την ανοησία του. Διότι αποτελεί μέγα σφάλμα εάν τώρα πια δεν μιλάμε για επανάσταση στη Δύση• σε ολόκληρη τη Δύση με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι ίδιοι οι “πολίτες” της Δύσης θα πρέπει να υποχρεώσουν τις κυβερνήσεις τους να ζητήσουν συγγνώμη για τον πάλαι ποτέ “απεγκλωβισμό” της δύσης (λέγε με αποικιοκρατία). Οι ίδιοι οι “πολίτες” της Δύσης οφείλουν να πληροφορηθούν και να κατανοήσουν την αιματοχυσία που αυτή προκάλεσε στο όνομα μιας “πολιτισμένης” ανθρωπότητας. Και να απαιτήσουν έναν “καινούριο” διαφωτισμό μέσα στον “παλιό” διαφωτισμό, στο όνομα της ελευθερίας του Ανθρώπου και της Φύσης…».
Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ατυχέστατα, μίλησε για «επανάσταση» σε μία μόνο χώρα. Τώρα η Ελλάδα δεν έχει απλά και μόνο αδιέξοδη (οικονομική) κρίση, αλλά Σύνδρομο κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Και το θέμα είναι ότι συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο: βλέπει κοντόφθαλμα φίλους εκεί όπου δεν υπάρχουν και δε βλέπει εχθρούς εκεί όπου υπάρχουν…
Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ατυχέστατα, μίλησε για «επανάσταση» σε μία μόνο χώρα. Τώρα η Ελλάδα δεν έχει απλά και μόνο αδιέξοδη (οικονομική) κρίση, αλλά Σύνδρομο κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Και το θέμα είναι ότι συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο: βλέπει κοντόφθαλμα φίλους εκεί όπου δεν υπάρχουν και δε βλέπει εχθρούς εκεί όπου υπάρχουν…
πηγή:
https://iamarevi.wordpress.com/2015/07/20/%CE%B7-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B9/