Ένας επίμονος κηπουρός στην Αθήνα
“Η κρυφή αρμονία είναι πιο ισχυρή απ’ τη φανερή”
Ηράκλειτος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ηράκλειτος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Λοιπόν, το δημοψήφισμα έγινε, οι Έλληνες είπαν όχι, η Ε.Ε. νοιάζεται μόνο για τον απόλυτο έλεγχο, και η ζωή συνεχίζεται. Δεν ξεκίνησε η επανάσταση ούτε καταστράφηκε ο κόσμος.
“Και τι καταφέραμε;” θα πουν οι ανυπόμονοι.
Θα σας εξηγήσω, με μια παραβολή.
Στον πεζόδρομο, κάτω απ’ το σπίτι, υπάρχει ένα μεγάλο παρτέρι. Καθώς τριγύρω υψώνονται πολυκατοικίες δεν το βλέπει ο ήλιος, σχεδόν ποτέ. (Θε μου, πρωτομαστορα, μ’ έχτισες μέσα στα βουνά). Φυτρώνουν λίγα αγριόχορτα, τριφύλλια και τσουκνίδες.
Κάποτε φύτεψα μπιζέλια. Κατάφεραν να ξεπεταχτούν απ’ το σκληρό έδαφος, αλλά δεν αναπτύχτηκαν. Όμως κάτι πρόσφεραν κι αυτά, τα ψυχανθή: Εμπλούτιζαν το χώμα με άζωτο.
Πριν τρία χρόνια φύτεψα έναν κισσό. Τον πότιζα κάθε μέρα και πίστευα ότι σε λίγους μήνες θα καταλάμβανε όλο το παρτέρι. Όμως εκείνος έμεινε μικρός και καχεκτικός.
Συνέχισα να τον ποτίζω, όχι με πολλή ζέση, αλλά δεν τον ξεχνούσα. Δεν έγινε κάποιο θαύμα, όπως συνηθίζεται στις ταινίες και στα μυθιστορήματα.
~~
Πριν λίγες μέρες παρατήρησα κάτι σχηματισμούς στο χώμα, σαν μυρμηγκοφωλιές. Αλλά ήταν σφήκες.
Αυτές οι σφήκες δεν είναι κοινωνικές. Σκάβουν, η καθεμιά την τρύπα της, εναποθέτουν τα αυγά τους και μετά βρίσκουν μια κάμπια, την παραλύουν και την εγκλωβίζουν στην τρύπα, ώστε να έχουν πρωινό οι μικρές σφήκες, σαν βγουν απ’ τα αυγά τους.
Δεν τις σκότωσα. Προσφέρουν κι αυτές στην ισορροπία και βοηθούν στον αερισμό του εδάφους.
Πότισα τον κισσό, που τρία χρόνια μετά ίσα που έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος. Αλλά καθώς παρατηρούσα τις σφήκες είδα κάτι άλλο, ένα θαύμα (όπως αυτά που συμβαίνουν στη ζωή).
Σε άλλες μεριές στο παρτέρι, μακριά απ’ το μητρικό φυτό, είχαν ξεφυτρώσει νέα βλαστάρια κισσού.
Θυμήθηκα τον Ηράκλειτο: “Η κρυφή αρμονία είναι πιο ισχυρή απ’ τη φανερή”.
Όλα αυτά τα χρόνια ο κισσός μου άπλωνε τις ρίζες του. Υπόγεια, αθόρυβα, αθέατα, αργά, αλλά σταθερά. Η όψη του, αυτό που φαινόταν, αυτό που θεωρούσα “πραγματικότητα”, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που συνέβαινε.
~~
Έτσι λειτουργεί και η κοινωνία.
Κάθε μας πράξη, κάθε μας λέξη, βοηθάει ν’ απλωθούν οι ρίζες. Η αλλαγή είναι συνεχής.
Όμως εμείς περιμένουμε τη μεγάλη αλλαγή και θέλουμε να συμβεί σήμερα. Κάποιες φορές συμβαίνει κι αυτό, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε και πώς.
Η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο μικρή. Αλλά όλοι μας είμαστε απαραίτητοι κι όλοι βοηθάμε ν’ απλωθούν οι ρίζες.
Και κάποια μέρα (you may say i’ m a dreamer) όλο το παρτέρι θα είναι πράσινο.
Αρκεί να είμαστε επίμονοι κι όχι ανυπόμονοι κηπουροί.
~~{}~~
Γι’ αλλού ξεκίνησα κι αλλού βρέθηκα. Ήθελα να ενημερώσω όσους διαβάζουν τα κείμενα του επίμονου Γελωτοποιού, ότι το ερχόμενο Σάββατο, 11 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ, θα κάνουμε παρουσίαση του βιβλίου μου, “Το δέντρο στην άκρη του κόσμου”.
Θα γίνει στο πλαίσιο του τριήμερου φεστιβάλ κόμικς και φανζίνς, “Με πενάκι και σκαπάνη” (δείτε περισσότερα εδώ https://www.facebook.com/events/101851930150830/), στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134, στο Θησείο.
Μαζί μου, συμπαρουσιαστής και συγκάτοικος στην τρέλα, θα είναι To Skouliki Tom, από τους The Three Mooges.
Χωρίς φανφάρες και επίσημο ένδυμα. Απλώς εμείς.
ΥΓ: To Skouliki Tom υποσχέθηκε ότι θα κεράσει και καλαμάκια, σε όλους όσοι παρευρεθούν. Κι αυτό δεν είναι προεκλογική υπόσχεση.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΔΕΝΤΡΟ® Ο,5 mg/ml- Φύλλο οδηγιών χρήσης http://sanejoker.info/2015/04/external-use-only.html
Γελωτοποιός http://sanejoker.info/
http://www.nostimonimar.gr/constant-gardener/