Καραμέλες
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος ζώων εκ του οποίου ο άνθρωπος θα μπορούσε να αντλήσει σοφά συμπεράσματα. Είναι ολοφάνερο όμως πως ο άνθρωπος δεν μαθαίνει απ’ τα ζώα. Βεβαίως δεν χάνει την ευκαιρία να τα κακοποιεί, να τα δολοφονεί και να τα δηλητηριάζει. Και βεβαίως με τον άθλιο τρόπο που συμπεριφέρεται στα ζώα συμπεριφέρεται και στον αδύναμο άνθρωπο. Υπάρχουν ζώα που δεν τους αρέσει να κάνουν παιδιά που θα ζήσουν στη δυστυχία κι αποφεύγουν την τεκνοποιία όταν είναι αιχμαλωτισμένα. Εμείς όμως οι πολιτισμένοι και ευφυείς γινόμαστε δολοφόνοι των παιδιών που γεννάμε μη όντας σίγουροι πως θα τους εξασφαλίσουμε την ευτυχία. Πολλές φορές μη όντας σίγουροι πως θα τους εξασφαλίσουμε την επιβίωση. Οι βρωμερές θρησκείες που αναλάβανε εργολαβία την ηθική μας παρακινούν ακόμη να φέρνουμε στον κόσμο τάγματα αυτοκτονίας και στρατιές νεοσύλλεκτων, υποχρεωμένων να ξεπουλιούνται από μιζέρια. Ο άνθρωπος που διαθέτει μια ντουζίνα από ψεύτικες αρετές είναι προικισμένος μ’ αυτό το ένστιχτο πατρότητας που παράγει σωρούς παιδιών απ’ τα οποία τα περισσότερα θα γίνουν τροφή για τα δόντια των υπολοίπων. Το ωραίο μας υπερπλούσιο σύστημα κάνει εκκαθαρίσεις πληθυσμών. Κι εδώ μέσα στο προστατευμένο μαντρί της Ευρώπης κάνοντας ακτιβισμό και κουνώντας τον κώλο σου σε παρελάσεις κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια στο θερμομονωμένο σου σπίτι αφού έχεις εξοφλήσει το επαναστατικό σου χρέος. Κορώνες αξιοπρέπειας την ώρα που δέχεσαι το κωλοδάχτυλο στο διπλανό σου. Κι όταν ο καπιταλισμός σου τα ’φερνε δεξιά έ δε σε πείραζε και πολύ το σύστημα. Κι όταν βομβάρδιζε το ΝΑΤΟ-στο οποίο ανήκει η περήφανη χώρα σου-άλλες χώρες, ξεκοιλιάζοντας αμάχους, εσύ χώνευες τη μεταλαβιά απ’ τα χεράκια της εξουσίας. Και κάθε φορά που η κωλομπαρία των υπαλλήλων της εξουσίας σου βάζει διλλήματα εσύ τρέχεις να της γλύψεις το στεγνό μουνί. Δέχεσαι να εκφραστείς πολιτικά σε μια δράση του ενός δευτερολέπτου. Κι από κει και πέρα γκρίνια και μαλακία. Αγαπητέ γείτονα που γειτονεύουν οι ζωές μας κι όχι τα σπίτια μας, δεν σε είδα να ζητάς δημοψήφισμα για το διαχωρισμό Κράτους –Εκκλησιάς, για την έξοδο απ’ το ακραία φασιστικό ΝΑΤΟ, για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, για την κατάργηση των συνόρων, των κρατών, των καπιταλιστών και δεν σε βλέπω τώρα ως καυλωμένο τράγο στην αγορά αλλά ως πρόβατο που διεκδικεί καλύτερες συνθήκες σφαγής.