Προλετάριοι όλων των χωρών συμβιβαστείτε;
kravgi
Tο στρίβειν διά της πλειοδοσίας δεν αποτελεί συνήθως παρά ένα τέχνασμα για την εύσχημη αποφυγή μιας πρότασης που πολιτικά δεν είσαι σε θέση αλλιώς ν’ απορρίψεις | ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣΗ πιο σημαδιακή ίσως από τις εξελίξεις του τελευταίου τριημέρου ήταν η στάση του ΚΚΕ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου ελληνική κυβέρνηση έρχεται σε μετωπική αναμέτρηση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, καλώντας μάλιστα τον λαό να στηρίξει με την ψήφο του την αντίσταση στα τελεσίγραφα των Βρυξελλών, και το κατεξοχήν «αντιευρωπαϊκό» κόμμα υπονομεύει ανοιχτά αυτήν την προσπάθεια.
Απελπιστικό όντως θέαμα να βλέπεις τα ηγετικά στελέχη του ν’ αναπαράγουν στη Βουλή την επιχειρηματολογία του μνημονιακού μπλοκ ενάντια στο επικείμενο δημοψήφισμα πασπαλισμένη με ολίγη μαρξιστική-λενινιστική αργκό, ανεπαρκή ακόμη και σαν φύλλο συκής˙ όπως άλλωστε γνωρίζει και ο τελευταίος συνδικαλιστής φοιτητικού αμφιθεάτρου, το στρίβειν διά της πλειοδοσίας δεν αποτελεί συνήθως παρά ένα τέχνασμα για την εύσχημη αποφυγή μιας πρότασης που πολιτικά δεν είσαι σε θέση αλλιώς ν’ απορρίψεις.
Οσο δυσκολοχώνευτο κι αν είναι, θα 'πρεπε ενδεχομένως να το περιμένουμε. Υπάρχει, άλλωστε, το προηγούμενο της εξίσου κρίσιμης διετίας 2011-12: από τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα στον ΑΝΤ1 (30.5.11), πως «η λύση έξω από το ευρώ στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική», μέχρι την απροσχημάτιστη διαβεβαίωσή της προς τον πρόεδρο της (αστικής) Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, κατά την τότε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών (13.5.12), ότι η πρόταξη από το ΚΚΕ μιας μαξιμαλιστικής στοχοθεσίας περί σοσιαλισμού δεν αποσκοπεί στην πραγματικότητα παρά στη διάλυση κάθε «αυταπάτης» που σπρώχνει τον κόσμο «να ξεσηκώνεται και να ζητά» εδώ και τώρα την επάνοδο στα κεκτημένα του 2009 (βλ. «Ιός» 2.11.13). Σε κάθε περίπτωση, η ανοιχτή υπονόμευση της δημοψηφισματικής απόρριψης ακόμη και του τελεσίγραφου των δανειστών δεν παύει ν’ αποτελεί ένα νέο -δυσάρεστο- βήμα.
Η στάση αυτή ενός κόμματος που διεκδικεί την εκπροσώπηση της εργατικής τάξης είναι λάθος να συγκριθεί με τον επαναστατικό αριστερισμό της εκλογικής αποχής του 1946. Περισσότερο θυμίζει τον αυτοκαταστροφικό σεχταρισμό του μπολσεβίκικου κόμματος την εποχή που η ουσιαστική ηγεσία του εντός της Ρωσίας είχε περιέλθει στα χέρια ενός κανονικού πράκτορα της τσαρικής Ασφάλειας – του αντιπροέδρου της κοινοβουλευτικής του ομάδας, Ρομάν Μαλινόφσκι (1912-14).
Η πληροφόρηση για το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός αποτελεί βέβαια πάγιο συστατικό στοιχείο της ιδεολογικής κατάρτισης κάθε νέου κομμουνιστή, προκειμένου να συνειδητοποιήσει την ανάγκη κομματικής επαγρύπνησης στο ανώτατο δυνατό επίπεδο· σπανίως όμως η σχετική κατήχηση συνοδεύεται από την επεξήγηση ποια ακριβώς ήταν τα υπηρεσιακά καθήκοντα του Μαλινόφσκι, όταν αυτός ξεπέρασε το στάδιο του απλού χαφιέ και μπήκε στην Κ.Ε. του κόμματος.
Οπως προέκυψε από τις σχετικές ανακρίσεις μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι προϊστάμενοί του τού είχαν αναθέσει κυρίως να υπονομεύσει με κάθε τρόπο την προοπτική συνεργασίας μεταξύ των οργανώσεων της ρωσικής Αριστεράς, οξύνοντας τις μεταξύ τους αντιθέσεις στη βάση κάποιων μαξιμαλιστικών «ιδεολογικών» διαφορών. Τόσο πετυχημένη υπήρξε η δραστηριότητά του, ώστε απέσπασε ακόμη και την υποστήριξη του Λένιν, αυτοεξόριστου από καιρό στη Δυτική Ευρώπη κι αποκομμένου σε μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας.
Ακόμη κι όταν οι πληροφορίες για τη σχέση του Μαλινόφσκι με την Οχράνα άρχισαν να διαρρέουν από διάφορες πλευρές, ο ιστορικός ηγέτης των μπολσεβίκων αρνήθηκε επίμονα να τις πιστέψει. Αν δεν ξεσπούσε ο Α'Παγκόσμιος Πόλεμος, που έφερε την ανατροπή του τσαρισμού και κατόπιν τη σοσιαλιστική επανάσταση, η σπορά του ασφαλίτη μπορεί να είχε αφήσει μακροχρόνιους καρπούς.
Οι αναλογίες ανάμεσα στο τότε και το τώρα είναι φυσικά καθαρά πολιτικού κι όχι αστυνομικού χαρακτήρα. Απ’ όσα έχουν κατά καιρούς δημοσιοποιηθεί, ο τελευταίος εντοπισμός κάποιου πράκτορα της ΚΥΠ (νυν ΕΥΠ) στην Κ.Ε. του ΚΚΕ χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 –και μάλλον οφειλόταν στις ακόμη συντροφικές σχέσεις της κομματικής ηγεσίας με τη νεοσύστατη τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Κατά πάσα πιθανότητα, κάθε ομοιότητα ανάμεσα στα καθήκοντα του Μαλινόφσκι και τις σημερινές υπηρεσίες της ηγεσίας του ΚΚΕ προς την Ε.Ε. και τον εν Ελλάδι «υπαρκτό καπιταλισμό» είναι απλώς συμπτωματική.
http://www.efsyn.gr/arthro/proletarioi-olon-ton-horon-symvivasteite