Γέννα με κουτάλες
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Όλες οι γερασμένες κοινωνίες υποτάσσονται με τον πιο ανάλαφρο τρόπο. Με βελούδινες επαναστάσεις, γαρούφαλα, κατσαρόλες και βερμπαλισμό.
Το πρόωρο γήρας των νέων αντανακλά την κακή εκπαίδευση, αυτή που προσφέρει απλόχερα ο ιμπεριαλισμός της μιας και μοναδικής άποψης. Το πονηρό κατεστημένο ταυτίζει την προϊστορία με τη βαρβαρότητα. Όμως η αλήθεια είναι πως η βαρβαρότητα και ο πολιτισμός δεν ήταν ποτέ διαδοχικά στάδια σε μια προοδευτική πορεία της ανθρωπότητας. Ήταν καταστάσεις που συνυπήρξαν και εξακολουθούν να συνυπάρχουν.
Υπήρχαν και τότε πολιτισμοί, όπως υπάρχουν και σήμερα. Υπήρχαν και τότε βαρβαρότητες όπως υπάρχουν και σήμερα. Και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη, ότι οι πρωτόγονες φυλές κυβερνούνταν από έναν αρχηγό-τύραννο ή ότι η κυβέρνησή τους ήταν τυραννική!
Σήμερα που τα ψευτοδιλήμματα και η υποκρισία έχουν αντικαταστήσει τους μύθους και τα παραμύθια και ο δεσποτισμός των αόρατων αγορών έχει φέρει την παρακμή και την παραίτηση διόλου δεν με νοιάζει αν θα έχω καπιταλισμό με ευρώ ή καπιταλισμό με δραχμή.
Καμιά αλήθεια δεν μπορεί να φανερωθεί από μόνη της όταν κάτι άλλο έχει πάρει τη θέση της. Κι αυτή η εξαντλημένη έως κοπώσεως αστική δημοκρατία κατατρώει με καλπάζοντα ρυθμό την αποχαυνωμένη κοινότητα.
Είναι το σαράκι που χτυπάει τα στομάχια και τα νεφρά. Είναι ο λήθαργος που σε τσακίζει και σε οδηγεί στην παραίτηση. Κι όταν οι άνθρωποι παραιτούνται απ’ τη συμμετοχή, δηλαδή παραιτούνται απ’ τις χαρές και τις ηδονές που είναι οι αλήθειες τους, τότε χάνουν την επαγρύπνηση που απαιτεί η ελευθερία και προτιμούν να οπλίσουν ένα μόνο φρουρό, για να φυλάει την πόλη ενώ αυτοί κοιμούνται.
Οι Γερμανοί με τις παροιμίες τους και τον μεθοδικό τους ψυχαναγκασμό ομιλούν για γέννα με κουτάλες, εγώ ομιλώ για έκτρωση.
Και βεβαίως ένα πρωί θα ξυπνήσουμε και θα πάρουμε πίσω την Αγιασοφιά, το Βυζάντιο, τις Βρυξέλλες. Όλοι εμείς οι κακόκεφοι, θλιμμένοι, ανοργάνωτοι και κουρασμένοι απ’ την αργόσχολη ζωή μας θα κάνουμε κάτι μεγάλο, μια πράξη λαμπρή, μια πράξη ανείπωτου μεγαλείου.
Εμείς οι άκακοι ονειροπόλοι θα βάλουμε κάποτε φωτιά σ’ ένα δάσος μόνο και μόνο για να δούμε αν η φωτιά ανάβει τόσο εύκολα όσο πιστεύεται. Και κανείς ηθικολόγος φιλόσοφος και κανείς ατσίδας Αμερικάνος αναλυτής που τα ξέρει όλα, δεν θα μπορεί να εξηγήσει από πού προέρχεται τόσο ξαφνικά μια τέτοια τρελή ενεργητικότητα σ’ αυτές τις τεμπέλικες υπάρξεις. Και πως, ανίκανοι να κάνουμε τα πιο απλά και τα πιο απαραίτητα των πραγμάτων βρίσκουμε ξαφνικά το περίσσιο κουράγιο για να εκτελέσουμε τις πιο παράλογες πράξεις κι ακόμα πιο συχνά τις περισσότερο επικίνδυνες.
Ηρωισμός γεννημένος από πλήξη και ονειροπόληση.