ΑΛΗΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ…ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ
Τελικά ποιος είναι πιο επικίνδυνος; Αυτός που το λέει ή ο άλλος που περιμένει να το ακούσει; Και πιο συγκεκριμένα: Κάποιος μαθαίνει από το σαλόνι του ότι οι δημοσιογράφοι τού σαλονιού του εκπαιδεύονται για να τα λένε καλύτερα, από διάφορους που ενδιαφέρονται για την καλύτερη ενημέρωσή μας και για την καλύτερη ποιότητα στην ζωή μας γενικότερα όπως το ΔΝΤ, αλλά και παλιότερα η Siemens.Αυτός ο κάποιος μπορεί να εξοργιστεί, να τους βρίσει ή να πει ότι το ήξερε, αλλά θα του διαφύγει ότι αυτοί που τον ενημερώνουν για το γεγονός μπορεί να είναι πρωταγωνιστές σε αυτό. Επίσης σε μια αλλαγή της επικαιρότητας το προηγούμενο θέμα απλώς θα ξεχαστεί.
Νέο, φρέσκο αίμα στις οθόνες κύριοι και κυρίες… προλάβετε!!!
Όταν το θέαμα δίνει τον ρυθμό στην ζωή, τότε απλά το άτομο μετατρέπεται σε θεατή. Όταν το θέαμα αλλάξει απλά θα ξεχαστεί το προηγούμενο θέαμα και ούτω καθ’ εξής και το άτομο θα μένει εκεί θεατής, να ζητάει κι άλλο θέαμα και άλλο αίμα, περισσότερο πόνο, άλλη μια ελπίδα, ένα άδειο πουκάμισο…