Μείωση συντάξεων είναι στάση πληρωμών στους πολίτες. Το γράφημα που μας κρύβουν
«Δεν μπορώ να καταλάβω», έλεγε στο ντοκιμαντέρ Debtocracy ο γνωστός αναλυτής και πανεπιστημιακός Ντέιβιντ Χάρβεϊ, «πως μια αποκαλούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση αντί να προχωρά σε στάση πληρωμών προς τους δανειστές της προχωρά σε στάση πληρωμών προς τους πολίτες της».
Τότε αναφερόταν φυσικά στην κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου. Μήπως όμως η φράση του θα ισχύει και σήμερα αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε μείωση των συντάξεων;
Όπως και ένα ξένο δάνειο η σύνταξη αποτελεί ένα χρηματικό ποσό που το κράτος λαμβάνει με την υποχρέωση να το επιστρέψει (με ή χωρίς τόκο) ύστερα από κάποια χρόνια. Το να μην πληρώσεις λοιπόν αυτό το ποσό στο σύνολό του αποτελεί μονομερή αθέτηση πληρωμών – κάτι που στην ορολογία των αγορών θα ισοδυναμούσε με πιστωτικό γεγονός.
Ενώ όμως οποιαδήποτε αθέτηση πληρωμών σε ξένους δανειστές (ακόμη και αν το χρέος είναι παράνομο, απεχθές ή μη νομιμοποιημένο) θεωρείται απαράδεκτη από τα ελληνικά και τα διεθνή ΜΜΕ, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις συντάξεις.
Για να δικαιολογήσουν μάλιστα την αναμενόμενη από πολλούς υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα των συντάξεων αρκετά site, εντός και εκτός Ελλάδας, παρουσιάζουν τα τελευταία 24ωρα ένα γράφημα, που όπως υποστηρίζουν αποδεικνύει ότι η Ελλάδα έχει τις υψηλότερες συντάξεις ως ποσοστό του ΑΕΠ σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Παραδόξως ήταν η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal που ήρθε να ανατρέψει αυτό το μύθο υποστηρίζοντας ότι το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα κάθε άλλο παρά γενναιόδωρο είναι. Καταρχήν η εφημερίδα ξεκαθαρίζει ότι η «πρωτιά» οφείλεται όχι στη αύξηση ή τη διατήρηση των συντάξεων αλλά «στην κατάρρευση του ελληνικού ΑΕΠ στα χρόνια της κρίσης» – στο γεγονός δηλαδή ότι είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στην ιστορία που λόγω των μέτρων λιτότητας έχασε το 25% του ΑΕΠ της σε καιρό ειρήνης.
Η βασική ιδιαιτερότητα της χώρας μας, όπως εξηγεί η WSJ, είναι ότι οι δαπάνες για συντάξεις οφείλονται στα δημογραφικά μας χαρακτηριστικά και συγκεκριμένα στο ότι το 20% των Ελλήνων είναι πάνω από 65 χρόνων. Αν λοιπόν υπολογίζαμε, όπως θα έπρεπε, τις δαπάνες για συντάξεις ανά κάτοικο άνω των 65 θα διαπιστώναμε ότι οι ελληνικές συντάξεις είναι κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Στην πραγματικότητα το κείμενο της WSJ δεν ξεφεύγει από τις νεοφιλελεύθερες συνταγές λιτότητας της Τρόικας – αν ήθελε να δώσει μια πραγματική εικόνα θα έπρεπε να συμπεριλάβει και στοιχεία όπως η αύξηση της παραγωγικότητας σε σχέση με τα επίπεδα των συντάξεων κτλ. Παρόλα αυτά λέει μια αλήθεια που τα ελληνικά και ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης δεν θέλουν να παραδεχθούν.
Και φυσικά δεν θέλουν να το κάνουν γιατί οι συντάξεις όπως όλα δείχνουν θα είναι ένα από τα σημεία κλειδιά για την αποδοχή από την Ελλάδα μιας νέας μνημονιακής πολιτικής.
Ετοιμαστείτε λοιπόν να διαβάσετε χιλιάδες λέξεις και να ακούσετε ώρες συζητήσεων γα το γεγονός ότι «δίνουμε πολλά» στους συνταξιούχους και πως θα πρέπει να τους πάρουμε τα λεφτά που δάνεισαν στο ελληνικό κράτος και να τα δώσουμε στους καρχαρίες των τραπεζών, που επίσης δάνεισαν το ελληνικό κράτος αλλά έχουν ήδη φροντίσει να πάρουν πίσω τα λεφτά τους δυο και τρεις φορές με τα επιτόκια και τους ειδικούς όρους που είχαν επιβάλλει.
Άρης Χατζηστεφάνου