Προσοχή στους... κοριούς

 Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 31.05.15 ]

Εδώ: Η νεαρή γυναίκα εργάζεται σε νοσοκομείο της Αθήνας, το μικρό παιδί της(μονογονεϊκή οικογένεια) ζει με τη γιαγιά σε πόλη της Ηπείρου. Μία υπογραφή και η κρατική γραφειοκρατία χωρίζουν τη μάνα από το παιδί της. Πόσος χρόνος, αλήθεια, χρειάζεται για μία υπογραφή; Πόσος χρόνος απαιτείται για να «ωριμάσει» η απλή αυτή ενέργεια; Από τον προηγούμενο Νοέμβριο παρακαλώ.

Εκεί: Μία τριαντάχρονη καρκινοπαθής ζητάει μετάθεση στην Αθήνα για να κάνει τη θεραπεία της, αλλά η αρμόδια υπάλληλος μένει ασυγκίνητη, ακίνητη, απαθής. Τι χρειάζεται για να ενεργοποιηθούν αυτές οι άσπαγες ψυχές, αυτά τα νευρόσπατα, που μένουν κατεψυγμένα ακόμα και όταν απειλούνται ζωές; Προφανώς, την άνωθεν παρέμβαση, ή το «λάδι», το υγρό απόψυξης. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τους λέοντες και τα γεράκια της βόρειας Ευρώπης, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρήσω πως έχει δίκιο ο Μπρεχτ, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από τους «κοριούς». Τώρα καταλαβαίνω, τι εννοούσε εκείνος που μιλούσε για το «τσάκισμα της κρατικής μηχανής». Και ακόμη, πόσο μεγάλο πολιτικό λάθος είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα στηριχθεί στους «υπηρεσιακούς παράγοντες», δηλαδή στα ανώτατα στελέχη που αναριχήθηκαν με κομματικά κριτήρια και είναι φορείς της πελατειακής κουλτούρας.

Αλλά το πρόβλημα του πελατειακού συστήματος και της διαφθοράς είναι «πολυεπίπεδο», καθώς έχει σχέση με την κουλτούρα, που το νομιμοποιεί και το θρέφει. Απαιτείται, συνεπώς, αλλαγή κουλτούρας ολόκληρης της κοινωνίας καθώς δεν είναι υπόθεση μόνο της υψηλής πολιτικής –μεγάλα οικονομικά συμφέροντα- αλλά και της χαμηλής πολιτικής, δηλαδή της στάσης των διακρίσεων προς τους μη έχοντες, η οποία έχει καταστεί νοοτροπία και έξη λόγω της μακροχρόνιας πρακτικής. Διάκριση, λοιπόν, μεταξύ των εχόντων πρόσβαση, των εχόντων γνωριμίες στο γκουβέρνο -κατά τεκμήριο ψηφορόρων του κυβερνώντος κόμματος- και των μη εχόντων. Από εδώ προκύπτει και η ανισότητα στον χρόνο. Γιατί ο χρόνος αναμονής στα νοσοκομεία είναι άλλος για τον πλούσιο, άλλος για τον μικροαστό, που έχει «πολιτικό μέσο», άλλος για τον φτωχό και άλλος για τον άνεργο, που ενίοτε αφήνονται να πεθάνουν περιμένοντας. Οι ετεροχρονίες αυτές τσακίζουν την κοινωνική συνοχή και είναι ο λόγος τής μη συναίσθησης του κοινού συμφέροντος αλλά και η αιτία της διάσπασης της «μεγάλης οργής». Η σύγχρονη πρόκληση συνεπώς είναι ο συντονισμός των διαφορετικών χρόνων με στόχο το Συλλογικό Συμφέρον και την απολέπιση των ψυχών από τον εγωτισμό τους.

Με άλλα λόγια, «οι κάτω» είναι δύο κατηγοριών: οι έχοντες πρόσβαση και οι μη έχοντες πρόσβαση. Οι τελευταίοι επιδιώκουν να αποκτήσουν πρόσβαση με αντάλλαγμα, βεβαίως, την εκποίηση της ψήφου. Και οι μεν και οι δε σκέφτονται σαν τους «πάνω», με τη φυσικότητα εκείνη που θεωρεί ότι τα πράγματα «έτσι είναι γιατί έτσι ήταν πάντα».

Οι οριζόντιες αυτές διακρίσεις, που βασίζονται στο βαθιά ριζωμένο πελατειακό σύστημα, οδηγούν στην πολιτική διάκριση μεταξύ συντηρητικών, όσων δηλαδή επιθυμούν τη διατήρηση του ισχύοντος συστήματος και εκείνων που επιθυμούν την ανατροπή του και τη λειτουργία του κράτους στη βάση της αξιοκρατίας και της συμπάθειας που είναι ένα λανθάνον αλλά ισχυρότατο στοιχείο της ελληνικής ψυχοσύνθεσης. Μιλάω γι’ αυτή την θαυμάσια κυρία στην υπηρεσία ασύλου, η οποία με δάκρυα στα μάτια αγκάλιασε τον Αχμέντ, το άτυχο, δεκαοκτάχρονο προσφυγόπουλο από η Συρία, που προσβλήθηκε από οξεία λευχαιμία και λέμφωμα. Μόνο που κι εδώ για να κατέβει από τα γραφεία της η ανθρωπιά, χρειάστηκε παρέμβαση. Γι’ αυτό λέω πως ο εκδημοκρατισμός του κράτους, η ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτό όλων, είναι κυριολεκτικά ένας εκδημοκρατισμός της δημοκρατίας, ένας εκδημοκρατισμός του χώρου και η ισότητα απέναντι στο χρόνο, η άνθιση, δηλαδή, της χαμένης ανθρωπιάς. 

Ανάγκη αδήριτη, λοιπόν, η διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας, μιας νέας συμβολικής τάξης, που θα είναι κινηματική και απόρροια της ομορφιάς της παρέας, αυτής που ομνύει τα μεσημέρια του Σαββάτου στο παλιό καφενείο των Εξαρχείων, αλλά και των συλλογικοτήτων, που τρέφονται από την αγάπη που προσφέρουν στους αναγκεμένους, όπως τα κορίτσια που μαγειρεύουν φαγητό για τους άστεγους, αλλά και από τον πολιτισμό που παράγουν τα δεκάδες όμορφα παιδιά στο metadeftero.gr και αλλού. Γιατί, ας το καταλάβουμε αυτό όλοι, το βασίλειο της ανάγκης δεν έχει σχέση μόνο με την υλική στέρηση και υστέρηση, αλλά και με την τροφή που έχει ανάγκη η ψυχή.

Μπορούμε, συνεπώς, να αντιμετωπίσουμε τους «κοριούς» της συντήρησης με έναν νέο πολιτισμό, με την ανατροπή της κυρίαρχης ακόμα συμβολικής τάξης, που είναι, θα το ξαναπούμε, ο πρακτικός, καθημερινός πολιτισμός που διέπει τις σχέσεις, τη συμπεριφορά μας, τη ζωή μας, τον τρόπο που ενσωματώνουμε τους περιορισμούς και τους επιβεβλημένους κανόνες, τον τρόπο σκέψης μας. Οφείλουμε να επαναξιώσουμε τις εξοστρακισμένες αξίες, όπως η συλλογικότητα, ο κοινοτισμός, η αυτοδιαχείριση, η επιστροφή στο Εμείς και η συν-πάθεια αλλά και η απομείωση της Εγω-πάθειάς μας και του συνακόλουθου ναρκισσισμού των μικρών διαφορών.

Αλλά δυστυχώς, ο πολιτισμός της καθημερινότητας, ενώ θα έπρεπε να είναι η αιχμή του δόρατος ενός σχεδίου ανατροπής, υποτιμάται από την Αριστερά και η κουλτούρα του καταναλωτικού καπιταλισμού και του αυτοαναλωνόμενου πάθους ζει και βασιλεύει, θέτοντας ως αξιακά κριτήρια της ευτυχίας και της επιτυχίας ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι, ή ένα ζευγάρι παπούτσια, αποσαθρώνοντας ψυχές και ζωές. Γι’ αυτό το τυφλό μίσος, ο κανιβαλικός ανταγωνισμός, γι’ αυτό η απάθεια μπροστά στη δυστυχία. Γι’ αυτό οι «άνθρωποι» του κρατικού μηχανισμού δεν αισθάνονται για να πονούν, γι’ αυτό συνιστούν ένα βασίλειο νεκρο-ζώντανων, απέθαντων, ζόμπι. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα. Μεγαλύτερος και από την όποια χρεοκοπία. Γιατί σημαίνει την αποξήρανση και τον ακρωτηριασμό της ψυχής μας από συναισθήματα, από συμπόνια και Αγάπη. Γιατί κομίζει το φανατισμό και την ωμή βία. Και ύστερα τον εξοντωτικό κοινωνικό εμφύλιο, όχι μεταξύ των κάτω και των πάνω, αλλά των κάτω, που έχουν πρόσβαση, με τους κάτω που δεν έχουν. Σ’ αυτό το έδαφος φύεται το φαιό και ο φασισμός με την υποστήριξη φυσικά των πάνω…

πηγή:

http://www.artinews.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82...-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%82.html