ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ‘’ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ’’ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Άλλοι τέσσερις νεκροί εργάτες στο κάτεργο του Λάτση στα διυλιστήρια στον Ασπρόπυργο. Οι εκρήξεις στα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ που σημειώθηκαν στις 8 Μαΐου, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης, είχαν ως συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό τεσσάρων εργατών και τον σοβαρό τραυματισμό άλλων δύο, οι οποίοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, καθώς έχουν εγκαύματα σε όλο τους το σώμα. Ο Μπάμπης Δευτεραίος και ο Ραμαντάν Ντελιλάι, που τραυματίστηκαν στις εκρήξεις της 8ης Μάη στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου, απεβίωσαν το απόγευμα της Τρίτης 19 Μάη, ο Αντώνης Αβράμπος, που νοσηλεύονταν πολυτραυματίας στο Θριάσιο Νοσοκομείο, κατέληξε το Σαββάτο 23 Μάη, ενώ την Κυριακή 31 Μάη, ο Κώστας Μαγγούρας υπέκυψε και αυτός στα τραύματά του. Ο θάνατος και των τεσσάρων εργατών είναι στην ουσία εργοδοτική δολοφονία. Δεν είναι η πρώτη μα ούτε και η τελευταία φορά που εργάτες σκοτώνονται ή τραυματίζονται στο κάτεργο του Λάτση και αυτό το έγκλημα βαφτίζεται εργατικό ατύχημα. Ήδη δόθηκε στη δημοσιότητα το πόρισμα της επιτροπής διερεύνησης του ‘’ατυχήματος’’ -όπως μεθοδευμένα επιχειρείται από την εργοδοσία να παρουσιαστεί- και αποδίδει τα αίτια των εκρήξεων στα διυλιστήρια σε ‘’ανθρώπινο λάθος’’. Είναι πάγια τακτική και των αφεντικών αλλά και του κράτους να παρουσιάζονται τέτοιες δολοφονίες ως ατυχήματα, τα οποία δήθεν οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα είτε στην ‘’κακιά στιγμή’’. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα διυλιστήρια γνωρίζουν παραπάνω απ’ τον καθένα πως τέτοιοι θάνατοι εργατών εν ώρα εργασίας είναι συνέπεια της επιδίωξης της εργοδοσίας να μινιμάρει το εργατικό κόστος. Αυτή ακριβώς ήταν και η πρόθεση της εργοδοσίας στα ΕΛΠΕ, να συμπιέσει δηλαδή χρονικά τα έργα συντήρησης, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τα χαμένα κέρδη για την εταιρεία. Ως προς αυτό, η μαρτυρία εργαζομένου στα ΕΛΠΕ είναι διαφωτιστική:‘’Κάθε μέρα που μένει κλειστή η μονάδα η εταιρεία χάνει εκατομμύρια, πρέπει λοιπόν να συντηρηθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, με όποιο κόστος. Είναι τόσο απάνθρωποι που λίγες ώρες μετά το ατύχημα πίεζαν τον κόσμο να πάει ξανά μέσα για δουλεία χωρίς να έχουν ελέγξει τί δεν πήγε καλά, αν υπάρχει ακόμα κίνδυνος. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να προχωρήσει το έργο. Τα κέρδη τους μόνο έχουν σημασία. Τίποτα άλλο. Ένα έργο το οποίο αφορά στη συντήρηση όλων των μονάδων του διυλιστηρίου και θα έπρεπε να γίνει σε 45 μέρες, εδώ θέλουν να το τελειώσουν σε 23. Το έχουνε μοιράσει σε δεκάδες εργολάβους και έχουν προσλάβει 3000 εργαζόμενους, ανθρώπους που ήταν άνεργοι 2 χρόνια κι έρχονται για να κάνουν είκοσι μεροκάματα, δουλεύοντας 12 και 16 ώρες την ημέρα, σερί, χωρίς ρεπό. Για να πέσει το κόστος έχουν ρίξει πάρα πολύ τα μεροκάματα, έχουν πάρει πολλούς ανειδίκευτους και βέβαια υπάρχει μεγάλη ένταση για να γίνει γρήγορα η δουλειά». Αυτό λοιπόν που γίνεται αντιληπτό είναι η προσπάθεια των δολοφόνων αφεντικών των ΕΛΠΕ, του Λάτση συγκεκριμένα, να ελαχιστοποιήσουν τα κόστη της δουλειάς, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αύξηση των κερδών τους. Κέρδη που μετριούνται σε ανθρώπινες ζωές και εξασφαλίζονται με την απουσία κοστοβόρων μέτρων ασφαλείας, με την πίεση παράδοσης των εργασιών συντήρησης και την εντατικοποίηση της εργασίας, επίσης με τα επαναλαμβανόμενα 12ωρα σε ένα πολύ επικίνδυνο περιβάλλον, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, καθώς με και το φθηνό εργατικό δυναμικό -εν προκειμένω τη χρήση λειψά εκπαιδευμένου προσωπικού εργολάβων- γεγονός που αυξάνει τους κινδύνους για ατυχήματα κατακόρυφα. Αν αποκαλύπτουν κάτι αυτές ο δολοφονίες, αυτό είναι η εγκληματική δράση του ντόπιου κεφαλαίου, η υπερεκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τα αφεντικά ως τρόπος κερδοφορίας για τα μεγαλοαστικά καθάρματα, που στο βωμό της συσσώρευσης πλούτου δε διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων. Αποκαλύπτουν επίσης και την κρατική διαχείριση της μισθωτής σκλαβιάς προς όφελος του κεφαλαίου, μιας διαχείρισης εξωραισμένης με την επίκληση για την δημιουργία προυποθέσεων για επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα και οικονομική ανάκαμψη. Στην ουσία αποκαλύπτουν όλη τη σαπίλα του καπιταλισμού και του κράτους, η συνέχεια και η αναπαραγωγή των οποίων βασίζεται πάνω στη λεηλασία της ζωής των από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας.
Την ίδια στιγμή που εργάτες δολοφονούνται από τ’ αφεντικά, η νέα κρατική διαχείριση συνομιλεί δια στόματος Τσίπρα με τους βιομήχανους του ΣΕΒ επιθυμώντας να τους καθησυχάσει πως τα προνόμια του βιομηχανικού κεφαλαίου θα συνεχίζουν να παραμένουν στο απυρόβλητο και ο Βαρουφάκης διαμηνύει πως »σήμερα εργασία και κεφαλαίο είμαστε μαζί». Δηλώσεις αλλά και στάση, όπως αυτή, δεν μεταθέτουν απλώς την αντίθεση εργασίας-κεφαλαίου στο μέλλον αλλά επιβεβαιώνουν ακόμα περισσότερο το ρόλο της κυβέρνησης ως εγγυητή της συνεχιζόμενης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης από τ’ αφεντικά. Δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά το ρόλο του κράτους και της -οποιασδήποτε- κυβέρνησης στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου.
Ο πόλεμος είναι εδώ και είναι κοινωνικός-ταξικός. Μπορεί το κράτος και τα αφεντικά να μην αναγνωρίζουν στους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους αυτής της κοινωνίας το δικαίωμα στην αντίσταση μονοπωλώντας τη χρήση της βίας, το κίνημα όμως οφείλει να αμφισβητεί έμπρακτα το μονοπώλιο αυτό και να οργανώνει και να οξύνει την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Ούτως ή άλλως, όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο, η πληβειακή μάζα της κοινωνίας θα λεηλατείται, θα εκμεταλλεύεται και εργάτες θα δολοφονούνται από τους κυρίαρχους. Ιδιαίτερα όμως σε μια περίοδο που η εργατική τάξη και οι από τα κάτω της κοινωνίας εν συνόλω δεχόμαστε την ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους, που το διαχειρίζεται, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη αναπαραγωγή του καπιταλισμού….
σε μια περίοδο που τα κέρδη των αφεντικών εξασφαλίζονται με δολοφονίες και τραυματισμούς εργατών στις σύγχρονες εργασιακές γαλέρες….
Να απαντήσουμε με αυτοοργανωμένες και αδιαμεσολάβητες δομές συλλογικής δράσης. Με τη συμμετοχή σε σωματεία βάσης εργαζομένων κι ανέργων, με λαϊκές συνελεύσεις, πολιτικές συνελεύσεις, ώστε να οικοδομήσουμε ένα μέτωπο αγώνα και αλληλεγγύης, ικανό να οργανώσει τις άμυνες στη νέα επίθεση της εξουσίας και των αφεντικών. Για την ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης και εξουσίας και το χτίσιμο ενός νέου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για την κοινωνική επανάσταση, τον Κομμουνισμό και την Αναρχία !
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ-ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση