Το συμβόλαιο της ζωής.
Δεν κατάφερα να εισέλθω στον κόσμο της πραγματικότητας ποτέ. Αναγκάστηκα να αντιλαμβάνομαι το πραγματικό, αυτό δηλαδή που κρίνει τον άνθρωπο ως αντικείμενο εκδιδόμενο στις επιταγές αυτής της πραγματικότητας με όρους συμβολαίου. Τι κι αν δεν είχε την υπογραφή μου; Υπήρξε η εποχή που δεν γνώριζα ακόμα πως υπάρχουν γράμματα, λέξεις, μορφασμοί, νεύματα, σύμφωνες και αντίθετες ρητορικές που αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους. Γεννήθηκα ως μέλος μιας ομάδας, της ομάδας που με δημιούργησε. Οι δεσμοί αίματος αποτελούσαν αυταπόδεικτα στοιχεία της κτήσης. Μοναδικό μέσο για να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και τις συνθήκες που με αφορούσαν ή που είχαν κάποια επιρροή πάνω μου ήταν οι πέντε μου αισθήσεις. Έμαθα αργότερα από διανοούμενους δίχως ονοματεπώνυμο και από πνευματικούς της θεωρητικής σχολής, πως η διάνοια είναι κάτι πολύ σημαντικό σε αυτή την πραγματικότητα, είναι το όπλο που θα μας δημιουργήσει κίνητρα για να σταθούμε αντάξιοι στο λεγόμενο πραγματικό περιβάλλον. Ξαφνικά αυτή η διάνοια, δίχως τις κατάλληλες έννοιες ακόμα να έχουν εισχωρήσει στο συνειδητό και το ασυνείδητό μου, με έκαναν να αναρωτηθώ το λόγο που μπορεί να χρωστάω σε αυτούς τους πραγματικούς τη διάνοιά μου και γιατί άραγε να πρέπει να αποδείξω πως έχω την απαιτούμενη διάνοια για να τους ευχαριστήσω. Κι έφτασε κάποια στιγμή ο χρόνος σε ένα τέλμα διότι αυτή η ρεαλιστική απεικόνιση των πραγμάτων έφερε στην επιφάνεια το –κατά τα λεγόμενα- φαντασιακό μέρος της οντότητάς μου, εκείνο το κομμάτι που αντιλήφθηκε πως για εκείνο ακριβώς προοριζόταν. Δίχως λοιπόν να έχω γνωρίσει ακόμα καλά τις πραγματικές τους εμπειρίες, τα πρωτόκολλα που σε καθιστούν διάνοια ή απλά έξυπνο, αποφάσισα να γνωστοποιήσω το φαντασιακό – κατά τα λεγόμενα – μέρος του εαυτού μου και να ρωτήσω τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση. Η απάντηση ήταν πως η ομάδα μου, η ομάδα που με δημιούργησε, μου είπε πως είμαστε ένα σύνολο που απαρτίζεται από μια χούφτα ανθρώπους και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που ανήκουμε σε μια τέτοιου είδους φατρία. Η αυθεντικότητα των δεσμών αίματος μας έκανε μοναδικούς, αυτό υπονοούσαν με λέξεις απλουστευμένες. Κι ύστερα έρχονται οι άλλες ομάδες στις οποίες πρέπει να προσχωρήσουμε, να αλληλεπιδράσουμε και κατά συνέπεια να ενσωματωθούμε. Αυτή είναι η πραγματικότητα, μου είπαν. Οι σκέψεις μου επηρεάστηκαν, εμπιστεύτηκα το σύνολο και αποφάσισα να ακολουθήσω το γενεαλογικό μου συμφωνητικό. Και το επίκτητο συμβόλαιο της πραγματικότητάς τους. Διότι αναλογιζόμενος της συνέπειες στην περίπτωση υιοθέτησης μιας –κατά τα λεγόμενά τους- φαντασιόπληκτης ψευδαίσθησης, της ενδεχόμενης δηλαδή στήριξης της δικής μου ομάδας, θα κατέληγα να ήμουν ένα άτομο. Ένα άτομο μιας και όλοι ανήκαν σε ομάδες οπότε θα ήμουν τελικά μόνος μου, μακριά από το ρεαλιστικό μοντέλο μιας επιτυχημένης ζωής. Μόνο που δεν γνώριζα πως στο επόμενο χρονικό τέλμα αυτές οι οντότητες που ήθελαν να βιώσουν και να χτίσουν τη ζωή τους με βάση την διάνοια που δεν διδάχτηκαν ποτέ, ήταν πάντα μονάδες αυτόβουλες, διακριτές και σύμφωνα με το καταστατικό, περιθωριοποιημένες που δεν άξιζαν ίσης μεταχείρισης. Διασκορπισμένοι στα μήκη και τα πλάτη της γης φαίνεται πως αποτελούσαν μειοψηφία μα το αντίθετο φάνηκε πως συνέβαινε. Από τις ελεύθερες γαίες που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος για την επιβίωσή του ξάφνου η επιβίωση έγινε πολυτέλεια και κατά συνέπεια οριοθετήθηκε η αυτόβουλη εξέλιξη στο όνομα της καθολικής εξέλιξης των πάντων. Κι έτσι όλοι αυτοί οι αυτόβουλοι άνθρωποι μετατράπηκαν σε μονάδες στο όνομα της πολιτικοποίησης των ανθρώπινων αξιών. Κι αν τα κατά μέσο όρο ογδόντα χρόνια ζωής ενός ανθρώπου διέπονται από κανόνες από τη στιγμή της γέννησής του, τα σαράντα πρώτα είτε παλεύει μέσα στις ομάδες για να επιβιώσει αυτοβούλως με αποτυχία, είτε αγωνίζεται για να προσεγγίσει τις μονάδες. Κι αν ποτέ οι ομάδες λειτουργούσαν ως μονάδες αυτοβούλως στο όνομα της ανθρωπότητας, τότε η ανθρώπινη ζωή θα επιτελούσε το σκοπό για τον οποίο ήρθε στη γη και πάνω απ’ όλα θα είχε μια ζωή στην οποία το φανταστικό θα ήταν πραγματικό και οι πραγματικότητα των όρων και των κανόνων μια φθηνή απομίμηση του νοήματος της ζωής.
πηγή:
https://maviakoufetaria.wordpress.com/2015/05/23/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82/#like-2361