Στο τελευταίο βαγόνι – Alexander Sergeyevich Pushkin

 

 

Μοναχικός της λευτεριάς σπορέας βγήκα,

νωρίς, προτού καλοχαράξει 

και με καθάριο χέρι, μα κι αθώο, 

σπόρο πετούσα, ζωντανό, 

φυτείες, σε σκλαβωμένο όργο, να καρπίσει.

Μα τον καιρό μου έχασα μονάχα,

τις ακριβές μου σκέψεις και τους κόπους…

 

 

Βοσκήστε, ήμερων λαών αγέλες!

Εσάς, φωνή τιμής δε σας ξυπνάει… 

Της λευτεριάς το δώρο τι το θέλουν,

τάχατες, τ’ άβουλα κοπάδια;

Σ’ αυτά το σφάξιμο ταιριάζει

και η κουρά του τομαριού τους μόνο·

κι από γενιά τους σε γενιά κληροδοτούνε

σκλαβιάς ζυγό, κουδούνια και καμτσίκι.

 

 

Alexander Sergeyevich Pushkin

(1799 – 1837)

 

 Απόδοση: ΚΙΡΑ ΣΙΝΟΥ

πηγή: http://trenopoiisis.blogspot.com