Οικογενειακές αξίες
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
(με αφορμή την εργατική πρωτομαγιά που τη μαγάρισαν οι ΑΞΙΕΣ και οι ΘΕΣΜΟΙ)
Οι οικογενειακές αξίες είναι ο σκελετός που βγάζει η εξουσία απ’ το μπαούλο της.
Είναι ο μπαμπούλας ενός λαού που πάει να ορθοποδήσει, όχι με τα κλασμένα μαρούλια της ορθοδοξίας, της πατρίδας και της οικογένειας αλλά με την εργασία.
Τη δημιουργία ενός κήπου που θα βγάζει φαΐ κι όχι χαρτονομίσματα.
Τη δημιουργία ενός κήπου όπου θα ανθίζουν όλα τα λουλούδια.Κι όχι οι μεταλλαγμένες πολιτικές οικογένειες εξ Αμερικής. Απ’ τα εργαστήρια του ντόκτορ μάρκετινκγ. Από εκεί που σερβίρουν σοσιαλισμό με τη σέσουλα αλλά κατά βάθος υποκρισία και αμοραλισμό.
Από εκεί όπου ο οργασμός καταφθάνει μόλις ανοίξουν οι πόρτες των πολυκαταστημάτων. Από εκεί όπου ο Φρέντυ Κρούγκερ ως δαίμονας πριονίζει το όνειρο του νοικοκύρη.
Οι οικογενειακές αξίες φοριούνται όλες τις εποχές και από όλα τα καθεστώτα. Κατά βάθος το ένα και μοναδικό καθεστώς, αυτό που σε θέλει καταναλωτή και γαμπρό στο νυφοπάζαρο του Σαββάτου. Όχι γαμπρό από ανάγκη αλλά από ακραίο ναρκισσισμό. Γιατί πρέπει να δείξεις στο γείτονα ή στον μπατζανάκη πως είσαι πιο μάγκας απ’ αυτόν. Πιο κιμπάρης και πιο αρχιδάτος. Και για να δείξεις όλα αυτά θες λεφτά και κάρτες και δάνεια και επιδοτήσεις.
Μέσα στη δεκαετία του ογδόντα άρχισαν να μας επισκέπτονται ξανά οι οικογενειακές αξίες. Την ίδια στιγμή που η αγία οικογένεια υπέγραφε το θάψιμο της παραγωγής στη χωματερή. Την ίδια στιγμή που έσκαβε το λάκκο των ηλίθιων οπαδών της που θαμπώθηκαν απ’ τις αξίες και τις μελιστάλαχτες μαλαγανιές.
Οι οικογενειακές αξίες ήρθαν μετά το, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και μετά απ’ το, Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι.
Οι οικογενειακές αξίες ήρθαν για να γλυκάνουν τις εξαγορασμένες συνειδήσεις. Για να ανανεώσουν το πολιτικό προσωπικό και να φέρουν την Αυριανή στο προσκήνιο.
Ο τίμιος πασόκος οικογενειάρχης χέζοντας μέσα στο μαυσωλείο των οικογενειακών αξιών διάβαζε με θρησκευτική προσήλωση τη θεόσταλτη Αυριανή που έκοβε φέτες κάθε αποσυνάγωγο και κάθε αντιφρονούντα. Εκεί που ζυμώθηκε η ψυχή του νεοέλληνα και όλος ο βόθρος με τα σκατά που άνοιξε το οδόντα εννιά.
Η δεκαετία του ογδόντα ήταν ένα μεταίχμιο και μια ευκαιρία της κοινωνίας να προχωρήσει μπροστά. Να δημιουργήσει και να ευτυχήσει. Κι αντί για γνώση και αλήθεια ξέπεσε στον ανταγωνισμό και στην υποκρισία. Αντί για αισθητική και ομορφιά ξέπεσε στην πλαστή καλοζωία.
Η μαζική παράκρουση απαιτούσε αυτόν τον αποπροσανατολισμό. Όλοι πίστεψαν πως θα τα οικονομήσουν. Πως θα γίνουν κεφάλαιο. Οι αγώνες κακοποιήθηκαν και γίνανε επέτειοι για να μαλακίζονται κάτι κωθώνια αχυράνθρωποι υπουργοί, βολεμένοι στην καρέκλα τους, αφού προμήθευαν γκόμενες τον αρχηγό. Τον θεματοφύλακα των οικογενειακών αξιών. Το μέγα καυλιάρη που σαγήνευε τα πλήθη με τα σημαιάκια και τις καραμούζες. Άτομα στερημένα σεξουαλικά που κατέβηκαν απ’ τα χωριά τους στην Αθήνα για να βρουν μια δουλίτσα και να γαμήσουν. Να λουφάξουν μέσα στην ανωνυμία που τους πρόσφερε την ελευθερία που στερήθηκαν στο χωριό τους.
Η καθολική τάση για πλαστή ευημερία και εύκολο πλουτισμό διατήρησε την εύρυθμη λειτουργία των μηχανισμών, όχι όμως την αλήθεια και την ομορφιά. Γιατί η ομορφιά καταστράφηκε απ’ την αντιπαροχή και η αλήθεια απ’ την αλαζονεία.
Απ’ τον εθνάρχη και το γέρο της δημοκρατίας που εκμεταλλεύτηκαν τις πληγές του εμφυλίου για να μαντρώσουν τον κόσμο, περάσαμε στον ηγέτη που σαγήνεψε το μαντρωμένο λαό. Κι από εκεί στο γιο του που ήρθε να γιατρέψει τις αμαρτίες του πατρός του με ΔΝΤ. Με σκληρή λιτότητα, με καταστολή και κοινωνικό αυτοματισμό.
Η οικογένεια Παπανδρέου κρατάει επαξίως τα σκήπτρα των οικογενειακών αξιών. Ακολουθούν κι άλλες σπουδαίες οικογένειες. Καραμανλήδες Μητσοτάκηδες και σία.
Περήφανε ελληνικέ λαέ, αποσβολωμένε απ’ τις εξελίξεις, οι οικογενειακές αξίες σε πήραν φαλάγγι. Ο ωραίος καπιταλισμός πότε σε μαρκαλεύει με οικογενειακές αξίες και πότε με τη σπουδαία ευρωπαϊκή οικογένεια.
Μα σε τούτες τις σπουδαίες οικογένειες ο πατήρ διάολος όταν δεν έχει δουλειά γαμάει τα παιδιά του. Και τα παιδιά του είμαστε εμείς. Όταν ο πατήρ καπιταλισμός περνάει κρίσεις γαμάει εμάς. Με θεσμούς και αξίες. Με οικογενειακές και μη.
Ένδοξε ελληνικέ λαέ φάε σκατά, κερνάνε οι αξίες. Οι θεσμοί.