Ο Σάμουελ Φήλντεν και η δίκη των «8 του Σικάγο»
Ο Σάμουελ Φήλντεν γεννήθηκε στο Todmorden του Lancashire στην Αγγλία το 1847. Ο πατέρας του κινητοποιήθηκε ενάντια στην παιδική εργασία και ήταν ενεργός στο κίνημα των «10 ωρών» και το Χαρτισμό. Εργάστηκε σε μια βιοτεχνία για 13 χρόνια πριν γίνει μέλος των Μεθοδιστών.
Το 1868, μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Εργάστηκε σε βιομηχανία υφασμάτων στη Νέα Υόρκη και μετακινήθηκε στο Σικάγο, όπου έγινε φίλος με τον Albert Parsons και του August Spies. Τον Ιούλιο του 1884 ο Φήλντεν μπήκε στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και δούλεψε σαν οργανωτής για τον Διεθνή Σύνδεσμο Εργατών (International Working People’s Association- IWPA).
Η 1η Μαΐου του 1886 υπήρξε η αφετηρία μιας μεγάλης απεργίας στις ΗΠΑ για την προώθηση της 8ωρης εργασίας την ημέρα. Τις επόμενες μέρες πάνω από 340.000 άνδρες και γυναίκες συμμετείχαν σε αυτήν. Πάνω από το ένα τέταρτο αυτών ήταν από το Σικάγο και οι εργοδότες ήταν τόσο σοκαρισμένοι από αυτή την κινητοποίηση. Ως αποτέλεσμα υπήρξε η λιγότερων ωρών εργασίας σε 45.000 εργάτες.
Η καμπάνια για το 8ωρο οργανώθηκε από την IWPA. Στις 3 Μαΐου, η IWPA διοργάνωσε στο Σικάγο μια κινητοποίηση έξω από το εργοστάσιο McCormick Harvester Works, όπου 1400 εργάτες απεργούσαν. Μαζί τους ενώθηκαν 6000 εργάτες σε ξυλουργεία που σταμάτησαν κι εκείνοι να δουλεύουν. Καθώς ο Spies, ένας από τους ηγέτες της IWPA, μιλούσε στο συγκεντρωμένο πλήθος, οι μπάτσοι επενέβησαν και άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας 4 εργάτες.
Την επόμενη μέρα ο Spies, εκδότης της Arbeiter-Zeitung (Εργατική Εφημερίδα), δημοσίευσε ένα φυλλάδιο στα αγγλικά και στα γερμανικά με τίτλο: Εκδίκηση! Εργάτες στα όπλα! Μεταξύ άλλων έγραφε: «Σκότωσαν τους εξαθλιωμένους φτωχούς επειδή, όπως εσείς, είχαν το κουράγιο να δείξουν ανυπακοή στην ανώτατη βούληση των αφεντικών σας. Τους σκότωσαν για να δείξουν σ’ εσάς, τους «Ελεύθερους Αμερικάνους Πολίτες» ότι πρέπει να είστε ικανοποιημένοι με ό,τι προτίθενται να σας δώσουν τα αφεντικά σας, αλλιώς θα σκοτωθείτε. Αν είστε άνδρες, αν είστε οι γιοι των μεγάλων προγόνων σας, που έχυσαν το αίμα τους για να σας απελευθερώσουν, τότε θα ξεσηκωθείτε με τη δύναμη του Ηρακλή, και θα καταστρέψετε το ειδεχθές τέρας που θέλει να σας καταστρέψει. Στα όπλα σας καλούμε, στα όπλα». Ο Spies εξέδωσε, επίσης, και ένα δεύτερο φυλλάδιο που καλούσε σε μαζική διαμαρτυρία στην πλατεία Χεϊμάρκετ εκείνο το βράδυ.
Στις 4 Μαΐου πάνω από 3000 άτομα εμφανίστηκαν στη συγκέντρωση στο Χεϊμάρκετ. Οι ομιλητές ήταν οι August Spies, Albert Parsons και Σάμουελ Φήλντεν. Στις 10 π.μ. ο αστυνόμος John Bonfield και άλλοι 180 μπάτσοι κατέφθασαν στο σημείο. Ο Bonfield κάλεσε το πλήθος να «διαλυθεί άμεσα και ειρηνικά», όταν κάποιος πέταξε μια βόμβα στους μπάτσους μέσα από ένα στενό που οδηγούσε στην πλατεία. Η βόμβα εξερράγη σκοτώνοντας 8 άτομα και τραυματίζοντας άλλα 67. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν αμέσως στο πλήθος. Κάποιοι σκοτώθηκαν (ο ακριβής αριθμός ποτέ δεν έγινε γνωστός) και πάνω από 200 τραυματίστηκαν.
Αρκετά άτομα αναγνώρισαν τον Rudolph Schnaubelt ως το άτομο που πέταξε τη βόμβα. Συνελήφθη, αλλά αργότερα αφέθη ελεύθερος χωρίς να του απαγγελθεί κάποια κατηγορία. Αργότερα κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Schnaubelt ήταν agent provocateur, πληρωμένος από τις αρχές. Μετά την απελευθέρωση του Schnaubelt, οι μπάτσοι συνέλαβαν τον Φήλντεν και άλλους 6 γερμανούς μετανάστες, τους George Engel, August Spies, Adolph Fisher, Louis Lingg, Oscar Neebe, και το Michael Schwab. Οι μπάτσοι έψαξαν επίσης τον Albert Parsons, τον ηγέτη της IWPA στο Σικάγο, αλλά αυτός κρύφτηκε και απέφυγε τη σύλληψη. Πάντως, το πρωινό που ξεκίνησε η δίκη, ο Parsons εμφανίστηκε στη δίκη για να συμπαρασταθεί στους συντρόφους του.
Υπήρξαν αρκετοί μάρτυρες που μπόρεσαν να αποδείξουν ότι κανείς από τους 8 άνδρες δεν πέταξε τη βόμβα. Οι αρχές, έτσι, αποφάσισαν να τους διώξουν με την κατηγορία της «συνωμοσίας για διάπραξη δολοφονίας». Η δίωξη υπεδείκνυε ότι αυτοί οι άνδρες είχαν διοργανώσει ομιλίες και έγραψαν άρθρα, που ενθάρρυναν τον άγνωστο άνδρα στη πλατεία Χεϊμάρκετ να πετάξει τη βόμβα στην αστυνομία.
Οι ένορκοι ήταν διορισμένοι αντί να διαλεχτούν στην τύχη. Ένας απ’ τους ενόρκους ήταν συγγενής ενός από τα θύματα-μπάτσους. Ο Julius Grinnell, εισαγγελέας, είπε στους ενόρκους: «Καταδικάστε αυτούς τους άνδρες για παραδειγματισμό, κρεμάστε τους, και θα σώσετε τους θεσμούς μας».
Στη δίκη αποκαλύφθηκε ότι ο Andrew Johnson, ένας ντετέκτιβ από το Πρακτορείο Πίνκερτον (Pinkerton Agency), είχε διεισδύσει στην ομάδα και είχε συλλέξει στοιχεία για τα άτομα αυτά. Ο Johnson ισχυρίστηκε ότι στις αναρχικές συναντήσεις αυτοί οι άνδρες είχαν μιλήσει για τη χρήση βίας. Οι δημοσιογράφοι που είχαν επίσης παρακολουθήσει συναντήσεις της IWPA κατέθεσαν ότι οι κατηγορούμενοι είχαν μιλήσει για τη χρήση βίας «για την ανατροπή του συστήματος».
Κατά τη διάρκεια της δίκης o πρόεδρος επέτρεψε στους ενόρκους να αναγνώσουν ομιλίες και άρθρα των κατηγορούμενων, στα οποία επιχειρηματολογούσαν για τη χρήση ή μη βίας για χάρη της πολιτικής αλλαγής. Ο πρόεδρος είπε τότε στους ενόρκους ότι, αν έκριναν ότι, απ’ τα στοιχεία, οι λόγοι και τα άρθρα αυτά συνεισέφεραν στη ρίψη της βόμβας, τότε δικαιολογούνταν να τους κρίνουν ένοχους.
![Fielden's-grave]()
Όλοι οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι: οι George Engel, Albert Parsons, August Spies, Adolph Fisher και Louis Lingg καταδικάστηκαν στη θανατική ποινή. Ενώ οι Φήλντεν, Oscar Neebe και Michael Schwab καταδικάστηκαν σε ισόβια. Στις 10 Νοεμβρίου 1887 ο Lingg αυτοκτόνησε με καψούλι δυναμίτη στο στόμα του. Την επόμενη μέρα οι Parsons, Spies, Fisher και Engel οδηγήθηκαν στην αγχόνη. Καθώς έμπαινε η θηλιά στο λαιμό του, ο Spies φώναξε: «Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι ισχυρότερη από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».
Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι οι κατηγορούμενοι δεν έτυχαν δίκαιης δίκης, και το 1893, ο John Peter Altgeld, ο νέος κυβερνήτης του Ιλινόις, έδωσε χάρη στους Φήλντεν, Oscar Neebe και Michael Schwab.
Μετά την αποφυλάκισή του αγόρασε ένα ράντσο στο Colorado, όπου και πέθανε το 1922. Είναι ο μόνος από τους κατηγορούμενους για την υπόθεση Χέϊμάρκετ που δεν ετάφη στο νεκροταφείο του Waldheim. Ο τάφος του, της συντρόφου του Sarah (1845-1911), του υιού του Samuel Henry «Harry» (1886-1972), και της θυγατέρας του Alice (1884-1975) βρίσκεται στο Κοιμητήριο La Veta (Pioneer) στην επαρχία Huerfano του Colorado. Στον τάφο του από λάθος έχει γραφεί ως ημερομηνία γέννησής του το 1848.
Το 1868, μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Εργάστηκε σε βιομηχανία υφασμάτων στη Νέα Υόρκη και μετακινήθηκε στο Σικάγο, όπου έγινε φίλος με τον Albert Parsons και του August Spies. Τον Ιούλιο του 1884 ο Φήλντεν μπήκε στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και δούλεψε σαν οργανωτής για τον Διεθνή Σύνδεσμο Εργατών (International Working People’s Association- IWPA).
Η 1η Μαΐου του 1886 υπήρξε η αφετηρία μιας μεγάλης απεργίας στις ΗΠΑ για την προώθηση της 8ωρης εργασίας την ημέρα. Τις επόμενες μέρες πάνω από 340.000 άνδρες και γυναίκες συμμετείχαν σε αυτήν. Πάνω από το ένα τέταρτο αυτών ήταν από το Σικάγο και οι εργοδότες ήταν τόσο σοκαρισμένοι από αυτή την κινητοποίηση. Ως αποτέλεσμα υπήρξε η λιγότερων ωρών εργασίας σε 45.000 εργάτες.
Η καμπάνια για το 8ωρο οργανώθηκε από την IWPA. Στις 3 Μαΐου, η IWPA διοργάνωσε στο Σικάγο μια κινητοποίηση έξω από το εργοστάσιο McCormick Harvester Works, όπου 1400 εργάτες απεργούσαν. Μαζί τους ενώθηκαν 6000 εργάτες σε ξυλουργεία που σταμάτησαν κι εκείνοι να δουλεύουν. Καθώς ο Spies, ένας από τους ηγέτες της IWPA, μιλούσε στο συγκεντρωμένο πλήθος, οι μπάτσοι επενέβησαν και άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας 4 εργάτες.
Την επόμενη μέρα ο Spies, εκδότης της Arbeiter-Zeitung (Εργατική Εφημερίδα), δημοσίευσε ένα φυλλάδιο στα αγγλικά και στα γερμανικά με τίτλο: Εκδίκηση! Εργάτες στα όπλα! Μεταξύ άλλων έγραφε: «Σκότωσαν τους εξαθλιωμένους φτωχούς επειδή, όπως εσείς, είχαν το κουράγιο να δείξουν ανυπακοή στην ανώτατη βούληση των αφεντικών σας. Τους σκότωσαν για να δείξουν σ’ εσάς, τους «Ελεύθερους Αμερικάνους Πολίτες» ότι πρέπει να είστε ικανοποιημένοι με ό,τι προτίθενται να σας δώσουν τα αφεντικά σας, αλλιώς θα σκοτωθείτε. Αν είστε άνδρες, αν είστε οι γιοι των μεγάλων προγόνων σας, που έχυσαν το αίμα τους για να σας απελευθερώσουν, τότε θα ξεσηκωθείτε με τη δύναμη του Ηρακλή, και θα καταστρέψετε το ειδεχθές τέρας που θέλει να σας καταστρέψει. Στα όπλα σας καλούμε, στα όπλα». Ο Spies εξέδωσε, επίσης, και ένα δεύτερο φυλλάδιο που καλούσε σε μαζική διαμαρτυρία στην πλατεία Χεϊμάρκετ εκείνο το βράδυ.
Στις 4 Μαΐου πάνω από 3000 άτομα εμφανίστηκαν στη συγκέντρωση στο Χεϊμάρκετ. Οι ομιλητές ήταν οι August Spies, Albert Parsons και Σάμουελ Φήλντεν. Στις 10 π.μ. ο αστυνόμος John Bonfield και άλλοι 180 μπάτσοι κατέφθασαν στο σημείο. Ο Bonfield κάλεσε το πλήθος να «διαλυθεί άμεσα και ειρηνικά», όταν κάποιος πέταξε μια βόμβα στους μπάτσους μέσα από ένα στενό που οδηγούσε στην πλατεία. Η βόμβα εξερράγη σκοτώνοντας 8 άτομα και τραυματίζοντας άλλα 67. Οι μπάτσοι επιτέθηκαν αμέσως στο πλήθος. Κάποιοι σκοτώθηκαν (ο ακριβής αριθμός ποτέ δεν έγινε γνωστός) και πάνω από 200 τραυματίστηκαν.
Αρκετά άτομα αναγνώρισαν τον Rudolph Schnaubelt ως το άτομο που πέταξε τη βόμβα. Συνελήφθη, αλλά αργότερα αφέθη ελεύθερος χωρίς να του απαγγελθεί κάποια κατηγορία. Αργότερα κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Schnaubelt ήταν agent provocateur, πληρωμένος από τις αρχές. Μετά την απελευθέρωση του Schnaubelt, οι μπάτσοι συνέλαβαν τον Φήλντεν και άλλους 6 γερμανούς μετανάστες, τους George Engel, August Spies, Adolph Fisher, Louis Lingg, Oscar Neebe, και το Michael Schwab. Οι μπάτσοι έψαξαν επίσης τον Albert Parsons, τον ηγέτη της IWPA στο Σικάγο, αλλά αυτός κρύφτηκε και απέφυγε τη σύλληψη. Πάντως, το πρωινό που ξεκίνησε η δίκη, ο Parsons εμφανίστηκε στη δίκη για να συμπαρασταθεί στους συντρόφους του.
Υπήρξαν αρκετοί μάρτυρες που μπόρεσαν να αποδείξουν ότι κανείς από τους 8 άνδρες δεν πέταξε τη βόμβα. Οι αρχές, έτσι, αποφάσισαν να τους διώξουν με την κατηγορία της «συνωμοσίας για διάπραξη δολοφονίας». Η δίωξη υπεδείκνυε ότι αυτοί οι άνδρες είχαν διοργανώσει ομιλίες και έγραψαν άρθρα, που ενθάρρυναν τον άγνωστο άνδρα στη πλατεία Χεϊμάρκετ να πετάξει τη βόμβα στην αστυνομία.
Οι ένορκοι ήταν διορισμένοι αντί να διαλεχτούν στην τύχη. Ένας απ’ τους ενόρκους ήταν συγγενής ενός από τα θύματα-μπάτσους. Ο Julius Grinnell, εισαγγελέας, είπε στους ενόρκους: «Καταδικάστε αυτούς τους άνδρες για παραδειγματισμό, κρεμάστε τους, και θα σώσετε τους θεσμούς μας».
Στη δίκη αποκαλύφθηκε ότι ο Andrew Johnson, ένας ντετέκτιβ από το Πρακτορείο Πίνκερτον (Pinkerton Agency), είχε διεισδύσει στην ομάδα και είχε συλλέξει στοιχεία για τα άτομα αυτά. Ο Johnson ισχυρίστηκε ότι στις αναρχικές συναντήσεις αυτοί οι άνδρες είχαν μιλήσει για τη χρήση βίας. Οι δημοσιογράφοι που είχαν επίσης παρακολουθήσει συναντήσεις της IWPA κατέθεσαν ότι οι κατηγορούμενοι είχαν μιλήσει για τη χρήση βίας «για την ανατροπή του συστήματος».
Κατά τη διάρκεια της δίκης o πρόεδρος επέτρεψε στους ενόρκους να αναγνώσουν ομιλίες και άρθρα των κατηγορούμενων, στα οποία επιχειρηματολογούσαν για τη χρήση ή μη βίας για χάρη της πολιτικής αλλαγής. Ο πρόεδρος είπε τότε στους ενόρκους ότι, αν έκριναν ότι, απ’ τα στοιχεία, οι λόγοι και τα άρθρα αυτά συνεισέφεραν στη ρίψη της βόμβας, τότε δικαιολογούνταν να τους κρίνουν ένοχους.
Όλοι οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι: οι George Engel, Albert Parsons, August Spies, Adolph Fisher και Louis Lingg καταδικάστηκαν στη θανατική ποινή. Ενώ οι Φήλντεν, Oscar Neebe και Michael Schwab καταδικάστηκαν σε ισόβια. Στις 10 Νοεμβρίου 1887 ο Lingg αυτοκτόνησε με καψούλι δυναμίτη στο στόμα του. Την επόμενη μέρα οι Parsons, Spies, Fisher και Engel οδηγήθηκαν στην αγχόνη. Καθώς έμπαινε η θηλιά στο λαιμό του, ο Spies φώναξε: «Θα έρθει ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι ισχυρότερη από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι οι κατηγορούμενοι δεν έτυχαν δίκαιης δίκης, και το 1893, ο John Peter Altgeld, ο νέος κυβερνήτης του Ιλινόις, έδωσε χάρη στους Φήλντεν, Oscar Neebe και Michael Schwab.
Μετά την αποφυλάκισή του αγόρασε ένα ράντσο στο Colorado, όπου και πέθανε το 1922. Είναι ο μόνος από τους κατηγορούμενους για την υπόθεση Χέϊμάρκετ που δεν ετάφη στο νεκροταφείο του Waldheim. Ο τάφος του, της συντρόφου του Sarah (1845-1911), του υιού του Samuel Henry «Harry» (1886-1972), και της θυγατέρας του Alice (1884-1975) βρίσκεται στο Κοιμητήριο La Veta (Pioneer) στην επαρχία Huerfano του Colorado. Στον τάφο του από λάθος έχει γραφεί ως ημερομηνία γέννησής του το 1848.
Αναρχικός Πυρήνας ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ, φ. 131, Οκτώβριος 2013
πηγή:
https://anarchypress.wordpress.com/2015/04/18/%CE%BF-%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB-%CF%86%CE%AE%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-8-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83/