Χαστούκι στο γούστο του κοινού(ΙΙ)
(παραμύθι πόλεως με αφηγητές τους λύκους)
Στον Αρθούρο Ρεμπώ, στον Μαγιακόβσκι και στον Σελίν
“…Εμάς, η λέξη μας χρειάζεται για την ζωή.
Εμείς δεν αναγνωρίζουμε την ανώφελη τέχνη…”
Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι
–Μια φορά κι έναν καιρό…
–Όχι! Εδώ και τώρα. Πουθενά αλλού! Δίχως παρελθόν και μέλλον να μας χωρούν, εμάς και τα θλιμμένα μας εγκλήματα. Εδώ και τώρα λοιπόν και σε πρώτα πρόσωπα. Ας μην φορτώνουμε σε άλλους τις αφηγήσεις μας.
–Μα…
–Μα και ξεμά! Δεν έχει μα…Μην κάνεις πως δεν ξέρεις. Το πριν και το μετά, τους το έχουμε παραχωρήσει. Στον κάθε έναν και στην καθεμιά, ξεχωριστά. Εμείς δεσπόζουμε στο τώρα, ανέγγιχτοι απ’ τα τραγελαφικά τους όνειρα και τις μεταλλαγμένες τους μνήμες.
-Μα έτσι αρχίζουν πάντοτε τα παραμύθια, όμως.
-Δεν υπήρξε ποτέ η λέξη “πάντοτε”, για εμάς. Το “πάντοτε” και το “παρόν”, άλλωστε, είμαστε εμείς. Μα αυτοί δεν το ξέρουν. Μόνο οι αληθινοί λύκοι γνωρίζουν αυτή την παράμετρο…η συνέχεια εδώ
πηγή:
https://toelatirio.wordpress.com/2015/04/23/%CF%87%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%B9%CE%B9/